Kupiłem bo po odsłuchaniu utworu "Mama Anarchia" uznałem że człowiek który to napisał musiał być spoko.
Dobrze wyważając barwny opis i surowe fakty autor przedstawił nam Nestora Machne takim jakim był, odważnym, szalonym ale i sprawiedliwym i uczciwym. idealna lektura na leżaczek

Kupiłem bo po odsłuchaniu utworu "Mama Anarchia" uznałem że człowiek który to napisał musiał być spoko.
Dobrze wyważając barwny opis i surowe fakty autor przedstawił nam Nestora Machne takim jakim był, odważnym, szalonym ale i sprawiedliwym i uczciwym. idealna lektura na leżaczek

Tak zwana reporterska biografia Nestora Machny, najbardziej barwnej postaci okresu rewolucji i wojen domowych na terenie dawnej Rosji a potem ZSRR. Jednocześnie bohatera międzynarodowego anarchizmu, inspiracji m.in. dla Buenaventury Duruttiego, bohatera pierwszej fazy wojny domowej w Hiszpanii, zmarłego w niewyjaśnionych okolicznościach.
Już sama nazwa miejscowości, w której urodził się bohater książki wiele wyjaśnia. No bo jeśli ktoś przyszedł na świat w Hulajpolu,to musi być człowiekiem czynu, z fantazją a nie jakimś urzędasem państwowym czy bankowym. No i oczywiście musi kochać wolność, a nie kajdany, chociażby i złote.
I taki był Nestor Machno, urodzony w chłopskiej, wielodzietnej rodzinie. Drobne fałszerstwo daty urodzenia, prawdopodobnie dokonane przez matkę, pozwoliło mu jeszcze za carskich czasów uniknąć kary śmierci, ale nie w sumie ośmioletniej katorgi. Do Hulajpola wrócił mądrzejszy, o zdobytą w niewoli wiedzę i opromieniony sławą męczennika. I to on, mały, niepozorny, chłopski syn z głębokiej prowincji stworzył jedyną w historii wspólnotę anarchistyczną, która walczyła z każdym o wolność dla miejscowej ludności. Domniemamy wynalazca taczanki, autor wielu forteli wojennych i zmiennych sojuszy, stworzył chłopską armię, która skutecznie biła i walczących o niepodzielna Rosję „białych” Denikinowców i „czerwonych” bolszewików.
I niewzruszonego, który w odróżnieniu od wielu towarzyszy broni nie ugiął się i nie powrócił do ZSRR służyć dawnym prześladowcom. Notabene był również sądzony w Polsce. Przed rosyjską agresja na Ukrainie budził różne emocje. Ciekawe, czy dziś ktoś o nim pamięta?
Biografia napisana ciekawie, aczkolwiek nie wolna od błędów. M.in. w sierpni 1917 roku generał Ławr Korniłow nie wystąpił przeciwko bolszewickiemu rządowi, albowiem takiego jeszcze nie było. Wręcz przeciwnie – jego bunt pomógł Leninowi i reszcie zrehabilitować się w oczach społeczeństwa. Ale za samo podjecie tematu autor dostał dodatkową gwiazdkę. Aczkolwiek czekam na polską książkę o Machnowszczyźnie (lub jej przekład).
Przeczytane w ramach wyzwania kwietniowego – biografia lub autobiografia.

Tak zwana reporterska biografia Nestora Machny, najbardziej barwnej postaci okresu rewolucji i wojen domowych na terenie dawnej Rosji a potem ZSRR. Jednocześnie bohatera międzynarodowego anarchizmu, inspiracji m.in. dla Buenaventury Duruttiego, bohatera pierwszej fazy wojny domowej w Hiszpanii, zmarłego w niewyjaśnionych okolicznościach.
Już sama nazwa miejscowości, w...

