Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Macie takie serie, po które sięgacie z czystą przyjemnością i nie możecie się wprost doczekać kolejnego tomu? Po przeczytaniu "Córki kości" autorstwa Andrei Stewart wiedziałam, że z całą pewnością sięgnę po jej kontynuację.

[ współpraca barterowa @fabrykasłow ]
Recenzja może zawierać spojlery do pierwszego tomu.

Po burzliwych wydarzeniach w finale "Córki kości" teraz to Lin musi zmierzyć się z próbą uratowania cesarstwa. W tym samym czasie przeciwko niej spiskuje Garstka Bezkostnych, którym informacji dostarcza Jovis. Cesarzowa próbuje naprawić błędy swojego ojca poprzez zniszczenie wszystkich stworzonych przez niego konstruktów. Natomiast wybudzona z długotrwałego otumanienia Nisong wraz z innymi konstruktami próbuje temu zapobiec.

"Cesarzowa kości", tak jak jej poprzedniczka, opowiedziana jest z perspektywy wielu bohaterów. Wszystkie te ujęcia są ze sobą powiązane, jednak przedstawiają odmienne spojrzenie na to, kto i jak powinien rządzić cesarstwem. Lin postawiona jest w tym tomie przed nie lada wyzwaniem. Chce uratować cesarstwo, lecz z czasem dostrzega, że nie jest w stanie zadowolić wszystkich. W tym samym czasie Jovis zostaje wplątany w konszachty Garstki Bezkostnych i sam już nie wie, komu może zaufać.

Drugi tom zdecydowanie bardziej skupia się na bohaterach i więziach jakie się między nimi tworzą. Autorka zgotowała im naprawdę ciężką przeprawę przez różne aspekty moralności człowieka. Oprócz tego zdradziła im kolejne elementy tworzonego przez nią świata, wcześniej ukrywane skrzętnie przez cesarza.

Andrea Stewart po raz kolejny udowodniła mi, że potrafi zaskakiwać, i choć pierwszy tom podobał mi się trochę bardziej (głównie ze względu na ilość akcji), tak ten stworzył solidny fundament do, miejmy nadzieję, epickiego zakończenia. Już nie mogę się doczekać!

Macie takie serie, po które sięgacie z czystą przyjemnością i nie możecie się wprost doczekać kolejnego tomu? Po przeczytaniu "Córki kości" autorstwa Andrei Stewart wiedziałam, że z całą pewnością sięgnę po jej kontynuację.

[ współpraca barterowa @fabrykasłow ]
Recenzja może zawierać spojlery do pierwszego tomu.

Po burzliwych wydarzeniach w finale "Córki kości" teraz to...

Kto z Was słyszał już o "Wampirzym Cesarstwie" Jaya Kristoffa? A może słyszeliście, ale jeszcze nie daliście tej książce szansy? Jeśli lubicie dark fantasy to myślę, że naprawdę warto!

Opowiada ona o Gabrielu, członku świętego bractwa, który poprzysiągł chronić swoją ojczyznę przez śmiercionośnymi krwiopijcami. Gdy jednak zostaje uwięziony przez jednego z nich, zmuszony jest zrelacjonować swoją historię. Jest to opowieść pełna bólu, śmierci i utraconej wiary, a wszystko w pogoni za ostatnią deską ratunku dla całej ludzkości.

"Wampirze cesarstwo" już od pierwszych stron zaangażowało mnie tak, jak mało książek potrafi. Cała historia jest pewnego rodzaju spowiedzią głównego bohatera z losów jego życia. On sam przedstawia nam swoją przeszłość w dwóch liniach czasowych i każda z nich jest w równym stopniu zajmująca.

Jak zazwyczaj bywa w gatunku dark fantasy powieść ta jest bardzo krwawa i w bezwzględny sposób obnaża ludzką (i nie tylko) brutalność. Bohaterowie przedstawieni są niesamowicie realistycznie, obrazując wszelkie aspekty ludzkiej moralności, a wampiry doczekały się prawdziwie bestialskiego wizerunku, na jaki zasługują.

