"Obsydianowe Serce. Część 1" - Zawiłość Intryg Przesłonięta Zagubionym Sensem

Ju Honisch w "Obsydianowym Sercu. Część 1" wprowadza czytelnika w spisek bezładnych intryg, które zdają się dryfować w mieliznach chaotycznej narracji.

Monachium, to miasto, gdzie nienaganne maniery i styl kryją podłoża podstępu. W tej odrealnionej rzeczywistości, spiskowcy-patrioci kradną tajemniczy zwój, który przypuszczalnie ma moc odmienić losy świata. Prawda jest jednak tłamszona pod ciężarem niezrozumiałych wątków, które wręcz próbują utopić całą opowieść w labiryncie chaotycznych relacji.

Zapowiedziany jako romantyczny spektakl epoki romantyzmu, "Obsydianowe Serce" niestety nie potrafi dostarczyć prawdziwego emocjonalnego zaangażowania. Postacie wydają się być jednowymiarowe, a ich decyzje nie do końca zrozumiałe. Chociaż w tle widnieje obietnica płomiennych miłości, to sama narracja przypomina raczej suche liście zmęczonego jesiennego drzewa.

W międzyczasie, Honisch stara się zrównoważyć potężne moce i okrucieństwo z romantycznym zafascynowaniem. Niestety, w tym chaosie, sens opowieści traci się w gąszczu niewyjaśnionych symboli i nierozwiązanych wątków.

"Obsydianowe Serce. Część 1" próbuje stworzyć wielowarstwową opowieść, ale zamiast tego tonie w morzu niejasności. To zawiła, zagubiona próba, która nie spełnia obietnicy swego tytułu.

Ocena: 3/10

"Obsydianowe Serce. Część 1" - Zawiłość Intryg Przesłonięta Zagubionym Sensem

Ju Honisch w "Obsydianowym Sercu. Część 1" wprowadza czytelnika w spisek bezładnych intryg, które zdają się dryfować w mieliznach chaotycznej narracji.

Monachium, to miasto, gdzie nienaganne maniery i styl kryją podłoża podstępu. W tej odrealnionej rzeczywistości, spiskowcy-patrioci kradną...

Po 160 stronach poddałam się. Język, jakim jest ta książka napisana jest tak potwornie infantylny. Pełno porównań zupełnie zbędnych. Nie dało się chociaż sam pomysł ma potencjał i można z tego było stworzyć coś fajnego. Jedyne co w tej książce jest fajne to okładka.

Po 160 stronach poddałam się. Język, jakim jest ta książka napisana jest tak potwornie infantylny. Pełno porównań zupełnie zbędnych. Nie dało się chociaż sam pomysł ma potencjał i można z tego było stworzyć coś fajnego. Jedyne co w tej książce jest fajne to okładka.

Moim zdaniem cała historia została niepotrzebnie i dosyć sztucznie podzielona na dwa tomy.

Moim zdaniem cała historia została niepotrzebnie i dosyć sztucznie podzielona na dwa tomy.

Według okładki:
Fascynujące postacie i akcja, która osiąga wbijający w fotel punkt kulminacyjny. Obsydianowe serce łączy to co najlepsze w romansie historycznym i fantastyce.
Tanya Huff


Najlepszy hotel w Monachium. Damy i gentlemani, nienaganne maniery i styl. A pod blichtrem wyższych sfer – starcie sił, których istnienia nie uznaje oświecone społeczeństwo.

Spiskowcy-patrioci kradną zwój, którego moc pozwala zmienić rzeczywistość. Jednak potężny artefakt znika... Na poszukiwania ruszają oficerowie bawarskiego króla oraz mistrzowie wiedzy tajemnej. I nie tylko oni – także tajemnicze Sí – istoty, o których wspominają tylko gusła oraz równie zagadkowe, kościelne Bractwo Światła. Czy z mocą artefaktu odmienią świat na obraz własnej, okrutnej wyobraźni?

Bezwzględna, bezpardonowa walka zrodzi wielkie tragedie... i płomienną miłość. Zbliża się zmierzch wieku rozumu. Rodzi się nowa epoka – romantyzm.

