Bardzo się zawiodłem tą książką, liczyłem na bestseller a czytałem coś bardzo słabego . Jak dla mnie chaotycznie napisana, poplątane okresy z życia głównych bohaterów. Momentami w ogóle historie nie związane Kaliną i Stanisławem. Jest takie powiedzenie "przerost formy nad treścią" i uważam, że idealnie oddaje zawartość tej pozycji.

Bardzo się zawiodłem tą książką, liczyłem na bestseller a czytałem coś bardzo słabego . Jak dla mnie chaotycznie napisana, poplątane okresy z życia głównych bohaterów. Momentami w ogóle historie nie związane Kaliną i Stanisławem. Jest takie powiedzenie "przerost formy nad treścią" i uważam, że idealnie oddaje zawartość tej pozycji.

To jeden z nielicznych reportaży, które przeczytałam, dlatego nie wiem, jak większość jest pisana (może to taka maniera?),ale ten był strasznie chaotyczny. Nie wiadomo było, kiedy zaczyna się fragment listu/wypowiedzi danej osoby, a kiedy to narrator się wypowiada. W ogóle autor miał taki dziwny sposób pisania, sugerujący, co czytelnik powinien myśleć. Nie uważam tej lektury za udaną.

To jeden z nielicznych reportaży, które przeczytałam, dlatego nie wiem, jak większość jest pisana (może to taka maniera?),ale ten był strasznie chaotyczny. Nie wiadomo było, kiedy zaczyna się fragment listu/wypowiedzi danej osoby, a kiedy to narrator się wypowiada. W ogóle autor miał taki dziwny sposób pisania, sugerujący, co czytelnik powinien myśleć. Nie uważam tej...

Trudno mi zaopiniować historię Jędrusik I Dygata. Na pewno jest dobrze napisana, budzi naprawdę duże emocje, czyta się błyskawicznie. Autor rzeczywiście przytacza mnóstwo wypowiedzi osób znających tę osobliwą parę. Z nich zresztą głównie składa się ta opowieść. Pierwsze strony mnie zszokowały dosadnością opisów i wulgaryzmami. Nawet chciałam książkę odłożyć. Dalej zrozumiałam, że Grzela posłużył się po prostu językiem Kaliny. Tak mówiła Kalina, szokowała bluzgami i przekleństwami.
Nie jest to historia o niepięknym życiu pięknych ludzi. Oni niestety nie byli piękni, byli szokujący, niebezpieczni, toksyczni. Nie tylko dla siebie nawzajem, ale dla szerokiego grona przyjaciół. Przyjacielem Dygatów przestawało się być wtedy, kiedy odnosiło się jakikolwiek sukces. Byli potwornie zazdrośni. Oczywiście byli bardzo mili, prowadzili otwarty dom, przyjmowali wielu ludzi. Bardzo interesowali się ludźmi, lubili ingerować w czyjeś sprawy, słynęli z misternych intryg. To jak potraktowali Magdę, córkę Dygata pozostawiam bez komentarza. Magda sama o tym pisze w swoich Rozstaniach. A jednak Kalina w wielu oczach uchodziła, za czułą opiekunkę pogubionych osiedlowych dzieci, no i oczywiście zwierząt , które uwielbiała.
A co powiecie na to, że Dygat przyznaje, że cały swój talent i energię przeznaczył na zniszczenie kobiety, którą kochał? On, który podobno tak wielbił Kalinę, który ją podobno wykreował?
Jeszcze jedno, Grzela jest bardzo dyskretny, nie ocenia, ocenę pozostawia czytelnikowi.
Oj dużo by tu jeszcze można pisać, ale mi zaraz spoiler wyjdzie. Sami przeczytajcie, to zresztą też jest kawałek trudnej historii Polski, bardzo trudnej egzystencji artystów w warunkach powojennych. Może w innych realiach Kalina i Staś byliby naprawdę pięknymi ludźmi?

Trudno mi zaopiniować historię Jędrusik I Dygata. Na pewno jest dobrze napisana, budzi naprawdę duże emocje, czyta się błyskawicznie. Autor rzeczywiście przytacza mnóstwo wypowiedzi osób znających tę osobliwą parę. Z nich zresztą głównie składa się ta opowieść. Pierwsze strony mnie zszokowały dosadnością opisów i wulgaryzmami. Nawet chciałam książkę odłożyć. Dalej...

Chaos. Niewiele dowiedziałam się o historii Kaliny Jędrusik i Stanisława Dygata.

Chaos. Niewiele dowiedziałam się o historii Kaliny Jędrusik i Stanisława Dygata.

Grafomania. Nie dałam eady przebrnać przez kilka pierwszych stron. Wolałabym suchą biografię niż takie cos, co wyglada jakby się pamiętnik pomieszał. Cięzka ksiązka, i fizycznie, i metaforycznie

Grafomania. Nie dałam eady przebrnać przez kilka pierwszych stron. Wolałabym suchą biografię niż takie cos, co wyglada jakby się pamiętnik pomieszał. Cięzka ksiązka, i fizycznie, i metaforycznie

