Zafon, nowiutki, pachnący, wyczekiwaniu pojawił się w końcu w mojej biblioteczce. Długo zastanawiałam się czy rzeczywiście mam zacząć czytać właśnie tę książkę, czy może poczekać i zaostrzyć swój czytelniczy apetyt. Ale moja ciekawość zwyciężyła...chciałam powrócić do Barcelony, udać się do księgarni Sempere i synowie i wraz z ulubionymi bohaterami przeżyć kolejną niesamowitą przygodę.

Jak wielkie okazało się moje zdziwienie kiedy przez pierwsze strony książki nic ciekawego się nie działo, już miałam okazać swoje wielkie niezadowolenie, przygotowania do ślubu? życie rodzinne Daniela, co to ma być???

Ale mistrz Zafon, po raz kolejny nie rozczarował, w miarę upływu kolejnych stron wyłonł się ten sam czar, otoczyła mnie ta sama magiczna, tajemnicza i budząca niesamowity dreszczyk emocji aura...zachłannie chłonnełam każde słowo, jak oczarowana podążałam krok w krok za bohaterami...aż dobrnęliśmy do końca i lekko się rozczarowałam...

Dlaczego autor zostawił otwarte drzwi? Tak jakby chciał zrobić z "Więźnia nieba" szkic do kolejnej powieści, w której wykorzysta dalsze losy Daniela i jego przyjaciół. Nie lepiej było napisać więcej stron w tej powieści i dokończyć historię i tym samym zamknąć cykl Cmetarza Zapomnianych Książek, po co zostawiać czytelnikow w zawieszeniu? Dlaczego panie Zafon, dlaczego?

Zafon, nowiutki, pachnący, wyczekiwaniu pojawił się w końcu w mojej biblioteczce. Długo zastanawiałam się czy rzeczywiście mam zacząć czytać właśnie tę książkę, czy może poczekać i zaostrzyć swój czytelniczy apetyt. Ale moja ciekawość zwyciężyła...chciałam powrócić do Barcelony, udać się do księgarni Sempere i synowie i wraz z ulubionymi bohaterami przeżyć kolejną...