Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia co do tej powieści. Fabuła mi się podobała, lubię powieści historyczne, które są jednocześnie powieściami przygodowymi. Niestety jednak Iny Lorentz mają stały szymel, według którego prowadzą swoje książki. Bohaterowie są albo dobrzy, albo źli, główna postać nie ma skazy na charakterze. Dodatkowo na koniec zawsze tak poprowadzą losy postaci, żeby wszyscy byli zadowoleni. Przeszkadza mi również nadmierne skupianie się w książce na aspekcie seksualności. W zasadzie wszyscy męscy bohaterowie i nie tylko, pierwszoplanowi czy epizodyczni, myślą głównie o jednym.

Mam mieszane uczucia co do tej powieści. Fabuła mi się podobała, lubię powieści historyczne, które są jednocześnie powieściami przygodowymi. Niestety jednak Iny Lorentz mają stały szymel, według którego prowadzą swoje książki. Bohaterowie są albo dobrzy, albo źli, główna postać nie ma skazy na charakterze. Dodatkowo na koniec zawsze tak poprowadzą losy postaci, żeby wszyscy...

Jak zwykle Pani Moran tak prowadzi fabułę i wprowadza nas w świat bohaterów , że historia porywa od pierwszej do ostatniej strony.

Jak zwykle Pani Moran tak prowadzi fabułę i wprowadza nas w świat bohaterów , że historia porywa od pierwszej do ostatniej strony.

Z dużą ciekawością zabrałam się za tą powieść. Miałam wobec niej całkiem spore oczekiwania i niestety silnie się rozczarowałam. Spodziewałam się psychologicznego dramatu, który mnie poruszy. Niestety... Bardzo próbowałam doszukać się głębi w tej fabule i zrozumieć główną bohaterkę, ale nie udało mi się. Historia jest męcząca i nużąca, postawa głównej bohaterki irytująca. Doświadczona trauma nie tłumaczy dla mnie jej zachowania i sposobu myślenia. Wszystkie te elementy tworzą dla mnie niemal niestrawną całość.

Z dużą ciekawością zabrałam się za tą powieść. Miałam wobec niej całkiem spore oczekiwania i niestety silnie się rozczarowałam. Spodziewałam się psychologicznego dramatu, który mnie poruszy. Niestety... Bardzo próbowałam doszukać się głębi w tej fabule i zrozumieć główną bohaterkę, ale nie udało mi się. Historia jest męcząca i nużąca, postawa głównej bohaterki irytująca....

Cudowna powieść. Pani Tokarczuk zajrzała mi do duszy. Piękny, poruszający, czasem rozdzierający serce hołd dla naszych przyjaciół zwierząt.

Cudowna powieść. Pani Tokarczuk zajrzała mi do duszy. Piękny, poruszający, czasem rozdzierający serce hołd dla naszych przyjaciół zwierząt.

Z dużym zaciekawieniem zabierałam się do tej powieści, jednakże wydała mi się zupełnie przeciętna. Historia z lat 50 rzeczywiście miała potencjał, jednakże niedostatecznie dla mnie się rozwinęła. Wątek ameryki czasów współczesnych zupełnie nic nie wnosił, był jałowy i moim zdaniem jedynie ograniczył przestrzeń dla drugiej historii, a swoje uzasadnienie miał tylko w samej końcówce książki. W tym przypadku dwutorowość powieści nie sprawdziła się w mojej opinii. Jak dla mnie, nic tej książki nie wyróżnia spośród wielu innych, a konkurencja jest spora.

Z dużym zaciekawieniem zabierałam się do tej powieści, jednakże wydała mi się zupełnie przeciętna. Historia z lat 50 rzeczywiście miała potencjał, jednakże niedostatecznie dla mnie się rozwinęła. Wątek ameryki czasów współczesnych zupełnie nic nie wnosił, był jałowy i moim zdaniem jedynie ograniczył przestrzeń dla drugiej historii, a swoje uzasadnienie miał tylko w samej...

