Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wow... I tylko tyle i aż tyle o w zasadzie całej trylogii Zrodzonego z Mgły.

Wow... I tylko tyle i aż tyle o w zasadzie całej trylogii Zrodzonego z Mgły.

Książka, którą dobrze się czyta, podobnie jak słucha się podcastów autorów. Jest dużo ciekawostek, własnych interesujących spostrzeżeń (rozdział o "gdybaniu" to już nawet zahacza o kategorię fantasy :D), a wszystko podlane poczuciem humoru, a czasem nawet jest to podane merytorycznie! (no kto by się spodziewał :D). Mógłbym się przyczepić jedynie, że były fragmenty, które się nieco powtarzały. W sensie: ja już wiem, że np. Jim Clark wielkim kierowcą był i będzie i nie trzeba mi przypominać o jego sukcesach po kilka razy w książce ;) Ale nie zmienia to faktu, że to bardzo fajna książka, którą z przyjemnością się czytało.

Książka, którą dobrze się czyta, podobnie jak słucha się podcastów autorów. Jest dużo ciekawostek, własnych interesujących spostrzeżeń (rozdział o "gdybaniu" to już nawet zahacza o kategorię fantasy :D), a wszystko podlane poczuciem humoru, a czasem nawet jest to podane merytorycznie! (no kto by się spodziewał :D). Mógłbym się przyczepić jedynie, że były fragmenty, które...

Nie wiem, jakim sposobem ta książka ma tak wysoką ocenę. Dawno nie wymęczyłem się tak przy żadnej książce jak przy tej. Z jednej strony jest w niej sporo istotnych badań, wniosków itp., ale jest ona tak męcząco napisana... Za mało w niej jest "mięsa", przykładów innych niż teoretyzowanie "który zakład bym wybrał". Mocny nacisk w tej książce jest na statystykę, teoretyzowanie w oparciu o laboratoryjne przykłady. Ta książka mogłaby być o połowę krótsza i wtedy może lepiej by się ją czytało.

Nie wiem, jakim sposobem ta książka ma tak wysoką ocenę. Dawno nie wymęczyłem się tak przy żadnej książce jak przy tej. Z jednej strony jest w niej sporo istotnych badań, wniosków itp., ale jest ona tak męcząco napisana... Za mało w niej jest "mięsa", przykładów innych niż teoretyzowanie "który zakład bym wybrał". Mocny nacisk w tej książce jest na statystykę,...

Książka, która przynajmniej o jakieś 200 stron mogłaby być krótsza. Początek książki był dla mnie męczący. Oczekiwałem książki o seryjnym mordercy, a dostałem długi początek z biografiami poszczególnych ofiar. Rozumiem, że autorka chciała oddać im hołd, ale opisywanie historii każdej kobiety czasem wręcz od dzieciństwa do momentu jej śmierci sprawiła, że zaczęły mi się te historie już zlewać w jedno. Tym bardziej, że akurat Ridgway miał określony typ swoich ofiar - prostytutki. Dopiero, gdy przebrnie się przez tę część dostajemy książkę o mordercy, poszukiwaniach go, a potem procesie i skazaniu. Tylko tu też mam wrażenie, że było tego za mało jak na książkę o jednym z najgroźniejszych morderców w historii. Zdecydowanie książka tej samej autorki o Tedzie Bundym była lepsza.

Książka, która przynajmniej o jakieś 200 stron mogłaby być krótsza. Początek książki był dla mnie męczący. Oczekiwałem książki o seryjnym mordercy, a dostałem długi początek z biografiami poszczególnych ofiar. Rozumiem, że autorka chciała oddać im hołd, ale opisywanie historii każdej kobiety czasem wręcz od dzieciństwa do momentu jej śmierci sprawiła, że zaczęły mi się te...

Pan Severski w najlepszej formie. Książka wciągnęła mnie niesamowicie. Ani przez moment nie czułem znużenia. I już nie mogę się doczekać kontynuacji.

Pan Severski w najlepszej formie. Książka wciągnęła mnie niesamowicie. Ani przez moment nie czułem znużenia. I już nie mogę się doczekać kontynuacji.

No tak jak autor napisał — literaturka taka. Ale taka fajna, fajna taka. Dobra, przyjemna, szybko się czyta, płynnie się czyta. Nie nudziła mnie, wręcz przeciwnie. Czasem się nawet uśmiechnąłem pod nosem, a czasem i pomyślałem "o, też tak mam!". Daję 6, ale to jest takie mocne 6. Opisowo sześć to "dobra książka" i to jest dobra książka. No więcej, to panie Kempa dać nie mogę, bo to głupio by było dać więcej, bo to jednak literaturka jest, ale 6 to z czystym sumieniem mogę dać, dać mogę.

