Ostatni tom Siedmiu Zwierząt Rajlegu Nika Pierumowa przeczytany po latach od skończenia przeze mnie poprzednich tomów. Konkluzje? Coś się stało i nie potrafię powiedzieć, czy to wina czasu, który minął pomiędzy lekturą poprzednich książek cyklu, czy nastąpił aż taki regres. Tom drugi Imienia Bestii pisany był bardzo słabym językiem, mało obrazowym, prostym. Dialogi były drętwe, nie miały płynności, brzmiały sztucznie, co rzucało się w oczy zwłaszcza w tragicznie prowadzonym wątku drużyny ratunkowej z Ksarbirusem na czele. Już wcześniej pompatyczne frazy wypowiadane przez Terna były ciężkie do przełknięcia, w tym tomie zostały ograniczone do minimum, co jest niewątpliwym plusem.
Wspomniałem też, że jeden z wątków był prowadzony tragicznie - powiem, więcej, to była zupełna katastrofa. Przez bardzo długi czas postacie bezcelowo kręcą się w kółko. Również ciężko czyta się inne wątki, poza wątkiem dona Derrano, gdyż widzi się brak pomysłu i celu, dla którego postacie przemieszczają się z jednej lokacji do innej. Ich przygody również nie wzbudzają przy tym większego entuzjazmu.
Zakończenie za to jest plusem - bardzo przewidywalne, aczkolwiek przemyślane i nie wzbudza w czytelniku poczucia "niedomknięcia wątków".
Podsumowując - Imię Bestii: Odejście smoka jest książką nudną, pisaną amatorskim językiem i z wieloma mankamentami. Niewiele jest plusów tej książki (w moich wspomnieniach poprzednie części cyklu wypadają o niebo lepiej), należą do niej głównie wątki Dygwiła Derrano, wojny Wszechbrzeża i Nekropolis oraz zwieńczenie fabuły. Polecam przeczytać jako część większej całości, cyklu, sama w sobie jednakże książka jest słaba.

Ostatni tom Siedmiu Zwierząt Rajlegu Nika Pierumowa przeczytany po latach od skończenia przeze mnie poprzednich tomów. Konkluzje? Coś się stało i nie potrafię powiedzieć, czy to wina czasu, który minął pomiędzy lekturą poprzednich książek cyklu, czy nastąpił aż taki regres. Tom drugi Imienia Bestii pisany był bardzo słabym językiem, mało obrazowym, prostym. Dialogi były...