Wzruszająca i emocjonująca końcówka, ale trochę zbyt długo rozkręca się tu akcja, dlatego tym razem ocena 7, a nie 8. Przez połowę książki czytelnik jest zagubiony i nie wie do końca o co tu chodzi i ku czemu wszystko zmierza. Zważywszy jednak na poruszany temat, można to jednak również poczytywać sobie za pozytyw i rodzaj celowego zabiegu stylistycznego.
Wszystko zaczyna się w chwili, gdy młody książę Arren przybywa do Arcymaga Geda na Roke, oświadczając, że czarodzieje w jego kraju tracą moc. Wyruszają w nieznane, nie wiedzą czego szukać, ani gdzie, lecz stopniowo posuwają się we właściwym kierunku, obserwują jak wszystkich ludzi ogarnia szaleństwo. Moc zła z pogranicza życia i śmierci jest tak potężna, że nie potrafią jej sprostać nawet smoki. Dla Geda ta przygoda kończy się zapłaceniem ogromnej ceny, chociaż wychodzi z niej żywy. Tak jak pisałem, końcówka jest bardzo poruszająca. Szkoda, że w początkowych rozdziałach nie powiedziano nic więcej o okolicznościach, w jakich Ged został Arcymagiem. Niewiele wiemy również o tajemniczej przygodzie z Cobem, czarodziejem, przywołującym duchy zmarłych, którą poznajemy jedynie ze wspomnień Geda.
Mam też pewne zastrzeżenia odnośnie tłumaczenia: "Czarnoksiężnik z Archipelagu" w przekładzie Barańczaka czytał się genialnie. "Grobowce Atuanu" w przekładzie Piotra W. Cholewy spokojnie dorastały do tej poprzeczki. Niestety przekład tej części (w moim wydaniu Jacek Kozerski) trochę odstaje od poprzednich i nie czyta się tak gładko. Szkoda.

Wzruszająca i emocjonująca końcówka, ale trochę zbyt długo rozkręca się tu akcja, dlatego tym razem ocena 7, a nie 8. Przez połowę książki czytelnik jest zagubiony i nie wie do końca o co tu chodzi i ku czemu wszystko zmierza. Zważywszy jednak na poruszany temat, można to jednak również poczytywać sobie za pozytyw i rodzaj celowego zabiegu stylistycznego.
Wszystko zaczyna...