Monotonne stawiam ostatnio oceny, ale to chyba dobrze. Turgieniew od dawna czekał na swoją kolej na półce i się nareszcie doczekał. Co zwróciło moją uwagę, to znaczne stonowanie pierwiastka fantastycznego w większości opowiadań (wyjątkami są "Widma" i "Pieśń triumfującej miłości"). Wszystko rozgrywa się niemal wyłącznie albo w umysłach bohaterów, albo nawet w samej atmosferze, osobliwej, niesamowitej, często księżycowej, przesyconej osobowością. Dużo tu nostalgii za rzeczami utraconymi, straconymi szansami, ludźmi, z którymi urwał się kontakt, którzy zgaśli i znikli z naszego życia.

Najdziwniejszy jest pewnie "Zegarek", w którym pod prozaiczną codziennością nieustannie kłębią się jakieś mętne zagadki. Najbardziej upiorny - "Sen" z demoniczną postacią ojca (swoją drogą jest to zapewne łakomy kąsek dla psychoanalizy). Najsmutniejsze - "Asia" i "Klara Milicz", w pełni oddające nieszczęście miłości i brak porozumienia. Wzruszeniem ramion przyjęłam tylko "Dość", takie tam pesymistyczne smęty wanitatywne.

Monotonne stawiam ostatnio oceny, ale to chyba dobrze. Turgieniew od dawna czekał na swoją kolej na półce i się nareszcie doczekał. Co zwróciło moją uwagę, to znaczne stonowanie pierwiastka fantastycznego w większości opowiadań (wyjątkami są "Widma" i "Pieśń triumfującej miłości"). Wszystko rozgrywa się niemal wyłącznie albo w umysłach bohaterów, albo nawet w samej...

Czasami, gdy krążę wśród bibliotecznych regałów, coś przyciąga mój wzrok. Tym razem zwróciłam uwagę na niepozorną, ubraną w ciemnobrązową okładkę, książkę Iwana Turgieniewa. O samym autorze wiele nie słyszałam, według Wikipedii jego opowiadania zostały napisane przed niemal półtorawieczem.
Czasami proza z tamtych czasów jest mega trudna w odbiorze, czytanie jej to orka po ugorze. Jednak te opowiadania były bardzo klimatyczne i napisane tak przyjemnie, że aż trudno było mi się oderwać.
"Opowiadania tajemnicze" były tajemnicze być może dla osób żyjących pod koniec dziewiętnastego wieku, więc musimy patrzeć przez pryzmat tamtych czasów, by ocenić tę książkę.
Niemniej jest to kolejna literacka perełka, która dorzucam do swojej szkatułki czytelniczych odkryć.

Czasami, gdy krążę wśród bibliotecznych regałów, coś przyciąga mój wzrok. Tym razem zwróciłam uwagę na niepozorną, ubraną w ciemnobrązową okładkę, książkę Iwana Turgieniewa. O samym autorze wiele nie słyszałam, według Wikipedii jego opowiadania zostały napisane przed niemal półtorawieczem.
Czasami proza z tamtych czasów jest mega trudna w odbiorze, czytanie jej to orka po...

... Nieco inna strona twórczości Turgieniewa,zawiera się właśnie w tych opowieściach,są one w moim mniemaniu wyznacznikiem możliwości tego wielkiego pisarza,świadczą o jego elastyczności twórczej ,dowodzą że Turgieniew to nie tylko przedstawiciel realizmu w literaturze rosyjskiej ,ale także znakomity pisarz ,doskonale radzący sobie z fantastyką i horrorem,czyli gatunkami literackimi ,którym nie poświęcał w swej twórczości zbyt wiele czsu a szkoda,bo po przeczytaniu tych kilku opowiadań,dochodzę do wniosku,że osiągnął by sukcesy porównywalne z sukcesami mistrzów tego gatunku takimi jak : Mary Shelley czy Edgar Allan Poe.Największe wrażenie w powyższym zbiorze opowiadań robi ich tajemniczość ,owiana baśniową aurą i spokojna,niekiedy usypiająca narracja,zmieniająca swe oblicze o sto osiemdziesiąt stopni w ułamku sekundy,przenosząc nas w wir fantastycznych wydarzeń ,w świat istot i stworzeń doskonale wykreowanych przez wyobraźnię autora,istot obdarzonych nadludzkimi mocami i możliwością wnikania i przenikania tak w sferę fizyczną jak i duchową człowieka,a wszystko umiejscowione jest na pograniczu snu i jawy,baśniowej fikcji i zimnej, twardej,niekiedy okrutnej rzeczywistości.Opowiadania w powyższym zbiorze, tak jak to zwykle bywa z wszelkimi zbiorami opowiadań,wybranymi i zestawionymi ,nie przez autora,lecz przez osoby trzecie ,są jedne lepsze inne trochę mniej,ale ogólnie mówiąc zestawienie całościowe robi bardzo dobre wrażenie i zasługuje na wysoką ocenę.Polecam

... Nieco inna strona twórczości Turgieniewa,zawiera się właśnie w tych opowieściach,są one w moim mniemaniu wyznacznikiem możliwości tego wielkiego pisarza,świadczą o jego elastyczności twórczej ,dowodzą że Turgieniew to nie tylko przedstawiciel realizmu w literaturze rosyjskiej ,ale także znakomity pisarz ,doskonale radzący sobie z fantastyką i horrorem,czyli gatunkami...

