Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cienie Wiednia, debiut pani Shields jako autorki powieści detektywistycznej, która ma na swoim koncie książki poświęcone modzie, kilka scenariuszy, a także była redaktorką. Odbija się to niestety na książce, język przypomina swoją strukturą ten używany w reportażach, z początku ciężko było mi sie do niego przyzwyczaić. Jak udało mi się to po 3 rozdziałach muszę przyznać, że było kilka interesujących elementów, dzięki którym brnęłam dalej, mianowicie postać Erzsébet, żony inspektora prowadzącej śledztwo na własną rękę poza oficjalnym trybem policji, opisy zabobonów i praktyk stosowanych przez osoby wierzące w magię, duchy i czary (spodobały mi się opisy kart tarota) oraz elementy kryminalistyczne odnoszące się do oceny zeznań i zachowań świadków. I to oceniam na plus. Minusy przynoszą ze sobą: dłużąca się i stojąca prawie w miejscu akcja, wspomniany wcześniej język oraz zakończenie śledztwa.. Rozwiązanie zagadki psuje efekt całości, jest tak opisane, że czytając pogubiłam się o co chodzi, a moją reakcją był szok i niedowierzanie, jak również rozczarowanie sposobem w jaki autorka zakończyła sprawę śmierci Dory. W książce dobrze oddany jest klimat ówczesnego Wiednia, codzienne życie jak i wierzenia ludu, natomiast nie jest to czysta powieść detektywistyczna i nie należy jej traktować w kategoriach kryminału, bo się rozczarujecie. Można sięgnąć po pozycję jako ciekawostkę odnośnie miasta z pierwszej połowy XX wieku, ale niestety czyta się ciężko. Nie jest to zbyt udany debiut.