Jest to dobre. To długa książka bez gwałtownych zwrotów akcji niczym w filmie sensacyjnym ;) ale jest dobra, mocna swoim spokojem - tak bym to ujął. Nielicznymi momentami nawet zabawna, po prostu w niezły sposób autor przedstawia realia państwa totalitarnego, gdzie niby każdy jest z niego dumny, a jednocześnie przerażony i non-stop udaje przed innymi. W świetny sposób połączone zostały losy bohaterów. Przez swoją długość i powiedziałbym nawet monotonię, nie każdemu się spodoba, ale mnie się podobała i moim zdaniem warto.

"To obojętne, czy walczy jeden, czy dziesięć tysięcy. Gdy jeden się zorientuje, że musi walczyć, będzie walczyć bez względu na to, czy ma towarzyszy czy nie."

(czytana/słuchana: 24-26.05.2023)
5-/5 [8/10]

Jest to dobre. To długa książka bez gwałtownych zwrotów akcji niczym w filmie sensacyjnym ;) ale jest dobra, mocna swoim spokojem - tak bym to ujął. Nielicznymi momentami nawet zabawna, po prostu w niezły sposób autor przedstawia realia państwa totalitarnego, gdzie niby każdy jest z niego dumny, a jednocześnie przerażony i non-stop udaje przed innymi. W świetny sposób...

Drugi tom wybitnej powieści Hansa Fallady był może nawet jeszcze lepszy niż pierwszy. Była zbrodnia (w rozumieniu faszystów) i musiała być kara. Fabuła nieco przypominała późniejsze "Z zimną krwią" Trumana Capote. Nieprawdopodobne napięcie, atmosfera osaczenia, paraliżujący strach. Na uwagę może zwrócić zwyrodniały proces sądowy, niczym z piekła rodem. Ale w tym piekle na ziemi objawiały się tez dobre charaktery jak ciężko chory pastor, który przynosił ukojenie skazanym na śmierć. Pisarzowi w niezwykły sposób udało się przedstawić tragedię całego narodu niemieckiego. W tym systemie dobrze odnajdywali się tylko zwyrodnialcy, ale nawet wysoko postawieni urzędnicy czy pracownicy gestapo musieli żyć w ciągłym niepokoju, czego dobrym przykładem była postać komisarza Eschericha. W tej historii nie mogło być dobrego zakończenia, ale ostatni rozdział przyniósł nieco otuchy. Podsumowując "Każdy umiera w samotności" to wybitne arcydzieło, które musi przeczytać każdy miłośnik literatury. W największych dziełach niemieckich stawiam na równi z "Czarodziejską górą".

Drugi tom wybitnej powieści Hansa Fallady był może nawet jeszcze lepszy niż pierwszy. Była zbrodnia (w rozumieniu faszystów) i musiała być kara. Fabuła nieco przypominała późniejsze "Z zimną krwią" Trumana Capote. Nieprawdopodobne napięcie, atmosfera osaczenia, paraliżujący strach. Na uwagę może zwrócić zwyrodniały proces sądowy, niczym z piekła rodem. Ale w tym piekle na...

Zgłębiając niemiecką literaturę sięgnąłem po powieść Hansa Fallady, która powstała w latach 40tych tuż po wojnie. Opowieść o kraju zawłaszczonego przez faszystów, gdzie społeczeństwo niemieckie było zastraszane, terroryzowane i żyło w ciągłym napięciu. Wielowątkowa historia o buncie, przypadku, obyczajach, szpiclach, katach i ofiarach. Fantastycznie zarysowana fabuła, genialna psychologia. Pierwszy tom przeczytałem jednym tchem i umieram z ciekawości jak ta historia się dalej potoczy.

Zgłębiając niemiecką literaturę sięgnąłem po powieść Hansa Fallady, która powstała w latach 40tych tuż po wojnie. Opowieść o kraju zawłaszczonego przez faszystów, gdzie społeczeństwo niemieckie było zastraszane, terroryzowane i żyło w ciągłym napięciu. Wielowątkowa historia o buncie, przypadku, obyczajach, szpiclach, katach i ofiarach. Fantastycznie zarysowana fabuła,...

Smutne losy ludzi przeciwnych Hitlerowi w totalitarnej rzeczywistości III Rzeszy. Naród totalnie podporządkowany władzy, gdzie jednostka niczym - albo się zgadza, albo ginie. Lektura skłania do zastanowienia się, czy warto, nawet za cenę życia, pozostać wiernym swoim poglądom, wartościom, priorytetom moralnym? Wg mnie - warto. Choć życie mamy jedno, nie warto się skundlać.

