Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzecia część cyklu i nie ma nudy – zwroty akcji, rosnące napięcie, sensacyjne wątki, pełnokrwiści bohaterowie, realistyczne sceny ze zwykłego życia. Niezmiennie podoba mi się bezkompromisowość, szlachetność, zaangażowanie „Bezimiennego”. To, że szanuje prawo i porządek, ale gdy czuje, że nie ma innej drogi, potrafi wykorzystać swoje umiejętności technik walki i w ostateczności – zdolny jest do przemocy…
Tym razem, szukając nowej kwatery, trafia do domu pana Henryka. Staruszek wynajmuje mu pokój w domu, na który, jak się okazuje, swój plan, można powiedzieć, ze wręcz brawurowy, mają gangsterzy. Rynek nieruchomości w Warszawie to pole minowe dla bezbronnych, starszych, samotnych osób… I znowu sobie pomyślałam, że świat byłby lepszy, gdyby ludzie byli po prostu PRZYZWOICI! Niestety – otaczają nas również „czarne charaktery”, dobrze więc, że pojawił się ktoś, komu nie żal czasu i wysiłku, by stanąć w obronie słabszych. Bezimienny nie waha się widząc krzywdę starszego pana. Nie analizuje, nie szacuje zysków i strat – reaguje od razu… Takich przyzwoitych postaci, zaangażowanych w czynienie dobra, jest nawet więcej…
Bohaterowie są wyraziści, tak autentyczni, że ich losy wzbudzają współczucie, empatię, a czasem nawet frustrację. Dzięki temu czytelnik z łatwością może identyfikować się z nimi, ich przeżyciami i dylematami. Jak nie wzruszyć się na gest pana Henryka, który późno zrozumiał, że za rzadko kupował żonie ulubione kwiaty – dlatego teraz stawia tulipany przed fotografią zmarłej kobiety…
Spostrzegawczość, wrażliwość, umiejętność wniknięcia w duszę, umysł, serce i zdolność oddania tłoczących się tam emocji – to niezmiennie zaskakująca cecha autora… i do tego ta szczypta humoru…
"Zwykła przyzwoitość" to nie tylko pasjonująca opowieść o walce dobra ze złem, ale także refleksja nad wartościami moralnymi i siłą ludzkiego charakteru. Autor w mistrzowski sposób ukazuje, że nawet w najbardziej beznadziejnych sytuacjach zawsze warto trwać przy własnych przekonaniach.
Z niecierpliwością wyczekuję kontynuacji.

Trzecia część cyklu i nie ma nudy – zwroty akcji, rosnące napięcie, sensacyjne wątki, pełnokrwiści bohaterowie, realistyczne sceny ze zwykłego życia. Niezmiennie podoba mi się bezkompromisowość, szlachetność, zaangażowanie „Bezimiennego”. To, że szanuje prawo i porządek, ale gdy czuje, że ...

Rozwiń

Zwiń

Nie dziwię się, że „Mimikra” to tytuł, który zwyciężył w konkursie Empik Go Story 2023.
Tej historii świetnie się słucha - jest wciągająca, zabawna, a nawet wzruszająca...

Wraz z zaginięciem ojca, dla bohaterki kończy się dotychczasowe życie. Nie ma już beztroskich poranków, rodzinnych wieczorów, normalności... Czujemy ból, smutek głównej bohaterki, razem z nią tęsknimy za za tatą, którego już nie ma. Dziewczyna patrzy na smutek, przygnębienie mamy i ciągle marzy o cudownym powrocie ojca. Próbuje wszystkiego - od hipnotyzera, przez wróżkę po autora podkastów kryminalnych, specjalizującego się w poszukiwaniu zaginionych. Bardzo chce odnaleźć tatę, boi się, że zapomni jego głos, gesty, że zbledną wspomnienia...
Kto jej nie rozumie?

