Zdecydowanie najlepszy tom serii. Zakończenie zaskakujące, gorzkie ale też i bardzo satysfakcjonujące. Wszystkie karty zostają odsłonięte, wyjaśniają się wszystkie tajemnice.
W serii mamy do czynienia z uniwersum zbudowanym na schemacie drzewa. Każdy świat to liść na drzewie życia. Kiedy nadchodzi jesień liście atakowane są przez zgniliznę, która pożera w danym świecie wszystko co żywe. Walczyć z nią próbują różne frakcje: magowie, nekromanci, gnomy, leśny lud i zwykli ludzie. Niestety zamiast walczyć razem przeciwko zbliżającemu się kataklizmowi walczą między sobą. Nawet w małej drużynie, skupionej na odnalezieniu głównego bohatera Terna, zdarzają się niesnaski.
To książka o pokonywaniu dzielących nas barier i walce o lepsze jutro. Autor pokazuje, że niezależnie skąd pochodzimy w obliczu zagrożenia jesteśmy tacy sami. Opowiada również jak osoby wysoko postawione nie patrzą racjonalnie na problemy globalne tylko rozpatrują wszystko pod swoim kątem i swoją miarą.Bez jedności nie ma ocalenia - to może być mottem tej powieści.

Zdecydowanie najlepszy tom serii. Zakończenie zaskakujące, gorzkie ale też i bardzo satysfakcjonujące. Wszystkie karty zostają odsłonięte, wyjaśniają się wszystkie tajemnice.
W serii mamy do czynienia z uniwersum zbudowanym na schemacie drzewa. Każdy świat to liść na drzewie życia. Kiedy nadchodzi jesień liście atakowane są przez zgniliznę, która pożera w danym świecie...

Ostatni tom Siedmiu Zwierząt Rajlegu Nika Pierumowa przeczytany po latach od skończenia przeze mnie poprzednich tomów. Konkluzje? Coś się stało i nie potrafię powiedzieć, czy to wina czasu, który minął pomiędzy lekturą poprzednich książek cyklu, czy nastąpił aż taki regres. Tom drugi Imienia Bestii pisany był bardzo słabym językiem, mało obrazowym, prostym. Dialogi były drętwe, nie miały płynności, brzmiały sztucznie, co rzucało się w oczy zwłaszcza w tragicznie prowadzonym wątku drużyny ratunkowej z Ksarbirusem na czele. Już wcześniej pompatyczne frazy wypowiadane przez Terna były ciężkie do przełknięcia, w tym tomie zostały ograniczone do minimum, co jest niewątpliwym plusem.
Wspomniałem też, że jeden z wątków był prowadzony tragicznie - powiem, więcej, to była zupełna katastrofa. Przez bardzo długi czas postacie bezcelowo kręcą się w kółko. Również ciężko czyta się inne wątki, poza wątkiem dona Derrano, gdyż widzi się brak pomysłu i celu, dla którego postacie przemieszczają się z jednej lokacji do innej. Ich przygody również nie wzbudzają przy tym większego entuzjazmu.
Zakończenie za to jest plusem - bardzo przewidywalne, aczkolwiek przemyślane i nie wzbudza w czytelniku poczucia "niedomknięcia wątków".
Podsumowując - Imię Bestii: Odejście smoka jest książką nudną, pisaną amatorskim językiem i z wieloma mankamentami. Niewiele jest plusów tej książki (w moich wspomnieniach poprzednie części cyklu wypadają o niebo lepiej),należą do niej głównie wątki Dygwiła Derrano, wojny Wszechbrzeża i Nekropolis oraz zwieńczenie fabuły. Polecam przeczytać jako część większej całości, cyklu, sama w sobie jednakże książka jest słaba.

Ostatni tom Siedmiu Zwierząt Rajlegu Nika Pierumowa przeczytany po latach od skończenia przeze mnie poprzednich tomów. Konkluzje? Coś się stało i nie potrafię powiedzieć, czy to wina czasu, który minął pomiędzy lekturą poprzednich książek cyklu, czy nastąpił aż taki regres. Tom drugi Imienia Bestii pisany był bardzo słabym językiem, mało obrazowym, prostym. Dialogi były...

Nie zawiodłam się :) Akcja cały czas w toku, połączone większość wątków (choć nie wszystkie, co mnie trochę zmartwiło) i sensowna konkluzja całości. Nie spodziewałam się takiego zakończenia, za co tylko dziękować autorowi. Jeżeli kogoś nie zrażają drobne niedociągnięcia językowe, to śmiało mogę polecić całą serię miłośnikom fantasy.

Nie zawiodłam się :) Akcja cały czas w toku, połączone większość wątków (choć nie wszystkie, co mnie trochę zmartwiło) i sensowna konkluzja całości. Nie spodziewałam się takiego zakończenia, za co tylko dziękować autorowi. Jeżeli kogoś nie zrażają drobne niedociągnięcia językowe, to śmiało mogę polecić całą serię miłośnikom fantasy.

Cykl zakończony. Wszystkie zagadki, elementy i wątki splotły się z sobą i rozwiązały. Każdy wątek, który był chociaż wspomniany w poprzednich tomach znalazł swoje ujście i wyjaśnienie.

Ostatni tom wciągnął najmocniej. Chociaż mi osobiście bardziej podobał się wątek drugoplanowego Dygwiła Derrano, który z samolubnego rycerza staje się prawdziwym bohaterem. Wątek główny, jak czułem zresztą przez cały cykl, był swoistym odzwierciedleniem RPG. Jest drużyna połączona nie do końca wyjaśnionymi więziami, której zadaniem nagle staje się pokonanie wielkiego zła. Książka jest dobrą bajką o białym i czarnym, o dobru i złu, w tych najbardziej klasycznych postaciach. Jest poświęcenie i odkupienie. Mimo tego wszystkiego, czegoś tutaj brakuje, czegoś takiego przyziemnego i ludzkiego. W ten świat nie wchodzi się jak jego mieszkaniec. Bardziej jest się obserwatorem, który ma wrażenie "obcości" tego świata.

Czy warto przeczytać? Myślę, że tak. Pierumow stworzył wiele ciekawych rzeczy, a dla rzeczy znanych nam z innych dzieł fantasy - znalazł nowe zastosowanie. Sama konstrukcja "drzewa życia" nie jest niczym nowym, jednakże światy znajdujące się w liściach, oraz cykl pór roku działający na drzewo - są bardzo fajną konstrukcją.

Podsumowując - nie jest to literatura najwyższych lotów, ale czyta się dość sympatycznie. Zdecydowanie można przeczytać w przerwie pomiędzy innymi lekturami. Mam nadzieję, że opinia jest w miarę sensowna, po prostu książka przytrzymała mnie do późnych godzin.

Cykl zakończony. Wszystkie zagadki, elementy i wątki splotły się z sobą i rozwiązały. Każdy wątek, który był chociaż wspomniany w poprzednich tomach znalazł swoje ujście i wyjaśnienie.

Ostatni tom wciągnął najmocniej. Chociaż mi osobiście bardziej podobał się wątek drugoplanowego Dygwiła Derrano, który z samolubnego rycerza staje się prawdziwym bohaterem. Wątek główny,...

http://adanbareth.blogspot.com/2012/04/pozegnanie-z-swiatem-siedmiu-zwierzat.html

http://adanbareth.blogspot.com/2012/04/pozegnanie-z-swiatem-siedmiu-zwierzat.html