-
ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
-
Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
-
ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Biblioteczka
2020-08
2020-06
Dobra książka, ale......autorka cały czas twierdzi, że nie namawia kobiet do zaprzestania dbania o siebie, a ja chwilami odnosiłam wrażenie, że przeczy swojej tezie. Z jednej strony czułam się przekonana co do słuszności argumentów autorki, bo nie można zaprzeczyć, że ma rację, ale z drugiej strony coś mi " zgrzytało". Ogólnie polecam!
Dobra książka, ale......autorka cały czas twierdzi, że nie namawia kobiet do zaprzestania dbania o siebie, a ja chwilami odnosiłam wrażenie, że przeczy swojej tezie. Z jednej strony czułam się przekonana co do słuszności argumentów autorki, bo nie można zaprzeczyć, że ma rację, ale z drugiej strony coś mi " zgrzytało". Ogólnie polecam!
Pokaż mimo to2020-06
2020-06
Przeczytałam książki Blanki Lipińskiej, bo byłam ciekawa dlaczego wywołują tyle kontrowersji. Pierwszy i drugi tom przyprawiły mnie o palpitacje serca i to nie ze względu na dziką rozkosz, która ogarnęła mnie po przeczytaniu kolejnych rozdziałów. Wręcz przeciwnie....
Trzeci tom jest nieco lepszy od poprzednich, ale wywołał u mnie ogromną irytację. Główna bohaterka jest niezrównoważona, rozchwiana emocjonalnie, a sposoby jej postępowania są patologiczne, żałosne i czasem bardzo płytkie.
Według mnie wątek Laury i Massimo został zakończony bardzo nieudolnie. Jednym słowem zakończenie tej niecodziennej historii zostało koncertowo skopane. W pierwszej części autorka przedstawiła nam owładniętego chorą fascynacją Massima i jego pokręcone relacje z Laurą, druga część była kontynuacją z nie do końca wyjaśnionym zakończeniem, który zwolenników zapewne przyprawił o szybsze bicie serca, a w trzeciej części okazuje się, że dwie wcześniejsze były bez sensu.
" Kolejne 365 dni" zirytowały mnie tak jak żadna inna książka.
Czytacie na własną odpowiedzialność.
Przeczytałam książki Blanki Lipińskiej, bo byłam ciekawa dlaczego wywołują tyle kontrowersji. Pierwszy i drugi tom przyprawiły mnie o palpitacje serca i to nie ze względu na dziką rozkosz, która ogarnęła mnie po przeczytaniu kolejnych rozdziałów. Wręcz przeciwnie....
Trzeci tom jest nieco lepszy od poprzednich, ale wywołał u mnie ogromną irytację. Główna bohaterka jest...
2020-07-01
Piękna opowieść, chwyta za serce. Książek o tej tematyce jest teraz mnóstwo, a ta zalicza się do tych, które warto przeczytać.
Piękna opowieść, chwyta za serce. Książek o tej tematyce jest teraz mnóstwo, a ta zalicza się do tych, które warto przeczytać.
Pokaż mimo to2020-05
Wiem, że powstałe w ostatnim czasie książki o tematyce obozowej nijak mają się do rzeczywistości jaka w tamtych czasach miała miejsce, ale jako historia sama w sobie jest ujmująca i chwyta za serce. Nie jest to mój faworyt jeśli chodzi o książki o tej tematyce, ale nie mogę stwierdzić, że jest zła.
Wiem, że powstałe w ostatnim czasie książki o tematyce obozowej nijak mają się do rzeczywistości jaka w tamtych czasach miała miejsce, ale jako historia sama w sobie jest ujmująca i chwyta za serce. Nie jest to mój faworyt jeśli chodzi o książki o tej tematyce, ale nie mogę stwierdzić, że jest zła.
Pokaż mimo to2020-05
Ciekawa książka. Szybko się czyta. Chyba jedna z najlepszych o tematyce zawodów medycznych jaka w ostatnim czasie powstała.
Ciekawa książka. Szybko się czyta. Chyba jedna z najlepszych o tematyce zawodów medycznych jaka w ostatnim czasie powstała.
Pokaż mimo to2020-05
Bardzo smutna książka. Chwilami wręcz dołująca. Sądziłam, że będzie to tandetna opowiastka o zdradzie małżeńskiej, ale mądrość wypływająca z każdego rozdziału mnie zaskoczyła.To prawdziwe studium ludzkich dylematów. Niesamowita książka. Polecam!!!!
Bardzo smutna książka. Chwilami wręcz dołująca. Sądziłam, że będzie to tandetna opowiastka o zdradzie małżeńskiej, ale mądrość wypływająca z każdego rozdziału mnie zaskoczyła.To prawdziwe studium ludzkich dylematów. Niesamowita książka. Polecam!!!!
Pokaż mimo to2020-05
Książka rzeczywista i nierzeczywista zarazem. Porwała mnie od pierwszych stron i tak pozostało do końca. Przedstawienie punktu widzenia wszystkich głównych bohaterów jak najbardziej na plus. Polecam!