Czytanie "Wampirzego cesarstwa" mogę przyrównać do jazdy bez trzymanki kolejką górską. Jest to istny roller-coaster emocji niepozwalający odłożyć książki na bok. Opisanie historii w dwóch, z pozoru niezależnych, wątkach sprawia, że tempo w żadnym momencie nie wydaje się zwalniać, a liczne zwroty akcji potrafią wprawić w niemałe osłupienie (choć nie ukrywam, niektórych udało mi się domyślić).

Całokształt powieści utrzymany jest w nieprawdopodobnie mrocznym i przerażającym klimacie, a wisienką na torcie jest sarkastyczne poczucie humoru głównego bohatera.

Polecam tę serię wszystkim fanom fantastyki, którzy mają ochotę na coś bardziej brutalnego.

Kto z Was słyszał już o "Wampirzym Cesarstwie" Jaya Kristoffa? A może słyszeliście, ale jeszcze nie daliście tej książce szansy? Jeśli lubicie dark fantasy to myślę, że naprawdę warto!

Opowiada ona o Gabrielu, członku świętego bractwa, który poprzysiągł chronić swoją ojczyznę przez śmiercionośnymi krwiopijcami. Gdy jednak zostaje uwięziony przez jednego z nich, zmuszony...

„Nasze imię legion, nasze imię Bob” to pierwszy tom cyklu „Bobiverse” Dennisa E. Taylora. Opowiada historię Boba Johansona, który sprzedawszy swoją firmę informatyczną miał dosyć pieniędzy, aby podpisać kontrakt z pewną nowatorską spółką. Zapewniali oni bowiem zamrożenie mózgu po śmierci danego człowieka i odmrożenie go, gdy już medycyna będzie na tyle zaawansowana, żeby tworzyć ludziom sztuczne ciała. Nie wszystko poszło jednak zgodnie z planem, gdyż Bob uległ nieprzewidzianemu wypadkowi i obudził się sto lat później wgrany do komputera. Dostał wówczas zadanie stać się „sztuczną” inteligencją zarządzającą statkiem międzygwiezdnym poszukującym planety nadającej się do życia. Bowiem, żywot na Ziemi nie był już taki kolorowy. Teraz to od niego oraz technologii klonowania swojej osobowości zależeć będą losy całej ludzkości.

Powieść Taylora to naprawdę przyjemna i lekka historia, która nie wymaga znajomości zaawansowanej fizyki, żeby dobrze się przy niej bawić. Autor rozkręcił swoją wyobraźnię pokazując przeróżne scenariusze tego, co może na nas czekać w kosmosie. Przeplótł to z aktualnymi wydarzeniami na Ziemi i polityczną walką o ucieczkę z planety.

Bardzo podobał mi się sposób w jaki autor do tej rozrywkowej historii wplatał zagwozdki natury moralnej. Poruszał etyczność klonowania, aspekt bawienia się w boga wobec innych cywilizacji czy problem kogo ratować, gdy ma się ograniczoną ilość zasobów. Przypadło mi również do gustu wyłapywanie licznych nawiązań do naszej popkultury.

Jeśli lubicie lekkie i rozrywkowe powieści science-fiction koniecznie rzućcie okiem na „Bobiverse”. Może Wam też poznawanie przygód kolejnych Bobów sprawi tyle radości co mi.

„Nasze imię legion, nasze imię Bob” to pierwszy tom cyklu „Bobiverse” Dennisa E. Taylora. Opowiada historię Boba Johansona, który sprzedawszy swoją firmę informatyczną miał dosyć pieniędzy, aby podpisać kontrakt z pewną nowatorską spółką. Zapewniali oni bowiem zamrożenie mózgu po śmierci danego człowieka i odmrożenie go, gdy już medycyna będzie na tyle zaawansowana, żeby...