"Klątwa tygrysa" Colleen Houck na pewno nie będzie należeć do moich ulubionych. Nie wiem, czy jest to kwestia wieku, upodobań czy też zbyt dużych wymagań, co do tej książki.
Podobno w tej historii zakochały się nastolatki z całego świata. I tu kryje się pewna zagwozdka - w czym??? Okładka ładna, nawet bardzo. W sumie można powiedzieć magnetyczna :) na której widnieje piękny, niebieskooki, biały tygrys. Jednak cała reszta kuleje... Ale od początku.

FABUŁA
Momentami nawet interesująca, patrząc jednak całościowo - dłuży się i jest nudna. Po prostu nudna. 18-letnia Kelsey Hayes dostaje pracę w cyrku, gdzie "poznaje" białego tygrysa o niebieskich oczach i z miejsca się z nim zaprzyjaźnia (przynajmniej na tyle, na ile można zaznajomić się z dzikim zwierzęciem). Niespodziewanie tygrys zostaje wykupiony i ma zostać przeniesiony do Parku Narodowego w Indiach. Kelsey, jako że łączą ją z owym zwierzęciem dziwne uczucia przyjaźni, zostaje jego opiekunką. Tygrys i dziewczyna, wraz z nowym opiekunem wielkiego kota - nijakim panem Kadamem, wyruszają w podróż do egzotycznych Indii. Na miejscu młoda amerykanka poznaje tajemnicę swojego tygrysa, który przemienia się w mega przystojnego, hinduskiego księcia - Rena. Mało tego, Kelsey okazuje się być kluczem do zdjęcia klątwy. Obydwoje, niczym nieustraszony Indiana Jones, pokonują liczne pułapki, odkrywają antyczne budowle, a nawet całe królestwa...Trochę jest to naciągane. Poza tym, nie ma żadnych zwrotów akcji. W sumie tutaj nie ma żadnej akcji. Nic. Szkoda gadać...

BOHATEROWIE
Niewiele mogę o nich powiedzieć, poza tym, że są przewidywalni, przerysowani, nudni i irytujący. Najgorzej jest z główną bohaterką. Tak działa czytelnikom na nerwy, że ma się ochotę przylać jej parę razy, by się ogarnęła. Chyba jeszcze nie miałam do czynienia z tak samolubną i głupią postacią, która pięknie zgrywa rolę zagubionej altruistki (Aż chcę się krzyczeć - Ren, daj sobie z nią spokój!!!). Nawet "Zmierzch" jakoś się broni (na którym inspirowała się autorka "Klątwy tygrysa"). Ren - zaklęty hinduski książę - jest przystojny, silny, szarmancki, czarujący, grzeczny....bla bla bla...żadnych konkretów. Kishan - jest młodszym bratem Rena. Również zaklęty w skórę tygrysa, ale tym razem czarnego (czy to ma związek z jego podłym charakterem?!). Pojawia się i znika. Jest zadufanym w sobie cynicznym dupkiem. Ale oczywiście, jego zachowanie jest pięknie wytłumaczone wydarzeniami z przeszłości. Taaaaa....co ta miłość robi z człowiekiem. Pan Kadam - mentor całej trójki. Opiekun tygrysów. Dawny wojskowy w służbie Rena. Jest dobrym człowiekiem. Niby wie co się dookoła dzieje, ale mimo to jest mocno oderwany od rzeczywistości. Poza tym, że mógłby częściej tupnąć nogą, to nie mogę powiedzieć niczego złego o tym człowieku. No i jest jeszcze tajemniczy i zły, okropny, przerażający, chciwy - Lakesh. Ni to król, ni to czarownik, ni to zło wcielone...Więcej szczegółów zapewne dowiemy się w kolejnych częściach.

Akcja - żadna. Fabuła - nudna. Język - przedziwny; albo decydujemy się na łatwy w odbiorze język blogowy, internetowy, albo używamy języka literackiego z domieszką ciekawych archaizmów. Kiedy łączymy te dwa style, wychodzi mieszanka nie do przetrawienia.

Jeżeli nastolatki tak mocno pokochały "Klątwę tygrysa", to niech tak zostanie. Niech czytają. Ale osoby starsze niech sobie darują. Strata czasu...

"Klątwa tygrysa" Colleen Houck na pewno nie będzie należeć do moich ulubionych. Nie wiem, czy jest to kwestia wieku, upodobań czy też zbyt dużych wymagań, co do tej książki.
Podobno w tej historii zakochały się nastolatki z całego świata. I tu kryje się pewna zagwozdka - w czym??? Okładka ładna, nawet bardzo. W sumie można powiedzieć magnetyczna :) na której widnieje...