No tak jak autor napisał — literaturka taka. Ale taka fajna, fajna taka. Dobra, przyjemna, szybko się czyta, płynnie się czyta. Nie nudziła mnie, wręcz przeciwnie. Czasem się nawet uśmiechnąłem pod nosem, a czasem i pomyślałem "o, też tak mam!". Daję 6, ale to jest takie mocne 6. Opisowo sześć to "dobra książka" i to jest dobra książka. No więcej, to panie Kempa dać nie...

Mikołaj Sokół jest dla mnie jednym z najlepszych dziennikarzy w Polsce i to bez podziału na tematykę. Ogrom wiedzy, jaką posiada oraz to, jak potrafi w przystępny i ciekawy sposób ją przekazywać, jest czymś, co należy bardzo docenić.

I właśnie to dostajemy w jego książce "Szybko, szybciej, najszybciej". Na ponad 500 stronach możemy prześledzić rozwój tego świetnego sportu, jakim jest F1. Nie są to jednak nudne wyliczenia faktograficzne i daty, ale to wszystko okraszone jest ciekawostkami i przedstawieniem we wciągający sposób wydarzeń, wyścigów i osób, które na przestrzeni kilkudziesięciu lat odmieniały F1.

Książka, którą pochłonąłem bardzo szybko i ani przez moment nie poczułem znużenia. Nie było też fragmentu, który wydawałby się zbędny.

Polecam z całego serca każdemu fanowi F1!

Mikołaj Sokół jest dla mnie jednym z najlepszych dziennikarzy w Polsce i to bez podziału na tematykę. Ogrom wiedzy, jaką posiada oraz to, jak potrafi w przystępny i ciekawy sposób ją przekazywać, jest czymś, co należy bardzo docenić.

I właśnie to dostajemy w jego książce "Szybko, szybciej, najszybciej". Na ponad 500 stronach możemy prześledzić rozwój tego świetnego...

Jeśli ktoś przed przeczytaniem nastawi się, że dostanie wielką literaturę, konkurującą z Olgą Tokarczuk, to oczywiście się zawiedzie. Ja oczekiwałem ciekawej, wciągającej historii, dobrze napisanej, którą będzie się przyjemnie czytać — w pełni to dostałem. Książka mnie w pełni pochłonęła, zaciekawiła i choć niektóre wątki są przewidywalne, to nadal czyta się to dobrze. A ostatnia część i zakończenie - ooo panie Rafale, szacun!

Jeśli ktoś przed przeczytaniem nastawi się, że dostanie wielką literaturę, konkurującą z Olgą Tokarczuk, to oczywiście się zawiedzie. Ja oczekiwałem ciekawej, wciągającej historii, dobrze napisanej, którą będzie się przyjemnie czytać — w pełni to dostałem. Książka mnie w pełni pochłonęła, zaciekawiła i choć niektóre wątki są przewidywalne, to nadal czyta się to dobrze. A...

W przypadku Nesbo przyzwyczaiłem się jednak do czegoś lepszego. Opowiedziana historia nie porywa, nie wciąga. Nie przypadła mi też do gustu seria zbiegów okoliczności i powtarzających się schematów. Książka wolno się rozpędza, a w sumie w żadnym momencie nie poczułem, żeby już się rozkręciła na dobre, bo nastąpiło zakończenie. Tragedii nie ma, ale jest to najgorsza z książek Nesbo, które czytałem.

W przypadku Nesbo przyzwyczaiłem się jednak do czegoś lepszego. Opowiedziana historia nie porywa, nie wciąga. Nie przypadła mi też do gustu seria zbiegów okoliczności i powtarzających się schematów. Książka wolno się rozpędza, a w sumie w żadnym momencie nie poczułem, żeby już się rozkręciła na dobre, bo nastąpiło zakończenie. Tragedii nie ma, ale jest to najgorsza z...

Jeśli ktoś czytał pierwszą książkę Michaela Coxa o Premier League i przypadła mu do gustu, to w przypadku tej książki się nie zawiedzie. Autor w bardzo przystępny sposób przeprowadza nas przez dominujące style w europejskiej piłce. Jest to niejako podróż przez Holandię, Włochy, Francję, Portugalię, Hiszpanie, Niemcy oraz Anglię.
Książka zdecydowanie warta polecenia dla fanów taktyki w piłce nożnej.
Ogromny minus za to należy się wydawcy za polski tytuł, który sugeruje, jakby książka była wyłącznie o gegenpressingu i tiki-tace. No nie, tak nie jest. Już lepszym głównym tytułem byłby podtytuł, czyli "Jak rodził się nowoczesny europejski futbol". Dodam tylko, że oryginalny tytuł to "Zonal Marking. The Making of Modern European Football", więc naprawdę nie wiem, czemu zdecydowano się tak mylący polski tytuł.

