Z dużą ciekawością zabrałam się za tą powieść. Miałam wobec niej całkiem spore oczekiwania i niestety silnie się rozczarowałam. Spodziewałam się psychologicznego dramatu, który mnie poruszy. Niestety... Bardzo próbowałam doszukać się głębi w tej fabule i zrozumieć główną bohaterkę, ale nie udało mi się. Historia jest męcząca i nużąca, postawa głównej bohaterki irytująca. Doświadczona trauma nie tłumaczy dla mnie jej zachowania i sposobu myślenia. Wszystkie te elementy tworzą dla mnie niemal niestrawną całość.

Z dużą ciekawością zabrałam się za tą powieść. Miałam wobec niej całkiem spore oczekiwania i niestety silnie się rozczarowałam. Spodziewałam się psychologicznego dramatu, który mnie poruszy. Niestety... Bardzo próbowałam doszukać się głębi w tej fabule i zrozumieć główną bohaterkę, ale nie udało mi się. Historia jest męcząca i nużąca, postawa głównej bohaterki irytująca....

Lanie wody i tyle

Lanie wody i tyle

Historia jest mocna, niepokojąca i momentami przerażająca. Bardzo dobrze pokazuje efekt domina – jeden zachwiany klocek pociąga za sobą kolejny i kolejny, coraz większy i cięższy, i spod każdego z nich coraz trudniej się wygrzebać bez przewracania następnych.

Ale „Zwierzę” nie pochłonęła mnie bez reszty, a do tego początek strasznie mi się dłużył. Mam wrażenie, że książka dopiero w okolicach połowy nabrała tempa, chociaż i tak niektóre wątki poboczne były zbyt długie, a końcówka rozczarowała.

Joan po samobójczej śmierci kochanka ucieka z Nowego Jorku do Los Angeles. Chce zacząć zupełnie nowy rozdział od rozprawienia się z przeszłością i traumą z dzieciństwa, która naznaczyła całe jej dorosłe życie.

Historia, opisane w kolejnych rozdziałach jest poszarpana, pełna niedomówień i tajemnic. Przeszłość Joan poznajemy niechronologicznie. Raz cofamy się do dzieciństwa, śmierci rodziców i dorastania z ciotką, innym razem zagłębiamy się w jej relacje i związki z mężczyznami sprzed zaledwie kilu lat. Rozsypane puzzle uzupełnia teraźniejszość upalnego L.A i pokręcone postacie, które stają na jej drodze.

Nie do końca moja bajka, ale mimo wszystko nie mogłam się od niej oderwać i przeczytałam do samego końca.

Historia jest mocna, niepokojąca i momentami przerażająca. Bardzo dobrze pokazuje efekt domina – jeden zachwiany klocek pociąga za sobą kolejny i kolejny, coraz większy i cięższy, i spod każdego z nich coraz trudniej się wygrzebać bez przewracania następnych.

Ale „Zwierzę” nie pochłonęła mnie bez reszty, a do tego początek strasznie mi się dłużył. Mam wrażenie, że książka...

„zwierzę” rozpoczyna scena sam*b*jstwa żonatego mężczyzny, które ten popełnia na oczach swojej kochanki. jest to dla niej punkt zwrotny i moment, gdy czas zaczyna biec w drugą stronę - do jej wspomnień, dzieciństwa, nieprzepracowanych traum. dziewczyna krok po kroku zadaje sobie pytania o rolę kobiet w świecie dyktowanym przez i uszytych pod mężczyzn. powoli zauważa, jak różne wydarzenia ukształtowały ją i przygotowały do patriarchalnej rywalizacji z innymi kobietami: o to, by zawsze wyglądać atrakcyjniej czy o to, która z nich nigdy nie będzie musiała bać się o zdradę. ta historia niezwykle boleśnie, acz spostrzegawczo punktuje kolejne etapy uwikłania w męskocekntryczny świat - nienawiść, poczucie zagrożenia, widzenie w kobietach tylko obiektu seksualnego.