Powieść jakże prosta i poruszająca. Początkowo mieszane uczucia wywołało we mnie ujęcie fabuły z punktu widzenia małych dzieci. Do tej pory nie w pełni mnie to kupuje. Myślę jednak, że dzięki temu przekaz moralny był taki dosadny, gdy mogliśmy obserwować zestawienie dziecięcej niewinność, prostoty myślenia, wiary w ideały, w opozycji do brutalnej, bezlitosnej rzeczywistości. W przystępny sposób zostały tutaj przemycone ogólne prawdy o świecie i ludziach, o ludzkich sercach i charakterach. Jest to pozycja zdecydowanie obowiązkowa dla każdego mola książkowego.

Powieść jakże prosta i poruszająca. Początkowo mieszane uczucia wywołało we mnie ujęcie fabuły z punktu widzenia małych dzieci. Do tej pory nie w pełni mnie to kupuje. Myślę jednak, że dzięki temu przekaz moralny był taki dosadny, gdy mogliśmy obserwować zestawienie dziecięcej niewinność, prostoty myślenia, wiary w ideały, w opozycji do brutalnej, bezlitosnej...

Długo zastanawiałam się nad oceną tej książki. Tak naprawdę mogła to być porywająca historia, a jednak dla mnie taka nie była. W zasadzie odnoszę wrażenie, że bohaterowie wylądowali na końcu powieści mniej więcej w tym samym punkcie co na jej początku. W pewnym momencie zaczęło mnie irytować rozbijanie fabuły na wątki i narrację różnych bohaterów. Gdy już zaczynałam przyzwyczajać się do jednego z nich, zaraz następowała zmiana i urwanie wątku. Zbyt duża ilość "głównych bohaterów" nie do końca zrobiła tu dobrą robotę. Przez to cała akcja bardzo się rozwlekła; 560stron, a tak naprawdę niewiele się wydarzyło, bo opisywanie jednego wydarzenia z perspektywy różnych osób niewiele tu wnosiło. Duży plus dla autorki za warstwę językową i historyczną powieści, a także styl literacki.

Długo zastanawiałam się nad oceną tej książki. Tak naprawdę mogła to być porywająca historia, a jednak dla mnie taka nie była. W zasadzie odnoszę wrażenie, że bohaterowie wylądowali na końcu powieści mniej więcej w tym samym punkcie co na jej początku. W pewnym momencie zaczęło mnie irytować rozbijanie fabuły na wątki i narrację różnych bohaterów. Gdy już zaczynałam...

Nie byłam w stanie przebrnąć przez tą książkę. Okropnie się męczyłam. Ostatecznie dotarłam tylko do połowy, a wyjątkowo rzadko nie doczytuje książki do końca, gdy już ją rozpocznę. Tym razem jednak doszłam do wniosku, że nie będę się męczyć, bo po co? Sposób w jaki została napisana zdecydowanie nie przypadł mi do gustu. Gdy już udawało mi się wczuć w historię jakiegoś bohatera, to nagle następowało urwanie wątku. Cała fabuła jest pocięta, skoki w czasie, zbyt wielu bohaterów. Ciężko było mi się w tym odnaleźć, by poczuć jakiekolwiek zainteresowanie.

Nie byłam w stanie przebrnąć przez tą książkę. Okropnie się męczyłam. Ostatecznie dotarłam tylko do połowy, a wyjątkowo rzadko nie doczytuje książki do końca, gdy już ją rozpocznę. Tym razem jednak doszłam do wniosku, że nie będę się męczyć, bo po co? Sposób w jaki została napisana zdecydowanie nie przypadł mi do gustu. Gdy już udawało mi się wczuć w historię jakiegoś...

