Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczerze? Nie bardzo wiem, co myśleć o tej książce. Sięgnęłam po nią przez miłość do Autora ("Chemię śmierci" uwielbiam); na szczęście zostałam ostrzeżona, że "Rany kamieni" to zupełnie inna para kaloszy. "Tam się nic nie dzieje, a wszystko wyjaśnia zakończenie", powiedziała przyjaciółka. Nie okłamała mnie. Generalnie nie potrzebuję do szczęścia wartkiej akcji, tysiąca wątków i napięcia od początku do końca; od czasu do czasu lubię sięgnąć po literaturę, w której można się rozsmakować, skupiającą się na przeżyciach wewnętrznych bohaterów i rozbudowanych opisach natury (Roy Jacobsen, Alistair MacLeod, uwielbiam). Niestety, tutaj się zawiodłam. Bohaterowie są płytcy i irytujący, przez większość historii nawet nie wiadomo, o co im chodzi, bo prawie wszystkiego o przeszłości rodziny Arnauda dowiadujemy się właśnie z kilkudziesięciu ostatnich stron. Beckett serwuje nam więc opowieść, przez którą brniemy z nadzieją, że w końcu będzie lepiej, a kiedy już akcja się zaczyna, jakoś nie potrafimy się nią zachwycić (tak było w moim przypadku). Mimo wszystko historia intryguje i potrafi wciągnąć czytelnika. Odkładam "Rany kamieni" i wracam do cyklu z doktorem Hunterem.

Szczerze? Nie bardzo wiem, co myśleć o tej książce. Sięgnęłam po nią przez miłość do Autora ("Chemię śmierci" uwielbiam); na szczęście zostałam ostrzeżona, że "Rany kamieni" to zupełnie inna para kaloszy. "Tam się nic nie dzieje, a wszystko wyjaśnia zakończenie", powiedziała przyjaciółka. Nie okłamała mnie. Generalnie nie potrzebuję do szczęścia wartkiej akcji, tysiąca...

'Piknik z niedźwiedziami" to moje drugie (po "Śniadaniu z kangurami") spotkanie z Billem Brysonem. Ta podróż urzekła mnie o wiele bardziej; może dlatego, że sama mam fioła na punkcie pieszego podróżowania przez świat...? Autor zręcznie przeplata własne wspomnienia ze szlaku z ciekawostkami, dzięki czemu czytelnik nie ma czasu się nudzić. Całość napisana jest przyjemnym, lekkim, czasem nawet nieco kolokwialnym językiem, w paru momentach można lekko się uśmiechnąć lub nawet szybko wypuścić powietrze nosem. Polecam tę książkę na kilka wieczorów niezłej zabawy i przygody (cóż może być lepszego niż czytanie o człowieku walczącym o przetrwanie w leśnej głuszy pod kocem z kubkiem kawusi?).

'Piknik z niedźwiedziami" to moje drugie (po "Śniadaniu z kangurami") spotkanie z Billem Brysonem. Ta podróż urzekła mnie o wiele bardziej; może dlatego, że sama mam fioła na punkcie pieszego podróżowania przez świat...? Autor zręcznie przeplata własne wspomnienia ze szlaku z ciekawostkami, dzięki czemu czytelnik nie ma czasu się nudzić. Całość napisana jest przyjemnym,...

Mam za sobą kilkanaście (jeśli nie kilkadziesiąt) książek i filmów o potworach, duchach i opętaniach, więc nie sądziłam, że akurat ta wywoła u mnie gęsią skórkę, niepokój i dziwne sny. Pierwsze kilkanaście rozdziałów nieco się dłuży, bohaterowie są chwilami nieco irytujący (choć z drugiej strony ciężko im się dziwić, w końcu dzielą dom z paskudnym demonem). Na pewno sięgnę po pozostałe książki z serii, jednak muszę teraz chwilę ochłonąć :D

Mam za sobą kilkanaście (jeśli nie kilkadziesiąt) książek i filmów o potworach, duchach i opętaniach, więc nie sądziłam, że akurat ta wywoła u mnie gęsią skórkę, niepokój i dziwne sny. Pierwsze kilkanaście rozdziałów nieco się dłuży, bohaterowie są chwilami nieco irytujący (choć z drugiej strony ciężko im się dziwić, w końcu dzielą dom z paskudnym demonem). Na pewno sięgnę...

Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak bardzo wciągnęłam się w książkę, ostatnie 30 stron czytałam jednym tchem do drugiej w nocy. Nie polecam powtarzać mojego wyczynu - po wszystkim ciężko zasnąć... ;)

Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak bardzo wciągnęłam się w książkę, ostatnie 30 stron czytałam jednym tchem do drugiej w nocy. Nie polecam powtarzać mojego wyczynu - po wszystkim ciężko zasnąć... ;)

Książka, po której nie należy spodziewać się pościgów i wybuchów, a raczej opowieści o jednej z wielu rodzin zamieszkujących i kochających Krainę Jezior. Autor opisuje obowiązki i ważne wydarzenia z życia farmy w ciągu całego roku, przez co czytelnik może zyskać wiele ciekawych informacji, które pomogą mu poznać i zrozumieć mentalność tamtejszych pasterzy.

Książka, po której nie należy spodziewać się pościgów i wybuchów, a raczej opowieści o jednej z wielu rodzin zamieszkujących i kochających Krainę Jezior. Autor opisuje obowiązki i ważne wydarzenia z życia farmy w ciągu całego roku, przez co czytelnik może zyskać wiele ciekawych informacji, które pomogą mu poznać i zrozumieć mentalność tamtejszych pasterzy.

Ostrzegano mnie przed nią, ale to nic nie dało; wpadłam po uszy w Świat Dysku.

Ostrzegano mnie przed nią, ale to nic nie dało; wpadłam po uszy w Świat Dysku.

Niesamowita, niepowtarzalna, jedyna w swoim rodzaju, inna niż wszystkie... Czym innym może być książka powstała przez Orma, jeśli nie ideałem? :)

Niesamowita, niepowtarzalna, jedyna w swoim rodzaju, inna niż wszystkie... Czym innym może być książka powstała przez Orma, jeśli nie ideałem? :)

Książka polecona przez przyjaciółkę, która powiedziała "Będzie mi smutno jak Ci się nie spodoba, bo to jedna z moich ulubionych". Ku wielkiej uldze idealnie trafiła w mój gust :) Niesamowita, wzruszająca opowieść o miłości, przyjaźni i poświęceniu. Dwa ostatnie rozdziały przepłakałam; "Wilki" trafiły głęboko do mojego serduszka i pozostaną w nim na długo <3

Książka polecona przez przyjaciółkę, która powiedziała "Będzie mi smutno jak Ci się nie spodoba, bo to jedna z moich ulubionych". Ku wielkiej uldze idealnie trafiła w mój gust :) Niesamowita, wzruszająca opowieść o miłości, przyjaźni i poświęceniu. Dwa ostatnie rozdziały przepłakałam; "Wilki" trafiły głęboko do mojego serduszka i pozostaną w nim na długo...

Piękna, inspirująca książka, z którą czytelnik przeżywa prawdziwą przygodę. "Gringo..." wciąga jak dżungla :D Podchodziłam do niej z lekką rezerwą (nie przepadam za programem telewizyjnym autora), jest więc dla mnie pozytywnym zaskoczeniem :)

Piękna, inspirująca książka, z którą czytelnik przeżywa prawdziwą przygodę. "Gringo..." wciąga jak dżungla :D Podchodziłam do niej z lekką rezerwą (nie przepadam za programem telewizyjnym autora), jest więc dla mnie pozytywnym zaskoczeniem :)

Pierwszy tom "Domu Nocy" za mną. Muszę przyznać, że podchodziłam do niego z pewną rezerwą. I dobrze, bo przynajmniej się nie zawiodłam ;) Książka okej, szału nie ma. Co nie oznacza, że zrezygnuję z czytania cyklu; historia sama w sobie jest dość intrygująca :)

Pierwszy tom "Domu Nocy" za mną. Muszę przyznać, że podchodziłam do niego z pewną rezerwą. I dobrze, bo przynajmniej się nie zawiodłam ;) Książka okej, szału nie ma. Co nie oznacza, że zrezygnuję z czytania cyklu; historia sama w sobie jest dość intrygująca :)

Niesamowita, poruszająca, wzruszająca i dająca do myślenia opowieść człowieka Uzależnionego. Autor doskonale oddaje uczucia, jakie towarzyszyły mu podczas terapii, dzięki czemu czytelnik może ją przeżywać razem z nim. Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ interesuję się psychologią i wiążę z nią swoją przyszłość. Uważam, że nie zmarnowałam przy niej ani chwili ;)

Niesamowita, poruszająca, wzruszająca i dająca do myślenia opowieść człowieka Uzależnionego. Autor doskonale oddaje uczucia, jakie towarzyszyły mu podczas terapii, dzięki czemu czytelnik może ją przeżywać razem z nim. Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ interesuję się psychologią i wiążę z nią swoją przyszłość. Uważam, że nie zmarnowałam przy niej ani chwili ;)

Cudowna, porywająca opowieść o miłości, która nie zna granic czasu. Pochłania bez reszty, a czas jest tym, co jest spychane na drugi plan ;)

Cudowna, porywająca opowieść o miłości, która nie zna granic czasu. Pochłania bez reszty, a czas jest tym, co jest spychane na drugi plan ;)

Pochłonięta w dwa dni; niesamowicie wciągająca, trzymająca w napięciu do ostatniej strony, wzruszająca i poruszająca opowieść, której tematem jest walka o szczęście.

