Jak dla mnie świetnie napisana książka, na pewno warto do niej wrócić. Wiadomo po samym tytule o czym jest książka , ale sposób w jaki została napisania skłania do podziwu. Dużo erotyki i fascynujących opowiadań. Warto mieć ją w swojej biblioteczce.
"Ze wszystkich rzeczy wiecznych miłość trwa najkrócej".
"Molekuły emocji? Peptydowe receptory smutku otworzyły drogę do mutacji komórek rakowych. Według Peter, a teraz już także i według większości immunologów, smutek i ból mogą zabić tak samo jak wirusy."

Jak dla mnie świetnie napisana książka, na pewno warto do niej wrócić. Wiadomo po samym tytule o czym jest książka , ale sposób w jaki została napisania skłania do podziwu. Dużo erotyki i fascynujących opowiadań. Warto mieć ją w swojej biblioteczce.
"Ze wszystkich rzeczy wiecznych miłość trwa najkrócej".
"Molekuły emocji? Peptydowe receptory smutku otworzyły drogę do...

Świetna książka, czytałam dwa razy :)

Świetna książka, czytałam dwa razy :)

Książka mojego życia, do której bardzo często wracam. Na zawsze w moim sercu.
Coś wspaniałego!

Książka mojego życia, do której bardzo często wracam. Na zawsze w moim sercu.
Coś wspaniałego!

Wracam ostatnio do książek, które zrobiły na mnie kiedyś wrażenie. To niezwykłe uczucie wiedzieć, że po latach dalej to robią, a Janusz Leon Wiśniewski wciąż tak samo dotyka słowem mojej duszy.

Wracam ostatnio do książek, które zrobiły na mnie kiedyś wrażenie. To niezwykłe uczucie wiedzieć, że po latach dalej to robią, a Janusz Leon Wiśniewski wciąż tak samo dotyka słowem mojej duszy.

Grafomania, nie rozumiem popularności tej książki.

Grafomania, nie rozumiem popularności tej książki.

Książka dość niejednorodna. Wiele ciekawych, pobocznych wątków fabularnych, obok nich rozbudowane wywody o charakterze popularno-naukowym i jeszcze opowiastki na temat sławnych postaci, odsłaniające ich słabości i perwersje, luźno związane z korespondencją mailową głównych bohaterów , która – być może, z racji niemłodego już wieku – trochę mnie jednak nużyła. Nie żałuję godzin spędzonych na jej czytaniu, chociaż bardziej kompaktowa wersja całej tej opowieści bardziej by mi odpowiadała.

Książka dość niejednorodna. Wiele ciekawych, pobocznych wątków fabularnych, obok nich rozbudowane wywody o charakterze popularno-naukowym i jeszcze opowiastki na temat sławnych postaci, odsłaniające ich słabości i perwersje, luźno związane z korespondencją mailową głównych bohaterów , która – być może, z racji niemłodego już wieku – trochę mnie jednak nużyła. Nie żałuję...

Ta ksiazka byla... coz, dobra. Ale obawiam sie, ze nic poza tym. Tak naprawde cala fabule mozna by strescic w 4 zdaniach. Przez cala ksiazke budowane jest napiecie, ktore na sam koniec zanika zostawiajac czytelnika z niczym. Przynajmniej mnie pozostawila z niczym. Nie zmienia to jednak faktu, ze czytalo sie ta pozycje przyjemnie.

Ta ksiazka byla... coz, dobra. Ale obawiam sie, ze nic poza tym. Tak naprawde cala fabule mozna by strescic w 4 zdaniach. Przez cala ksiazke budowane jest napiecie, ktore na sam koniec zanika zostawiajac czytelnika z niczym. Przynajmniej mnie pozostawila z niczym. Nie zmienia to jednak faktu, ze czytalo sie ta pozycje przyjemnie.

To pozycja, która potrafi wywrócić do góry nogami życie. Moje zmieniła. Na tak!

To pozycja, która potrafi wywrócić do góry nogami życie. Moje zmieniła. Na tak!

Elektryzująca i wciągająca. W bardzo intymny, a zarazem suptelny sposób, przedstawia ukryte pragnienia współczesnych ludzi.
Według mnie, jedna z niewielu książek, która podczas czytania dosłownie pobudza zmysły. Można poczuć smak wina, które wypiło się samotnie przed monitorem.
Książka nie upiększa uczuć. Przedstawia je, jako trudne i bolesne, a jednocześnie dające powód do życia.
Zakończenie nie jest oczywiste i dla mnie z pewnością nie było przewidywalne.

Elektryzująca i wciągająca. W bardzo intymny, a zarazem suptelny sposób, przedstawia ukryte pragnienia współczesnych ludzi.
Według mnie, jedna z niewielu książek, która podczas czytania dosłownie pobudza zmysły. Można poczuć smak wina, które wypiło się samotnie przed monitorem.
Książka nie upiększa uczuć. Przedstawia je, jako trudne i bolesne, a jednocześnie dające powód...

Podobnie jak u wielu osób, także u mnie przygoda z "Samotnością..." zaczęła się przypadkiem. Od pierwszych stron daje się wyczuć pewne emocjonalne ukierunkowanie autora i opisywanej historii, przy czym odbiór tych emocji jest dosyć... indywidualny. Często podkreślaną cechą "Samotności..." jest emanujący z niej smutek i nostalgia i jest to coś z czym osobiście mogę się zgodzić w pełni. Nie da się nie zauważyć zafascynowania autora emocjami ludzi i pewnej erudycji, która emanuje z (może ciut nazbyt) idealnego bohatera. Tym niemniej kreując historię w której wiele kobiet z lubością się zanurza i żałuje iż nie zdarzyła się im samym, J.L.Wiśniewski pozostawia za sobą utwór zdolny odcisnąć piętno. O jakim charakterze - to mocno zależy od nastawienia czytelnika, okresu w życiu w którym sięga po książkę (gwarantuję solidną dawkę melancholii w przypadku czytania czując stratę po kimś) oraz... odrobiny szczęścia. Polecam.

Podobnie jak u wielu osób, także u mnie przygoda z "Samotnością..." zaczęła się przypadkiem. Od pierwszych stron daje się wyczuć pewne emocjonalne ukierunkowanie autora i opisywanej historii, przy czym odbiór tych emocji jest dosyć... indywidualny. Często podkreślaną cechą "Samotności..." jest emanujący z niej smutek i nostalgia i jest to coś z czym osobiście mogę się...