Jeśli ktoś czytał pierwszą książkę Michaela Coxa o Premier League i przypadła mu do gustu, to w przypadku tej książki się nie zawiedzie. Autor w bardzo przystępny sposób przeprowadza nas przez dominujące style w europejskiej piłce. Jest to niejako podróż przez Holandię, Włochy, Francję, Portugalię, Hiszpanie, Niemcy oraz Anglię.
Książka zdecydowanie warta polecenia dla...

Czytając tę książkę, odnosiłem wrażenie, że jest napisana chaotycznie. Jest dużo skakania w czasie. Rozdziały często nie są jakoś spójnie ze sobą napisane, a w dodatku mam wrażenie, że wiele ciekawych tematów jest tylko poruszone powierzchownie. Przykładem niech będzie chociaż rozdział, który dotyczy zdobycia przez Kimiego mistrzostwa świata. Mieści się na... czterech stronach. Jeden z największych sukcesów Fina, a w tej książce potraktowany jest, jakby to był jakiś tam sukces, jeden z wielu. Mam też wrażenie, że główną wadą tej biografii jest to, że autor, jak sam przyznaje, nie interesował się F1.
Książka, którą można przeczytać, ale nie ma co oczekiwać rewelacji, a szkoda, bo Kimi jest interesującym człowiekiem i świetnym kierowcą F1.

Czytając tę książkę, odnosiłem wrażenie, że jest napisana chaotycznie. Jest dużo skakania w czasie. Rozdziały często nie są jakoś spójnie ze sobą napisane, a w dodatku mam wrażenie, że wiele ciekawych tematów jest tylko poruszone powierzchownie. Przykładem niech będzie chociaż rozdział, który dotyczy zdobycia przez Kimiego mistrzostwa świata. Mieści się na... czterech...

Książka, którą bardzo przyjemnie mi się czytało i potrafiła mnie wciągnąć. Przyznaję jednak, że były fragmenty, które wydały mi się trochę zbyt skomplikowanie napisane. Na plus jest na pewno to, że autor sporo miejsca poświęca naukowcom, który przyczyniali się do postępów w genetyce (rozdział napisany w stylu dramatu bardzo przypadł mi do gustu). Książka wydane w bardzo dobrym stylu graficznym, który sprawia, że jeszcze przyjemniej mi się ją czytało. Mam jednak zastrzeżenie, co do liczby przypisów, których w książce jest mnóstwo i które często wyrywają z głównego wątku. Przychylam się do opinii, że czcionka mogłaby być bardziej czytelna. Książka ogólnie jednak na plus i warta przeczytania.

Książka, którą bardzo przyjemnie mi się czytało i potrafiła mnie wciągnąć. Przyznaję jednak, że były fragmenty, które wydały mi się trochę zbyt skomplikowanie napisane. Na plus jest na pewno to, że autor sporo miejsca poświęca naukowcom, który przyczyniali się do postępów w genetyce (rozdział napisany w stylu dramatu bardzo przypadł mi do gustu). Książka wydane w bardzo...

Książka, która jest dla mnie trudna do oceny. Z jednej strony jest napisana bardzo dobrym językiem, kwiecistym. Czytając czułem klimat lat, w których rozgrywa się akcja.

Z drugiej strony wiele razy łapałem się na tym, że rozległe opisy postaci i to momentami bardzo szczegółowe, zaczynały mnie nużyć. Zdarzają się spore opisy postaci, które pojawiają się na chwilę w książce i potem już nie wpływają na losy bohaterów. Przez książka często wytraca tempo i zaczyna nudzić.

Akcja toczy się tutaj bardzo powoli, przez długi czas czytając kolejne strony miałem myśl: "dobra, ale kiedy tu się zacznie coś dziać".

Jeśli ktoś raczej lubi książki, w których akcja jest dynamiczna, ciągle się zmienia, trzyma w napięciu, to zdecydowanie nie polecam tej książki. Sam zastanawiam się, czy kontynuować śledzenie rodu Forsyte'ów, czy raczej pozostać na "Posiadaczu".

Książka, która jest dla mnie trudna do oceny. Z jednej strony jest napisana bardzo dobrym językiem, kwiecistym. Czytając czułem klimat lat, w których rozgrywa się akcja.

