Przebrnąłem już chyba tylko z sentymentu. Poziom humoru spada do poziomu gimnazjum, nieścisłości się namnażają i autor chwilami gubi się w opisach sytuacji, szczególnie powracając do przeszłych zdarzeń. Humor przestaje bawić, a staje się żenujący. Ogólnie można przeczytać z sympatii do autora, głównego bohatera, serii. Nie zapomnijmy o Moherfuckerze, ale już do niego nie wracajmy.

Przebrnąłem już chyba tylko z sentymentu. Poziom humoru spada do poziomu gimnazjum, nieścisłości się namnażają i autor chwilami gubi się w opisach sytuacji, szczególnie powracając do przeszłych zdarzeń. Humor przestaje bawić, a staje się żenujący. Ogólnie można przeczytać z sympatii do autora, głównego bohatera, serii. Nie zapomnijmy o Moherfuckerze, ale już do niego nie...

Przeczytałam Hell P,przeczytałam Moherfucker a teraz skończyłam Russian Inpossible.
Mimo fali krytyki którą mozna znaleźć w internecie wszystkie trzy tomy podobały mi się bardzo
Ponoć są lepsze książki pana Dębskiego
Nie wiem bo dopiero zaczynam przygodę z tym autorem
Przeczytam inne to ocenię :)
Reasumując
Lektura fajna i dynamiczna
Może trochę mniej giumonów ale akcje w rosyjskiem landzie wciągają
Dużo rosyjskich idiomów co dodaje tylko swoisty smaczek
Nie wiem jak inni ale ja polecam

Przeczytałam Hell P,przeczytałam Moherfucker a teraz skończyłam Russian Inpossible.
Mimo fali krytyki którą mozna znaleźć w internecie wszystkie trzy tomy podobały mi się bardzo
Ponoć są lepsze książki pana Dębskiego
Nie wiem bo dopiero zaczynam przygodę z tym autorem
Przeczytam inne to ocenię :)
Reasumując
Lektura fajna i dynamiczna
Może trochę mniej giumonów ale akcje w...

Bardzo się ucieszyłam, gdy zobaczyłam tę książkę na półce w bibliotece. Niestety, okazało się, że była to radość przedwczesna. Otóż, umknęło mojej uwadze, iż jest to kontynuacja, więc ze zrozumieniem zawiłości kryminału miałam czasami problem. Poza tym wizja Katulu, Cthulu i guimonów jakoś niespecjalnie do mnie przemówiła. No i te wszędobylskie bluzgi. Nawet mój ulubiony lektor, Roch Siemionowski, się zacukał. Choć szczerze przyznam, że wiązanki po rosyjsku robiły wrażenie, lecz nimi będzie się delektował jedynie ktoś znający język. Jeśli zaś chodzi o lektora, to niestety, powinien popracować nad akcentowaniem słów rosyjskich, ponieważ jakby to powiedzieli bohaterowie ni, ..uja, mu to nie wychodzi. Ogólna ocena? Trójka. No może z plusem.

Bardzo się ucieszyłam, gdy zobaczyłam tę książkę na półce w bibliotece. Niestety, okazało się, że była to radość przedwczesna. Otóż, umknęło mojej uwadze, iż jest to kontynuacja, więc ze zrozumieniem zawiłości kryminału miałam czasami problem. Poza tym wizja Katulu, Cthulu i guimonów jakoś niespecjalnie do mnie przemówiła. No i te wszędobylskie bluzgi. Nawet mój ulubiony...

Zachęcona dynamizmem akcji i nowym wykorzystaniem starych wątków fantastycznych sięgnęłam niezwłocznie po kolejny tom. Tym razem rzecz dzieje się w zaprzyjaźnionym kraju ościennym bliskim nam mentalnie. Problemy w odmiennej scenerii zbliżone. Bowiem magiczny pomiot Cthulhu - guimony - bierze w posiadanie rząd dusz zaprzyjaźnionego mocarstwa świetnie się przy tym maskując. Bo jakże to strzelać do staruszek lub siec bronią białą nieletnie dzieweczki o nadobnym liczku. A innej drogi nie ma.
Narracja prowadzona jest dość chaotycznie co wzmaga, moim zdaniem, temperaturę opowieści. Ciekawie przedstawione są postaci, także te z półświatka, ich wzajemne relacje i powiązania. Czyta się przyjemnie. Ilość doznań z dreszczykiem nie rozczarowuje.

Zachęcona dynamizmem akcji i nowym wykorzystaniem starych wątków fantastycznych sięgnęłam niezwłocznie po kolejny tom. Tym razem rzecz dzieje się w zaprzyjaźnionym kraju ościennym bliskim nam mentalnie. Problemy w odmiennej scenerii zbliżone. Bowiem magiczny pomiot Cthulhu - guimony - bierze w posiadanie rząd dusz zaprzyjaźnionego mocarstwa świetnie się przy tym maskując....