Książka rzeczywista i nierzeczywista zarazem. Porwała mnie od pierwszych stron i tak pozostało do końca. Przedstawienie punktu widzenia wszystkich głównych bohaterów jak najbardziej na plus. Polecam!
Pokaż mimo to2020-06-01
Warto przeczytać tą książkę. Nie jest to książka tylko dla kobiet. Warto poświęcić jej więcej uwagi.
Warto przeczytać tą książkę. Nie jest to książka tylko dla kobiet. Warto poświęcić jej więcej uwagi.
Pokaż mimo to2020-05
Według mnie ta książka jest trochę stronnicza. Szkoda, że autorka nie opisała historii ludzi nad którymi znęcały się właśnie pielęgniarki. Szkoda,że o pielęgniarkach mówi się w samych superlatywach. A gdzie są relacje o pielęgniarkach pijących alkohol na dyżurach czy o tych które zaniedbują i wyzywają pacjentów? Każda historia ma drugie dno i naprawdę wielka szkoda,że nie zostało to ukazane.
Według mnie ta książka jest trochę stronnicza. Szkoda, że autorka nie opisała historii ludzi nad którymi znęcały się właśnie pielęgniarki. Szkoda,że o pielęgniarkach mówi się w samych superlatywach. A gdzie są relacje o pielęgniarkach pijących alkohol na dyżurach czy o tych które zaniedbują i wyzywają pacjentów? Każda historia ma drugie dno i naprawdę wielka szkoda,że nie...
więcej mniej Pokaż mimo to2020-06-01
Szokująca książka ukazująca zakłamanie w kościele. Bardzo smutna historia. Otwiera oczy na wiele aspektów.
Szokująca książka ukazująca zakłamanie w kościele. Bardzo smutna historia. Otwiera oczy na wiele aspektów.
Pokaż mimo to2020-05
Kolejna polska świetnie napisana książka. Wciąga od pierwszych stron. Już w pierwszym rozdziale myślałam, że wiem kto jest czarnym charakterem, ale autorka wyprowadziła mnie w pole. W połowie znowu wpadłam na trop mordercy, ale znów się pomyliłam. Zakończenie okazało się zaskakujące. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Jestem zachwycona tą książką. Polecam!
Kolejna polska świetnie napisana książka. Wciąga od pierwszych stron. Już w pierwszym rozdziale myślałam, że wiem kto jest czarnym charakterem, ale autorka wyprowadziła mnie w pole. W połowie znowu wpadłam na trop mordercy, ale znów się pomyliłam. Zakończenie okazało się zaskakujące. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Jestem zachwycona tą książką. Polecam!
Pokaż mimo to2020-05
To pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam i na pewno nie ostatnia. Są książki, które nudzą i na rozwinięcie trzeba czekać kilka rozdziałów, ale w tym przypadku tak nie jest. Po przeczytaniu pierwszego rozdziału wiedziałam, że nie dam rady się oderwać. Dobrze było przeczytać historię o czymś. Dobrze, że został poruszony temat handlu ludźmi. Dobrze, że autorka ukazała tą historię z różnych perspektyw. Polecam!
To pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam i na pewno nie ostatnia. Są książki, które nudzą i na rozwinięcie trzeba czekać kilka rozdziałów, ale w tym przypadku tak nie jest. Po przeczytaniu pierwszego rozdziału wiedziałam, że nie dam rady się oderwać. Dobrze było przeczytać historię o czymś. Dobrze, że został poruszony temat handlu ludźmi. Dobrze, że autorka...
więcej mniej Pokaż mimo to2020-05
To pierwsza książka Wojciecha Chmielarza jaką miałam okazję przeczytać i jestem zachwycona. Przyznam, że długo stroniłam od książek polskich autorów. Zupełnie nie wiem dlaczego. Ta książka zachęciła mnie, żeby głębiej poszperać wśród polskich tytułów.
"Rana" jest niesamowita, po prostu. Fabuła jest ciekawa i idealnie rozwinięta. Nie da się odłożyć tej książki po skończeniu rozdziału, bo ciekawość co zdarzy się potem na to nie pozwala. Nic bym dodała ani nic bym nie odjęła. Książka niemalże idealna. Jest akcja i jej zwroty, jest spojrzenie z perspektywy kilku bohaterów, jest napięcie i tajemnice. Na pewno nie jest to ostatnia książka pana Chmielarza. Polecam każdemu.
To pierwsza książka Wojciecha Chmielarza jaką miałam okazję przeczytać i jestem zachwycona. Przyznam, że długo stroniłam od książek polskich autorów. Zupełnie nie wiem dlaczego. Ta książka zachęciła mnie, żeby głębiej poszperać wśród polskich tytułów.
"Rana" jest niesamowita, po prostu. Fabuła jest ciekawa i idealnie rozwinięta. Nie da się odłożyć tej książki po skończeniu...