Z drugiej strony wiele razy łapałem się na tym, że rozległe opisy postaci i to momentami bardzo szczegółowe, zaczynały mnie nużyć. Zdarzają się spore opisy postaci, które pojawiają się na chwilę w książce...

Świetnie napisana książka, która mocno wciąga. Nie znalazłbym fragmentu, o którym mógłbym powiedzieć, że się przedłużał, czy zanudzał. Bardzo dobrze opisane postacie trzech przywódców Korei Północnej z naciskiem na obecnego, Kim Dzong Una. Z książki nie tylko dowiadujemy się, jak wyglądało ich dojście do władzy, ale też poznajemy życie obecnego przywódcy i to od najmłodszych lat, poprzez jego pobyt w Szwajcarii, aż do teraz, gdy stał się władcą. Z "Wielkiego Następcy" dowiemy się również, jak wyglądają relacje w rodzinie Kimów, tego jak Dzong Un już od dziecka był szykowany na następcę Dzong Ila, czy jak wyglądało słynne spotkanie z Kim Dzong Una z Dennisem Rodmanem. Książka naprawdę warta przeczytania.

Dodatkowy plus za ŚWIETNĄ okładkę.

Świetnie napisana książka, która mocno wciąga. Nie znalazłbym fragmentu, o którym mógłbym powiedzieć, że się przedłużał, czy zanudzał. Bardzo dobrze opisane postacie trzech przywódców Korei Północnej z naciskiem na obecnego, Kim Dzong Una. Z książki nie tylko dowiadujemy się, jak wyglądało ich dojście do władzy, ale też poznajemy życie obecnego przywódcy i to od...

Zakończenie na jakie cała seria nie zasłużyła. Ostatnia część jest zdecydowanie najsłabsza. Wątki, które się w niej toczą, są powiedziałbym niewyraźne, nie wprowadzają takich emocji, jak było to w poprzednich częściach (już nie mówiąc o pierwszych trzech, pisanych przez Larssona). Odniosłem wrażenie, że nawet Salander i Blomkvist stali się mniej wyraziści, grzeczniejsi.
Zakończenie też mnie nie porwało, bo liczyłem na coś bardziej zapadającego w pamięć, wzbudzającego emocje, a dostałem zakończenie rodem z filmów akcji, gdzie główny bohater sam pokonuje całe zło na świecie.
Jeśli ktoś jest fanem całeego Millenium, to książka do przeczytania, dlatego żeby zobaczyć jak domyka się cała seria. Jednak chyba dobrze, że kolejnych części nie będzie, bo ta historia mogłaby iść już w zupełnie złym kierunku.

Zakończenie na jakie cała seria nie zasłużyła. Ostatnia część jest zdecydowanie najsłabsza. Wątki, które się w niej toczą, są powiedziałbym niewyraźne, nie wprowadzają takich emocji, jak było to w poprzednich częściach (już nie mówiąc o pierwszych trzech, pisanych przez Larssona). Odniosłem wrażenie, że nawet Salander i Blomkvist stali się mniej wyraziści, grzeczniejsi....

Książka, która w bardzo dobry sposób opisuje rzeczywistość jaka panuje w Korei Północnej. Dzięki niej można się dowiedzieć, że północnokoreańskie społeczeństwo nie jest tak zamknięte i odizolowane od reszty świata, jak to czasem przedstawiane jest w mediach. Wielu Koreańczyków z północy wie jak wygląda świat poza ich krajem.
Po przeczytaniu tej książki, gdybym miał określić Koreę Północną jednym słowem, to byłoby to słowo "łapówka". Okazuje się, że w tym kraju prawie wszystko można załatwić dzięki korupcji.
Z książki można się również dowiedzieć, jak w teoretycznie komunistycznym państwie wytworzył się oddolny mini-kapitalizm, do którego właściwie dołączyło się samo państwo.
Podsumowując książką jak najbardziej warta polecenia!

Książka, która w bardzo dobry sposób opisuje rzeczywistość jaka panuje w Korei Północnej. Dzięki niej można się dowiedzieć, że północnokoreańskie społeczeństwo nie jest tak zamknięte i odizolowane od reszty świata, jak to czasem przedstawiane jest w mediach. Wielu Koreańczyków z północy wie jak wygląda świat poza ich krajem.
Po przeczytaniu tej książki, gdybym miał...

Dobrze napisana historia Roberta Kubicy. Historia niesamowita, bo człowieka, który wiele razy musiał walczyć z przeciwnościami losu i ostatecznie wychodził z nich wygrany. Może nie jest to najlepiej napisana książka pod względem pisarskim, ale i tak przyjemnie mi się ją czytało i bardzo szybko, bo wciąga.

