,,Zdrada" to był powrót po latach do Coelho kiedy świat się zachwycał jego literaturą to i ja sięgnęłam po kilka pozycji. Jakoś nigdy mnie nie porwał, ale gdy byłam nastolatką to mi nie przeszkadzała zbytnia prostota.

Ta lektura to zdecydowanie moje pożegnanie z tym autorem. Natomiast szczerze polecam osobom, które lubią gatunek w stylu serii z Harlequina.

,,Zdrada" to był powrót po latach do Coelho kiedy świat się zachwycał jego literaturą to i ja sięgnęłam po kilka pozycji. Jakoś nigdy mnie nie porwał, ale gdy byłam nastolatką to mi nie przeszkadzała zbytnia prostota.

Ta lektura to zdecydowanie moje pożegnanie z tym autorem. Natomiast szczerze polecam osobom, które lubią gatunek w stylu serii z Harlequina.

Nie porwało mnie tym razem jego słowo, ale ciekawy cytat pozostał.

"Jesteś ode mnie silniejsza. Zawsze ci tego zazdrościłem i dlatego starałem się nie okazywać uczuć. Bałem się ,że uznasz o za słabość"

"Szukajmy prawdy z czystym sercem i pokorą bez uprzedzeń i nietolerancji a zadziwi nas to, co odnajdziemy".

Nie porwało mnie tym razem jego słowo, ale ciekawy cytat pozostał.

"Jesteś ode mnie silniejsza. Zawsze ci tego zazdrościłem i dlatego starałem się nie okazywać uczuć. Bałem się ,że uznasz o za słabość"

"Szukajmy prawdy z czystym sercem i pokorą bez uprzedzeń i nietolerancji a zadziwi nas to, co odnajdziemy".

Fabuła, jak fabuła. Ale wiele dobrych myśli było schowanych pomiędzy fabułą, wiele przemyśleń, które do wielu żyć będą pasować. Książka na pewno daje do myślenia i pokazuje, że żeby coś zmienić trzeba iść w ekstrema albo chociaż chcieć się do nich zbliżyć.
Nic się nie zmienia, jeśli w tobie się nic nie dzieje.

Fabuła, jak fabuła. Ale wiele dobrych myśli było schowanych pomiędzy fabułą, wiele przemyśleń, które do wielu żyć będą pasować. Książka na pewno daje do myślenia i pokazuje, że żeby coś zmienić trzeba iść w ekstrema albo chociaż chcieć się do nich zbliżyć.
Nic się nie zmienia, jeśli w tobie się nic nie dzieje.

Mam mieszane odczucia jaką dać ocenę. Chyba pierwsza jego książka przez którą przebrnęłam bez trudu, dobrze się czyta co jest dużym plusem. Jednak postać głównej bohaterki zostawia wiele do życzenia, oraz rozczarował mnie brak konsekwencji jej zachowań:/

Mam mieszane odczucia jaką dać ocenę. Chyba pierwsza jego książka przez którą przebrnęłam bez trudu, dobrze się czyta co jest dużym plusem. Jednak postać głównej bohaterki zostawia wiele do życzenia, oraz rozczarował mnie brak konsekwencji jej zachowań:/

Właściwie cieszę się, że mam tyle lat ile mam i moda na czytanie Paulo Coelho dawno temu minęła. Kiedyś pewnym wyznacznikiem oczytania było sięganie po jego prozę. ,,Alchemik", ,,Pielgrzym", ,,Weronika postanawia umrzeć" każdy to czytał i każdy się zachwycał. Tylko czy naprawdę była to proza aż tak wybitna? Dziś nazwisko Paulo Coelho kojarzy nam się raczej z literackim kiczem, ubraniem w podniosłe frazy banałów z jakimi każdy styka się na co dzień. Dlatego trochę z ciekawości sięgnęłam po ,,Zdradę" aby przekonać się jak dzisiaj podchodzę do prozy brazylijskiego pisarza.

Główną bohaterką jest trzydziestojednoletnia kobieta, która znalazła się na zakręcie życia. Pozornie ma cudowne życie - wspaniały mąż, cudowne dzieci, udana kariera zawodowa jako dziennikarka, mieszka w spokojnej i dostatniej Szwajcarii. Wydaje się, że nic nie brakuje jej do pełni szczęścia. Ona jednak czuje się wypalona i zniechęcona. I dokładnie w tym momencie na jej drodze staje szkolna miłość. Nuda plus pragnienie by wyrwać się z ustalonego porządku doprowadzają tych dwoje do odnowienia romansu. I o ile on traktuje skok w bok w kategoriach sportu, to ona zaczyna się coraz bardziej angażować.