to bardzo mięsista, bezkompromisowa i cyniczna narracja. główna bohaterka opowiada o wszystkim pierwszoosobowo, zręcznie wbija szpilki w wydmuszkę patriarchalnego świata. ta historia jest też w pewien niezdrowy sposób fascynująca i myślę, że dla niektórych czytelników z pewnością może rozgrywać się na cienkiej granicy eskalowania czy nagromadzenia traumy. opowieść rozwija się bardzo powoli, a wspomnianych wątków feministycznych trzeba poszukać w niej nieco między wierszami i według własnego klucza. mimo, że nie do końca wierzyłam w sposób zaistnienia (i tempo rozwoju) nowych relacji w życiu głównej bohaterki, doceniam tę książkę za gorycz oraz za sportretowanie, do czego prowadzą konsekwentnie źle lokowane uczucia. bywa przecież, że zakochujemy się w naszych rodzicach jako dzieci i okazuje się, że to jest pierwsza miłość, która nam łamie serce.

„zwierzę” rozpoczyna scena sam*b*jstwa żonatego mężczyzny, które ten popełnia na oczach swojej kochanki. jest to dla niej punkt zwrotny i moment, gdy czas zaczyna biec w drugą stronę - do jej wspomnień, dzieciństwa, nieprzepracowanych traum. dziewczyna krok po kroku zadaje sobie pytania o rolę kobiet w świecie dyktowanym przez i uszytych pod mężczyzn. powoli zauważa, jak...

Przejmująca powieść o traumie i wykorzystywaniu kobiet

Przejmująca powieść o traumie i wykorzystywaniu kobiet

Dziwna pozycja. Pare tygodni zajęło mi przeczytanie, wielokrotnie byłam zirytowana ale książki nie porzuciłam tylko przeczytałam do końca. Ma coś w sobie ale jest dość nierówna. Raczej nikomu bym jej nie poleciła, cieszę się ze już ja skończyłam, but again, nie byłam w stanie jej porzucić, byłam trochę zaintrygowana jak akcja potoczy się dalej itd. Czytałam po ang wiec trudno ocenić polskie tłumaczenie

Dziwna pozycja. Pare tygodni zajęło mi przeczytanie, wielokrotnie byłam zirytowana ale książki nie porzuciłam tylko przeczytałam do końca. Ma coś w sobie ale jest dość nierówna. Raczej nikomu bym jej nie poleciła, cieszę się ze już ja skończyłam, but again, nie byłam w stanie jej porzucić, byłam trochę zaintrygowana jak akcja potoczy się dalej itd. Czytałam po ang wiec...

Jest moc…. Książkę połknęłam w jeden dzień, mimo ponad 400 stron. Nie mogłam przestać, choć od czasu do czasu nerwowo ją odrzucałam. Nie jest to łatwa fabuła – można mieć ciarki, można też poczuć zwykły niepokój, zresztą reakcje organizmu mogą być różne… Mnie często przenika fala czegoś (gorąca, zimna, dziwnego pobudzenia) - nie potrafię tego zdefiniować, tak jak trudno opisać np. atak paniki.
Oczywiście powieść „Zwierzę” nie jest pomysłem zupełnie nowatorskim – to raczej kolejna impresja na temat unde malum oraz psychoanalityczny motyw szukania w traumach dzieciństwa przyczyn i argumentów, by zrozumieć zachowania dorosłej już jednostki.
Zła w ludziach jest sporo, a granica między katem i ofiarą znów niewyraźna. Najpierw sądziłam, że będzie to jedna z TYCH książek o „ZŁEJ” kobiecie, ale trzeba oddać sprawiedliwość autorce- podłość to nie kwestia płci. Joan i Lenny są w takim samym stopniu źli, jak i dobrzy, skrzywdzeni, jak i okrutni. A jest tam jeszcze kilka innych ciekawych postaci.

