Przepis na człowieka, czyli krótki wstęp do odpowiedzi na pytanie: dlaczego jesteśmy, jacy jesteśmy

Osobiście lubię Dawida i znam go z youtube, ma swój specyficzny sposób mówienia nie zawsze łatwy w odbiorze. Z tą książką jest podobnie- chcę ją przeczytać bo interesuje mnie biologia i genetyka ale czyta się ją ciężko jak podręcznik. Może temat jest zbyt ciężki, może Dawid pisze zbyt szczegółowo? Nie wiem ale dla przykładu książkę "Nie mamy pojęcia" o fizyce kwantowej czy "Mikrobiom", czytało mi się o niebo lepiej, przyjemniej, nie mogłam się wręcz od nich oderwać. Tutaj też tematyka czysto naukowa ale czyta się naprawdę ciężko i po przeczytaniu połowy nadal nie wiem do czego autor zmierza, skąd taki tytuł książki i w ogóle po co ja się tak męczę ? Ta książka mnie pokonała. Zasnęłam przy niej niezliczoną ilość razy. Mam czasem wrażenie że Dawid za wszelką cenę chce pokazać jak bardzo jest inteligentny, jak dużą ma wiedzę. Ale pisząc do laika w danym temacie trzeba zmienić styl, pisać krócej i bardziej do rzeczy a nie zarzucać doprecyzowaniami jak w pracy doktorskiej.. Dodam że ilustracje są rewelacyjne, wizualnie piękna.

Osobiście lubię Dawida i znam go z youtube, ma swój specyficzny sposób mówienia nie zawsze łatwy w odbiorze. Z tą książką jest podobnie- chcę ją przeczytać bo interesuje mnie biologia i genetyka ale czyta się ją ciężko jak podręcznik. Może temat jest zbyt ciężki, może Dawid pisze zbyt szczegółowo? Nie wiem ale dla przykładu książkę "Nie mamy pojęcia" o fizyce kwantowej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgnęłam po książkę zachęcona licznymi zapowiedziami i swoim własnym zamiłowaniem do biologii. Muszę przyznać - książka była załadowana wiedzą przekazaną w sposób przystępny nawet dla zupełnego laika. Niestety większość jej zawartości to podstawy na poziomie licealnej rozszerzonej matury z biologii, przeplecione historią nauki, a nie samą nauką. Fatyczne zainteresowanie poczułam dopiero w ostatnich rozdziałach. Czy to źle? Na pewno dobra pozycja dla kogoś, kto nigdy w temacie biologii "nie siedział", ci żywiej zainteresowani tematem mogą mieć poczucie, że czytają o tym, co dobrze wiedzą.

Sięgnęłam po książkę zachęcona licznymi zapowiedziami i swoim własnym zamiłowaniem do biologii. Muszę przyznać - książka była załadowana wiedzą przekazaną w sposób przystępny nawet dla zupełnego laika. Niestety większość jej zawartości to podstawy na poziomie licealnej rozszerzonej matury z biologii, przeplecione historią nauki, a nie samą nauką. Fatyczne zainteresowanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo przyjemny w odbiorze miks historii i nauki. Do opowieści o pionierach dziedziny dochodzą gawędziarskie wstawki samego autora, który w wielu miejscach opowiada, jak on się o poruszanych kwestiach dowiadywał lub - jak pisał tę książkę.

Bardzo przyjemny w odbiorze miks historii i nauki. Do opowieści o pionierach dziedziny dochodzą gawędziarskie wstawki samego autora, który w wielu miejscach opowiada, jak on się o poruszanych kwestiach dowiadywał lub - jak pisał tę książkę.

Pokaż mimo to

Książka, z której wyniosą wiele osoby zainteresowane choć trochę genetyką i duża przyjemność dla tych, którzy znają autora z jego popularnonaukowej działalności na YouTube. Napisana została w taki sposób, że mimo sporej dawki wiedzy nie nuży czytelnika. Najbardziej przypadły mi do gustu opowieści o genialnych naukowcach, przełomowych odkryciach i osobliwych eksperymentach. "Przepis..." zmienia sposób myślenia o naszym wpływie na nas samych i przyszłe pokolenia. Nie pozwala też rzucać na wiatr oklepanych frazesów o dziedziczeniu i genach.