Fascynująca książka o kimś fascynującym z historii Ukrainy. Wreszcie przypomniana - a w zasadzie to pierwszy raz przedstawiona szerszej publice – ta ważna postać i dla tego, co działo się w Rosji po 1917 i dla anarchizmu, ówczesnego i współczesnego.

A Nestor Machno pochodził z tych okolic, gdzie teraz kremlowski zbrodniarz toczy swą potworną wojnę z wolnym narodem – z Hulajpola (nazwa zobowiązuje!) niedaleko Mariupola, który wciąż walczy . Ciekawe, czy ktoś tam teraz nawiązuje do tradycji Machny?

A postać to barwna, nietuzinkowa - jak to się niezbyt mądrze mówi: "zasługująca na film". Tak, jakby ta jarmarczna coraz bardziej rozrywka istotnie miałaby być "najważniejszą ze sztuk"...

Bo Machno gonił (zastosujmy taki elegancki eufemizm) wszystkich: i Niemców, i bolszewików, i carskich, i petlurowców, i hetmańskich i kogo tam jeszcze nie było na Ukrainie i obrzeżach w latach 1918-1920. Cudem wymykał się z obław. Dokonywał szaleńczych zagonów „pod przykryciem”, udając na przemian wszystkie strony konfliktu. Takiego drugiego kozaka w każdym tego słowa znaczeniu nie było chyba nawet „tam i wtedy”

Po zwycięstwie Sowietów uciekł do Rumunii. W końcu stanął przed polskim sadem za wyssane z paca zarzuty (hanba!),ale został uniewinniony i wyjechał do Paryża, gdzie w latach 30 zmarł w zapomnieniu.

Idee anarchistyczne na stare lata odpowiadają mi coraz bardziej - jako komuś bardzo zmęczonemu Państwem, które do wszystkiego się miesza, wszystko obrzydza i wszystko co tylko może psuje, a może coraz więcej (no może teraz raz się zachowuje w miarę przyzwoicie).

Fascynująca książka o kimś fascynującym z historii Ukrainy. Wreszcie przypomniana - a w zasadzie to pierwszy raz przedstawiona szerszej publice – ta ważna postać i dla tego, co działo się w Rosji po 1917 i dla anarchizmu, ówczesnego i współczesnego.

A Nestor Machno pochodził z tych okolic, gdzie teraz kremlowski zbrodniarz toczy swą potworną wojnę z wolnym narodem – z...

Książka, która opowiada o życiu i dokonaniach jednej z barwniejszych postaci porewolucyjnego burdelu w Rosji. Rewolucja i wojna domowa wydała na świat wiele interesujących osobistości, a nasz? Bohater, zdrajca, wichrzyciel, morderca... każdy sam może dokonać wyboru.

Książka, która opowiada o życiu i dokonaniach jednej z barwniejszych postaci porewolucyjnego burdelu w Rosji. Rewolucja i wojna domowa wydała na świat wiele interesujących osobistości, a nasz? Bohater, zdrajca, wichrzyciel, morderca... każdy sam może dokonać wyboru.

Tytułowy "Pirat stepowy" - Nestor Machno był przywódcą anarchistycznej partyzantki na Ukrainie w czasach rewolucji bolszewickiej. Barwna, niejednoznaczna etycznie postać Bat'ki doczekała się wielu publikacji na swój temat, ale dopiero Stanisław Łubieński w przystępny sposób zaprezentował ją polskiemu czytelnikowi.
Arcyciekawy temat na reportaż historyczny. Mam jednak nieodparte wrażenie, że Łubieński nie do końca wykorzystał jego potencjał. Zamiast porywającej opowieści dostaliśmy jedynie podrasowaną pracę licencjacką. Mój, być może zbyt surowy osąd, wynika z tego, że znałem już autora z jego późniejszych zapewne dojrzalszych dokonań literackich, gdzie zwłaszcza w krótkiej formie radził sobie wyśmienicie. Mimo wszystko polecam.