Smutne losy ludzi przeciwnych Hitlerowi w totalitarnej rzeczywistości III Rzeszy. Naród totalnie podporządkowany władzy, gdzie jednostka niczym - albo się zgadza, albo ginie. Lektura skłania do zastanowienia się, czy warto, nawet za cenę życia, pozostać wiernym swoim poglądom, wartościom, priorytetom moralnym? Wg mnie - warto. Choć życie mamy jedno, nie warto się skundlać.

Wybitna, mocna powieść. Świetnie napisana, wciągająca, realistyczny, konkretny, chłodny styl narracji, bardzo wnikliwa psychologicznie rzecz o ludzkich postawach względem totalitarnej władzy. Akcja dzieje się w Berlinie lat 1940-42 wśród Niemcòw, którzy w większości poszli za Hitlerem, ale byli też tacy, którzy indywidualnie przeciwstawili się terrorowi w różny sposób i im właśnie poświęcona jest ta książka. Powieść pokazuje, jak bardzo społeczeństwo niemieckie było zdegenerowane, zobojętniałe, osaczone przez szpicli, denuncjatorów, agentów Gestapo, zbiròw z SS. Psychologia postaci - majstersztyk. Autor pokazuje nam Berlin z perspektywy prostych ludzi, robotników, ale i mętów społecznych. Niektòre sceny i dialogi przedstawione wręcz genialnie, są wstrząsające, podane bezpardonowo i realistycznie. Miałam wrażenie, jakbym naprawdę tam żyła i widziała tych ludzi. Dla mnie najbardziej niejednoznacznym "bohaterem" jest komisarz Gestapo Escherisch. Ciekawie było śledzić tok jego myślenia. Jedna z moich ulubionych powieści.

Wybitna, mocna powieść. Świetnie napisana, wciągająca, realistyczny, konkretny, chłodny styl narracji, bardzo wnikliwa psychologicznie rzecz o ludzkich postawach względem totalitarnej władzy. Akcja dzieje się w Berlinie lat 1940-42 wśród Niemcòw, którzy w większości poszli za Hitlerem, ale byli też tacy, którzy indywidualnie przeciwstawili się terrorowi w różny sposób i im...

„Każdy umiera w samotności” napisane powstało tuż po wojnie. Autor, Niemiec Rudolf Ditzen (pseudonim literacki Hans Fallada),został poproszony przez Stowarzyszenie Kulturalne na rzecz Demokratycznej Odnowy Niemiec o podjęcie tematu ruchu oporów przeciw nazistom. Ditzenowi wręczono akta sądowe sprawy starszego berlińskiego małżeństwa, które przez dwa lata pisało antywojenne pocztówki i zostawiało je w różnych lokalizacjach. Na kanwie prawdziwych wydarzeń Fallada stworzył powieść realistyczną. Wkraczamy w ponurą rzeczywistość Berlina lat wojennych, w którym króluje brutalność, donosicielstwo i wszechobecny strach. Główni bohaterowie nie są herosami, to zwykli starsi ludzie, robotnicze małżeństwo. Nie należą do żadnej siatki, nie wspiera ich ideologia. Nie godzą się na brunatną codzienność i postanawiają pisać o tej niezgodzie na kartkach, które podrzucają do bram uczęszczanych kamienic. Wykrycie autorów antyhitlerowskich wiadomości staje się priorytetem dla berlińskiego Gestapo. Z polskiej perspektywy, przeszło osiemdziesiąt lat po II Wojnie Światowej, czyta się tę książkę z dużym zaciekawieniem. Stolica wielkiej Rzeszy jawi się jak gniazdo żmij, w którym przyzwoitość i dobro trudno spotkać. W tej wersji pojedynku Dawida z Goliatem nawet maleńkie okruszki dobra błyszczą mocniej niż złoto. Powieść skonstruowana i napisana rewelacyjnie.
Polecam.

„Każdy umiera w samotności” napisane powstało tuż po wojnie. Autor, Niemiec Rudolf Ditzen (pseudonim literacki Hans Fallada),został poproszony przez Stowarzyszenie Kulturalne na rzecz Demokratycznej Odnowy Niemiec o podjęcie tematu ruchu oporów przeciw nazistom. Ditzenowi wręczono akta sądowe sprawy starszego berlińskiego małżeństwa, które przez dwa lata pisało antywojenne...