Hurra!!!
Udało mi się skończyć, przebrnąć i teraz czas na kolejny etap - zapomnienie.
Kiedy zaczynałem czytać cykl miałem wrażenie świeżości. Przy drugim tomie liczyłem na to, że autor jednak rozwinie swój warsztat (przecież po stylu pisania widać było, że jest młody). Trzeci tom jednak przelał czarę goryczy.
Książka jest nielogiczna. Autor wybiera interpretacje faktów jaka pasuje fabule. Przeniesienie akcji do Rosji było chyba spowodowane lękiem przed reakcją rodzimych przedstawicieli społeczeństwa od których nazwę wziął cały cykl.
W ostatnim tomie objawił się też Rusofil - w Rosji jest lepiej i wspanialej, a w Polsce to tylko kłody pod nogi. A moim zdaniem jednak biurokracja i wyższość instytucji nad sobiepaństwem i autorytatywnymi decyzjami jednostek łatwo okazuje swoją wyższość.
Warsztat literacki nie poprawił się wcale od pierwszego tomu. Nadal bliższy wypracowaniu licealisty z truizmami i nie najwyższych lotów dialogami.

Jednym zdaniem - szczerze odradzam. A ja cierpię, bo po pierwszym tomie kupiłem jeszcze kilka książek pana Dębskiego... czego Wam radzę jednak unikać...

Hurra!!!
Udało mi się skończyć, przebrnąć i teraz czas na kolejny etap - zapomnienie.
Kiedy zaczynałem czytać cykl miałem wrażenie świeżości. Przy drugim tomie liczyłem na to, że autor jednak rozwinie swój warsztat (przecież po stylu pisania widać było, że jest młody). Trzeci tom jednak przelał czarę goryczy.
Książka jest nielogiczna. Autor wybiera interpretacje faktów jaka...

Nie przeczytałem do końca, gdyż po około 200 stronach książka zaczęła mnie nudzić, ale początek był całkiem spoko. Przerwałem czytanie Russian Impossible kilka miesięcy temu, więc już nie pamiętam za wiele jeśli chodzi o jakość itd. ale pamiętam że w żadnej innej książce nie widziałem tyle błędów drukarskich.

Nie przeczytałem do końca, gdyż po około 200 stronach książka zaczęła mnie nudzić, ale początek był całkiem spoko. Przerwałem czytanie Russian Impossible kilka miesięcy temu, więc już nie pamiętam za wiele jeśli chodzi o jakość itd. ale pamiętam że w żadnej innej książce nie widziałem tyle błędów drukarskich.

Kamil, Kostek i Jerzy w mniej fantastycznym wydaniu bo w poszukiwaniu porwanych Leninek... jednak czy na pewno...
Po akcji na wyspie sytuacja robi się coraz mętniejsza... najpierw zostają porwane córki Sukonina wraz z ich babcią... następnie zaginął Jerzy... Nadia wraz z Kamilem wpada na pewien trop który prowadzi do pewnej kliniki... czy to wszystko ma ze sobą coś wspólnego... i jaki jest w tym wszystkim cel Niebieskiego Kruka... i byłej pani prezydent Ukrainy...
Czy to wszystko jest częścią składowa... czy guimony ewoluują i wypracowują przez swoich ambasadorów pewien plan...
Jedyna rzecz która boli to ot że nie ma kolejnej części... a przydalaby się...

Kamil, Kostek i Jerzy w mniej fantastycznym wydaniu bo w poszukiwaniu porwanych Leninek... jednak czy na pewno...
Po akcji na wyspie sytuacja robi się coraz mętniejsza... najpierw zostają porwane córki Sukonina wraz z ich babcią... następnie zaginął Jerzy... Nadia wraz z Kamilem wpada na pewien trop który prowadzi do pewnej kliniki... czy to wszystko ma ze sobą coś...

141/2016

141/2016

Dla mnie to najgorsza część. Mam wrażenie, że pisana na siłę, nieprzemyślana. Bo nie wiem po co porwano Leninki, Jerzego.. A samo ich uwolnienie - też niezła bajeczka. Jeden punkcik za to, że trzymała przy sobie i wciągnęła. Bo to ciągle ten sam język co w pozostałych, więc czytało sie miło i szybko.
To niby ostatnia część Moherfuckera, ale patrząc na ostatnie zdania... :D no właśnie - chciałoby się powiedzieć cdn..

Dla mnie to najgorsza część. Mam wrażenie, że pisana na siłę, nieprzemyślana. Bo nie wiem po co porwano Leninki, Jerzego.. A samo ich uwolnienie - też niezła bajeczka. Jeden punkcik za to, że trzymała przy sobie i wciągnęła. Bo to ciągle ten sam język co w pozostałych, więc czytało sie miło i szybko.
To niby ostatnia część Moherfuckera, ale patrząc na ostatnie zdania... :D...

No nie takie impossible niestety. Mam wrażenie, ze książka jest jednym wielkim wypełniaczem pomiędzy tomem poprzednim, a przyszłym. Dużo mniej akcji, więcej niezbyt owocnej rozkminy. Jedno porwanie nie jest zbyt znaczące dla fabuły w ogóle, kolejnie również, choć może nie w tej książce. Trochę odsiało pomniejszych bohaterów, a finalna akcja skończyła się zanim się zaczęła.
No cóż, skoro będzie jeszcze jedna, to jestem chętny, ale mam nadzieję, że autor się przyłoży i finalny tom będzie na odpowiednim poziomie.

No nie takie impossible niestety. Mam wrażenie, ze książka jest jednym wielkim wypełniaczem pomiędzy tomem poprzednim, a przyszłym. Dużo mniej akcji, więcej niezbyt owocnej rozkminy. Jedno porwanie nie jest zbyt znaczące dla fabuły w ogóle, kolejnie również, choć może nie w tej książce. Trochę odsiało pomniejszych bohaterów, a finalna akcja skończyła się zanim się...