W rolach głównych - genialni:
Vanessa Aleksander
Anna Cieślak
Magdalena Zawadzka
Jędrzej Hycnar
Wysłuchajcie chociaż pierwszy odcinek - przepadniecie!

Nie dziwię się, że „Mimikra” to tytuł, który zwyciężył w konkursie Empik Go Story 2023.
Tej historii świetnie się słucha - jest wciągająca, zabawna, a nawet wzruszająca...

Wraz z zaginięciem ojca, dla bohaterki kończy się dotychczasowe życie. Nie ma już beztroskich poranków, rodzinnych wi...

Rozwiń

Zwiń

Historia pełna niezwykłej siły i determinacji. Powieść przedstawia losy Apolonii Dobkowskiej, której życie nagle wywraca się do góry nogami…
Do pewnej zimowej nocy 1940 roku „jaśnie panience” wydaje się, że największym problemem jest zakazane uczucie do biednego chłopaka – ogrodnika Jurka. Gdy do dworu wpadają enkawudziści, informują o przesiedleniu, dając rodzinie trzydzieści minut na spakowanie rzeczy - następuje koniec dotychczasowego świata…

Zaczyna się straszna podróż – w strachu, nieludzkich warunkach, bydlęcych wagonach, brudzie, ścisku. Nowym domem staje się pasiołek Kamyszenka w Krasnoczowskim Rejonie – pięć tysięcy kilometrów od domu w Szczepankowie. Rodzina musi wytrwać w warunkach skrajnej biedy i zimna, walczyć o każdy okruch chleba, stawić czoła wielu trudnościom i próbom, spróbować przywyknąć do nowych warunków. Ta nierówna walka o przetrwanie, zarówno fizyczne, jak i emocjonalne jest godna podziwu. Czy jest możliwy powrót do domu w Polsce, czy przetrwa miłość do Jerzego, a może na nieludzkiej ziemi narodzi się nowe uczucie?
Zdradzę, że części rodziny uda się powrócić do kraju. Jednak rzeczywistość po wojnie nie przynosi spodziewanej ulgi, tylko kolejne wyzwania, cierpienia i trudności. Moralne dylematy i konflikty wewnętrzne Poli rozdzierają serce. Potyka się, popełnia błędy, za które płaci do końca swoich dni. To jednak czyni tę postać bardziej ludzką i autentyczną.

Z kart powieści przebija niegasnąca nadzieja, okazuje się bowiem, że nawet w najtrudniejszych sytuacjach wiara, determinacja mogą prowadzić do ostatecznego zwycięstwa nad przeciwnościami losu. Ważne, by pozostać sobą, być przyzwoitym, dobrym człowiekiem.
Zapraszam do tej emocjonującej podróży z bohaterami – historia opowiedziana jest z taką wrażliwością, wyczuciem, empatią, że odnosi się wrażenie towarzyszenia bohaterom w ich trudach i radościach. Samo przypomnienie krzywdy, upokorzenia, cierpienia Sybiraków jest bardzo potrzebne, stanowi piękne oddanie im hołdu.

Historia pełna niezwykłej siły i determinacji. Powieść przedstawia losy Apolonii Dobkowskiej, której życie nagle wywraca się do góry nogami…
Do pewnej zimowej nocy 1940 roku „jaśnie panience” wydaje się, że największym problemem jest zakazane uczucie do biednego chłopaka – ogrodnika Jurk...

Rozwiń

Zwiń

Wierzycie w prawdziwą miłość – taką pierwszą, jedyną, niezapomnianą? Ja tak, chociaż zgadzam się z główną bohaterką, że nic nie jest w życiu pewne – „Nawet skarpetki nie wiedzą, czy całe życie będą razem. To przecież wszystko wychodzi w praniu.”