2020-01
Mocna książka obnażająca wiele istotnych kwestii.
Mocna książka obnażająca wiele istotnych kwestii.
Pokaż mimo to2020-04
Książka średnia. Tylko średnia. Fabuła obiecująca. Osobowość psychopatyczna, borderline czy syndrom sztokholmski to ciekawa tematyka, warta zgłębienia i mam wrażenie, że właśnie tego zagłębienia się w temacie zabrakło mimo, że właśnie tego dotyczyła fabuła. Mam większe oczekiwania od tego typu książek. Zakończenie jest bardzo kiepskie. Jestem rozczarowana
Książka średnia. Tylko średnia. Fabuła obiecująca. Osobowość psychopatyczna, borderline czy syndrom sztokholmski to ciekawa tematyka, warta zgłębienia i mam wrażenie, że właśnie tego zagłębienia się w temacie zabrakło mimo, że właśnie tego dotyczyła fabuła. Mam większe oczekiwania od tego typu książek. Zakończenie jest bardzo kiepskie. Jestem rozczarowana
Pokaż mimo to2020-04-23
Chciałabym wyżej ocenić tą książkę. Zanim zaczęłam czytać to byłam pewna, że powali mnie na kolana, ale niestety jestem rozczarowana. Fabuła bardzo obiecująca, ale jak dla mnie za mało w niej tragizmu. Wiem co piszę, bo miałam toksyczną matkę, do tego alkoholiczkę. Wiem co to skopane relacje. Miałam nadzieję, że w tej książce odnajdę odrobinę siebie albo, że będę mogła utożsamić się z bohaterką córką, ale nie znalazłam z nią wspólnego języka pomimo podobieństw. Toksyczne relacje, zwłaszcza rodzinne zawsze są skomplikowane i czasem kompletnie niezrozumiałe dla innych. Są też głębokie, wielowymiarowe i zaburzone. Treść książki tego nie pokazuje. Jest zbyt płytka.
Chciałabym wyżej ocenić tą książkę. Zanim zaczęłam czytać to byłam pewna, że powali mnie na kolana, ale niestety jestem rozczarowana. Fabuła bardzo obiecująca, ale jak dla mnie za mało w niej tragizmu. Wiem co piszę, bo miałam toksyczną matkę, do tego alkoholiczkę. Wiem co to skopane relacje. Miałam nadzieję, że w tej książce odnajdę odrobinę siebie albo, że będę mogła...
więcej mniej Pokaż mimo to2020-04
Jedna z najlepszych książek jakie ostatnio czytałam. Ani przez sekundę się nie nudziłam. Ciągła akcja i jej zwroty nie pozwalały mi się oderwać. Uwielbiam tego typu książki z zagadką w tle. Nic nie jest oczywiste, a coś co bierzemy za pewnik nagle okazuje się błędne. Wielki plus dla autorki za wątek związany z sektą. Idealnie zostały przedstawione portrety psychologiczne Charliego, Emiliy, Sophie i Marka. Jeśli ktoś szuka niestandardowej książki, która porywa, zadziwia, przyprawia o szybsze bicie serca to polecam Perfect Victim!!!!!
Jedna z najlepszych książek jakie ostatnio czytałam. Ani przez sekundę się nie nudziłam. Ciągła akcja i jej zwroty nie pozwalały mi się oderwać. Uwielbiam tego typu książki z zagadką w tle. Nic nie jest oczywiste, a coś co bierzemy za pewnik nagle okazuje się błędne. Wielki plus dla autorki za wątek związany z sektą. Idealnie zostały przedstawione portrety psychologiczne...
więcej mniej Pokaż mimo to2020-04
Rzetelny reportaż. Każdy rozdział odnosi się do innej sprawy. Historia i fakty są przedstawione w tak umiejętny sposób, że nie sposób przestać czytać. Niektóre fakty są po prostu oburzające i przysłowiowy nóż się w kieszeni otwiera, bo po raz kolejny okazuje się, że są równi i równiejsi, a ci którzy powinni rozstać ukarani żyją na wolności... Jeśli ktoś lubi tego typu książki to bardzo polecam!
Rzetelny reportaż. Każdy rozdział odnosi się do innej sprawy. Historia i fakty są przedstawione w tak umiejętny sposób, że nie sposób przestać czytać. Niektóre fakty są po prostu oburzające i przysłowiowy nóż się w kieszeni otwiera, bo po raz kolejny okazuje się, że są równi i równiejsi, a ci którzy powinni rozstać ukarani żyją na wolności... Jeśli ktoś lubi tego typu...
więcej mniej Pokaż mimo to
Według mnie tom 2 jest lepszy od 1. W dalszym ciągu irytowała mnie postawa Belli, ale tym razem aż tak mnie to nie raziło.
Według mnie tom 2 jest lepszy od 1. W dalszym ciągu irytowała mnie postawa Belli, ale tym razem aż tak mnie to nie raziło.
Pokaż mimo to