Fantastyczna, relaksująca lektura na jesień (szczególnie w okresie Halloween :)). Z przyjemnością płynęłam przez tą powieść, gdyż jest lekka w odbiorze i dobrze napisana. Oczywiście ma też w sobie dużo naiwności, główny bohater wyjątkowo sprawnie mknie przez wszystkie napotkane trudności, a jego życie układa się jak po sznurku. Ponadto na odbiór nieco wpływało niespójnie zarysowane tło gdzie łączyły się elementy współczesne z minioną epoką, imiona dusz niekiedy też dość zdziecinniałe. Mimo wszystko są to jednak drobiazgi, na które można przymknąć oko i świetnie się bawić przerzucając następne strony. Polecam :)

Fantastyczna, relaksująca lektura na jesień (szczególnie w okresie Halloween :)). Z przyjemnością płynęłam przez tą powieść, gdyż jest lekka w odbiorze i dobrze napisana. Oczywiście ma też w sobie dużo naiwności, główny bohater wyjątkowo sprawnie mknie przez wszystkie napotkane trudności, a jego życie układa się jak po sznurku. Ponadto na odbiór nieco wpływało niespójnie...

Byłam niezwykle zachęcona opisem i okładką. Niestety powieść okazała się sporym rozczarowaniem. Ciężko było mi przebrnąć przez treść. Książka okazała się nudna, beznamiętna, postaci były szablonowe, bez głębi. Brakło mi tak naprawdę historii, która mogłaby być opowiedziana. Czułam się trochę jakby postaci były pionkami w grze rpg, aczkolwiek niejedna gra rpg potrafi wywołać więcej emocji niż ta powieść.

Byłam niezwykle zachęcona opisem i okładką. Niestety powieść okazała się sporym rozczarowaniem. Ciężko było mi przebrnąć przez treść. Książka okazała się nudna, beznamiętna, postaci były szablonowe, bez głębi. Brakło mi tak naprawdę historii, która mogłaby być opowiedziana. Czułam się trochę jakby postaci były pionkami w grze rpg, aczkolwiek niejedna gra rpg potrafi wywołać...

Swego czasu bardzo lubiłam Paulo Coelho, ale ta pozycja zdecydowanie nie przypadła mi do gustu. Starałam się dogrzebać do jakiejś głębi w tej historii, ale mnie osobiście się nie udało. Postać głównej bohaterki była wyjątkowo irytująca, bardzo ciężko było mi się z nią w jakikolwiek sposób zidentyfikować, co przekładało się na prawie zupełny brak zrozumienia i niechęć. Niestety nie zachwyciłam się.

Swego czasu bardzo lubiłam Paulo Coelho, ale ta pozycja zdecydowanie nie przypadła mi do gustu. Starałam się dogrzebać do jakiejś głębi w tej historii, ale mnie osobiście się nie udało. Postać głównej bohaterki była wyjątkowo irytująca, bardzo ciężko było mi się z nią w jakikolwiek sposób zidentyfikować, co przekładało się na prawie zupełny brak zrozumienia i niechęć....

W moim odczuciu powieść wyjątkowa; piękna, wzruszająca, sielankowa, ale i przygnębiająca, wprawiająca w nostalgiczny nastrój jednocześnie. Czytając tą opowieść zatapiałam się w urokach polskiej wsi, doświadczałam pierwotnej siły i potęgi kobiecości, która emanowała z wszystkich stron tej książki. Teraz tylko smutek pozostał, że to już koniec i to odwieczne przemijanie. Wielkie brawa dla Pani Jakubowskiej.

W moim odczuciu powieść wyjątkowa; piękna, wzruszająca, sielankowa, ale i przygnębiająca, wprawiająca w nostalgiczny nastrój jednocześnie. Czytając tą opowieść zatapiałam się w urokach polskiej wsi, doświadczałam pierwotnej siły i potęgi kobiecości, która emanowała z wszystkich stron tej książki. Teraz tylko smutek pozostał, że to już koniec i to odwieczne przemijanie....