Małgorzata cieszy się każdą chwilą, korzysta z efektów swojej pracy, docenia fakt, że ma możliwość delektować się wschodami i zachodami słońca w apartamentowcu nad samym brzegiem morza… Odnowiona znajomość z Adamem – szkolną miłością skutkuje wieloma zawirowaniami, szczególnie wtedy, gdy okazuje się, że mężczyzna znika, a zrozpaczona gosposia zastaje w mieszkaniu nie tylko bałagan, ale i porzuconego, oszołomionego psa…
Powieść zgrabnie łączy w sobie elementy kryminału, romansu z refleksjami nad życiem. Autorka, podążając śladami doświadczeń głównej bohaterki, maluje nam obraz skomplikowanych międzyludzkich relacji oraz miłości, która dojrzewa wraz z wiekiem.
Cieszę się, że poznałam Gosię, jej zmagania z wyzwaniami codzienności, decyzje, doświadczenia i marzenia. W zupełności zgadzam się z jej nastawieniem do życia i przekonaniem, że miłość i pasja nie mają wieku ani terminu ważności. Podziwiam rozwagę, poczucie humoru, cięty umysł i poczucie własnej wartości tej mistrzyni ciętej riposty…
Książkę czyta się szybko. Narracja jest płynna i angażująca, prowadzi czytelnika przez różnorodne emocje i refleksje, nie pozwalając na nudę. Autorka ma zdolność tworzenia realistycznych sytuacji i dialogów, co sprawia, że czytelnik łatwo może się utożsamić z bohaterami i ich przeżyciami.

Jest to poruszająca powieść, pozwalająca zagłębić się psychologicznych i emocjonalnych rozterkach dorosłego życia, na nowo zweryfikować doświadczenia i sposób postrzegania miłości. Bo okazuje się, że w każdym drzemie iskra romantyzmu – nawet w zadufanym w sobie podstarzałym playboyu….

Wierzycie w prawdziwą miłość – taką pierwszą, jedyną, niezapomnianą? Ja tak, chociaż zgadzam się z główną bohaterką, że nic nie jest w życiu pewne – „Nawet skarpetki nie wiedzą, czy całe życie będą razem. To przecież wszystko wychodzi w praniu.”

Małgorzata cieszy się każdą chwilą, korzys...

Rozwiń

Zwiń

Marzeniem Gosi jest przenieść się nad morze. Upajać spokojem, oglądać zachody słońca, słuchać szumu fal, medytować na wydmach – chłonąc klimat… Niestety, każda nauczycielka wie, że nawet po wielu latach pracy, tuż przed emeryturą, ograniczone środki skutecznie blokują zakusy na zakup nawet małego mieszkania.
W czasie jednego z pobytów nad Bałtykiem przyjaciółka namawia ją na odnowienie kontaktu z Adamem – młodzieńczą miłością. Czterdzieści lat od przykrego rozstania mężczyzna okazuje się trochę innym człowiekiem – irytującym, przemądrzałym arogantem, zapatrzonym w siebie złośliwcem z nadwagą i… ogromnymi zasobami finansowymi. Ponieważ źle zniósł chorobę covidową i zalecenia dotyczące zdrowego stylu życia, proponuje Małgorzacie pewien niezwykły układ – jeżeli przez rok z nim pomieszka i postawi na nogi, to jeden z apartamentów będzie jej… Ona jest konsekwentna i zdeterminowana, godzi się na rolę trochę towarzyszki, trochę pielęgniarki z funkcją dietetyczki… Zadanie nie jest łatwe, bo Adam ma trudny charakter, a Gosia nie zgadza się z wieloma jego poglądami. Czy uda jej się wywiązać z kontraktu?
Powieść prezentuje przepiękny portret dojrzałej kobiety – takiej, która sięga po marzenia i żyje pełnią życia. Potrafi zajrzeć w głąb własnej duszy, uczciwie określić plany na przyszłość. Gosia akceptuje siebie, jest świadoma wad, mocnych stron i potrzeb. Rozumie, że życie nie jest idealne. Maluje, pisze, robi witraże, projektuje biżuterię – oddaje się pasjom. Jest szczęśliwa, czuje się spełniona. Jest na takim etapie życia, że tęskni za miłością, ale potrafi obejść się bez mężczyzny na stałe… Towarzyszy jej swoboda, uśmiech, czuje się na tyle pewnie, że nie potrzebuje odmładzających, agresywnych zabiegów.
Powieść czyta się bardzo szybko. Mądre obserwacje, kąśliwy, inteligentny humor dodają sił, otuchy każdemu, kto ma mało wiary w siebie i w swoje możliwości. Autorka nie boi się trudnych czy kontrowersyjnych tematów, z niezwykłą lekkością, po partnersku, subtelnie przekazuje, że zrozumie każdą decyzję czy wybór innej osoby.

