Podróżniczą prozę Brysona czytam nie dla przekazywanych informacji, choć przyznaję, że podawane przez niego informacje zawsze są ciekawe, ale dla języka, jakim jest napisana. Kobieta brzydka tylko gdy porównać ją z innymi kobietami; ciasto, które ma w sobie wszystko co ciasto mieć powinno, pod warunkiem, że wymagania te nie obejmują smaku i jakości; turysta, który nie tyle cierpi na nietrzymanie moczu, ile rozkoszuje się tą przypadłością - to dla takich bon motów warto czytać Brysona.

Podróżniczą prozę Brysona czytam nie dla przekazywanych informacji, choć przyznaję, że podawane przez niego informacje zawsze są ciekawe, ale dla języka, jakim jest napisana. Kobieta brzydka tylko gdy porównać ją z innymi kobietami; ciasto, które ma w sobie wszystko co ciasto mieć powinno, pod warunkiem, że wymagania te nie obejmują smaku i jakości; turysta, który nie tyle...

Śmiech na sali, taki poprawiacz humoru jak nie wiem co. Będę wracać na pewno do fragmentów tej książki, może nawet będę całą czytać. Coś orzeźwiającego, wspaniałego. Mogłabym się rozpływać nad tą książką godzinami. Świetnie dobrane słowa, dowcipne spojrzenie na nawet najnudniejsze rzeczy czy sytuacje. Bryson naprawdę potrafi dostrzec zabawna stronę nieciekawych zdarzeń. A Katz! toż to dopiero persona! Na pewno nie "non grata"! Każde jego wyplute słowo, wydyszany komentarz przyprawiał mnie o spazmy śmiechu- sporo książek czytam w tramwajach :D Zdecydowanie sceny dziejące się z udziałem Katza to majstersztyk, najlepsze dialogi ever - choć skąpe były te ich konwersacje muszę przyznać.. żałuję bardzo, ze takie krótkie. Opisy przyrody, ciekawostki historyczne wcale nie nudne. przyjemnie się je czytało. Nabrałam ochoty w pierwszej części na przejście AT, ale pod koniec czytania już mi się odechciało :P na samej książce chyba poprzestanę:) Cud miód malin - POLECAM!!!

Śmiech na sali, taki poprawiacz humoru jak nie wiem co. Będę wracać na pewno do fragmentów tej książki, może nawet będę całą czytać. Coś orzeźwiającego, wspaniałego. Mogłabym się rozpływać nad tą książką godzinami. Świetnie dobrane słowa, dowcipne spojrzenie na nawet najnudniejsze rzeczy czy sytuacje. Bryson naprawdę potrafi dostrzec zabawna stronę nieciekawych zdarzeń. A...

Lekko i przyjemnie napisana z dużą dawką humoru. Opowiada o amerykanskich wyzwaniach podróżniczych i systemie związanym z przyrodą i lasami USA.

Lekko i przyjemnie napisana z dużą dawką humoru. Opowiada o amerykanskich wyzwaniach podróżniczych i systemie związanym z przyrodą i lasami USA.

Nabrałam ochoty na górską wędrówkę. Nie ma lepszej rekomendacji dla tej książki.

Nabrałam ochoty na górską wędrówkę. Nie ma lepszej rekomendacji dla tej książki.

Jestem rozdarta pomiędzy zadowoleniem a rozczarowaniem. Autor duuużo opowiada, ma sporą wiedzę, którą na każdym kroku się dzieli, więc fajnie, dowiedziałam się masę rzeczy, na temat drzew, Appalachów czy parków narodowych w USA. Z drugiej strony liczyłam na książkę o chodzeniu, włóczeniu się po niedostępnych lasach, przemoczonych namiotach, odciskach itp. To wszystko owszem było, ale w niewielkim stopniu. Duży plus za szczerość. Autor zdaje sobie sprawę ze swego wieku i możliwości i nie zgrywa bohatera. Wygląda mi na człowieka z ciekawym poczuciem humoru, zaangażowanego w to co się dzieje wokół niego, więc w sumie to go polubiłam i chyba mogę przymknąć oko no masę tej pobocznej, prawie encyklopedycznej gadki.

Jestem rozdarta pomiędzy zadowoleniem a rozczarowaniem. Autor duuużo opowiada, ma sporą wiedzę, którą na każdym kroku się dzieli, więc fajnie, dowiedziałam się masę rzeczy, na temat drzew, Appalachów czy parków narodowych w USA. Z drugiej strony liczyłam na książkę o chodzeniu, włóczeniu się po niedostępnych lasach, przemoczonych namiotach, odciskach itp. To wszystko owszem...