Dobrze napisana historia Roberta Kubicy. Historia niesamowita, bo człowieka, który wiele razy musiał walczyć z przeciwnościami losu i ostatecznie wychodził z nich wygrany. Może nie jest to najlepiej napisana książka pod względem pisarskim, ale i tak przyjemnie mi się ją czytało i bardzo szybko, bo wciąga.

Z jednej strony "Miasteczko Surrender" jest bardzo dobrą książką. Ma wciągającą, oryginalną historię, którą aż chce się poznać i zobaczyć, jak skończy. Ciekawe są również postacie. Duet Trajan Jones i Mike Li świetnie się uzupełnia i ich rozmowy przyjemnie się czyta. Pozostałe postacie również bardzo dobrze wykreowane i każda z nich jest "jakaś".
Z drugiej jednak strony męczące są w tej książce dłużyzny i nic nie wnoszące opisy i rozważania. Traci na tym dynamika historii. Nie do końca przypadł mi również do gustu wątek miłosny, gdyż był przedstawiony nieco infantylnie, jak gdyby rozgrywał się on między dwoma nastolatkami. (więcej nie zdradzam co by nie spoilerować ;))

Z jednej strony "Miasteczko Surrender" jest bardzo dobrą książką. Ma wciągającą, oryginalną historię, którą aż chce się poznać i zobaczyć, jak skończy. Ciekawe są również postacie. Duet Trajan Jones i Mike Li świetnie się uzupełnia i ich rozmowy przyjemnie się czyta. Pozostałe postacie również bardzo dobrze wykreowane i każda z nich jest "jakaś".
Z drugiej jednak strony...

Absolutnie świetna książka! Każdy, kto jest fanem Premier League, a nawet po prostu piłki nożnej powinien ją przeczytać. Autor bardzo dobrze pokazuje, w jaki sposób zmieniał się futbol w lidze angielskiej, jak ogromny wpływ mieli na nią na początku gracze z zagranicy jak Cantona, czy Zola a później trenerzy spoza Wysp. Michael Cox świetnie zdradza szczegóły, tego w jaki sposób nowinki taktyczne były wprowadzane do poszczególnych zespołów, a później jak ogromny wpływ miały na resztę ligi. Już początek książki był dla mnie zaskakujący, gdyż pierwszy rozdział dotyczy zmiany przepisów. Pozornie banalna, czyli zakaz łapania do rąk przez bramkarza piłki od swojego zawodnika. Taka mała zmiana, a wywarła niesamowity wpływ na styl gry.

Naprawdę warto tę książkę przeczytać i polecam ją każdemu, kto interesuje się piłką nożną.

Absolutnie świetna książka! Każdy, kto jest fanem Premier League, a nawet po prostu piłki nożnej powinien ją przeczytać. Autor bardzo dobrze pokazuje, w jaki sposób zmieniał się futbol w lidze angielskiej, jak ogromny wpływ mieli na nią na początku gracze z zagranicy jak Cantona, czy Zola a później trenerzy spoza Wysp. Michael Cox świetnie zdradza szczegóły, tego w jaki...

Problemem tej książki jest to, że gdy autor przedstawia losy zwykłych ludzi. to jeszcze da się to czytać. Gorzej robi się, gdy autor wkracza w strefę polityki. Najprostszy z przykładów, to przedstawienie w tej książce obecnie rządzącej partii. Rozumie, że autor ma jakieś sympatię i antypatie polityczne, ale obecnie rządzący politycy zostali przedstawienie jako infantylne dzieci. Odniosłem wrażenie, że sposób przedstawienia postaci został oparty na wiedzy z "Ucha prezesa" i tabloidów, a nie na podstawie jakiś fachowych opinii.
Naprawdę mam uwierzyć, że np. prezydent Polski, w momencie gdy jego kraj jest atakowany przez Rosję, a za chwilę ma odbyć się spotkanie na temat dalszych działań robi sobie selfie i flirtuje na Twitterze z nastolatkami? Rozumiem, że to pewna wizja autora, ale skoro podejmuje się takiego tematu jakim jest napad Rosji na Polskę, to powinno to mieć jakieś silne zaczepienie w realiach. W tej książce niestety tego brakuje.

Problemem tej książki jest to, że gdy autor przedstawia losy zwykłych ludzi. to jeszcze da się to czytać. Gorzej robi się, gdy autor wkracza w strefę polityki. Najprostszy z przykładów, to przedstawienie w tej książce obecnie rządzącej partii. Rozumie, że autor ma jakieś sympatię i antypatie polityczne, ale obecnie rządzący politycy zostali przedstawienie jako infantylne...