Marzeniem Gosi jest przenieść się nad morze. Upajać spokojem, oglądać zachody słońca, słuchać szumu fal, medytować na wydmach – chłonąc klimat… Niestety, każda nauczycielka wie, że nawet po wielu latach pracy, tuż przed emeryturą, ograniczone środki skutecznie blokują zakusy na zakup nawet...

Rozwiń

Zwiń

O wygraniu wojny decydują nie tylko zasoby broni, logistyka, dobrze wyszkoleni żołnierze – ale w dużej mierze działalność wywiadowcza. Czasami można odgadnąć zamiary wroga, pomieszać mu szyki, wyprzedzając o krok, wykradając tajemnice…
Hauptmann hrabia Carl von Vedel jest nie tylko młodym arystokratą, oficerem SD, przede wszystkim działa jako agent polskiego wywiadu w Berlinie! Stara się otoczyć legendą beztroskiego, majętnego młodego mężczyzny, zainteresowanego kobietami, dobrym jedzeniem i wesołym towarzystwem, jednocześnie skupiając się na pozyskiwaniu istotnych informacji oraz unikaniu dekonspiracji. Przystojny, kulturalny, inteligentny oficer cieszy się sympatią kolegów i szacunkiem przełożonych. Jednocześnie jest doceniany przez polski wywiad i otrzymuje coraz bardziej wymagające zadania. Działa pod presją czasu, w nieprzewidywalnych okolicznościach, w poczuciu nieustannego zagrożenia, nigdy jednak nie traci opanowania czy samokontroli. Błyskotliwie, odważnie reaguje na wszelkie niespodzianki, obronną ręką wychodząc z tarapatów, z niezmiennym zaangażowaniem kontynuując kilkuletnią misję.
Na swojej drodze spotyka Lotte Jung – śliczną sekretarkę generała Einsatzleitera, która szybko zaczyna być dla niego kimś więcej niż tylko źródłem informacji. W samym środku okrutnej wojny zaczyna rozkwitać ich uczucie. Pragnienie bycia ze sobą, na przekór niesprzyjającym okolicznościom, jest tak silne, że zaczynają wierzyć w pokonanie wszelkich przeszkód i pozwalają na wykiełkowanie nieśmiałej nadziei… Tylko czy faszystowski reżim i szalejąca wojna pozwolą na szczęśliwe zakończenie tej historii? Tym bardziej, że Carl otrzymuje rozkaz przeniesienia do ośrodka szkoleniowego Abwehry położonego w Zakopanem. Niestety w niemieckich służbach pojawia się podejrzenie, że może działać na szkodę Rzeszy, jego życiu zaczyna więc zagrażać realne niebezpieczeństwo… Polacy decydują się na próbę wydostania go z doskonale chronionej Doliny Olczyskiej wraz z niezwykle istotnym dla aliantów tajnym archiwum. Cała akcja cichociemnych i miejscowych partyzantów wydaje się wręcz niemożliwa do zrealizowania…
Powieść trzyma w napięciu, uświadamia jak ogromną cenę musieli zapłacić niektórzy za bezkompromisową walkę z faszystami. Odsłania kulisy pracy wywiadowczej, jej mechanizmy, mnóstwo technicznych szczegółów związanych z werbunkiem nowych agentów, pracą ośrodka szkoleniowego czy chociażby skokami spadochronowymi. Czytaniu towarzyszyło mi mnóstwo emocji – podziwu dla odwagi patriotów, gniewu wobec najeźdźców, strachu o bohaterów, których łatwo było szanować i polubić oraz goryczy wobec tych, którzy okazali się zdrajcami… Na pewno wiem więcej o walce wywiadów, której nie widać, ale jest tłem dla operacji wojskowych i bitew…

