W trzecim tomie cyklu White stosuje już bardziej tradycyjny schemat fabulany, a poza tym trzyma się bliżej historii przedstawionej przez Malory'ego - do którego zresztą raz po raz odsyła, mówiąc czytelnikowi, żeby np. opisy turniejów doczytał sobie w "Morte d'Arthur", jak go to ciekawi. Po raz kolejny pokazuje to dystans White do etosu wojownika, ale także wiąże się z tendencją dostrzegalną w całym cyklu (a przynajmniej w trzech pierwszych tomach, które dotąd przeczytałam, choć nie sądzę, by dalej coś miało się zmienić). Otóż dla White'a najważniejsze nie są wcale zdarzenia - często przedstawiane poprzez zwięzłą relację narratora albo którejś z postaci - ale motywacje oraz psychologiczna i ideologiczna podbudowa działań bohaterów. Muszę powiedzieć, że udało mu się stworzyć chyba najciekawszego Lancelota, jakiego znam - targanego wewnętrznymi konfliktami, z nienawiścią do samego siebie na czele. Doskonałym posunięciem jest też przedstawienie poszukiwania Graala w formie relacji rycerzy powracających na dwór Artura. Nie mam pojęcia, jak podobałoby się to wszystko komuś, dla kogo byłoby to pierwsze zetknięcie z legendą arturiańską, ale jako obszerny komentarz do Malory'ego "Rycerz spod ciemnej gwiazdy" jest znakomity.

W trzecim tomie cyklu White stosuje już bardziej tradycyjny schemat fabulany, a poza tym trzyma się bliżej historii przedstawionej przez Malory'ego - do którego zresztą raz po raz odsyła, mówiąc czytelnikowi, żeby np. opisy turniejów doczytał sobie w "Morte d'Arthur", jak go to ciekawi. Po raz kolejny pokazuje to dystans White do etosu wojownika, ale także wiąże się z...

Ta część zdecydowanie wypada lepiej od pozostałych. Styl już bardziej upodabnia się do rycerskich eposów, niemniej nie brakuje w nim humorystycznych akcentów. Historia opowiedziana z punktu widzenia Lancelota, głównie opisuje przygody rycerzy okrągłego stołu poszukujących Gralla a także romans pomiędzy Guinewrą a Lancelotem.

Ta część zdecydowanie wypada lepiej od pozostałych. Styl już bardziej upodabnia się do rycerskich eposów, niemniej nie brakuje w nim humorystycznych akcentów. Historia opowiedziana z punktu widzenia Lancelota, głównie opisuje przygody rycerzy okrągłego stołu poszukujących Gralla a także romans pomiędzy Guinewrą a Lancelotem.

Po dwóch pierwszych tomach nie pałałam jakąś specjalną miłością do tego tytułu. Tom trzeci okazał się znacznie ciekawszy i bardziej dojrzały niż poprzednie tomy. Odnosi się wrażenie, że autor dojrzewa wraz z Wartem. Nadal uważam, że zbyt wiele tutaj "opowieści dziwnej treści", nawet jak na fantasy to autor zbyt sobie pofolgował i niektóre opowieści są trudne do przełknięcia. Mimo wszystko, po kolejny tom sięgam z większym optymizmem niż sięgałam do tego tomu.

Tym, którzy przebrnęli przez pierwsze dwa tomy, radzę się nie poddawać i sięgnąć po tom trzeci ten jest warty przeczytania i szkoda byłoby w tym momencie się poddawać.

Po dwóch pierwszych tomach nie pałałam jakąś specjalną miłością do tego tytułu. Tom trzeci okazał się znacznie ciekawszy i bardziej dojrzały niż poprzednie tomy. Odnosi się wrażenie, że autor dojrzewa wraz z Wartem. Nadal uważam, że zbyt wiele tutaj "opowieści dziwnej treści", nawet jak na fantasy to autor zbyt sobie pofolgował i niektóre opowieści są trudne do...

Podobała mi się. Na pewno przeczytam następną część.

Podobała mi się. Na pewno przeczytam następną część.