Wiele spodziewałam się po tej powieści, a finalnie spotkało mnie duże rozczarowanie. Niestety całość fabuły i postaci, które zostały wykreowane przez autorkę wydały mi się plastikowe, sztywne i nienaturalne. Wszyscy są zdolni, wszyscy są piękni, zwyczajnie idealni. Historia układa się jak po sznurku, wyciągnięta rodem z telenoweli. Główna bohaterka jest zwyczajnie bezbarwna, a pomimo tego wyzwala we wszystkich napotkanych postaciach uczucia miłości, pożądania, przyjaźni. To raczej nie jest naturalne, że ktoś praktycznie raz kogoś widzi i już chce za niego oddać lub porzucić swoje życie… Zbudowane uniwersum jak dla mnie niespójne i naiwne w swoim wizerunku. Z jednej strony autorka próbuje zbudować coś nowego, tworzyć fantastykę, a opiera się mocno na znanym świecie realnym, co zupełnie się nie klei. Język użyty w powieści zarówno w opisach jak i dialogach postaci był tak przestylizowany na finezyjny i wyszukany, że dawał wręcz wrażenie śmieszności. Plus za podjęcie się wysiłku napisania powieści, jednakże książka zirytowała mnie i znudziła swoją naiwnością.

Wiele spodziewałam się po tej powieści, a finalnie spotkało mnie duże rozczarowanie. Niestety całość fabuły i postaci, które zostały wykreowane przez autorkę wydały mi się plastikowe, sztywne i nienaturalne. Wszyscy są zdolni, wszyscy są piękni, zwyczajnie idealni. Historia układa się jak po sznurku, wyciągnięta rodem z telenoweli. Główna bohaterka jest zwyczajnie...

Czytam dużo literatury obozowej, niestety ta książka mnie nie porwała. Bardzo mi przeszkadzała posegmentowana fabuła, pomieszanie doświadczeń i historii przyjaciółek z losem głównej bohaterki. Jej historia była dla mnie niezrozumiała i zbędna w kontekście powieści. Zaburzała odbiór dramatycznych wydarzeń, które były w niej opisane. Mam nadzieję, że kolejne książki Pani Knedler, które mam w zamiarze przeczytać, wywrą na mnie bardziej pozytywne wrażenie.

Czytam dużo literatury obozowej, niestety ta książka mnie nie porwała. Bardzo mi przeszkadzała posegmentowana fabuła, pomieszanie doświadczeń i historii przyjaciółek z losem głównej bohaterki. Jej historia była dla mnie niezrozumiała i zbędna w kontekście powieści. Zaburzała odbiór dramatycznych wydarzeń, które były w niej opisane. Mam nadzieję, że kolejne książki Pani...

Książka zapowiadała się nawet interesująco, niestety zmęczyła mnie ta historia, która stała się monotonna, a w pewnym momencie zaczęła się rozjeżdżać. Odczuwałam jakby autorka na siłę próbowała nadać tej opowieści głębię, której moim zdaniem w niej nie było.

Książka zapowiadała się nawet interesująco, niestety zmęczyła mnie ta historia, która stała się monotonna, a w pewnym momencie zaczęła się rozjeżdżać. Odczuwałam jakby autorka na siłę próbowała nadać tej opowieści głębię, której moim zdaniem w niej nie było.

Jest to powieść, która dosłownie porwała mnie od pierwszej strony. Uważam, że ta książka jest wyśmienicie napisanym studium psychologicznym zaniedbanego dziecka, które fascynuje, przeraża, zasmuca. Narracja małej Chrissie jest wyjątkowo poprowadzona, stany emocjonalne, które przeżywa bohaterka można niemal samemu wewnętrznie poczuć. Nieraz łapałam się na odczuwaniu złości, frustracji, napięcia, ekscytacji, niekiedy obrzydzenia. Czekam na więcej takiej literatury. Jedna z najlepszych pozycji jakie miałam ostatnimi czasy w rękach.