Książka, z której wyniosą wiele osoby zainteresowane choć trochę genetyką i duża przyjemność dla tych, którzy znają autora z jego popularnonaukowej działalności na YouTube. Napisana została w taki sposób, że mimo sporej dawki wiedzy nie nuży czytelnika. Najbardziej przypadły mi do gustu opowieści o genialnych naukowcach, przełomowych odkryciach i osobliwych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo mi się podobała, ale to pewnie dlatego, że lubię też biologiczny bełkot. Autor odnosi się bardzo naukowo do kwestii genetyki, chociaż nie czysto naukowym językiem. Przez fakt wyjaśnienia pojęć biologicznych i język niespecjalistyczny, książkę czyta się przyjemnie i wynosi się z niej wiedzę.
Książka jest długa, ale jak na populano naukową pozycję, czyta się ją przyjemnie i szybko.

Bardzo mi się podobała, ale to pewnie dlatego, że lubię też biologiczny bełkot. Autor odnosi się bardzo naukowo do kwestii genetyki, chociaż nie czysto naukowym językiem. Przez fakt wyjaśnienia pojęć biologicznych i język niespecjalistyczny, książkę czyta się przyjemnie i wynosi się z niej wiedzę.
Książka jest długa, ale jak na populano naukową pozycję, czyta się ją...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna na początku jako popoularnonaukowa. Później caraz trudniejsza. Miejscami wymaga dodatkowej wiedzy z zakresu chemii aby zrozumieć wywód. Czekam na dalsze ksiązki popularnonaukowe twórcy znakomitego "Naukowego bełkotu"

Świetna na początku jako popoularnonaukowa. Później caraz trudniejsza. Miejscami wymaga dodatkowej wiedzy z zakresu chemii aby zrozumieć wywód. Czekam na dalsze ksiązki popularnonaukowe twórcy znakomitego "Naukowego bełkotu"

Pokaż mimo to

Koszmarnie napisana. Dałam radę pół i wybiorę sobie coś do czytania na ten temat ze źródeł. Kalki z angielskiego, powtarzane wielokrotnie ("Czyniąc długą historię krótką..."), do tego często protekcjonalny ton, przez który zastanawiałam się czy to książka dla dzieci ("Mówiłem, że to nie będzie takie straszne").

Koszmarnie napisana. Dałam radę pół i wybiorę sobie coś do czytania na ten temat ze źródeł. Kalki z angielskiego, powtarzane wielokrotnie ("Czyniąc długą historię krótką..."), do tego często protekcjonalny ton, przez który zastanawiałam się czy to książka dla dzieci ("Mówiłem, że to nie będzie takie straszne").

Pokaż mimo to

Początkowo zapowiadał się znacznie lepiej. Jak sam autor przyznawał, koncepcja na książkę uległa zmianie w trakcie jej pisania, co nałożyło się jeszcze z przejściem od nauki jednostek, do nauki zespołów. Z tego powodu druga część jest bardziej akademicka, trochę pospieszka, podczas gdy pierwsza stanowiła ciekawą historyjkę. Mimo wszystko treść jest świetnie uporządkowana.

Początkowo zapowiadał się znacznie lepiej. Jak sam autor przyznawał, koncepcja na książkę uległa zmianie w trakcie jej pisania, co nałożyło się jeszcze z przejściem od nauki jednostek, do nauki zespołów. Z tego powodu druga część jest bardziej akademicka, trochę pospieszka, podczas gdy pierwsza stanowiła ciekawą historyjkę. Mimo wszystko treść jest świetnie uporządkowana.

Pokaż mimo to

Dawno nie czytałam tak ciekawej popularnonaukowej książki, do tego tak pięknie wydanej. I chociaż wydaje się, że jeszcze dużo stron przed tobą, to lektura upływa szybko i przyjemnie. W jasny i prosty sposób Dawid wyjaśnia dość skomplikowane zagadnienia, co jest nie lada wyczynem. Z punktu widzenia laika - rewelacja!

Dawno nie czytałam tak ciekawej popularnonaukowej książki, do tego tak pięknie wydanej. I chociaż wydaje się, że jeszcze dużo stron przed tobą, to lektura upływa szybko i przyjemnie. W jasny i prosty sposób Dawid wyjaśnia dość skomplikowane zagadnienia, co jest nie lada wyczynem. Z punktu widzenia laika - rewelacja!

Pokaż mimo to

Książka ciekawa, dobrze napisana.

Książka ciekawa, dobrze napisana.

Pokaż mimo to