Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma powodu bym dała mniej niż 10 gwiazdek. Dowiedziałam się tyle, ile chcialam się dowiedzieć. Książka nie jest nudna absolutnie i nie rozumiem takowego stwierdzenia co niektórych. Solomon przedstawia życie niewolnicze, w które wpędziła go jego naiwność czy żeby to brzmiało ładniej, wiara w dobre chęci czlowiecze. A jak wygląda życie w niewoli? Głównie skupia się wokół ciężkiej pracy, swojego pana i relacji z nim. Pan może być dobry i do takiego trafil na krotko bohater, może też być okrutny i z byle powodu, w zależności od kaprysu wymierzac chlosty lub w inny sposób wyzywać się na swoim "czarnuchu". Solomon przedstawia też losy innych osób, w głównej mierze niewolników, z którymi łączył go okrutny los. Mówi nam, że czarni stoją poza nawiasem człowieczeństwa, są porownywani z szympansami, innymi zwierzętami ale na pewno większość ich panów czy nadzorcow nie widzi w nich człowieka. Wielu takiego traktowania nie przetrwało, mowa tutaj nie tylko o czarnych mężczyznach ale i o kobietach, które też były w niewoli i którym często wyrywano dzieci siłą, by służyły u kogoś innego. Dzieci urodzone przez niewolnice były z góry niewolnikami i ich przyszłość nie mogła być inna. Solomon jednak urodził się wolny, miał żonę, dzieci. Został porwany. Przez 12 lat musiał godzić się z potwornosciami, których doswiadczal. Jednak w tym calym złu, były też momenty dobre, głównie dzięki napotkanym dobrym ludziom. I to dawało siłę i nadzieję na ucieczkę. To moja pierwsza książka o tematyce niewolnictwa, oceniam ją bardzo dobrze. Z ciekawością, niedowierzaniem i nadzieją strona po stronie spacerowalam razem z bohaterem po jego wspomnieniach, niewątpliwie bolesnych. Następny krok - film. Myślę, że będzie to idelane dopełnienie i spojrzenie z innej, bardziej dobitnej perspektywy.