"Gra o tron" dość długo stała na mojej półce. Po obejrzeniu serialu, który notabene uważam za świetny, z dużym zapasem ciekawości i zapału zagłębiłam się w lekturę. Wiele osób wcześniej polecało mi powieść, słyszałam nawet opinie, że książka jest dużo lepsza od filmowej wersji...
Powieść czyta się bardzo łatwo. Można by uznać to za duży atut, jednak fakt ten wynika z tego, że jest ona napisana łatwym, niezarchaizowanym językiem. Można nawet powiedzieć, że bezsensownie nudnym i nieepickim.
O ile w serialu postacie wykreowane przez Martina były charakterystyczne i zapadające w pamięć, o tyle w samej powieści uderzyła mnie ich schematyczność, ich pustość. To tak, jakby ich zewnętrzna powłoka była świetnie scharakteryzowana, z najmniejszymi detalami strojów, jednak we wnętrzu pozostawały bezpłciowe i szare. Z wyjątkiem Sansy, która o wiele bardziej trafiała do mnie ze stron powieści niż kadrów filmu, i khala Drogo, który sam w sobie jest interesującą mnie postacią, pozostałe osoby nie przyciągają uwagi, a ich zachowanie zbyt często zdaje się być irytującym i wręcz niezrozumiale idiotycznym.
Każdy mol książkowy zna ten rodzaj bólu, kiedy autor marnuje potencjał swoich książek, które mogłyby być powieściami rewelacyjnymi ze względu na ciekawy zarys fabuły i same umiejętności pisarskie. Czytanie "Gry o tron" niestety bolało mnie bardzo. Nie powiem, żeby akcja była jakoś specjalnie rozwleczona, książkę czytało się dość przyjemnie i szybko, jednak z nikłymi przebłyskami zainteresowania.
Osobiście nie polecam, wręcz odradzam. Dalsze części sagi nie znajdą miejsca na półkach mojej domowej biblioteczki.

"Gra o tron" dość długo stała na mojej półce. Po obejrzeniu serialu, który notabene uważam za świetny, z dużym zapasem ciekawości i zapału zagłębiłam się w lekturę. Wiele osób wcześniej polecało mi powieść, słyszałam nawet opinie, że książka jest dużo lepsza od filmowej wersji...
Powieść czyta się bardzo łatwo. Można by uznać to za duży atut, jednak fakt ten wynika z tego,...