O wygraniu wojny decydują nie tylko zasoby broni, logistyka, dobrze wyszkoleni żołnierze – ale w dużej mierze działalność wywiadowcza. Czasami można odgadnąć zamiary wroga, pomieszać mu szyki, wyprzedzając o krok, wykradając tajemnice…
Hauptmann hrabia Carl von Vedel jest nie tylko młodym ...

Rozwiń

Zwiń

Piękna, nostalgiczna opowieść o dwóch kobietach – Eleonorze i Alicji. Łączy je nie tylko wspólna pula genów, ale przede wszystkim hart ducha, niezłomność, wewnętrzne dobro… oraz talent do szycia.

Alicja Milczek jest młodą właścicielką pracowni krawieckiej. Prowadzi w Toruniu uporządkowane, pełne bezpiecznej rutyny życie. Stworzyła własną firmę – „Alicję w Krainie Sukienek”, spełniając tym samym swoje marzenie i realizując się zawodowo. Szycie wyjątkowych kreacji przynosi jej ogromną satysfakcję i coraz większe uznanie wśród zadowolonych klientek. W poszukiwaniu inspiracji i weny postanawia odwiedzić rodziców.
Decyzja o wyjeździe do Miłej odmienia życie całej rodziny! A wszystko rozpoczyna odnalezienie na strychu kartonu pełnego zakurzonych, oprawionych w skórę dzienników. Od tego momentu akcja toczy się dwutorowo. Dzięki wspomnieniom poznajemy historię prababci Alicji - Eleonory… a równocześnie dajemy się ponieść wartkiemu strumieniowi bieżących wydarzeń.
Opowieść Eleonory rozpoczyna się jeszcze przed wojną, kiedy niepokój i nerwowa atmosfera zaczynają ogarniać wszystkich dookoła. Nie ułatwia to i tak trudnych relacji w rodzinie Szczęsnych. Ponadto jedna decyzja dziewczyny, podjęta pod wpływem chwili, w stresującej sytuacji - przynosi nieodwracalne konsekwencje… Nie chcę zdradzić zbyt wiele, by nie psuć przyjemności z odkrywania kolejnych perypetii tej postaci…

Polubiłam te bohaterki – za marzenia, pasje, lojalność wobec przyjaciół, siłę i pogodę ducha, miłość do szycia, serce dla zwierząt (Alicja ma kota Mruczka). Powieść porusza wiele przykrych tematów, również tych związanych z trudnymi wojennymi czasami. Czytelnik uświadamia sobie, że okoliczności może się zmieniły, ale nadal ogromny wpływ na nasze życie mają – przypadki, zbiegi okoliczności, szczęście do ludzi – lub jego brak, przewrotność losu. Powieść niesie jednak nadzieję na to, że po chwilach smutku i zwątpienia nadejdą momenty radości i szczęścia.

Piękna, nostalgiczna opowieść o dwóch kobietach – Eleonorze i Alicji. Łączy je nie tylko wspólna pula genów, ale przede wszystkim hart ducha, niezłomność, wewnętrzne dobro… oraz talent do szycia.

Alicja Milczek jest młodą właścicielką pracowni krawieckiej. Prowadzi w Toruniu uporządkowan...

Rozwiń

Zwiń