Balladyna

Pięknie napisana, ale raczej dla osób współczesnych autorowi. I patrząc z tej perspektywy to świetny sposób na poznanie literackich trendów epoki. Z perspektywy współczesnego czytelnika to raczej już taki relikt zamierzchłych czasów niż coś, co czyta się z zapartym tchem.

Pięknie napisana, ale raczej dla osób współczesnych autorowi. I patrząc z tej perspektywy to świetny sposób na poznanie literackich trendów epoki. Z perspektywy współczesnego czytelnika to raczej już taki relikt zamierzchłych czasów niż coś, co czyta się z zapartym tchem.

Pokaż mimo to

Połączenie mitologii, dramatów Moliera, fantastyki ludowej i dramatów Szekspira. Słowacki widocznie miał zamiłowanie do przeplatania wielu różnych stylów (co widać też w Kordianie). Całkiem nieźle mu to wyszło w Balladynie.

Co prawda daleko mu do Moliera, ale ta ironia przeplatająca się przez całą historię w postaci mitologicznej i romantycznej Goplany zakochanej w przyziemnym i oschłym Grabcu, zamiast w równie romantycznym Filonie, czy Balladyny wydającej wyrok śmierci w sądzie nad samą sobą jest dosyć zabawny i dobrze skomponowany z utworem.

Historia Balladyny od momentu, w którym zostaje hrabiną bardzo zaczyna przypominać Makbeta. To jak stara się radzić z wyrzutami sumienia, jak dąży po trupach do celu, nawet scena, w której zabija Grabca jest jak żywcem skopiowana scena, w której Makbet zabija króla.

Sednem całej opowieści raczej nie jest jakieś głębokie przesłanie. Myślę, że Słowacki chciał po prostu napisać ironiczny dramat, który plątałby style i to wyszło mu całkiem nieźle.

Choć wśród polskich romantyków wciąż stawiam wyżej Mickiewicza, to trochę lepiej rozumiem teraz uznanie dla Słowackiego, którym się cieszy w naszym kraju.

Połączenie mitologii, dramatów Moliera, fantastyki ludowej i dramatów Szekspira. Słowacki widocznie miał zamiłowanie do przeplatania wielu różnych stylów (co widać też w Kordianie). Całkiem nieźle mu to wyszło w Balladynie.

Co prawda daleko mu do Moliera, ale ta ironia przeplatająca się przez całą historię w postaci mitologicznej i romantycznej Goplany zakochanej w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,,Balladyna" była moją lekturą w tym roku szkolnym. Muszę szczerze powiedzieć, że większość książek, nakazanych do czytania przez szkołę, mi się podobały, lecz ta opowieść kompletnie do mnie nie trafia. Klimat i świat w tym utworze podobały mi się. Chętnie przeczytałabym inną historie w tamtych czasach i świecie. Sama fabuła jest dosyć prosta i nieciekawa. Dwie siostry-swoje lustrzane odbicia. Jedna dobra i pomocna, za to druga wredna i rządna władzy. Książka ogólnie jest bardzo brutalna i występuje w niej wiele zabójstw. Uważam, że morał całej historii nie wybrzmiewa, ponieważ (TUTAJ SPOILER) Balladyna za swe zbrodnie dostaje, według mnie, niewystarczającą karę. Pomimo tego, że dręczy ją duch siostry, to dalej morduje innych ludzi i nie wyciąga żadnej lekcji że swoich czynów.

Ogólnie niezbyt podobała mi się ta książka i jest to chyba najgorsza, jak do tej pory przeczytana, lektura.

,,Balladyna" była moją lekturą w tym roku szkolnym. Muszę szczerze powiedzieć, że większość książek, nakazanych do czytania przez szkołę, mi się podobały, lecz ta opowieść kompletnie do mnie nie trafia. Klimat i świat w tym utworze podobały mi się. Chętnie przeczytałabym inną historie w tamtych czasach i świecie. Sama fabuła jest dosyć prosta i nieciekawa. Dwie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lekturka

Lekturka

Pokaż mimo to

Niby tylko lektura, a wracam do niej często. Bardzo często.

Niby tylko lektura, a wracam do niej często. Bardzo często.

Pokaż mimo to

Trudno ocenia się klasykę. Bo na co zwrócić uwagę? Na własne upodobania, czy na wszystkie te wyznaczniki, które sprawiają, że utwór zyskuje rangę wybitnego? W tym przypadku trzeba wziąć pod uwagę doskonały, epokowy język, świetnie napisaną sytuację dramatyczną, bohaterów idealnych jak na ówczesne standardy. Tego wszystkiego nie da się nie docenić.
A moje osobiste zdanie, no cóż, napiszę tylko tyle, że raczej nie wrócę już do tej pozycji.

