Dramaturg, prozaik, poeta, dziennikarz, wykładowca akademicki. Ukończył Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
W TVP Kultura wyreżyserował dwa spektakle emitowane na żywo, poza własną sztuką "Naznaczeni", również monodram Anny Mentlewicz "Kochany synu" w wykonaniu Elżbiety Czerwińskiej – emisja 4 lutego 2008 r. Na scenie wyreżyserował monodram Anny Mentlewicz Kochany synu w wykonaniu Elżbiety Czerwińskiej – prapremiera Galeria Teatr From Poland, Częstochowa, 7 września 2008 r. – Wyróżnienie i nagroda za osobowość sceniczną dla Elżbiety Czerwińskiej na VII Ogólnopolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego.
W 2008 r. wyreżyserował też monolog Joan z większego projektu "Cancer Tales. Opowieści o raku" wg sztuki Nell Dunn, która jest projektem edukacyjnym dla lekarzy i studentów medycyny. Monolog Joan zagrała Elżbieta Czerwińska. Monolog został też sfilmowany przez Olgę Chajdas.
Jest współautorem scenariusza filmowego "Taki Raj" (wspólnie z Izabellą Cywińską) o domu Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku w czasie Powstania Warszawskiego – publikacja w "Dialogu" (luty 2008) a także "Sprawiedliwa" (wspólnie z Izabellą Cywińską i Hanną Krall; scenariusz dedykowany postaci Ireny Sendlerowej).
Napisał scenariusze monodramów Ewy Kasprzyk "Patty Diphusa" wg Pedro Almodóvara (premiera w Teatrze Rozmaitości, 2004) i "Marilyn i Papież", adaptacja niemieckiej powieści Dorothei Kūhl-Martini (premiera Teatr Polonia, 2006 r.). Współpracuje z Teatrem Polonia Krystyny Jandy. Jest stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007). Od sierpnia 2007 jest kierownikiem literackim Teatru Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego.
Publikował w paryskiej "Kulturze", w "Literaturze", "Kinie", w prasie zagranicznej. Był związany z Polskim Radiem i pracował dla telewizji. Swoje wywiady publikuje najczęściej w "Gazecie Wyborczej". Jego rozmowy z Anną Prucnal i Normą Bosquet, sekretarką Marleny Dietrich, które ukazały się w "Gazecie", były nominowane do nagrody Grand Press 2005 i ukazały się w książce "Grand Press. Dziennikarskie hity 2005". Rozmowa z sekretarką Marleny Dietrich znalazła się też w finale prestiżowej Nagrody im. Barbary N. Łopieńskiej 2006. Laureat Wierzyczanki 2007, nagrody prezydenta Starogardu Gdańskiego w dziedzinie kultura.
W "Gazecie Wyborczej" prowadzi cykl "Teatr, Muzyka, Kino w Gazeta Cafe".
Jest inicjatorem Nagrody poetyckiej Dżonka im. Stachy Zawiszanki, przyznawanej corocznie w czasie krakowskich targów książki (jej dotychczasowymi laureatami byli Krzysztof Siwczyk, Joanna Wajs, Tomasz Pułka, Michał Murowaniecki).
Doświadczenia związane z wywiadem przekazuje studentom Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW, gdzie prowadzi wykład Kultura wywiadu. Na tym samym wydziale prowadzi też wykład monograficzny "Reportaż – polska literatura na eksport". Założył portal www.parnas.pl i prowadzi internetowego bloga remigiusz-grzela.bloog.pl
Wystąpił w filmie dokumentalnym Michała Brauma Między blogiem a prawdą. Jest współautorem trzyodcinkowego dokumentu dla TVN "Paweł Jasienica".http://remigiusz-grzela.bloog.pl/
Idę za głosami, ale nie z ciekawości dziecka, chociaż również, ale przede wszystkim z ciekawości nieuchronnego, które się wydarzy. (Barbara ...
Idę za głosami, ale nie z ciekawości dziecka, chociaż również, ale przede wszystkim z ciekawości nieuchronnego, które się wydarzy. (Barbara Krafftówna).
Bardzo się zawiodłem tą książką, liczyłem na bestseller a czytałem coś bardzo słabego . Jak dla mnie chaotycznie napisana, poplątane okresy z życia głównych bohaterów. Momentami w ogóle historie nie związane Kaliną i Stanisławem. Jest takie powiedzenie "przerost formy nad treścią" i uważam, że idealnie oddaje zawartość tej pozycji.
Pamiętam spotkania autorskie z udziałem Pana Remigiusza we wrocławskim „Kalamburze” czy w klubie „7 Grzechów” i za każdym razem podziwiałem Jego umiejętność snucia opowieści o niezwykłych ludziach. Wierzyć się nie chce, że minęło od tamtych wydarzeń tak wiele lat…
O książce poświęconej Kafce, Icchakowi Leviemu i innym dowiedziałem się, kiedy jeszcze była w sferze planów. Opowiadając o publikacji „Rozum spokorniał” Autor przeczytał wówczas fragment rozdziału przygotowywanej książki. Zaskoczył mnie wtedy sposób narracji, zazębiające się ze sobą zdarzenia, przeskakiwanie w czasie i przestrzeni. I to nietypowe, oryginalne podejście do znanej postaci, które ledwie stanowi pretekst do opowiedzenia o migracji polskich Żydów. To chyba jedna z bardziej niezwykłych książek, jakie miałem okazję przeczytać. Szkoda, że tak niewiele osób po nią sięgnęło (patrząc na statystki LC),bo naprawdę warto.