Syn zakonnicy

"Syn zakonnicy" Joanna Jax.
Jeśli myślicie, że ta historia jest nieprawdopodobna i nigdy nie mogłaby się wydarzyć to jesteście w bardzo dużym błędzie.
Co prawda opowieść ta jest fikcyjna imiona i miejca akcji zmyślone ale Pani Joanna zasugerowała się prawdziwą historią. Tak, tak, dotyczy ona głośnej sprawy Evarysta Walkowiaka vel Lossow. Bardzo zainteresowała mnie ta sprawa i śledzę ją na bieżąco. Obejrzałam wszystkie reportaże i przeczytałam mnóstwo artykułów dotyczących tego tematu. A naprawdę jest co czytać, bo czyta się jak sensacyjno - kryminalną opowieść.
Gdy dowiedziałam się, że powstała książka napisana przez Joannę Jax na podstawie tych wydarzeń musiałam ją mieć. Oczywiście się nie zawiodłam. Historia jest świetna, wspaniale się ją czyta i nie można się od niej oderwać. Jeśli jesteście ciekawi to bardzo mocno ją polecam, jak również prawdziwą historię z życia Pana Ewarysta.
Syn zakonnicy" to opowieść o zakazanej miłości niemieckiego oficera wywiadu i zakonnicy oraz konsekwencjach tej miłości. Zniszczonego życia trzech bliskich sobie osób.

"Syn zakonnicy" Joanna Jax.
Jeśli myślicie, że ta historia jest nieprawdopodobna i nigdy nie mogłaby się wydarzyć to jesteście w bardzo dużym błędzie.
Co prawda opowieść ta jest fikcyjna imiona i miejca akcji zmyślone ale Pani Joanna zasugerowała się prawdziwą historią. Tak, tak, dotyczy ona głośnej sprawy Evarysta Walkowiaka vel Lossow. Bardzo zainteresowała mnie ta sprawa...

Moim zdaniem trochę nudna książka, ciężko było mi ją skończyć.

Moim zdaniem trochę nudna książka, ciężko było mi ją skończyć.

Niesamowita, utrzymująca do końca napięcie książka, opowiadająca o losach ,,dziecka'' ,który w tamtych czasach brutalnie zostało pozbawione miłości swoich rodziców

Niesamowita, utrzymująca do końca napięcie książka, opowiadająca o losach ,,dziecka'' ,który w tamtych czasach brutalnie zostało pozbawione miłości swoich rodziców

Bardzo mi się podobała ta książka. To moja pierwsza styczność z twórczością Pani Jax i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Książka bardzo wciągająca, w zasadzie już od pierwszej strony.

Bardzo mi się podobała ta książka. To moja pierwsza styczność z twórczością Pani Jax i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Książka bardzo wciągająca, w zasadzie już od pierwszej strony.

"Wiem, że ta siostra zakonna i ten niemiecki oficer pod naporem zakonnic pozostawili dziecko u Walkowiaków. Chciały się pozbyć każdego śladu" - (…) Tak to wyczuwałem – miałem z nimi różne kontakty – zakonnice zupełnie wypierały się tej sprawy. Sprawiały wrażenie, że ta zakonnica Lossow nie urodziła żadnego dziecka. Jestem pewien, że siedzący tutaj Ewaryst Walkowiak jest tym dzieckiem" - zeznał w trakcie rozprawy dr Gerwazy Świderski, obecny przy narodzinach dziecka, na którego historii autorka oparła swoją powieść.

Joanna Jax nie zdradza personaliów osób, o których pisze, lecz sprawą syna zakonnicy zainteresowała się telewizja TVN. Cytat pochodzi ze strony dziendobry.tvn.pl

Powieść przedstawia losy siostry Judyty, która przed wybuchem II wojny światowej związała się z niemieckim oficerem. Jej ojciec nie chciał słyszeć o tym związku, tym bardziej, że adorator jego córki był już wcześniej żonaty i miał dzieci z poprzedniego małżeństwa. Do tego należał do wrogiego obozu. Dziewczyna uznała, że jak nie ten to żaden i wstąpiła do zakonu, lecz namiętność nie wygasła i zaowocowała narodzinami Seweryna. Dziecko zostało odebrane matki i oddane pod opiekę innej rodziny.

Matka Judyta, która po latach została przełożoną zakonu, umierając zdradziła sekret siostrze Miriam. Jednocześnie jej syn dowiedział się od brata, dlaczego nigdy nie był w pełni akceptowany przez rodzeństwo. Mężczyzna rozpoczął poszukiwania, lecz Kościół na każdym kroku rzucał mu kłody pod nogi.

Rzeczywiste postępowanie ciągnęło się przez 20 lat. Dziwi nie tyle zakłamanie tej instytucji co fakt uporczywego zatajania sprawy przez tyle lat. W czasach obecnych nie jest to już tak wielki skandal, żeby mógł komuś realnie zaszkodzić. O gorszych rzeczach słyszeliśmy.

Zachęcam do przeczytania książki, która jest rewelacyjnie napisana, jak również do wyszukania materiałów na temat Joanny i Ewarysta Losse w internecie.

Pierwszą część powieści czyta się jak reportaż o poszukiwaniu tożsamości przez starszego już mężczyznę, w drugiej części poznajemy historię Amelii Kessler, jej miłości do Rudolfa i rozterek duchowych.

Po lekturze utwierdzam się w przekonaniu, że najlepiej w życiu kierować się własnym sercem i rozumem. Amelia słuchała ojca oraz przełożonych, uniosła się honorem i w efekcie została rozdzielona z synem na całe życie. Książka jest warta polecenia, język postaci autentyczny, wiernie przybliżone realia epoki. Nie ma tu szybkiej akcji, ale wszystko jest pokazane w swoim czasie.

