Ruchome obrazki

Gdy w kolejce do odświeżania Świata Dysku na liście znalazły się Ruchome obrazki, postanowiłam troszeczkę „ponaginać rzeczywistość”, by czytanie tej odsłony wyśmienitego cyklu Terry Pratchetta wypadło w okolicy rozdania Oscarów. No i udało się. Na scenie Oscarowej się działo, a ja miałam niezły ubaw z tej całej kabały, racząc się prawdziwą Magią Kina według Pratchetta. ;)

Porwało z wiatrem, czyli Magia srebrnego Ekranu w Holy Wood.
"Ukryte we wnętrzu kamer chochliki błyskawicznie malują kolejne klatki na celuloidowej taśmie. Świat Dysku odkrywa magię Srebrnego Ekranu! Nie wystarczy jednak usiąść w kinowym fotelu i z przejęciem śledzić losy bohaterów “Porwanego wiatrem”, najdziwniejszego filmu o Wojnie Domowej, jaki kiedykolwiek powstał. Przede wszystkim trzeba wyjaśnić, jaką tajemnicę skrywa wzgórze Świętego Gaju (czyli Holy Woodu), nie przejmując się tym, że Gaspode, Cudowny Pies, ma wielką ochotę na to, by uratować świat…"

Zakochany troll, gadający pies i wielka kariera w Świętym Gaju. ;)
To była iście filmowa odsłona Świata Dysku, która zasługuje na książkowego Oskara. ;)

A to wszystko dzięki temu, iż Terry Pratchett jest wybitnym obserwatorem rzeczywistości i pięknie wypunktował światek filmowy.

Tę całą jego magię, którą zachłysnęły się masy ludzkie chcące blasku i sławy. Ten blichtr Holy Wood, gdzie podobno sny stają się rzeczywistością. Bohaterów, którzy nagminnie poprawiają swoją urodę oraz grają przed kamerą i w życiu. Agentów gwiazd i gwiazdeczek, którzy sprzedadzą duszę diabłu.

Nie zapomniał również o romansach, które muszę być „jak z obrazka”, by spełniać wymagania wybrednych dam, które chcą mieć życie jak bohaterki ich ulubionych filmów i seriali.

Oczywiście wszystkie te spostrzeżenia zostały fantastycznie powiązane ze znanymi motywami i postaciami filmowymi (Conan Barbarzyńca, Indiana Jones, Cienie Wschodu, Noc w Operze, Gorączka Złota, Królewna Śnieżka i Siedmiu Krasnoludków, Przeminęło z wiatrem, Deszczową piosenką) i doprawione dużą dawką dowcipu i czarnego humoru.

Podsumowując. Jeżeli jesteście wielbicielami kinematografii, lub po prostu macie ochotę na odrobinę filmowego uśmiechu Ruchome obrazki Terry Pratchetta są książką, którą koniecznie powinniście przeczytać.

Gorąco polecam!

https://unserious.pl/2022/04/ruchome-obrazki/

Gdy w kolejce do odświeżania Świata Dysku na liście znalazły się Ruchome obrazki, postanowiłam troszeczkę „ponaginać rzeczywistość”, by czytanie tej odsłony wyśmienitego cyklu Terry Pratchetta wypadło w okolicy rozdania Oscarów. No i udało się. Na scenie Oscarowej się działo, a ja miałam niezły ubaw z tej całej kabały, racząc się prawdziwą Magią Kina według Pratchetta....

Powieść, która nie chwyta za serce od razu, ale po zagłębieniu się w nią – wciąga. Doskonały groteskowy obraz magii kina i środowiska kinematograficznego przełożony na uniwersum Świata Dysku.

Powieść, która nie chwyta za serce od razu, ale po zagłębieniu się w nią – wciąga. Doskonały groteskowy obraz magii kina i środowiska kinematograficznego przełożony na uniwersum Świata Dysku.

Średnią fabułę bronią świetnie napisane postacie i wszechobecny żart.

Średnią fabułę bronią świetnie napisane postacie i wszechobecny żart.

Hollywood oczami Pratchetta, Gardło Sobie Podrzynam Dibler, gadający pies i zakochany troll. Śmiesznie, strasznie (naprawdę?), romantycznie (aczkolwiek zaloty w wykonaniu trolii są nieco bolesne), czyli wszystko to, za co Pratchetta kocham najbardziej.

Hollywood oczami Pratchetta, Gardło Sobie Podrzynam Dibler, gadający pies i zakochany troll. Śmiesznie, strasznie (naprawdę?), romantycznie (aczkolwiek zaloty w wykonaniu trolii są nieco bolesne), czyli wszystko to, za co Pratchetta kocham najbardziej.

Zabawna, jak każda książka Terry Pratchetta.
Autor stworzył wciągający świat, rządzący się swoimi własnymi prawami. Polecam.

Zabawna, jak każda książka Terry Pratchetta.
Autor stworzył wciągający świat, rządzący się swoimi własnymi prawami. Polecam.

Przyjemna lektura, miły początek nowego cyklu.

Przyjemna lektura, miły początek nowego cyklu.

Nie bardzo złe, nie bardzo dobre. Konstrukcja fabularna nader podobna do tej z wydanych rok wcześniej "Piramid", czyli historia pary, młody bohater i młoda atrakcyjna kobieta, wpleciona w parodię motywów powiązanych z tematem tytułowym, z kulminacją pod koniec,. Ale fabuła lepsza, bo zdecydowanie bardziej spójna, niż w części egipskiej.

Nie bardzo złe, nie bardzo dobre. Konstrukcja fabularna nader podobna do tej z wydanych rok wcześniej "Piramid", czyli historia pary, młody bohater i młoda atrakcyjna kobieta, wpleciona w parodię motywów powiązanych z tematem tytułowym, z kulminacją pod koniec,. Ale fabuła lepsza, bo zdecydowanie bardziej spójna, niż w części egipskiej.

Świat Dysku nie zawodzi.

Świat Dysku nie zawodzi.

Bardzo mi się podobało :3

Bardzo mi się podobało :3