Biorąc do ręki Dzieci Demonów J. M. McDermotta przeczuwałam, że będzie to wielce zajmująca i porywająca lektura. Nie zawiodłam się, co poznałam już po pierwszych stronach powieści, kiedy opowieść wciągnęła mnie i nie pozwalała mi oderwać wzroku od kartek książki.
Narratorką wprowadzającą nas w realia skażonego przez demony świata jest jedna z Wędrowców Erin, boskich posłańców mogących nakładać skóry wilków i zmieniać się w te zwierzęta, powalonych do poszukiwania i niszczenia demonów i ich potomstwa. a także leczenia ludzi i miejsc dotkniętych skazą. Szybko jednak zostaje wprowadzony następny narrator - jeden z potomków demona, Jona, zaś po nim Rachel, podobna mu kobieta.
Wysłanniczka Erin wraz ze swoim małżonkiem natrafili na szczątki potomka demonów. Dzięki mocy Wędrowców bohaterka mogła wniknąć we wspomnienia zmarłego wroga. Z ich treści wyczytała, że Jona, bo tak miał na imię zabity człowiek, nie był jedynym demonim pomiotem.
Boscy posłańcy postanowili wytropić resztę potworów i je zniszczyć. W tym celu musieli opuścić puszczę, należącą do wilków i podążyć do Psiej Ziemi, jak wilki nazywały ziemie należące do ludzi i psów, do miasta, w którym żył Jona.
W czasie śledztwa Wędrowcy nieśli pomoc ludziom, których skaził dotyk Jony i otrzymywali od nich informacje. Większość wiadomości jednak czerpali ze wspomnień demona, w które zanurzała się bohaterka.
Jona okazał się być potomkiem arystokratycznego rodu, który w czasie wojny stracił majątek. Młody człowiek, ukrywający swe straszliwe piętno, wstąpił do straży miejskiej, choć nie zrobił tego tylko z dobroci serca. Szybko prócz tej pracy zyskał nową, jako asasyna służącego tajemniczemu Królowi Nocy. Jako potomek demonów Jona nie sypiał nocą, więc chętnie wypełniał kolejne zlecenia nie chcąc, aby słudzy Króla Nocy wyjawili jego skrzętnie skrywany sekret światu.
Kolejną potomkinią demonów była Rachel, córka senty, czarodziejki rzucającej niewielkie czary i przepowiadającej przyszłość. Chociaż z Joną łączyło ją podobne piętno jej los był zdecydowanie odmienny, zaś życie doświadczyło jej na każdym kroku.
Czy Wędrowcy Erin znajdą wszystkie dzieci demonów? Co się stanie zarówno z łowcami jak i ofiarami? Czy potomkowie sług Elishty są tylko i wyłącznie wcielonym złem? Czy ich postępowanie może sprawić, że unikną śmierci? To już musicie sprawdzić samemu sięgając po powieść.
Autor okazał się mieć niezwykle lekkie pióro i talent to kreślenia wyrazistych obrazów i bohaterów. Ciężko jest jednoznacznie zaklasyfikować postacie, przylepić im etykietki "zły" i "dobry". Jak w prawdziwym życiu poszczególne postacie ulegają nieustannym przemianom zależącym nie tylko od tego, kim są, ale także od sytuacji, w jakiej się znaleźli.
Dzięki kilku narratorom czytelnik ma możliwość poznać świat nie tylko oczami boskich posłańców prezentujących ład, ale też dzieci demonów, które nie okazały się być aż tak różne od zwykłych ludzi.
Książka okazała się jednak, przy wszystkich zaletach, posiadać jedną wadę. Jest za krótka. Niecałe trzysta stron to zdecydowanie za mało, po skończeniu lektury czułam wielki niedosyt.
Warto także zwrócić uwagę na wspaniałą okładkę powieści, która wielce przypadła mi do gustu.
Polecam tę powieść wszystkim fanom fantastyki i dobrej lektury. Nietuzinkowe postacie, oryginalny świat i wspaniale opisana historia warte są każdej ceny. Zachęcam gorąco do sięgnięcia po Dzieci demonów, zaś sama z niecierpliwością czekam na zapowiedziane kolejne dwa tomy trylogii Psiej Ziemi.

(http://luincaerherbata.blogspot.com/2012/01/112-dzieci-demonow-j-m.html)

Biorąc do ręki Dzieci Demonów J. M. McDermotta przeczuwałam, że będzie to wielce zajmująca i porywająca lektura. Nie zawiodłam się, co poznałam już po pierwszych stronach powieści, kiedy opowieść wciągnęła mnie i nie pozwalała mi oderwać wzroku od kartek książki.
Narratorką wprowadzającą nas w realia skażonego przez demony świata jest jedna z Wędrowców Erin, boskich...