"Wiem, że ta siostra zakonna i ten niemiecki oficer pod naporem zakonnic pozostawili dziecko u Walkowiaków. Chciały się pozbyć każdego śladu" - (…) Tak to wyczuwałem – miałem z nimi różne kontakty – zakonnice zupełnie wypierały się tej sprawy. Sprawiały wrażenie, że ta zakonnica Lossow nie urodziła żadnego dziecka. Jestem pewien, że siedzący tutaj Ewaryst Walkowiak jest tym...

Tresć tej książki wydała mi się strasznie naiwna, nawet jak na książkę. Ale dowiedziałam się później, że wydarzenia opisane w książce opisują prawdziwa historie siostry Joanny Losse i jej syna Ewarysta, który już jako 80-latek walczy od 20 lat o prawdę. Jestem zbulwersowana.

Tresć tej książki wydała mi się strasznie naiwna, nawet jak na książkę. Ale dowiedziałam się później, że wydarzenia opisane w książce opisują prawdziwa historie siostry Joanny Losse i jej syna Ewarysta, który już jako 80-latek walczy od 20 lat o prawdę. Jestem zbulwersowana.

Niezwykła historia, po której nie spodziewałam się aż tak wielkich emocji. Piękna, chociaż smutna opowieść poruszająca wiele wartościowych tematów. Co ważne: autorka nie kategoryzuje żadnej z grup społecznych - mimo że przedstawia hipokryzję kleru, pokazuje również wiele godnych do naśladowania postaw księży czy sióstr zakonnych. Jednym słowem pokazuje, że nie można nikogo oceniać na podstawie tego, jakiej jest narodowości, wyznania, partii, z jakiego wywodzi się domu - najważniejsze jest to, jakim jest człowiekiem.

Niezwykła historia, po której nie spodziewałam się aż tak wielkich emocji. Piękna, chociaż smutna opowieść poruszająca wiele wartościowych tematów. Co ważne: autorka nie kategoryzuje żadnej z grup społecznych - mimo że przedstawia hipokryzję kleru, pokazuje również wiele godnych do naśladowania postaw księży czy sióstr zakonnych. Jednym słowem pokazuje, że nie można nikogo...

Chyba najsłabsza książka autorki, którą bardzo lubię. Nie portafię powiedzieć z czego wynika niespójność i chwiejność decyzyjna Judyty-borderline? Najpierw potrafi się przeciwstawić rodzinie i obyczajom- nie chce męża, chce edukacji. Udaje się. Potem przeciwstawia się konwenansom- ma romans. A potem im bliżej szczęśliwego dla niej zakończenia tym bardziej jest chwiejna, niezdecydowana, uzależniona od bliskich.....
Mogło być ciekawiej.

Chyba najsłabsza książka autorki, którą bardzo lubię. Nie portafię powiedzieć z czego wynika niespójność i chwiejność decyzyjna Judyty-borderline? Najpierw potrafi się przeciwstawić rodzinie i obyczajom- nie chce męża, chce edukacji. Udaje się. Potem przeciwstawia się konwenansom- ma romans. A potem im bliżej szczęśliwego dla niej zakończenia tym bardziej jest chwiejna,...

Książki Joanny Jax uwielbiam od dawna. Zemsta i przebaczenie czytałam jednym tchem jak i Sagę von Becków. Syn zakonnicy miał być też wielkim pewniakiem jednak czegoś mu zabrakło. To nie jest tak, że ta książka jest słaba czy gorsza. Jednak pisarka przyzwyczaiła nas do akcji, napiecia i ciągłej chęci czytania co będzie dalej. Podczas gdy teraz czytałam tak jakoś bez przekonania. Jest to historia człowieka, który pod koniec swojego życia dowiaduje się, że jest adoptowany, a odkrycie kim tak naprawdę jest bardzo pilnie strzeżoną tajemnicą. Mamy tutaj wątek zakazanej miłości Niemca i Polki, kościelnych tajemnic i walki o majątek. A w środku tego zagubiony bohater, który próbuje dowiedzieć się prawdy i odzyskać tożsamość. Jak dla mnie w tej historii zabrakło tego ciągłego napięcia co dalej, delikatnie nazwałabym ją łatwo przewidywalną. Historia sama w sobie ciekawa jednak trochę jakby pisana zbyt monotonnie. Warta przeczytania, jednak nie spodziewajmy się fajerwerków jak przy innych pozycjach autorki.

Książki Joanny Jax uwielbiam od dawna. Zemsta i przebaczenie czytałam jednym tchem jak i Sagę von Becków. Syn zakonnicy miał być też wielkim pewniakiem jednak czegoś mu zabrakło. To nie jest tak, że ta książka jest słaba czy gorsza. Jednak pisarka przyzwyczaiła nas do akcji, napiecia i ciągłej chęci czytania co będzie dalej. Podczas gdy teraz czytałam tak jakoś bez...

Historia dosyć ciekawa. Dosyć dobrze się też czytało ale niestety nie było tego wow. Historia nie wciągnęła mnie za bardzo. Byłam ciekawa jak książka się skończy dlatego doczytałam ją do końca. Ale w trakcie czytania nie porwała mnie za mocno.

Historia dosyć ciekawa. Dosyć dobrze się też czytało ale niestety nie było tego wow. Historia nie wciągnęła mnie za bardzo. Byłam ciekawa jak książka się skończy dlatego doczytałam ją do końca. Ale w trakcie czytania nie porwała mnie za mocno.