Jest to powieść, która dosłownie porwała mnie od pierwszej strony. Uważam, że ta książka jest wyśmienicie napisanym studium psychologicznym zaniedbanego dziecka, które fascynuje, przeraża, zasmuca. Narracja małej Chrissie jest wyjątkowo poprowadzona, stany emocjonalne, które przeżywa bohaterka można niemal samemu wewnętrznie poczuć. Nieraz łapałam się na odczuwaniu złości,...

Niestety, ale ta powieść jest dla mnie typowym przykładem odcinania kuponów od pozycji, na którą zapracowało się wcześniej. Wiele książek Pani Hannah uważam za bardzo dobre, ta niestety jest dla mnie miałka, w dodatku przesadnie sentymentalna do tego wręcz stopnia, że niekiedy żenująca.

Niestety, ale ta powieść jest dla mnie typowym przykładem odcinania kuponów od pozycji, na którą zapracowało się wcześniej. Wiele książek Pani Hannah uważam za bardzo dobre, ta niestety jest dla mnie miałka, w dodatku przesadnie sentymentalna do tego wręcz stopnia, że niekiedy żenująca.

Uwielbiam słowiańskie uniwersum, które wykreowała Pani Miszczuk. Jestem szczerą fanką serii Kwiat Paproci. Niestety jednak coraz bardziej przeszkadza mi styl pisarski autorki. Coraz częściej pojawiają się Infantylne komentarze głównej bohaterki, które stają się coraz bardziej nachalne, przez co coraz mniej śmieszne, a czasem nawet i żenujące. Nie chcę czytać w kółko i w kółko dziecinnych przemyśleń głównej bohaterki, a raczej skupić się na fabule, która przez nie cierpi i się rozmywa. Jest to zdecydowana strata, ponieważ Pani Miszczuk w naprawdę ciekawy i pomysłowy sposób przekazuje nam wiedzę dotyczącą naszych tradycji, wierzeń i dobrodziejstw płynących z przyrody. Po wyważeniu plusów i minusów książka ta otrzymuje ode mnie 6 punktów, a mogłaby znacznie więcej.

Uwielbiam słowiańskie uniwersum, które wykreowała Pani Miszczuk. Jestem szczerą fanką serii Kwiat Paproci. Niestety jednak coraz bardziej przeszkadza mi styl pisarski autorki. Coraz częściej pojawiają się Infantylne komentarze głównej bohaterki, które stają się coraz bardziej nachalne, przez co coraz mniej śmieszne, a czasem nawet i żenujące. Nie chcę czytać w kółko i w...

Dla mnie to bardzo dobry zarys książki. Ta historia jest dla mnie zwyczajnie niedokończona. Fajnie się ją czytało, ale czuje wyraźny niedosyt.

Dla mnie to bardzo dobry zarys książki. Ta historia jest dla mnie zwyczajnie niedokończona. Fajnie się ją czytało, ale czuje wyraźny niedosyt.

Z dużą przyjemnością sunęłam przez tą książkę. Autorka w bardzo smaczny, zmysłowy, nieco romantyczny i barwny sposób opisuje trudne tematy kobiecej seksualności. Język, którym posługuje się Pani Dzido jest niezwykle plastyczny, co pobudza wyobraźnię i pozwala wsiąknąć w treść. Wielokrotnie można było poczuć ciężar gęstniejącej atmosfery, gorąco wynikające z budzących się namiętności czy też drżenie wywołane niepewnością i pobudzeniem uczuć. Zdecydowanie polecam.

Z dużą przyjemnością sunęłam przez tą książkę. Autorka w bardzo smaczny, zmysłowy, nieco romantyczny i barwny sposób opisuje trudne tematy kobiecej seksualności. Język, którym posługuje się Pani Dzido jest niezwykle plastyczny, co pobudza wyobraźnię i pozwala wsiąknąć w treść. Wielokrotnie można było poczuć ciężar gęstniejącej atmosfery, gorąco wynikające z budzących się...