Ja wiem, że depresja i wypalenie zawodowe to nie temat do żartów czy krytyki ale w stosunku do tej właśnie książki nie da się inaczej. Coelho stworzył portret szalonej, oderwanej od rzeczywistości kobiety. Tak, ma ona problemy psychiczne, może pierwsze stany depresyjne ale zamiast szukać pomocy pakuje się w absurdalny związek bez przyszłości. Jej działania przepełnione są manią, amokiem, gorączką. Robi wszystko by pędzić niczym rakieta ku destrukcji. Właściwie mam wrażenie, że wszyscy obserwują jej zachowanie i pozwalają jej tylko jeszcze bardziej zanurzać się w swojej obsesji okraszonej całym oceanem pseudofilozoficznych rozmyślań. I jeszcze jeśli mogłabym uznać, że ciekawe jest wniknięcie w umysł kobiety tak bardzo ogarniętej szaleństwem to cała otoczka jest mocno niestrawna. Wynoszenie irracjonalnych zachowań na wyżyny filozofii są słabo przyswajalne. A dodatkowo finał rozwiązuje się niczym za pstryknięciem palcami. Było - nie ma!

,,Zdrada" to był mój eksperyment po latach z Coelho i mówię ,,NIE". Mogę czytać o pokręconych, popapranych ludziach, ale proszę nie usprawiedliwiajmy ich, nie twórzmy pseudofilozoficznej osłonki. Do tego zdecydowanie brakuje mi cierpliwości. Raczej już nie wrócę do Paulo Coelho więc to raczej moje z nim pożegnanie.

Właściwie cieszę się, że mam tyle lat ile mam i moda na czytanie Paulo Coelho dawno temu minęła. Kiedyś pewnym wyznacznikiem oczytania było sięganie po jego prozę. ,,Alchemik", ,,Pielgrzym", ,,Weronika postanawia umrzeć" każdy to czytał i każdy się zachwycał. Tylko czy naprawdę była to proza aż tak wybitna? Dziś nazwisko Paulo Coelho kojarzy nam się raczej z literackim...

Autor - mężczyzna o kobiecej wrażliwości zagląda w zakamarki kobiecej duszy. Polecam i kobietom i facetom - może się czegoś nauczą ;)

Autor - mężczyzna o kobiecej wrażliwości zagląda w zakamarki kobiecej duszy. Polecam i kobietom i facetom - może się czegoś nauczą ;)

Czego może chcieć kobieta, która ma wszystko? Piękna, majętna, spełniona jako matka i żona, z mężem u boku, który gotowy jest podbić dla niej świat. A mimo to, pragnie odmienić swoje idealne życie tylko czy konsekwencje nie odmienią go już na zawsze?

„Zdrada” od Paulo Coelho to nie nowość, choć książka jak najbardziej nie wychodzi z mody, poruszając temat tak kontrowersyjny i burzliwy, że aż trudno przejść obok.
***
Dla tych, którzy nie mieli okazji poznać jej treści, oto ona:

