Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naprawdę podobała mi się ta książka... aż do końcowych scen. Mam wrażenie, że ich tempo było zbyt duże w stosunku do wcześniejszej fabuły i to zakończenie nieco zbyt spektakularne, wręcz nierealistyczne. Jednak trzeba wziąć pod uwagę, że to literackie początki Alice Oseman, która dopiero w kolejnych książkach rozwija swój pisarski warsztat.

Jeśli chodzi o samą fabułę, to bardzo wczułam się w Tori i jej stan psychiczny - myślę, że zrozumie go każdy, kto kiedykolwiek mierzył się z depresją. Przykre jest to, jak bardzo bliskie osoby ignorowały jej zachowanie i problemy, nie widząc w nich nic poza arogancją i malkontencją. Jedyny bohater poza Tori, którego można tutaj polubić, to Michael. Cieszę się, że powstają powieści, które uwrażliwiają na kwestię zdrowia psychicznego. Generalnie "Solitaire" czyta się lekko i szybko, choć czasami narracja zdaje się rozmywać - nie do końca wiem, co się dzieje naprawdę, a co w głowie Tori, ale myślę, że był to celowy zabieg, który miał lepiej oddać stan bohaterki.

Podsumowując - realistyczna, dobra młodzieżówka, z super odniesieniami do klasyki literatury i filmów - choć z trochę przerysowanym i nieadekwatnym, według mnie, zakończeniem.

Naprawdę podobała mi się ta książka... aż do końcowych scen. Mam wrażenie, że ich tempo było zbyt duże w stosunku do wcześniejszej fabuły i to zakończenie nieco zbyt spektakularne, wręcz nierealistyczne. Jednak trzeba wziąć pod uwagę, że to literackie początki Alice Oseman, która dopiero w kolejnych książkach rozwija swój pisarski warsztat.

Jeśli chodzi o samą fabułę, to...

Najpiękniejsza i najbardziej wartościowa pod względem warsztatu pisarskiego i problematyki powieść young adult, jaką przeczytałam. Po prostu po nią sięgnijcie.

Najpiękniejsza i najbardziej wartościowa pod względem warsztatu pisarskiego i problematyki powieść young adult, jaką przeczytałam. Po prostu po nią sięgnijcie.

„Blizny jak skrzydła” to niezwykle życiowa i poruszająca powieść o dziewczynie pokrzywdzonej przez los. Po tragicznym pożarze Ava uległa poparzeniu, przez co czuje się oszpecona na całe życie. Z trudem patrzy w lustro, a nienawiść do samej siebie wzmacnia poczucie, że dziewczyna nie zasługuje na to, aby jako jedyna ocaleć i żyć dalej. Dziewczyna nie potrafi wrócić do normalnego życia: każdy dzień to psychiczna udręka i tęsknota za bliskimi, a także multum spojrzeń ze strony innych ludzi – niektórych pełnych obrzydzenia, innych nachalnego zaciekawienia.

Okazuje się jednak, że Ava nie będzie musiała czuć się odludkiem, bo życie nieoczekiwanie podaruje jej wyjątkową osobę. W nowej szkole poznaje Piper – również poszkodowaną w pożarze, lecz dodatkowo poruszającą się na wózku nastolatkę. Choć ma zupełnie inne spojrzenie na swoje doświadczenia, to szybko zaprzyjaźnia się z Avą i staje się dla niej prawdziwym pocieszeniem w najtrudniejszych momentach. Jednak nawet z przyjaciółmi u boku Ava z pewnymi rzeczami będzie musiała zmierzyć się sama. W końcu każdy ma swoje własne demony, a wiele z nich wymaga samotnej drogi w ich pokonaniu.

To naprawdę świetna młodzieżówka, niebanalna i niewyidealizowana. Powiedziałabym, że jest to historia pomiędzy „Cudownym chłopcem” a powieściami Johna Greena. Bohaterowie są realistyczni i solidnie skonstruowani, jeśli chodzi o ich psychikę i problemy. Choć tematyka może wydawać się z pozoru trudna, to jednak powieść ma przyjemny klimat, a smutne momenty zgrabnie przeplatają się z humorem i lekkimi sytuacjami z codziennego życia. Dużo tutaj o sposobach na radzenie sobie z traumą, o przepracowywaniu pewnych rzeczy w swojej głowie, samoakceptacji i potrzebie wspierającego otoczenia. To wszystko czyni tę książkę bardzo mądrą lekcją życia, z której wiele można wyciąnąć. Nawet jeśli problemy Avy wydają nam się w pierwszej chwili odległe, to każdy z nas odczuwał choć raz poczucie „inności” czy nawet bycia mniej wartościowym niż inni. Polecam i młodszym i dorosłym czytelnikom.

„Blizny jak skrzydła” to niezwykle życiowa i poruszająca powieść o dziewczynie pokrzywdzonej przez los. Po tragicznym pożarze Ava uległa poparzeniu, przez co czuje się oszpecona na całe życie. Z trudem patrzy w lustro, a nienawiść do samej siebie wzmacnia poczucie, że dziewczyna nie zasługuje na to, aby jako jedyna ocaleć i żyć dalej. Dziewczyna nie potrafi wrócić do...