Bardzo chciałam przeczytać tę biografię. Lecz okazała się nią nie być.Niestety lekko mnie zawiodła,przez chroniczny brak chronologii wydarzeń,chaos przy opisywaniu postaci,rozpoczęcia nowych wątków w najmniej oczekiwanych momentach. Dziwna forma. Niemniej jednak,czytelnik może zbliżyć się do Kaliny i Stasia.Ktoś w opiniach poniżej napisał,że całkiem niepotrzebnie zostało opisane ich pochodzenie i rodziny. A ja uważam,że to bardzo dobry zabieg autora.Dzięki temu,wiemy skąd u Kaliny takie pragnienie wolności i wyzwolenie.Czasy bowiem w których,przyszło jej żyć,nie zachęcały do bycia barwną postacią ale dzięki zagłębieniu się w historii domu rodzinnego,można wyciągnąć wnioski skąd u Kaliny, taka oryginalność w charakterze. Postać Stasia również opisana od korzeni rodzinnych,dzięki czemu możemy zrozumieć jego dalsze poczynania życiowo-zawodowe.Jak wielki wpływ ma to skąd pochodzili i jak zostali wychowani na ich dorosłe życie. Oprócz tego,bardzo dużo pikantnych historyjek, opowiedzianych przez przyjaciół pary,wiele znanych postaci przewijających się przez ich imprezowe M3 oraz anegdot dodało pikanterii książce.

Bardzo chciałam przeczytać tę biografię. Lecz okazała się nią nie być.Niestety lekko mnie zawiodła,przez chroniczny brak chronologii wydarzeń,chaos przy opisywaniu postaci,rozpoczęcia nowych wątków w najmniej oczekiwanych momentach. Dziwna forma. Niemniej jednak,czytelnik może zbliżyć się do Kaliny i Stasia.Ktoś w opiniach poniżej napisał,że całkiem niepotrzebnie zostało...

Światła na scenę! Orkiestra tusz!

Ich życie to teatr, nieustająca maskarada.
( Po)życie małżeńskie idą ramię w ramię.
Obecni w gęstym dymie z papierosa, czułości zupy nic, szorstkości tweedu, złudnym upojeniu, świętości szarganej ochotą.

Do dna! Do dna!

Za nimi orszak, świta wyznawców, bąbelki pochlebstw, w głowie szum.

Zapraszamy do środka, pardon, bon ton, bon mot.

Intelektualne uczty Lukullusa, w tle meblościanka, paproć i wersalka przypudrowana intrygą, plotką i namiętnością. Pod stopami dywan w uczuciowe esy floresy.

A potem spektaklu zmierzch.
I w lustrze garderoby twarz.
I trzeba ze sceny zejść.

I tylko wspomnień mgła.

Światła na scenę! Orkiestra tusz!

Ich życie to teatr, nieustająca maskarada.
( Po)życie małżeńskie idą ramię w ramię.
Obecni w gęstym dymie z papierosa, czułości zupy nic, szorstkości tweedu, złudnym upojeniu, świętości szarganej ochotą.

Do dna! Do dna!

Za nimi orszak, świta wyznawców, bąbelki pochlebstw, w głowie szum.

Zapraszamy do środka, pardon, bon ton, bon...

Nierówna opowieść. Dla mnie zaczęła się dobrze czytać mniej więcej w połowie od Aktu pierwszego.Więcej tutaj wszystkich innych drugoplanowych postaci niż głównych bohaterów. Również mówiących o bohaterach, ponieważ oni sami rzadko otrzymywali głos.

Nierówna opowieść. Dla mnie zaczęła się dobrze czytać mniej więcej w połowie od Aktu pierwszego.Więcej tutaj wszystkich innych drugoplanowych postaci niż głównych bohaterów. Również mówiących o bohaterach, ponieważ oni sami rzadko otrzymywali głos.

Historia życia i związku Kaliny i Stanisława jest porywająca i to ona mnie doprowadziła do skończenia tej książki. Jest trudna, wielowątkowa, osadzona w trudnych czasach i naznaczona przemianami, zmianami i światem "po wojnie". I rozumiem, że autor próbował się jakoś do tego dobrać, przebić, przybliżyć. Mnie jego sposób nie przekonał, czułam się tą książką zmęczona, zniechęcona wręcz do dalszego czytania. Jest to kwestia osobistych preferencji i na pewno będzie wiele osób, którym ta książka się spodoba.

Historia życia i związku Kaliny i Stanisława jest porywająca i to ona mnie doprowadziła do skończenia tej książki. Jest trudna, wielowątkowa, osadzona w trudnych czasach i naznaczona przemianami, zmianami i światem "po wojnie". I rozumiem, że autor próbował się jakoś do tego dobrać, przebić, przybliżyć. Mnie jego sposób nie przekonał, czułam się tą książką zmęczona,...

Dobrze się czyta. Mnóstwo informacji i nie przeszkadza, że autor nie podaje ich chronologicznie, w końcu o artystycznych duszach jest tu mowa, a z artystami wiadomo... Raz tu, raz tam, raz nigdzie.
Za dużo jest treści dotyczących korzeni postaci, w końcu historie może i ciekawe, ale nie wnoszą niczego do biografii Kaliny i Stanisława.
Warto przeczytać.

Dobrze się czyta. Mnóstwo informacji i nie przeszkadza, że autor nie podaje ich chronologicznie, w końcu o artystycznych duszach jest tu mowa, a z artystami wiadomo... Raz tu, raz tam, raz nigdzie.
Za dużo jest treści dotyczących korzeni postaci, w końcu historie może i ciekawe, ale nie wnoszą niczego do biografii Kaliny i Stanisława.
Warto przeczytać.