***

Akcja książki dzieje się w Monachium, stolicy Królestwa Bawarii, gdzie bale, spotkania towarzyskie i tajemne pojedynki to codzienność. Opowieść rozpoczyna się spotkaniem niemal wagi państwowej, gdzie dyskutuje się o tajemnym artefakcie, który został ukradziony, a który ma ogromne znaczenie dla losów świata.

Zadanie odnalezienia rękopisu, bo to o niego chodzi, trafia w ręce trzech dżentelmenów (... i kobiety),którzy za cenę własnego życia postanawiają go odnaleźć.

***

Opowieść dość ciekawa, ale nie aż tak jak się na początku spodziewałam. Całość kręci się wokół kilku wątków, które wydają nam się nie związane ze sobą.
PO PIERWSZE: wątek panny Corrisande Jarrencourt, jej przyzwoitki i służącej,
DRUGI: wątek dżentelmenów: podporucznika Udolfa von Görenczy, podporucznika Asko von Orvena i pułkownika Delacroix
TRZECI: śpiewaczki operowej Cerise Denglot i jej tajemniczego wielbiciela.

Niby powinno się to wydawać ciekawe i w ogóle, ale czasami jest to zbyt długie. Wątki przeplatają się ze sobą, niestety czasami nie wiadomo o co chodzi

Książka oczywiście nie jest beznadziejna, ale na te 450 stron, akcji może było 100. Reszta to niepotrzebne wydłużanie, powieść bez tego byłaby ciekawsza, troszkę krótsza, ale prawdopodobnie lepsza.

Jedną z "fajniejszych" rzeczy było pokazanie tamtejszej mentalności. Mężczyzn uczono, aby nigdy nie obrazili damy albo żeby ona nie czuła się niekomfortowo. Pokazanie, że dżentelmeni odgrywają ważną rolę w społeczeństwie. Kobiety ukazane są jako damy, które mają się rumienić i uśmiechać, nie pokazywać po sobie, że coś im się nie podoba, lub że nie chcą z kimś rozmawiać.

Według okładki:
Fascynujące postacie i akcja, która osiąga wbijający w fotel punkt kulminacyjny. Obsydianowe serce łączy to co najlepsze w romansie historycznym i fantastyce.
Tanya Huff


Najlepszy hotel w Monachium. Damy i gentlemani, nienaganne maniery i styl. A pod blichtrem wyższych sfer – starcie sił, których istnienia nie uznaje oświecone...

Kolejna książka która do połowy jest o czymś innym a od połowy staje się zupełnie inną książką. I to od tej drugiej połowy należy tę książkę oceniać. Bo z nudnej i wkurzającej książki robi się naprawdę ciekawa i pełna zwrotów akcji, trudnych do przewidzenia. Największym plusem w niej jest to, że nie ma określonych postaci które byłyby jednoznacznie dobre, jednoznacznie ważniejsze od innych i jednoznacznie silne lub słabe. Autorka potrafi kreować postaci księży na pewnych siebie i zdających się wszechpotężnymi i wszechwiedzącymi a potem nagle zburzyć tę wizję w jedną stronę.

Kolejna książka która do połowy jest o czymś innym a od połowy staje się zupełnie inną książką. I to od tej drugiej połowy należy tę książkę oceniać. Bo z nudnej i wkurzającej książki robi się naprawdę ciekawa i pełna zwrotów akcji, trudnych do przewidzenia. Największym plusem w niej jest to, że nie ma określonych postaci które byłyby jednoznacznie dobre, jednoznacznie...

Jest to powieść o polowaniu na mroczną istotę nie z tego świata w dziewiętnastowiecznym hotelu. Pomyślcie tylko, jaki potencjał tkwił w tym pomyśle. Mogła wyjść na prawdę perełka ze świetną, wciągającą fabułą, wartką akcją, ładunkiem emocji i niepowtarzalnym klimatem. Szkoda tylko, że pomysł ten został kompletnie zaprzepaszczony. Jak na ironię, książka autorki pochodzącej z Niemiec, jest strasznie chaotyczna i trudno przez większą część czasu połapać się kto jest kim. Zawiodłam się prawie na każdym aspekcie: od bohaterów zaczynając, na fabule i stylu pisarki kończąc.Usprawiedliwić ten stan rzeczy może tylko fakt, że jest to debiut i może w następnej części Pani Honisch naprawi swoje błędy. Oby... bo pomysł, jak wspominałam, na prawdę ciekawy :)