Jest moc…. Książkę połknęłam w jeden dzień, mimo ponad 400 stron. Nie mogłam przestać, choć od czasu do czasu nerwowo ją odrzucałam. Nie jest to łatwa fabuła – można mieć ciarki, można też poczuć zwykły niepokój, zresztą reakcje organizmu mogą być różne… Mnie często przenika fala czegoś (gorąca, zimna, dziwnego pobudzenia) - nie potrafię tego zdefiniować, tak jak trudno...

Nie bardzo wiem, do kogo jest skierowana ta książka, kto jest targetem. I w zasadzie, to nie wiem o czym tak naprawdę była. Nie znalazłam odpowiedzi jak się odnosi tytuł do całej treści książka. Wydaje mi się, że miała być w zamyśle bardzo głęboka i poruszająca, ale nic takiego nie odczułam podczas lektury. Na pewno wielokrotnie zirytowanie. Że jest o niczym, że ma szokować na siłę, że się ciągnie, jest zbyt chaotyczna, przegadana, dużo w niej wszystkiego na siłę - od uczuć, seksu, braku uczuć, pokazywania tego jaką rolę grały pieniądze w życiu bohaterki, ale jakoś nigdy ich nie miała. W dodatku czytając w oryginale, po angielsku, tak wiele rzeczy kole w oczy. To że ciocia Gosia, była zapisana właśnie tak w wersji angielskiej - Gosia - a z opisu była już austryjaczką. Jadła "pierogies" oraz "barszcz with uszkami". No nie. Czy naprawdę tak trudno o jakieś minimum information check w tej materii? Żeby napisać poprawnie formy JEDZENIA, żeby sprawdzić że Gosia to wersja polska imienia, bo w niemieckim nie ma czegoś takiego jak "si"? Dobrnęłam do końca książki, bo chciałam zrozumieć jej fenomen, ale była niestety zła, nudna i przegadana. Wprawiała bardziej w zniesmaczenie i irytację lekkomyślnością i podejściem do życia WSZYSTKICH bohaterów po kolei. Nikogo z tej książki nie polubiłam. Miała coś w sobie, że zapowiadała się na ciekawą, raczej patrząc na opisanie dzieciństwa bohaterki, ale cała reszta - niby głęboka a tak opisana po macoszemu.

Nie bardzo wiem, do kogo jest skierowana ta książka, kto jest targetem. I w zasadzie, to nie wiem o czym tak naprawdę była. Nie znalazłam odpowiedzi jak się odnosi tytuł do całej treści książka. Wydaje mi się, że miała być w zamyśle bardzo głęboka i poruszająca, ale nic takiego nie odczułam podczas lektury. Na pewno wielokrotnie zirytowanie. Że jest o niczym, że ma szokować...

Po piniach myślałam, że książka mną wstrząśnie, pokaże do czego zdolna jest kobieta, jak można przeczytać w zapowiedziach, a książka nudnawa, długaśna i wcale nie jakaś odkrywcza.

Po piniach myślałam, że książka mną wstrząśnie, pokaże do czego zdolna jest kobieta, jak można przeczytać w zapowiedziach, a książka nudnawa, długaśna i wcale nie jakaś odkrywcza.

Ta książka jest jak zaglądanie w głąb siebie, w mroczne zakamarki o których raczej się nie myśli, czasami nie podejrzewa że istnieją, trochę przeraża, bardzo niepokoi, budzi jakieś nieokreślone uczucia których nie umiem nazwać, czasem zasmuca ale i daje nadzieję. Bardzo mnie poruszyła.

Ta książka jest jak zaglądanie w głąb siebie, w mroczne zakamarki o których raczej się nie myśli, czasami nie podejrzewa że istnieją, trochę przeraża, bardzo niepokoi, budzi jakieś nieokreślone uczucia których nie umiem nazwać, czasem zasmuca ale i daje nadzieję. Bardzo mnie poruszyła.