Prosta historia o tym, jaką wagę ma nawet najmniejszy akt oporu wobec zła. Także niezły obraz gnijącego społeczeństwa w systemie totalitarnym. Świat przedstawiony i bohaterowie są co prawda czarno-biali, ale to już wynika z charakterystycznego stylu Fallady, dość szorstkiego i niewysublimowanego, mimo to jednak dobrze się czytającego.

Prosta historia o tym, jaką wagę ma nawet najmniejszy akt oporu wobec zła. Także niezły obraz gnijącego społeczeństwa w systemie totalitarnym. Świat przedstawiony i bohaterowie są co prawda czarno-biali, ale to już wynika z charakterystycznego stylu Fallady, dość szorstkiego i niewysublimowanego, mimo to jednak dobrze się czytającego.

Nie inaczej, po prostu wybitna!
Prości, niewykształceni ludzie postanawiają na swój osobliwy sposób walczyć z wielką machiną ZŁA. Tak na prawdę to dwoje - małżeństwo. Po śmierci syna, który swoim życiem nakarmił bestię małżeństwo Qualongów, kierowane wewnętrznymi, nonkomformistycznymi przekonaniami postanawia poruszyć sumieniem współmieszkańców Berlina, z całą świadomością ewentualnych, nieuchronnych, ostatecznych konsekwencji. Historia oparta na faktach, zbeletryzowana w wyjątkowy, osobliwy sposób przez Rudolfa Ditzena stała się poruszającym studium strachu, zakłamania, atawistycznych, niehonorowych cech ludzkich. Autor pod pseudonimem Hand Fallada poruszał w swoich powieściach aktualne problemy społeczne. książka "Każdy umiera w samotności", ocenzurowana i wydana w 1947, wróciła ponownie do obiegu w 2011 w wersji oryginalnej, budząc tym samym ogromne zainteresowanie czytelników na całym świecie. Chwała temu pomysłowi, bo już wiem, że zapamiętam tą książkę na zawsze.

Nie inaczej, po prostu wybitna!
Prości, niewykształceni ludzie postanawiają na swój osobliwy sposób walczyć z wielką machiną ZŁA. Tak na prawdę to dwoje - małżeństwo. Po śmierci syna, który swoim życiem nakarmił bestię małżeństwo Qualongów, kierowane wewnętrznymi, nonkomformistycznymi przekonaniami postanawia poruszyć sumieniem współmieszkańców Berlina, z całą świadomością...

Ta książka jest nadzwyczajna, inna niż wszystkie które czytałam do tej pory .Wygrzebałam ją gdzieś w starej biblioteczce rodziców i postanowiłam sprawdzić co to takiego. Zakurzona książka okazała się prawdziwą perłą.

Ta książka jest nadzwyczajna, inna niż wszystkie które czytałam do tej pory .Wygrzebałam ją gdzieś w starej biblioteczce rodziców i postanowiłam sprawdzić co to takiego. Zakurzona książka okazała się prawdziwą perłą.

Moja ulubiona książka. Najlepsza powieść jaką czytałem. Wracam do niej regularnie.

Hans Fallada w swoim opartym na faktach ale wciąż beletrystycznym dziele zmienia się w wybitnego nauczyciela historii, wiernego cyceronowskiej sentencji: "historia magistra vitae est".
Czytając powieść Fallady z przerażeniem odkrywałem, że mechanizmy kierujące ludźmi jako jednostkami i społeczeństwem w całej jego masie nie zmieniły się na przestrzeni lat. Niektóre postaci i ich zachowania mogę odnieść do spotykanych codziennie w dzisiejszej Polsce ludzi. Zmieniły się okoliczności, nie zmieniły się jednak ludzkie postawy.

Po lekturze tej książki została ze mną jedna refleksja i jedno pytanie:

Niemcy, którzy wybrali Hitlera wcale nie byli gorsi ani głupsi od dzisiejszych Polaków (nietylko Polaków oczywiście).

Czy gdyby pojawił się nowy Hitler, dzisiejsze społeczeństwo byłoby w stanie i chciało go zatrzymać?

Moja ulubiona książka. Najlepsza powieść jaką czytałem. Wracam do niej regularnie.

Hans Fallada w swoim opartym na faktach ale wciąż beletrystycznym dziele zmienia się w wybitnego nauczyciela historii, wiernego cyceronowskiej sentencji: "historia magistra vitae est".
Czytając powieść Fallady z przerażeniem odkrywałem, że mechanizmy kierujące ludźmi jako jednostkami i...