http://swiatinny.blogspot.com/2015/06/ju-honisch-obsydianowe-serce-cz1.html

Jest to powieść o polowaniu na mroczną istotę nie z tego świata w dziewiętnastowiecznym hotelu. Pomyślcie tylko, jaki potencjał tkwił w tym pomyśle. Mogła wyjść na prawdę perełka ze świetną, wciągającą fabułą, wartką akcją, ładunkiem emocji i niepowtarzalnym klimatem. Szkoda tylko, że pomysł ten został kompletnie zaprzepaszczony. Jak na ironię, książka autorki pochodzącej...

Nawiązując do opinii jednego z czytelników, książka świetnie się prezentuje na półce. Jeśli chodzi o zawartość... Nie jest tak źle. Owszem, sięgając po tę książkę spodziewałem się chyba czegoś innego. A może nie tyle innego co czegoś "bardziej". Mam tu na myśli "dozę czarnego humoru i szczyptę steampunku". Humor owszem jest, ale jakoś bardziej blady i jedyna szczypta steampunku jaką znalazłem znajduje się na okładce. Kolokwialnie mówiąc trochę napaliłem się na to, ale pozostaje mi tylko spoglądanie na okładkę. Może w drugiej części coś z tego będzie.
Książkę chyba bardziej można zaliczyć do gatunku urban fantasy mających miejsce w XIX wieku. Osobiście nie przepadam za tym gatunkiem, ale niemiecka pisarka na tyle sprawnie prowadzi historię, że książkę czyta się nawet przyjemnie. Mówię "nawet" ponieważ niekiedy styl za bardzo kojarzy mi się z literaturą XIX-wieczną. Panowie są bohaterscy, panny cnotliwe itp. Pierwotnie chyba miało być to wyśmianie pewnych wówczas panujących konwenansów. Ale im więcej stron miałem za sobą odnosiłem wrażenie, że Ju Honisch trochę się pogubiła. To co miało być na żarty i wyśmiewane, z czasem stawało się jak najbardziej poważne. Panowie na prawdę są bohaterami a kobiety to mdlące istoty.
Mimo wszystko nie jest źle. Czyta się się to szybko, rozdziały są krótkie przez co nie męczą, historia wprawdzie jakich wiele, ale sprawnie napisana. Dałbym 5 gwiazdek, ale za okładkę i opanowanie sztuki sprzedaży przez wydawcę dokładam jeszcze jedną.

Nawiązując do opinii jednego z czytelników, książka świetnie się prezentuje na półce. Jeśli chodzi o zawartość... Nie jest tak źle. Owszem, sięgając po tę książkę spodziewałem się chyba czegoś innego. A może nie tyle innego co czegoś "bardziej". Mam tu na myśli "dozę czarnego humoru i szczyptę steampunku". Humor owszem jest, ale jakoś bardziej blady i jedyna szczypta...

Szczerze? Słabo.
Skusiła mnie przecena i okładka, a także opis. Co do opisu- aniu tu gotyku, ani steampunku, a już na pewno nie ma czarnego humoru.
Nuda. Jeżeli już ktoś jednak kupił tą książkę to proponuję się przemęczyć do drugiej części - tam przynajmniej coś się dzieje...

Szczerze? Słabo.
Skusiła mnie przecena i okładka, a także opis. Co do opisu- aniu tu gotyku, ani steampunku, a już na pewno nie ma czarnego humoru.
Nuda. Jeżeli już ktoś jednak kupił tą książkę to proponuję się przemęczyć do drugiej części - tam przynajmniej coś się dzieje...

Stała akcja, w miarę płaskie postacie, lecz mimo tego przyjemnie się to czyta. Niestety brak w tym reklamowanego steampunku.

Stała akcja, w miarę płaskie postacie, lecz mimo tego przyjemnie się to czyta. Niestety brak w tym reklamowanego steampunku.

Jak dla mnie pierwsza część jest wciągająca i zachęciła mnie do sięgnięcia po drugą.

Jak dla mnie pierwsza część jest wciągająca i zachęciła mnie do sięgnięcia po drugą.