Trudno ocenia się klasykę. Bo na co zwrócić uwagę? Na własne upodobania, czy na wszystkie te wyznaczniki, które sprawiają, że utwór zyskuje rangę wybitnego? W tym przypadku trzeba wziąć pod uwagę doskonały, epokowy język, świetnie napisaną sytuację dramatyczną, bohaterów idealnych jak na ówczesne standardy. Tego wszystkiego nie da się nie docenić.
A moje osobiste zdanie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak na lekturę szkolną ta pozycja jest zadziwiająco miła i czyta się ją niesamowicie szybko i przyjemnie;)

Jak na lekturę szkolną ta pozycja jest zadziwiająco miła i czyta się ją niesamowicie szybko i przyjemnie;)

Pokaż mimo to

Lektura z którą zapoznałam się w podstawówce, by powrócić do niej w gimnazjum i po niej na studiach. Za każdym razem miło spędziłam przy niej czas i uważam, że to jedna z najlżejszych lektur.

Goplana, nimfa czuwająca nad jeziorem Gopło, zakochuje się w wiejskim pijaku Grabcu. Ponieważ jednak Grabiec spotyka się z niejaką Balladyną, Goplana postanawia wydać dziewczynę za bogatego hrabiego Kirkora. Jednak za sprawą nierozwagi jej chochlików, Kirkor zakochuje się zarówno w Balladynie, jak i jej młodszej siostrze, Alinie. Chcąc pozbyć się rywalki, Balladyna zabija Alinę.

Oprócz klasycznego wymiaru winy i kary oraz odrzucenia wartości w drodze do władzy (przy czym, w mojej niepopularnej opinii, Balladyna wcale nie żałowała swoich czynów, bała się jedynie kary, a to nie to samo), mamy tu wspaniałą baśniową otoczkę. Mamy słowiańszczyznę, co prawda całkowicie ahistoryczną, ale jednak w jakiś sposób fascynującą i rozbudzającą ciekawość. I o ile inne dzieła polskich romantyków, w tym samego Słowackiego, mogą czasami wydawać się zbyt poważne i na siłę podniosłe, tak ,,Balladyna” to historia, która, mimo tragicznego wymiaru, nie jest pozbawiona elementów humorystycznych i wspaniale bawi się konwencją, parodiując choćby motywy szekspirowskie w postaci Goplany zakochanej w Grabcu czy nawet samą miłość romantyczną, ucieleśnianą przez Filona.

Nie można też zapomnieć o kreacji głównej bohaterki. Balladyny, która w moim odczuciu nie żałowała swoich czynów, ale długo ukrywała swoją prawdziwą naturę, pozując na osobę lepszą niż w rzeczywistości, zapewne na skutek wychowania. Z czasem Balladyna odrzuca kolejne zasady moralne, marząc jedynie o władzy i awansie społecznym.

Nie wiem, co jeszcze mogę napisać o tym dramacie, biorąc pod uwagę, że omawiały go i interpretowały osoby znacznie mądrzejsze ode mnie. Po prostu bardzo polecam ten dramat, zwłaszcza na początek poznawania polskiego romantyzmu.

,, Dziwne że się ludzie boją
Ludzi jak Boga i więcej niż Boga.”

Lektura z którą zapoznałam się w podstawówce, by powrócić do niej w gimnazjum i po niej na studiach. Za każdym razem miło spędziłam przy niej czas i uważam, że to jedna z najlżejszych lektur.

Goplana, nimfa czuwająca nad jeziorem Gopło, zakochuje się w wiejskim pijaku Grabcu. Ponieważ jednak Grabiec spotyka się z niejaką Balladyną, Goplana postanawia wydać dziewczynę za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

balladyna pierwszego dnia zabija własną siostrę.
drugiego dnia jedyne, co pozostaje po zbrodni, jest plama na jej czole. balladyna nie współczuje. balladyna zabija dalej.
to nie jest kolejna historia o miłości. to mistrzowski dramat w pięciu aktach autorstwa jednego z najsłynniejszych polskich autorów - słowackiego.
klasyk, którego nie da się pominąć. przyznam, że na początku go nie rozumiałam. nie sądzę, że powinien być lekturą; ludzie go nie rozumieją, nastolatkowie i tak go nie przeczytają.
zasługuje na to, by przechodzić w słowach ludzi, by pojawiać się, rzucany mimochodem, ale mimo to wywoływać strach. zasługuje na to, by być klasykiem. klasykiem tak aktualnym w dzisiejszych realiach.
balladyna, by osiągnąć władzę, idzie po trupach do celu. dosłownie. ludzie też dzisiaj są niepowstrzymani. są gotów pokonać każdego, byle osiągnąć swój cel. ludzie są egoistyczni.
teraz wiem, czemu było mi dziwnie przykro, gdy pierwszy raz usłyszałam o tym z ust babci. teraz rozumiem.

balladyna pierwszego dnia zabija własną siostrę.
drugiego dnia jedyne, co pozostaje po zbrodni, jest plama na jej czole. balladyna nie współczuje. balladyna zabija dalej.
to nie jest kolejna historia o miłości. to mistrzowski dramat w pięciu aktach autorstwa jednego z najsłynniejszych polskich autorów - słowackiego.
klasyk, którego nie da się pominąć. przyznam, że na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudeńko

Cudeńko

Pokaż mimo to