Pochłonięta w dwa dni; niesamowicie wciągająca, trzymająca w napięciu do ostatniej strony, wzruszająca i poruszająca opowieść, której tematem jest walka o szczęście.

Dwa dni - tyle potrzebowałam, żeby przeczytać moją pierwszą powieść Gaimana. Z początku nie bardzo mogłam się odnaleźć w wykreowanym przez niego świecie, ale ogółem książka zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie :)

Dwa dni - tyle potrzebowałam, żeby przeczytać moją pierwszą powieść Gaimana. Z początku nie bardzo mogłam się odnaleźć w wykreowanym przez niego świecie, ale ogółem książka zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie :)

"Nowy przywódca", druga część trylogii "Świat po wybuchu". Podobnie jak w przypadku pierwszej części, po przeczytaniu ostatniej strony musiałam rozejrzeć się wokół siebie, żeby sprawdzić, czy przypadkiem nie jestem gdzieś w świecie po eksplozji... Autorka mistrzowsko opisuje zniszczoną Ziemię, charaktery bohaterów oraz uczucia, które nimi targają. Dawno nie czytałam tak znakomitej książki.

"Nowy przywódca", druga część trylogii "Świat po wybuchu". Podobnie jak w przypadku pierwszej części, po przeczytaniu ostatniej strony musiałam rozejrzeć się wokół siebie, żeby sprawdzić, czy przypadkiem nie jestem gdzieś w świecie po eksplozji... Autorka mistrzowsko opisuje zniszczoną Ziemię, charaktery bohaterów oraz uczucia, które nimi targają. Dawno nie czytałam tak...

Niesamowite, obrazowe opisy, wartka akcja, przyszłość... A może przepowiednia Apokalipsy? Cudowna książka, zwłaszcza pod koniec trudno się oderwać ;)

Niesamowite, obrazowe opisy, wartka akcja, przyszłość... A może przepowiednia Apokalipsy? Cudowna książka, zwłaszcza pod koniec trudno się oderwać ;)

Cudowna, poruszająca, przeczytana prawie jednym tchem (z przerwami na jedzenie i sen :p). Idealnie łączy podróże w czasie z wątkiem miłosnym. Naprawdę ciężko się oderwać ;)

Cudowna, poruszająca, przeczytana prawie jednym tchem (z przerwami na jedzenie i sen :p). Idealnie łączy podróże w czasie z wątkiem miłosnym. Naprawdę ciężko się oderwać ;)

Tak oto kończy się moja przygoda z wiedźminem... Moim zdaniem "Pani jeziora" to najlepszy tom w całej serii. Zakończenie, którego nie da się przewidzieć, a jednocześnie jasne i zrozumiałe. Rewelacja :) Cała saga Sapkowskiego na długo pozostanie w mojej pamięci.

Tak oto kończy się moja przygoda z wiedźminem... Moim zdaniem "Pani jeziora" to najlepszy tom w całej serii. Zakończenie, którego nie da się przewidzieć, a jednocześnie jasne i zrozumiałe. Rewelacja :) Cała saga Sapkowskiego na długo pozostanie w mojej pamięci.

Jak narazie chyba najlepsza tragedia, jaką czytałam. Czytana niejako z obowiązku (lektura), ale bez jakiegoś wielkiego przymusu. Jednak "nie taki dramat straszny..." ;)

Jak narazie chyba najlepsza tragedia, jaką czytałam. Czytana niejako z obowiązku (lektura), ale bez jakiegoś wielkiego przymusu. Jednak "nie taki dramat straszny..." ;)

Jak narazie najbardziej wzruszająca część sagi o wiedźminie. Ostatni rozdział nieprzerwanie trzyma w napięciu, mistrzostwo!

Jak narazie najbardziej wzruszająca część sagi o wiedźminie. Ostatni rozdział nieprzerwanie trzyma w napięciu, mistrzostwo!