Nie ma tragedii, ale szału też nie ma. Autor ani stworzeni przez niego bohaterowie "Księżniczki Burundii" nie potrafili mnie zainteresować i wciągnąć w historię. Owszem, czyta się szybko, ale brakuje tego dreszczyku emocji. Wszystko jest takie nijakie i płaskie. Nawet podczas czytania ostatnich rozdziałów nie byłem jakoś szczególnie przejęty jak zakończy się ta historia. Przeczytać można, ale po co...

Nie ma tragedii, ale szału też nie ma. Autor ani stworzeni przez niego bohaterowie "Księżniczki Burundii" nie potrafili mnie zainteresować i wciągnąć w historię. Owszem, czyta się szybko, ale brakuje tego dreszczyku emocji. Wszystko jest takie nijakie i płaskie. Nawet podczas czytania ostatnich rozdziałów nie byłem jakoś szczególnie przejęty jak zakończy się ta historia....

Książka dobra. Miałam mieszane uczucia czytając ją, niby nie nudziłam się przy niej ale też nie było tego wow. Mimo to myślę, że przeczytać warto.

Książka dobra. Miałam mieszane uczucia czytając ją, niby nie nudziłam się przy niej ale też nie było tego wow. Mimo to myślę, że przeczytać warto.

Słaba...
Fakt książkę czyta się dość szybko i łatwo przez nią przebrnąć, ale zdecydowanie nie jest warto! Po pierwsze powód morderstwa w tej książce jest mega banalny i nie ciekawy. Po drugie o zabójcy nie dowiadujemy się nic i poznajemy jego postać dopiero na samiutkim końcu książki. Ciekawy wątek pewnego bohatera w pewnym momencie jest urwany i okazuje się, że nie miał kompletnie związku z całą historią przedstawioną w książce.
Jak dla mnie czytanie tego kryminału to tylko strarta czasu.

Słaba...
Fakt książkę czyta się dość szybko i łatwo przez nią przebrnąć, ale zdecydowanie nie jest warto! Po pierwsze powód morderstwa w tej książce jest mega banalny i nie ciekawy. Po drugie o zabójcy nie dowiadujemy się nic i poznajemy jego postać dopiero na samiutkim końcu książki. Ciekawy wątek pewnego bohatera w pewnym momencie jest urwany i okazuje się, że nie miał...

Jak sięgnąłem po 3 tom (1 po polsku) z Ann Lindell, to postanowiłem pójść za ciosem i kontynuować te przygody. Jeśli coś zacznę, to kończę. I muszę powiedzieć Państwu, że przy tej książce robiłem dwa podejścia. Może też ze względu, że nie miałem wersji papierowej, gdyż ciężko ją dostać, ale znalazłem wersję PDF. Natomiast z drugiej strony - tu potrzeba akcji. Akcja, akcja i jeszcze raz akcja. I to co zauważyłem od tej książki - Kjell Eriksson wprowadza bardzo dużo osób do kryminału- a to wiąże się z zawiłościami, chwilami niezrozumiałościami. Dla mnie liczy się minimalizm. Maksymalnie 4 osoby, góra 5 + osoba rozwiązująca zagadkę. U Kjella obserwuję znacznie większą liczbę, co powoduje, że człowiek musi się naprawdę skupić. Może to też zaleta? Ale jeśli człowiek brnie dalej w otchłań tej książki - to niestety, może się zdziwić zakończeniem. Był potencjał, ale niestety, jak dla mnie, okazał się on takim małym niewypałem. Tak jak w poprzednim tomie - początek niezły, zachęcający - końcówka zdecydowanie rozczarowująca.

Jak sięgnąłem po 3 tom (1 po polsku) z Ann Lindell, to postanowiłem pójść za ciosem i kontynuować te przygody. Jeśli coś zacznę, to kończę. I muszę powiedzieć Państwu, że przy tej książce robiłem dwa podejścia. Może też ze względu, że nie miałem wersji papierowej, gdyż ciężko ją dostać, ale znalazłem wersję PDF. Natomiast z drugiej strony - tu potrzeba akcji. Akcja, akcja i...

Słabiutko, początek kiepski, zakończenie jeszcze gorsze. Dużo bohaterów, akcji mało, nie trzymające w napięciu, spodziewałam się czegoś wiele lepszego. Dużo wątków zostało otwartych i tak naprawdę nie skończonych.

Słabiutko, początek kiepski, zakończenie jeszcze gorsze. Dużo bohaterów, akcji mało, nie trzymające w napięciu, spodziewałam się czegoś wiele lepszego. Dużo wątków zostało otwartych i tak naprawdę nie skończonych.

Książkę oceniam na dobrą. Początek mnie bardzo zaciekawił, w zasadzie dużo się działo, więc nie wiało nudą. Jednak oczywiście końcówka mnie nie zadowoliła. Czegoś mi tam po prostu brakowało. I nie ukrywam, że troszkę się zawiodłam, myślałam, że to będzie super książka, jednak mogę o niej powiedzieć, że jest dobrą książką i pewnie o niej szybko zapomnę. Wiadomo tylko najlepsze książki pozostają w pamięci na dłużej. Na okładce książki jest napisane, że komisarz Ann Lindell niechętnie przyjmuję śledztwo, z czym się kompletnie nie zgadzam, ponieważ jak dla mnie ona sama z siebie chciała wrócić do pracy i chciała się zająć czymś innym niż tylko opieką nad dzieckiem i rozmyślaniem o przeszłości. Czy polecam tę książkę? Jak najbardziej! Może komuś bardziej przypadnie do gusty niż mi.

Książkę oceniam na dobrą. Początek mnie bardzo zaciekawił, w zasadzie dużo się działo, więc nie wiało nudą. Jednak oczywiście końcówka mnie nie zadowoliła. Czegoś mi tam po prostu brakowało. I nie ukrywam, że troszkę się zawiodłam, myślałam, że to będzie super książka, jednak mogę o niej powiedzieć, że jest dobrą książką i pewnie o niej szybko zapomnę. Wiadomo tylko...

Jak widzę, że książka ta była najlepsza według Szwedzkiej Akademii Literatury Kryminalne to się dziwię. Tam jest tylu pisarzy kryminałów o niebo lepszych i nic. A ta powieść no cóż, rzadko się zdarza, ale teraz się zdarzyło -nie dokończyłam jej. Nie dałam rady. Zieję nudą i do tego masa nazwisk i postaci, a żadna nic nie wnosi. Zero, null nie polecam.

Jak widzę, że książka ta była najlepsza według Szwedzkiej Akademii Literatury Kryminalne to się dziwię. Tam jest tylu pisarzy kryminałów o niebo lepszych i nic. A ta powieść no cóż, rzadko się zdarza, ale teraz się zdarzyło -nie dokończyłam jej. Nie dałam rady. Zieję nudą i do tego masa nazwisk i postaci, a żadna nic nie wnosi. Zero, null nie polecam.

Tytuł nie pasuje do treści w mojej opinii.

Tytuł nie pasuje do treści w mojej opinii.

Rozczarowujące zakończenie, wprowadzanie dodatkowych postaci (zupełnie bezsensowne) i zero akcji.

Rozczarowujące zakończenie, wprowadzanie dodatkowych postaci (zupełnie bezsensowne) i zero akcji.

150/2017

150/2017