Bardzo interesująca, gdyż łączy dwa elementy: humorystyczną fabułę wędrówki dwóch kolegów 50+ oraz informacje o przyrodzie Stanów, dosyć smutne statystyki niszczenia i wykorzystania tej przyrody oraz historyczne ciekawostki z powstania szlaku Appalachów. Bardzo przyjemnie się czytało, a jak ktoś oglądał wcześniej film, to Nick Nolte genialnie pasował do Katza!

Bardzo interesująca, gdyż łączy dwa elementy: humorystyczną fabułę wędrówki dwóch kolegów 50+ oraz informacje o przyrodzie Stanów, dosyć smutne statystyki niszczenia i wykorzystania tej przyrody oraz historyczne ciekawostki z powstania szlaku Appalachów. Bardzo przyjemnie się czytało, a jak ktoś oglądał wcześniej film, to Nick Nolte genialnie pasował do Katza!

'Piknik z niedźwiedziami" to moje drugie (po "Śniadaniu z kangurami") spotkanie z Billem Brysonem. Ta podróż urzekła mnie o wiele bardziej; może dlatego, że sama mam fioła na punkcie pieszego podróżowania przez świat...? Autor zręcznie przeplata własne wspomnienia ze szlaku z ciekawostkami, dzięki czemu czytelnik nie ma czasu się nudzić. Całość napisana jest przyjemnym, lekkim, czasem nawet nieco kolokwialnym językiem, w paru momentach można lekko się uśmiechnąć lub nawet szybko wypuścić powietrze nosem. Polecam tę książkę na kilka wieczorów niezłej zabawy i przygody (cóż może być lepszego niż czytanie o człowieku walczącym o przetrwanie w leśnej głuszy pod kocem z kubkiem kawusi?).

'Piknik z niedźwiedziami" to moje drugie (po "Śniadaniu z kangurami") spotkanie z Billem Brysonem. Ta podróż urzekła mnie o wiele bardziej; może dlatego, że sama mam fioła na punkcie pieszego podróżowania przez świat...? Autor zręcznie przeplata własne wspomnienia ze szlaku z ciekawostkami, dzięki czemu czytelnik nie ma czasu się nudzić. Całość napisana jest przyjemnym,...

Bardzo dobrze wspominam chwile z tą książką, świetnie i lekko się ją czytało. Pozycja obowiązkowa dla fanów Bryson'a.
Filmu nie polecam.

Bardzo dobrze wspominam chwile z tą książką, świetnie i lekko się ją czytało. Pozycja obowiązkowa dla fanów Bryson'a.
Filmu nie polecam.

widziałam film , ale nie żałuję , że sięgnęłam po książkę. Czyta się dobrze , jest zabawna, dostarcza trochę informacji o florze i faunie USA, aż chce się wyruszyć na szlak .

widziałam film , ale nie żałuję , że sięgnęłam po książkę. Czyta się dobrze , jest zabawna, dostarcza trochę informacji o florze i faunie USA, aż chce się wyruszyć na szlak .

Czasami należy się dogłębnie zastanowić nad wyborem miejsca zamieszkania. Zwłaszcza gdy okaże się, iż tuż za drzwiami naszego domu przebiega szlak pieszy. Jeden z najdłuższych w Stanach Zjednoczonych. A dodatkowo najstarszy. Legendarny Appalachian Trail, w skrócie AT. Jest, zatem kusi i nęci, by z niego skorzystać. A to, że w przybliżeniu liczy 3500 km nie powinno nikogo zniechęcać. Nasz autor uległ namowom szlaku i pewnego wiosennego dnia wyruszył wraz ze znajomym. Pieszo. Z plecakiem, namiotem, śpiworem, prowiantem, zmianą odzieży, ponieważ schroniska na AT zdarzają się wyjątkowo rzadko. Należy być przygotowanym na kilkudniowe biwakowanie. Czy tym czterdziestoletnim mężczyznom uda się przejść całą trasę? Jakie czekają ich przygody na szlaku? I o czym opowie nam autor przy, tak zwanej, okazji? Jak zwykle u Billa Brysona rozrywka murowana. Wiedza również. Ot, choćby taka, że pod koniec lat dziewięćdziesiątych długość dróg leśnych w Stanach Zjednoczonych ośmiokrotnie przekraczała kilometraż autostrad. Polecam.

Czasami należy się dogłębnie zastanowić nad wyborem miejsca zamieszkania. Zwłaszcza gdy okaże się, iż tuż za drzwiami naszego domu przebiega szlak pieszy. Jeden z najdłuższych w Stanach Zjednoczonych. A dodatkowo najstarszy. Legendarny Appalachian Trail, w skrócie AT. Jest, zatem kusi i nęci, by z niego skorzystać. A to, że w przybliżeniu liczy 3500 km nie powinno nikogo...