Bardzo nastrojowe, pełne dziwnych, niewyjaśnionych zjawisk, niespełnionych miłości i tajemnic zawierają "Opowieści tajemnicze" Iwana Turgieniewa.
W niektórych opowiadaniach bardziej wybrzmiewa baśniowość czy niedopowiedzenia, żywo działające na wyobraźnię czytelnika, kiedy indziej autor skupia się raczej na psychologicznej analizie bohaterów i w obu przypadkach wychodzi mu to niezwykle. To, co mają ze sobą wspólnego wszystkie zawarte w tym tomie opowiadania, to na pewno romantyczność przebijająca przez każdą historię, a także tematyka śmierci i miłości.
Gorąco polecam każdemu miłośnikowi historii niezwykłych, niecodziennych, a przy tym napisanych w tak pięknym, baśniowym stylu.
Było to moje pierwsze spotkanie z Turgieniewem, ale w przyszłości bardzo chętnie sięgnę po inne dzieła autora.

Bardzo nastrojowe, pełne dziwnych, niewyjaśnionych zjawisk, niespełnionych miłości i tajemnic zawierają "Opowieści tajemnicze" Iwana Turgieniewa.
W niektórych opowiadaniach bardziej wybrzmiewa baśniowość czy niedopowiedzenia, żywo działające na wyobraźnię czytelnika, kiedy indziej autor skupia się raczej na psychologicznej analizie bohaterów i w obu przypadkach wychodzi mu...

Literatura znakomita, owszem, ale wybór Antoniego Semczuka - słaby, bo pierwsze opowiadanie nie pasuje do tematyki tomu, a oprócz tego brakuje kilku opowiadań. Komplet opowiadań? Po co. Najlepiej pójść po linii najmniejszego oporu i jeszcze skręcić w bok.

A brakuje choćby nowelki "Bubnow i diabeł".

Literatura znakomita, owszem, ale wybór Antoniego Semczuka - słaby, bo pierwsze opowiadanie nie pasuje do tematyki tomu, a oprócz tego brakuje kilku opowiadań. Komplet opowiadań? Po co. Najlepiej pójść po linii najmniejszego oporu i jeszcze skręcić w bok.

A brakuje choćby nowelki "Bubnow i diabeł".

Literatura rosyjska jest niezwykła. Tak czysta, delikatna, prosta, a zarazem ściskająca za serce. Są to opowiadania najwyższej klasy. Mistycyzm, okultyzm, widma- wszystko to wprowadza w świat, lekko zapomniany, współcześnie drapieżnie przedstawiany jako fantastyka.Ogromnie polecam.

Literatura rosyjska jest niezwykła. Tak czysta, delikatna, prosta, a zarazem ściskająca za serce. Są to opowiadania najwyższej klasy. Mistycyzm, okultyzm, widma- wszystko to wprowadza w świat, lekko zapomniany, współcześnie drapieżnie przedstawiany jako fantastyka.Ogromnie polecam.

Pierwsze opowiadanie mnie nie zachęciło - jakby nie tego się spodziewałam po tym tomiku. Potem przeczytałam drugie, i trzecie, i tak już poleciało jednym tchem. Jedynie "Dość" było tak beznadziejne jak dla mnie, że przeleciałam chyba tylko oczyma po treści, bo od razu o nim zapomniałam.
Czytało mi się przyjemnie - zdecydowanie nie będę narzekała na język, bo nie jest on zbyt ciężki, zwłaszcza w porównaniu do wielu innych dzieł z tego okresu. Owszem, nie jest to utwór napisany w sposób tak prosty, jak to wiele współczesnych książek, za to językiem żywym i zwięzłym. Brak tu żmudnych opisów, czy innych udziwnień, ale całość nie jest tylko suchym przedstawieniem sytuacji.

Pierwsze opowiadanie mnie nie zachęciło - jakby nie tego się spodziewałam po tym tomiku. Potem przeczytałam drugie, i trzecie, i tak już poleciało jednym tchem. Jedynie "Dość" było tak beznadziejne jak dla mnie, że przeleciałam chyba tylko oczyma po treści, bo od razu o nim zapomniałam.
Czytało mi się przyjemnie - zdecydowanie nie będę narzekała na język, bo nie jest on...

Trudna. Ciężko się czytało. Głównie przez język. Jednak fabuła jest imponująca.

Trudna. Ciężko się czytało. Głównie przez język. Jednak fabuła jest imponująca.

Niezwykła książka. Nastrojowe opowieści z dreszczykiem, duchy, zjawy, zjawiska nadprzyrodzone. Do tego piękny język. Moje kolejne spotkanie z Autorem, po "Ojcach i dzieciach", z pewnością nie ostatnie!

Niezwykła książka. Nastrojowe opowieści z dreszczykiem, duchy, zjawy, zjawiska nadprzyrodzone. Do tego piękny język. Moje kolejne spotkanie z Autorem, po "Ojcach i dzieciach", z pewnością nie ostatnie!

Opowiadania są nierówne, ale widać wielki talent Turgieniewa. Poczucie humoru, zróżnicowane i barwne postaci, niesamowite wydarzenia. Godne pocenia i uwagi:)

Opowiadania są nierówne, ale widać wielki talent Turgieniewa. Poczucie humoru, zróżnicowane i barwne postaci, niesamowite wydarzenia. Godne pocenia i uwagi:)