Ja czułam kilimat włoch, czułam zapachy i jedzenie byc moze dlatego ze sama co roku jestem we Włoszech

Ja czułam kilimat włoch, czułam zapachy i jedzenie byc moze dlatego ze sama co roku jestem we Włoszech

Bardzo męczące. Smaków i zapachów nie odbierałam. Z bólem doczytane do końca.

Bardzo męczące. Smaków i zapachów nie odbierałam. Z bólem doczytane do końca.

Co prawda zapachy są. I piękne krajobrazy też. Nawet trochę historii sztuki. Ale humoru i ikry nie. Wlokło się to wszystko niemiłosiernie. W dodatku przytłaczająca liczba przepisów kulinarnych, czego w książkach bardzo nie lubię.

Co prawda zapachy są. I piękne krajobrazy też. Nawet trochę historii sztuki. Ale humoru i ikry nie. Wlokło się to wszystko niemiłosiernie. W dodatku przytłaczająca liczba przepisów kulinarnych, czego w książkach bardzo nie lubię.

Ta książka to wyrwane kartki z pamiętnika, na których zapisana jest codzienność. Każde zdanie zapisane w tej książce jest czarodziejskie, skrupulatnie przemyślane i niezwykłe. Dla wielbiciela Toskanii ta pozycja do przeczytania jest obowiązkowa.

Ta książka to wyrwane kartki z pamiętnika, na których zapisana jest codzienność. Każde zdanie zapisane w tej książce jest czarodziejskie, skrupulatnie przemyślane i niezwykłe. Dla wielbiciela Toskanii ta pozycja do przeczytania jest obowiązkowa.

Frances Mayes ponownie zbiera nas do Toskanii i odsłania zwykłe uczynki życia codziennego. Muszę przyznać, że ta pozycja podobała mi się o wiele bardziej, niż znane wszystkim ''Pod Słońcem Toskanii''. Autorka pięknie opisuje odczucia związane ze sztuką oraz sposób w jaki wpływa ona na postrzeganie świata. Mayes tą pozycją przykuła moją uwagę również bardzo osobistymi rozważaniami na temat natury człowieka i czerpania radości z życia. Nie jest to pozycja z szaloną akcją w tle, ale warto po nią sięgnąć. Pokazuje bowiem ile w rzeczach codziennych jest mocy i jak łatwo możemy je przeoczyć w codziennym biegu.

Frances Mayes ponownie zbiera nas do Toskanii i odsłania zwykłe uczynki życia codziennego. Muszę przyznać, że ta pozycja podobała mi się o wiele bardziej, niż znane wszystkim ''Pod Słońcem Toskanii''. Autorka pięknie opisuje odczucia związane ze sztuką oraz sposób w jaki wpływa ona na postrzeganie świata. Mayes tą pozycją przykuła moją uwagę również bardzo osobistymi...

Opowieść osadzona w pięknej, słonecznej Toskanii.
Zwyczajna historia codziennego życia, przeplatana włoskimi przepisami oraz architekturą, w otoczeniu przyjaciół. Taka sielska opowieść ;)

Opowieść osadzona w pięknej, słonecznej Toskanii.
Zwyczajna historia codziennego życia, przeplatana włoskimi przepisami oraz architekturą, w otoczeniu przyjaciół. Taka sielska opowieść ;)

Cudowna, ciepła, głęboko refleksyjna książka nie tylko o życiu Amerykanki w Toskanii, ale o życiu w ogóle, o alternatywnym do naszego sposobie życia, slow live, zgodnie z zasadą - carpe diem, w zgodzie z naturą i porami rku. Gdyby nie opowiadała prawdziwej historii, uznałabym, że jest utopią. Szczególnie fanstastyczna na zimne, pochmurne jesienne i zimowe wieczory.

