Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lily znalazła swoją straszą siostrę w kałuży krwi, gdy ta próbowała popełnić samobójstwo. Od tego czasu mijają już dwa miesiące, a dziewczynie jest ciężko ignorować uczucia, które ją przerastają, tym bardziej gdy siostra wraca z ośrodka psychopatycznego. W jej szkole pojawia się nowy uczeń, który zna jej siostrę z ośrodka i wraz z Lily przygotowują pewien projekt. W jego towarzystwie uświadamia sobie, że chciałby aby jej uczucia dostały uwagę i zostały uwolnione. Tylko jak chłopak zareaguje gdy pozna tą prawdziwą Lily? Sięgając po tę pozycję wiedziałam, że nie będzie to lekka i wesoła młodzieżówka, a wręcz oczekiwałam, że mnie poruszy. I muszę przyznać, że to zrobiła. Porusza ona naprawdę ważne tematy, z którymi zmagają się nie tylko nastolatkowie, ale i dorośli. Lily jest tutaj główną bohaterką, czytamy wszystko co przeżyła i co dalej przeżywa, bo takie rzeczy zostają w głowie na bardzo długo. Ogromnie jej współczułam, naprawdę wiele przeszła i cieszę się, że powstają takie książki, dzięki którym możemy wejść do głowy takiej osobie i zobaczyć świat jej oczami. Choć nigdy nie zrozumiemy tego jak to jest bez doświadczenia takiej sytuacji, ale to naprawdę ciekawe przeżycie i daje nam inne spojrzenie na świat. Uważam, że naprawdę warto sięgnąć po tę pozycję. To co czujemy jest normalne i ludzkie, każdy ma prawo czuć się gorzej. Tytuł tej książki jest bardzo trafny „To, czego nie mówię". To, co czujemy, ale nie mówimy o tym głośno, tłumimy to w sobie, a czasami warto pójść do kogoś z tym i się wygadać. Tłumienie w sobie wszystkich emocji jest bardzo ciężkie, szczególnie wtedy gdy nikt nie widzi, że nie jest z nami dobrze i nie otrzymujemy od nikogo wsparcia. Cała książka była świetna i bardzo polecam ją każdemu! Warto, uwierzcie. Bardzo emocjonalna i ważna historia.