Tytułowy "Pirat stepowy" - Nestor Machno był przywódcą anarchistycznej partyzantki na Ukrainie w czasach rewolucji bolszewickiej. Barwna, niejednoznaczna etycznie postać Bat'ki doczekała się wielu publikacji na swój temat, ale dopiero Stanisław Łubieński w przystępny sposób zaprezentował ją polskiemu czytelnikowi.
Arcyciekawy temat na reportaż historyczny. Mam jednak...

Ciekawa historia niezwykle barwnej, choć mało popularnej w naszym kraju postaci Nestora Machno, przedstawiciela rewolucyjnego ruchu anarchistycznego zza naszej wschodniej granicy. Rewolucja Październikowa oczami mieszkańców ukraińskich stepów i ich walka o wolność.

Ciekawa historia niezwykle barwnej, choć mało popularnej w naszym kraju postaci Nestora Machno, przedstawiciela rewolucyjnego ruchu anarchistycznego zza naszej wschodniej granicy. Rewolucja Październikowa oczami mieszkańców ukraińskich stepów i ich walka o wolność.

Ukraina jako państwo jest bardzo młodym tworem. Naród ukraiński dążył do niepodległości od wieków, ale zawsze stawiał na niewłaściwych sojuszników. A do tego, co właśnie w bardzo interesujący sposób ukazuje autor Pirata stepowego, w narodzie tym nie było jednomyślności w dążeniu. Stanisław Lubieński przybliża nam historię Ukrainy XX wieku poprzez, w mojej ocenie, bardzo interesujące losy postaci Nestora Machno. Anarchisty, rewolucjonisty, patrioty. Osoby walczącej o samostanowienie Ukraińców. Autor mieszając styl reportażu i książki historycznej pokazuje nam losy bohatera z perspektywy okresu jego największej aktywności ale także poprzez spostrzeganie jego dokonań przez nam współczesnych jego rodaków. Lektura z pewnością zainteresuje czytelników interesujących się historią Ukrainy.

Ukraina jako państwo jest bardzo młodym tworem. Naród ukraiński dążył do niepodległości od wieków, ale zawsze stawiał na niewłaściwych sojuszników. A do tego, co właśnie w bardzo interesujący sposób ukazuje autor Pirata stepowego, w narodzie tym nie było jednomyślności w dążeniu. Stanisław Lubieński przybliża nam historię Ukrainy XX wieku poprzez, w mojej ocenie, bardzo...

Książka napisana ładnym literackim językiem. Po jej lekturze trochę łatwiej pojąć współczesne podziały i konflikty na Ukrainie. Akcja "Pirata..." rozgrywa się na ternach, które objęte są dziś agresją rosyjskich separatystów (Mariupol, Ługańsk, także Krym). Dzięki zebranym przez Łubieńskiego faktom zrozumiałem jak niejednorodny był sam ruch kozacki, po ilu stronach barykady walczyli i jak różne wizje przyszłej wolnej Ukrainy nimi kierowały. Plusem książki jest też zaskakująca współczesna puenta na zakończenie :)

Książka napisana ładnym literackim językiem. Po jej lekturze trochę łatwiej pojąć współczesne podziały i konflikty na Ukrainie. Akcja "Pirata..." rozgrywa się na ternach, które objęte są dziś agresją rosyjskich separatystów (Mariupol, Ługańsk, także Krym). Dzięki zebranym przez Łubieńskiego faktom zrozumiałem jak niejednorodny był sam ruch kozacki, po ilu stronach barykady...

Niewielka objętościowo, ale niezwykle interesująca książka, której bohaterem jest anarchista rodem z ukraińskich stepów – Nestor Machno. O ile w środowisku wolnościowym jest to postać dobrze znana i ceniona (szczególnie za odwagę i pryncypialność w walce o wolność zarówno z białymi, jak i czerwonymi okupantami ziem ukraińskich na początku XX wieku),o tyle dla przeciętnego czytalnika będzie to fascynujące spotkanie z rewolucjonistą i buntownikiem, który mimo iż nieco zapomniany na Ukrainie, wywarł wielki wpływ na historię tej ziemi.
Autor podróżuje po zapuszczonych miasteczkach i wioskach związanych z życiem i walką Machny, odwiedza jego rodzinne Hulajpole i stara się uratować od zapomnienia strzępy relacji dotyczących chłopskiej walki o wolność bez państwa i władzy – zarówno władzy kapitału jak i dyktatury bolszewickiej.

