Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy więcej.
Dracula to książka, która moim zdaniem nie przetrwała próby czasu. Niezmiernie irytujący, jednowymiarowy bohaterowie. Kompletnie słabe, niezaradne kobiety, które trzeba ratować, odsuwać od sprawy, a najlepiej jakby zajmowały się tym czym się zajmują w domu i nie mieszały do spraw dzielnych, męskich mężczyzn. Nie, nie, nie i jeszcze raz nie.
Szkoda, bo zapowiadało się fantastycznie. Początek historii fenomenalny. Jonathan w zamku Drakuli, który opisuje wszystkie swoje lęki i obawy, zrozumienie co jest nie tak świetnie buduje wstęp do dalszej fabuły. Niestety im dalej w las tym ciemniej. Listy między Miną a Lucy nudziły mnie niesamowicie. Małe odbicie nastąpiło dalej przy próbie ratowania Lucy, ale zaraz potem nastąpił jeden wielki spadek. Żaden z bohaterów nie przykuł mojej uwagi, wszyscy byli jednoznaczni, aż przerysowani w swoich cechach. Gdyby czytała tę książkę, to bym jej nie skończyła.

Nigdy więcej.
Dracula to książka, która moim zdaniem nie przetrwała próby czasu. Niezmiernie irytujący, jednowymiarowy bohaterowie. Kompletnie słabe, niezaradne kobiety, które trzeba ratować, odsuwać od sprawy, a najlepiej jakby zajmowały się tym czym się zajmują w domu i nie mieszały do spraw dzielnych, męskich mężczyzn. Nie, nie, nie i jeszcze raz nie.
Szkoda, bo...

Wielki dom i wystawne, szalone przyjęcia, a pośrodku nich on - Gatsby. Opływający w blasku, dostatku, pieniądzach, sukcesie. Ma wszystko, ale czy aby na pewno?
Nachodzi mnie refleksja, że gdyby narratorem był sam Gatsby moglibyśmy dostać niekończący się strumień westchnień, żali, pragnień, co mogłoby przytłoczyć. Dzięki perspektywie osoby trzeciej, zaprzyjaźniającej się z otoczeniem, możemy spojrzeć szerzej na całą historię nie zalewani falami emocji.
Przejęła mnie historia młodego mężczyzny, który nigdy nie pozbył się swojego największego marzenia, marzenia o niej. Dawno też żadna powieść mnie tak nie zasmuciła.

Wielki dom i wystawne, szalone przyjęcia, a pośrodku nich on - Gatsby. Opływający w blasku, dostatku, pieniądzach, sukcesie. Ma wszystko, ale czy aby na pewno?
Nachodzi mnie refleksja, że gdyby narratorem był sam Gatsby moglibyśmy dostać niekończący się strumień westchnień, żali, pragnień, co mogłoby przytłoczyć. Dzięki perspektywie osoby trzeciej, zaprzyjaźniającej się z...

O tym dlaczego potrzebna jest rozmowa i akceptacja przez innych, żeby móc zaakceptować siebie samego.

Z chęcią przeczytałabym jak Tosiek zaciąga Leona na Pyrkon!

O tym dlaczego potrzebna jest rozmowa i akceptacja przez innych, żeby móc zaakceptować siebie samego.

Z chęcią przeczytałabym jak Tosiek zaciąga Leona na Pyrkon!