"Linda ma 31 lat. Wszyscy uważają, że ma wspaniałe życie. Mieszka w Szwajcarii, w jednym z najbezpieczniejszych państw świata. Ma kochającego męża, urocze i dobrze wychowane dzieci oraz świetną pracę dziennikarki.
Jednak zaczyna buntować się przeciw rutynie i przewidywalności swojego życia. Nie jest w stanie dłużej udawać, że jest szczęśliwa, gdy w rzeczywistości czuje jedynie apatię.
Wszystko zmienia się, kiedy spotyka swojego byłego chłopaka. Jakub jest znanym politykiem, z którym przeprowadza wywiad. Podczas spotkania budzi się w niej dawno zapomniane uczucie – pożądanie.
Wbrew wszystkiemu postanawia zdobyć dawną miłość. Chcąc osiągnąć swój cel, musi sięgnąć dna ludzkich uczuć, by na koniec odnaleźć szczęście."
***
Czy za zdradą musi iść nieudany związek? Czy zdrada może wyniknąć z zupełnie nieoczekiwanych pobudek? Czy aby odzyskać radość i szczęście trzeba wpaść w objęcia obcego mężczyzny lub obcej kobiety? Na te wszystkie pytania próbuje odpowiedzieć nam Paulo Coelho. Dzisiaj będzie jednak krótko, bo niesamowicie zawiodłam się na tej książce. 😒
***
Linda jest apatyczna, znudzona, co dzień jeszcze bardziej popadając w rutynę. Ponad wszystko kocha swojego męża ale zaczyna odczuwać, że nie tylko o to chodziło jej w związku. Udaje, kłamie, szuka, posuwa się nawet do szantażu by doświadczyć czegoś nowego, znacznie bardziej burzliwego, czegoś co poruszy do granic jej emocje. Coelho przedstawił tu temat będący dla wielu tabu, uczucia i pragnienia do których nie przyznajemy się głośno, ukrywamy nasze żądze by nie zranić najbliższych. Związujemy się na lata by nagle zrozumieć, że nie tego chcieliśmy od partnera. Te uczucia buzują w Lindzie tak mocno, że przestaje ona kontrolować swoje poczynania. W ramionach kochanka jest inną osobą, wyzwoloną, frywolną i szczęśliwą, ale nie do końca. Ma bowiem za dużo do stracenia.
***
Dużo tu filozofii, religijnych odniesień i braku odpowiedzi. Mam wrażenie, że całe zagadnienie zostało wrzucone do jednego worka i potraktowane niestarannie. Autor poruszył ten sam problem, stawiając w takiej samej sytuacji samego Jakuba, ale nie ukazał już jego punktu widzenia, jakby całkowicie go tłumacząc. Relacje Lindy z mężem też wydają się co najmniej dwuznaczne, brak zrozumienia w konsekwencji prowadzi do wybaczenia, myślę że coś tu przekręcono (i gdzie spotkać takich mężczyzn?). Oczywiście, temat jest tak zawiły, dlatego każdy z osobna będzie miał na niego swoje własne wytłumaczenie, w końcu jesteśmy różni i tak podchodzimy do swoich pragnień.
Książka zbyt pobieżna, ogólnikowa i wiem że to nie poradnik, ale czytałam znacznie lepsze pozycje pisarza. Oceńcie jednak sami.

Czego może chcieć kobieta, która ma wszystko? Piękna, majętna, spełniona jako matka i żona, z mężem u boku, który gotowy jest podbić dla niej świat. A mimo to, pragnie odmienić swoje idealne życie tylko czy konsekwencje nie odmienią go już na zawsze?

„Zdrada” od Paulo Coelho to nie nowość, choć książka jak najbardziej nie wychodzi z mody, poruszając temat tak...

No cóż. P. Coelho albo się lubi za styl albo nie. Jeśli ktoś czytał chociaż jedną inna jego książkę i mu się podobała to tak samo będzie że zdradą.
Ja lubię. Polecam.

No cóż. P. Coelho albo się lubi za styl albo nie. Jeśli ktoś czytał chociaż jedną inna jego książkę i mu się podobała to tak samo będzie że zdradą.
Ja lubię. Polecam.

Polecam

Polecam

Rozumiem zabieg zastosowany przez autora przy tworzeniu postaci kobiety poszukującej sensu swojego życia, ale jedna rzecz przeszkadzała mi bardzo w czytaniu - nie dało się z nią utożsamić, nie była uniwersalna, nie wpisywała się we wszystkie kanony i przede wszystkim strasznie mnie momentami irytowała. Szybko się czytało, ale czasem potrzebowałam przerw, żeby sobie odpocząć od tej dynamiki zmienności emocjonalnej i przygłuszonego obłędu, jaki wybrzmiewał z książki.
Puenta nie była zbyt odkrywcza, historia mnie nie porwała, spodziewałam się innego zakończenia.

Rozumiem zabieg zastosowany przez autora przy tworzeniu postaci kobiety poszukującej sensu swojego życia, ale jedna rzecz przeszkadzała mi bardzo w czytaniu - nie dało się z nią utożsamić, nie była uniwersalna, nie wpisywała się we wszystkie kanony i przede wszystkim strasznie mnie momentami irytowała. Szybko się czytało, ale czasem potrzebowałam przerw, żeby sobie odpocząć...