Niewielka objętościowo, ale niezwykle interesująca książka, której bohaterem jest anarchista rodem z ukraińskich stepów – Nestor Machno. O ile w środowisku wolnościowym jest to postać dobrze znana i ceniona (szczególnie za odwagę i pryncypialność w walce o wolność zarówno z białymi, jak i czerwonymi okupantami ziem ukraińskich na początku XX wieku),o tyle dla przeciętnego...

Postać Nestora Machno jest na poły legendarna, dla niektórych kontrowersyjna, ale i to w zasadzie w wyniku owych legend właśnie. Legend - co trzeba podkreślić - podsycanych wrogą mu propagandą: zarówno bolszewicką, jak i liberalną. Pisząc o Machno łatwo więc ulec pokusie "obiektywności" i mieszać swobodnie różne "relacje", opinie, głosy, wspomnienia, dodawać "swoją ocenę", wreszcie - mieszać mniej lub bardziej swobodnie fakty i mity. Całość - zważywszy na charakter materiału - można "sprzedać" jako awanturniczy reportaż bez nadmiernych historiozoficznych ambicji czy wnyk w "ideologię in praxis". Taki jest właśnie przypadek "Pirata stepowego" Stanisława Łubieńskiego.

Wbrew pozornej wymowie powyższych słów, nie jest to książka słaba. Wręcz przeciwnie. W przeciwieństwie do samego Machny, który pisarzem był niezbyt porywających, Łubieński potrafi zaciekawić tematem i jego "Pirat stepowy" najzwyczajniej w świecie wciąga. Ani się obejrzymy, a już przeczytaliśmy kilkadziesiąt stron. Można dyskutować nad formą książki, przeplatance wspomnień z żywą narracją "historyczną" (urozmaicanej wtrętami ze współczesności),ale trudno podważyć lekkość pióra i siłę popularyzatorską Łubieńskiego. Jego "Pirat Stepowy" to książka reklamowana często jako pionierska w temacie biografii Machny, a promowana była - z czym już nie ma sensu polemizować - jako przeznaczona dla szerokiego kręgu czytelników. Kto jednak chciałby poznać tzw. fakty, wgryźć się w ideologię, zrozumieć "machnowszczyznę" czy zobaczyć "ruch biednych chłopów" w praktyce dnia codziennego, musi sięgnąć po inne pozycje (niektóre dostępne w języku polskim, jak "Nieznana rewolucja". 1918 -1921" Wolina). Jeśli natomiast chcielibyście gładko i bez bólu poznać historię walki Machno i machnowców z wszelką władzą, to "Pirat stepowy" jest książką w sam raz dla Was.

Jak łatwo zauważyć, nie jest to - wbrew reklamowym sloganom - pozycja pionierska, choć z pewnością w jakimś stopniu próbuje ona syntetyzować dostępne publikacje. Kłopot w tym, że czyni to na poziomie mniej lub bardziej liberalnej prasy, z której łam zresztą wywodzi się sam Łubieński. Autor próbuje więc przedstawić tzw. racje obu stron, co w przypadku tak podatnego na manipulacje tematu jest zabiegiem co najmniej ryzykownym. Nic dziwnego, że historycy zgłębiający ten temat z reguły zrównują "Pirata stepowego" z ziemią, odmawiając mu przy tym wszelkiej wartości (uchodzi czasem nawet za negatywny punkt odniesienia w temacie książek próbujących przybliżyć fenomen "machnowszczyzny"). Osobiście uważam te opinie za przesadzone, natomiast nie jest to z całą pewnością książka historyczna ani też tłumacząca machnowski anarchizm (w teorii i praktyce). Akcja pędzi tu momentami na łeb na, szyję i większość zdarzeń poznajemy tu właśnie w takiej trochę sensacyjnej formie. Każdego historyka czy zwyczajnie człowieka zaciekawionego "machnowszczyzną" musi to z czasem wkurzyć. Jednak czytelnik, który nie ma takich oczekiwań będzie więcej niż zadowolony.

