Przede wszystkim bardzo nietypowa fabuła, w dodatku wiele zdarzeń pokazanych z punktu widzenia różnych osób. Książka jest podzielona na poszczególne dni -cała fabuła to w zasadzie 8 dni. Ale tak naprawdę nie chodzi o wydarzenia i rozwiązanie zagadki - bardziej chodzi o uczestniczących w tych zdarzeniach ludzi. Przede wszystkim o dwoje rodzeństwa: Ginger i J.J. oraz ich ciotkę Lily. Bardzo fajnie pokazane są ich przemyślenia i rozważania na temat głównego wątku fabuły, ale też ich wspomnień z dzieciństwa. I chociaż to się autorowi udaje, to jednocześnie to samo przeszkadza - bo opisuje rozmyślania zbyt wielu osób w tej książce. Gdzieś w jednej trzeciej książki przestałam nadążać za kolejnymi bohaterami i pozostałam skupiona na trzech głównych bohaterach, a reszty nawet nie starałam się zapamiętać. Za dużo, za dużo!

Przede wszystkim bardzo nietypowa fabuła, w dodatku wiele zdarzeń pokazanych z punktu widzenia różnych osób. Książka jest podzielona na poszczególne dni -cała fabuła to w zasadzie 8 dni. Ale tak naprawdę nie chodzi o wydarzenia i rozwiązanie zagadki - bardziej chodzi o uczestniczących w tych zdarzeniach ludzi. Przede wszystkim o dwoje rodzeństwa: Ginger i J.J. oraz ich...

Dość rozczarowująca po przeczytaniu książek o Toskanii i wcale nie z powodu zbyt wolnej akcji, czy braku porywającej fabuły. Wręcz przeciwnie. Jak dla mnie za mało atmosfery, nasrtojów, zapachów i krajobrazów. Niby poetycko, ale wyłącznie w warstwie słownej. Pozostałe zmysły pozostają uśpione i na końcu to niemiłe uczucie, że nie wiem co tak naprawdę autor chciał mi powiedzieć.

Dość rozczarowująca po przeczytaniu książek o Toskanii i wcale nie z powodu zbyt wolnej akcji, czy braku porywającej fabuły. Wręcz przeciwnie. Jak dla mnie za mało atmosfery, nasrtojów, zapachów i krajobrazów. Niby poetycko, ale wyłącznie w warstwie słownej. Pozostałe zmysły pozostają uśpione i na końcu to niemiłe uczucie, że nie wiem co tak naprawdę autor chciał mi powiedzieć.

Po przeczytaniu dwóch kryminałów pod rząd zapragnęłam trochę ciszy i spokoju. Z zapałem zabrałam się za książkę F. Mayes i doznałam szoku już na samym początku bo tu wątek poniekąd z horroru :)
Ale to było złudne wrażenie. Akcja dalej potoczyła się tak jak w tytule czyli strasznie słodko i leniwie.
Bardzo spodobał mi się język utworu, piękny, poetycki, aż miałoby się ochotę tam przebywać.
Georgia warta przeczytania ale tylko dla wytrwałych. Powolność akcji, długie opisy mogą odstraszyć niejedna osobę.

Po przeczytaniu dwóch kryminałów pod rząd zapragnęłam trochę ciszy i spokoju. Z zapałem zabrałam się za książkę F. Mayes i doznałam szoku już na samym początku bo tu wątek poniekąd z horroru :)
Ale to było złudne wrażenie. Akcja dalej potoczyła się tak jak w tytule czyli strasznie słodko i leniwie.
Bardzo spodobał mi się język utworu, piękny, poetycki, aż miałoby się ochotę...

Do "Słodkiej Leniwej Georgii" robiłam kilka podejść. Nie czytałam innych książek Frances Mayes, choć nie sposób było o nich nie usłyszeć. Dzięki temu nie miałam zbyt wygórowanych oczekiwań. W innym przypadku mogłabym się rozczarować.

"Słodka Leniwa Gorgia" jest kolejną książką, która trafiła w moje ręce i mimo braku porywającej akcji urzekła mnie. Zawsze powtarzam, że tego typu literatura nie trafi do miłośników sensacji i dreszczyku emocji. Trafia natomiast do romantyków, zakochanych w sielskich popołudniach przepełninych zapachem babeczek z morelami.
Co powiecie na ciepły wieczór spędzony na tarasie. Siedzicie w bujanym fotelu nasłuchując cykad. Ciepłe powietrze przesuwa się leniwie...
Zrobiło Wam się cieplej na sercu? Jeśli tak, to polecam Wam książkę Frances Mayes.

Co znajdziecie w "Słodkiej Leniwej Georgii"?
Ogromną więź dwójki rodzeństwa...
Bolesne tragedie...
Rodzinne tajemnice...
Sporo romantyzmu...
Uroczego Wołocha...
Trupa i zbrodnię sprzed lat...



Życzę sielskiej lektury w gorące popołudnia :)

Do "Słodkiej Leniwej Georgii" robiłam kilka podejść. Nie czytałam innych książek Frances Mayes, choć nie sposób było o nich nie usłyszeć. Dzięki temu nie miałam zbyt wygórowanych oczekiwań. W innym przypadku mogłabym się rozczarować.

"Słodka Leniwa Gorgia" jest kolejną książką, która trafiła w moje ręce i mimo braku porywającej akcji urzekła mnie. Zawsze powtarzam, że tego...

Nie warto.

Nie warto.

Ciekawa, pięknie, prawie poetycko napisana.

Ciekawa, pięknie, prawie poetycko napisana.

Nieporozumienie. Autorka powinna wziąć się za coś innego niż pisanie

Nieporozumienie. Autorka powinna wziąć się za coś innego niż pisanie

Zarejestrowałam się tutaj tylko po to aby dać tej książce najniższą ocenę z możliwych. Przestrzegam przed zmarnowaniem sobie na nią czasu.

Zarejestrowałam się tutaj tylko po to aby dać tej książce najniższą ocenę z możliwych. Przestrzegam przed zmarnowaniem sobie na nią czasu.

Słabsza od "Pod słońcem Toskanii", ale znowu pokazuje miłość autorki do pięknego życia.

Słabsza od "Pod słońcem Toskanii", ale znowu pokazuje miłość autorki do pięknego życia.

Po Toskanii, bardzo przeciętna.

Po Toskanii, bardzo przeciętna.