Cudowna, ciepła, głęboko refleksyjna książka nie tylko o życiu Amerykanki w Toskanii, ale o życiu w ogóle, o alternatywnym do naszego sposobie życia, slow live, zgodnie z zasadą - carpe diem, w zgodzie z naturą i porami rku. Gdyby nie opowiadała prawdziwej historii, uznałabym, że jest utopią. Szczególnie fanstastyczna na zimne, pochmurne jesienne i zimowe wieczory.

Trwa to samo ciepełko, co w poprzednich książkach

Trwa to samo ciepełko, co w poprzednich książkach

"Zakochałam się w odświeżającym chórze ptasich treli w wiosenny poranek i w górskim oceanie śmietankowej mgły wypełniającej dolinę zimą tuż po wschodzie słońca, i w ludziach, którzy pozdrawiają mnie głośno, gdy spoglądając w górę, widzą, jak podlewam truskawki w doniczkach"

Frances Mayes zawsze tworzy w swoich powieściach tak piękny i słodki obraz codzienności w Toskanii, że od razu mamy ochotę ją poznać, dać się uwieść alchemii smaków. Jej kolejna powieść, kontynuująca "Pod słońcem Toskanii" nie obfituje już w tyle zdarzeń, jednak daje nam znacznie więcej kulinarnych doznań.

Frances, jak wiadomo, kocha Toskanię - i to miłością wielką, bezgraniczną. Swoją miłość przelewa na papier - wyraża ją w opisach kwiatów rosnących w jej ogrodzie, szalejącej burzy, uśmiechu wnuka Willa, przejażdżkach do okolicznych miejscowości, gdzie spaceruje w cieniu cyprysów, do winiarni, w których, w ciemnych komnatach, dojrzewa doskonałe włoskie wytrawne wino. Spokojnie prowadzi nas przez wszystkie pory roku, widzimy jesień skąpaną słońcem i zimę smaganą wiatrem. Jest też lato, które oszałamia tłumami przyjezdnych... I wiosna, kiedy wszystko w niezwykły sposób się zieleni.

"Codzienność w Toskanii" to książka, która idealnie nadaje się na to, aby wziąć długopis i zaznaczać najbardziej smakowite fragmenty - a nimi powieść kipi aż po brzegi kart. To pozwala wywnioskować, jak zagorzałym fanem włoskiej kuchni jest bohaterka, w osobie autorki.

Polecam.

"Zakochałam się w odświeżającym chórze ptasich treli w wiosenny poranek i w górskim oceanie śmietankowej mgły wypełniającej dolinę zimą tuż po wschodzie słońca, i w ludziach, którzy pozdrawiają mnie głośno, gdy spoglądając w górę, widzą, jak podlewam truskawki w doniczkach"

Frances Mayes zawsze tworzy w swoich powieściach tak piękny i słodki obraz codzienności w Toskanii,...

Frances Mayes napisała: "Przyjechałam do Włoch po sztukę, wspaniałą kuchnię, krajobrazy, historię, architekturę, wina, niewymowne piękno. Zostałam dla ludzi."
I właśnie to wszystko jest w tej książce.
Moja niespełniona miłość do Włoch, a zwłaszcza Toskanii, rozkwita jeszcze bardziej po każdej z takich opowieści.
Wszystko, co wymieniła Mayes, mamy w tej książce. Dzięki jej ogromnej pasji, możemy oczami wyobraźni, zwiedzać urocze miasteczka i wsie, podziawiać sztukę Signorellego, podziwiać krajobrazy regionu Marche, by na koniec zaszyć się w kuchni i wypróbować któryś z podanych przez nią przepisów :)

Frances Mayes napisała: "Przyjechałam do Włoch po sztukę, wspaniałą kuchnię, krajobrazy, historię, architekturę, wina, niewymowne piękno. Zostałam dla ludzi."
I właśnie to wszystko jest w tej książce.
Moja niespełniona miłość do Włoch, a zwłaszcza Toskanii, rozkwita jeszcze bardziej po każdej z takich opowieści.
Wszystko, co wymieniła Mayes, mamy w tej książce. Dzięki jej...