Na istotę naszego człowieczeństwa składa się ciało, dusza i wspomnienia. Każdy z tych elementów musi być, nie może niczego zabraknąć. Wtedy czulibyśmy się niepełni, wyprani. Zwłaszcza wspomnienia stanowią najpiękniejszą część naszego jestestwa. To właśnie one kształtują nasz charakter, są dla nas podręcznikiem życia- ze wszystkich wydarzeń z przeszłości, zapisanych w naszej pamięci, możemy czerpać naukę w teraźniejszości. Kiedy nam smutno przypominamy sobie chwile, kiedy byliśmy szczęśliwi i nagle świat staje się piękniejszy. A czy zastanawiałeś się kiedyś, co by to było gdybyś nagle stracił pamięć? Kiedy nie pamiętałbyś zupełnie niczego. Nawet własnego imienia.

Nastoletni chłopak. Budzi się na rozgrzanej przez słońce łące i nie wie niczego. Dosłownie. Nie zna swojego imienia, nie ma pojęcia jak się tam znalazł, skąd pochodzi, kim jest. Pustka. Zupełnie nic mu nie przychodzi do głowy. Nie wie komu zaufać, nawet nie wie, czy może liczyć na swoją skromną osobę. Jedyne czym dysponuje to plecak, a w nim pozostałości swojego poprzedniego wcielenia. Jak tu nie zwariować? Jak rozwiązać zagadkę i odkryć kim się tak naprawdę jest?

Mirjam Mous urodziła się w 1963 roku w Made w Holandii. Zanim zawodowo zajęła się pisarstwem, pracowała jako nauczycielka w szkole specjalnej. Pisze książki dla dzieci i młodzieży. Jest znana i ceniona szczególnie za fenomenalne, trzymające w napięciu thrillery.

Mam przed sobą książkę średniej wielkości, z czarno-białą okładką, na której widnieją hipnotyzujące oczy. Z tylu opis, który intryguje i (nareszcie!) nie zdradza za dużo fabuły. Nic tylko otworzyć książkę i rozpocząć, apetycznie zapowiadającą się, lekturę. Już od pierwszych stron pochłonął mnie świat, który wykreowała ta pełna talentu do pisania holenderka. Czemu 'pełna talentu'? Bo już dawno żadna książka tak mnie zachwyciła! Każdy element zrobił na mnie ogromne wrażenie- począwszy od pomysłu, kończąc na zakończeniu. Pomiędzy tymi elementami mamy oczywiście świetny język, wspaniałą intrygą, nietuzinkowych bohaterów oraz wiele, wiele innych. Autorka udowodniła, że thrillery pisane z myślą o nastoletnich czytelnikach mogą być fenomenalne, że nie trzeba dziesięciu wątków, żeby powieść była wciągająca. Wystarczy jeden, za to dobrze wykreowany. Zupełnie jak w "Boy'u 7"...

Powieść jest niezwykle oryginalna. nie ma tu duchów, wampirów, niczego takiego, lecz -przez każdą stronę przebija się dreszczyk emocji. Owa emocjonalność jest jedną z wielu cech powieści- główny bohater i jego rozterki, a także próba odzyskania pamięci wcale nie są żałosne, czy denne. Są pełne emocji, a przede wszystkim działają na wyobraźnię czytelnika, wzbudzają w nas nie tylko litość, lecz i sympatię w stosunku do głównego bohatera. Postaci drugoplanowe (celowo nie chcę zdradzać imion, bo to, drogi Czytelniku, zepsułoby Ci frajdę z pochłaniania tej historii) cechują się ogromną różnorodnością, posiadają wiele masek i ukrytych osobowości, przez co ciężko przewidzieć przebieg akcji. Zwłaszcza zakończenie jest nieprzewidywalne i zapierające dech w piersiach. Mamusiu, co ja tu wypisuję! Nie tylko zakończenie, a cała książka jest taka. Po prostu fenomenalna!

"Boy 7" jest niezaprzeczalnie jedną z moich najukochańszych i najulubieńszych powieści. Książek z rodzaju 'jedna na milion'. Jak tylko wrócę z wakacji umieszczę ją na mojej honorowej półeczce ulubionych historii. Zauważyliście coś? Nie?! Przypatrzcie się dobrze! Nie psioczyłam, nie narzekałam, wszystkim byłam zachwycona. Dziwne... Więc teraz, ażeby tradycji stało się zadość o mankamencie Wam napiszę. Jest to wada bardzo poważna, lecz nikt nie ma na nią wpływu. Występuje w każdej książce i o ile w tych złych jest zbawieniem, o tyle w takich jak ta fenomenalnych udręką. Drogi Czytelniku, uroczyście Cię informuję, że "Boy 7" ma tylko jedną wadę: za szybko się kończy!

MOJA OCENA:
10/10

Na istotę naszego człowieczeństwa składa się ciało, dusza i wspomnienia. Każdy z tych elementów musi być, nie może niczego zabraknąć. Wtedy czulibyśmy się niepełni, wyprani. Zwłaszcza wspomnienia stanowią najpiękniejszą część naszego jestestwa. To właśnie one kształtują nasz charakter, są dla nas podręcznikiem życia- ze wszystkich wydarzeń z przeszłości, zapisanych w naszej...