"Pirat stepowy" to bowiem książka dobra, a może nawet bardzo dobra. Napisana z werwą, stara się oddać frenetyczny charakter samego Nestora Machny i ukazać w możliwie porywający sposób jego dzieje. Zresztą nie tylko sam Ba`tka jest tu ważny, bo na marginesach niejako poznajemy losy innych istotnych postaci tamtej "nieznanej rewolucji". Wtręty o nich są jednak tylko tłem dla głównego bohatera, przedstawianego "zgodnie ze źródłami" - a więc często sprzecznie (przy czym siedzący w temacie zarzucali tu autorowi pewną stronniczość i nieznajomość nowszych pozycji w temacie). Machno jest tutaj ofiarą wielkiej polityki i własnej legendy. Nic dziwnego, że w późniejszych wywiadach Łubieński opowiadał tak chętnie o klęsce hulajpolnego eksperymentu społecznego - po prostu nigdy, jak na liberalno - konserwatywnego dziennikarza przystało, w nią tak naprawdę nie wierzył, ani nie próbował zrozumieć. Atrakcyjniejsze jest nie analizowanie fenomenu, ale finalny - natomiast wiszący w powietrzu od początku - opis Ukrainy w przededniu "pomarańczowej rewolucji". Opis cyniczny i w niczym nie wyjaśniający jak to możliwe, że całą "machnowszczyznę" sprzedano i wymieszano z narracją banderowską czy wręcz nazistowską. Opis, jaki z pewnością wywołałby euforię u redaktorów naczelnych gazet,w których pisuje Łubieński (m.in. "Rzeczpospolita").

Mimo tych wszystkich zastrzeżeń trudno jednak tej książki nie polubić. Łubieński wykorzystuje w 100% awanturniczy potencjał tematu i każdy czytelnik bez trudu pojmie, że Machno to taki ukraiński Janosik/Zorro/ Robin Hood (niepotrzebne skreślić, potrzebne dopisać). Owszem, mamy tu burzliwe tło polityczne, mamy Wielką Historię, ale i to jest tylko przygrywką do losów postromantycznego zbójnika i samozwańczego atamana. Dzięki takiemu zabiegowi "Pirata stepowego" połyka się niczym najbardziej wciągającą powieść. Udało się to osiągnąć przy zachowaniu formuły reportażu, a więc nie bez ambicji popularyzatorskich. Jeśli ktoś dzięki "Piaratowi..." zainteresuje się tematem i sięgnie po inne pozycje, to bardzo dobrze. Autor, którego być może przesadnie tu krytykowałem, zamieścił na końcu inspirująca go w trakcie pisania bibliografię. Warto sięgnąć po te pozycje, by zrozumieć dlaczego książka Łubieńskiego jest tylko punktem wyjścia w "zgłębianiu "machnologii". Niemniej jako taką uznaje ją za dobrą i mimo wszelkich wad wartą uwagi.

Postać Nestora Machno jest na poły legendarna, dla niektórych kontrowersyjna, ale i to w zasadzie w wyniku owych legend właśnie. Legend - co trzeba podkreślić - podsycanych wrogą mu propagandą: zarówno bolszewicką, jak i liberalną. Pisząc o Machno łatwo więc ulec pokusie "obiektywności" i mieszać swobodnie różne "relacje", opinie, głosy, wspomnienia, dodawać "swoją...