Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja bardzo lubię książki zainspirowane mitami i legendami, i zawsze chętnie sięgam po nie, ciekawa jaki autorzy mieli pomysł, i jak go wykorzystali. W wypadku tej książki nie wiedziałam czego się spodziewać, jako że opis fabuły nie do końca o tym mówi, a raczej to co możemy wyczytać, to tylko początek tej zagmatwanej historii. Nie będę opowiadać o czym jest, bo już chyba wszyscy mają jako takie pojęcie, więc skupię się tylko na moich odczuciach. Książka budzi emocje i porusza, mnie poruszyła. Kobiety ogólnie mają gorzej, zawsze miały, a już na początku XX wieku to chyba najbardziej. Jedną z takich kobiet jest główna bohaterka czyli Medea, dalej zwana Madą. Dorastała ona w otoczce mrocznej przeszłości, która wciąż snuje się za nią, i której nie może zostawić w tyle. Życie jej nie rozpieszczało, nic też nie zapowiada świetlanej przyszłości, a ona chciałaby tylko spokoju, bezpieczeństwa i może odrobiny miłości. Przyznaję, że miałam nadzieję, że w jej pochmurnym życiu w końcu wyjrzy słońce, a ona będzie mogła przez dłuższy czas grzać się w jego promieniach. Chociaż przecież można przewidzieć, że jak w antycznej tragedii happy endu nie będzie, to wierzyłam, że autorka znajdzie dla niej ratunek. "Zanim się rozeszli, zawsze siedzieli chwilę w ciszy. Oni, którzy mieli zniknąć. Byli figurkami, którymi bawili się okrutni bogowie, zimne mojry, prządki losu. On wiedział, że to się musi stać, dla niego nie było nadziei. Nić zostanie przecięta już wkrótce. Ale Mada wciąż trzymała swoją nić w ręku, nadal mocną, nie traciła nadziei." Nie sposób nie docenić wyglądu zewnętrznego książki, przyciąga wzrok, ale zapewniam was, którzy jeszcze jej nie czytaliście, że i zawartość jest wspaniała. Mnie książka zaskoczyła bardzo pozytywnie, czekam na kolejny tom, który ukaże się już niebawem. Gorąco polecam wam tę historię.