Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepsza niż poprzednia, ale szału nie było. Pierwszy tom tej tylogii był super, ale niestety dalsze mnie rozczarowały. Wielka szkoda, że przy takich świetnych pomysłach i konstrukcji świata, postacie ludzkie (i większości kosmitów też) są tak nieciekawe, niemal wszystkie jednakowe. Szkoda, że w powieści o naturze ludzkiej zabrakło właśnie... czynnika ludzkiego. Ogólne teorie czy też obserwacje na temat ludzi jako gatunku super, ale brakuje człowieczeństwa w takich zwykłych, codziennych sytuacjach. Brakuje lekkości i humoru (w trzecim tomie trochę lepiej pod tym względem, ale i tak słabo). Książka o poważnych sprawach wcale nie musi być taka śmiertelnie poważna. No i wszyscy tu mają obsesję rozmnażania się. Rozumiem, przetrwanie gatunku jest bardzo ważne, ale tutaj już męczące było czytanie w kółko o poszukiwaniu partnerów i planowaniu potomstwa. Naczytałam się i nasłuchałam samych zachwytów nad tą trylogią. A dla mnie to trochę zmarnowany potencjał. Ale pomysły genialne. Warto przeczytać Dawn, a resztę już niekoniecznie.