Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://tome-tamer.blogspot.com/2017/06/wzgorze-psow.html (pełna opinia)

Pochłonęła mnie bez reszty. "Wzgórze Psów" się kocha lub go nienawidzi. Autor rysuje przed czytelnikiem niezwykły obraz miasta, w którym "dzieją się rzeczy"

http://tome-tamer.blogspot.com/2017/06/wzgorze-psow.html (pełna opinia)

Pochłonęła mnie bez reszty. "Wzgórze Psów" się kocha lub go nienawidzi. Autor rysuje przed czytelnikiem niezwykły obraz miasta, w którym "dzieją się rzeczy"

Poprzednie książki cyklu podobały mi się o wiele bardziej niż ten tom. Niestety, mimo znacznie wzrastającej liczbie nawiązań do twórczości Poe, Otchłań była bardzo przeciętna. W powieści brakowało elementu napięcia. Od początku książki wiadomo było dokąd historia prowadzi, a odbyło się to bez szału. Niestety zawirowania były nieciekawe, pomimo tego że autorka świetnie radziła sobie z tym w poprzednich książkach.

Poprzednie książki cyklu podobały mi się o wiele bardziej niż ten tom. Niestety, mimo znacznie wzrastającej liczbie nawiązań do twórczości Poe, Otchłań była bardzo przeciętna. W powieści brakowało elementu napięcia. Od początku książki wiadomo było dokąd historia prowadzi, a odbyło się to bez szału. Niestety zawirowania były nieciekawe, pomimo tego że autorka świetnie...

"Misja na cztery łapy" w nowym wydaniu :)

Każdy kto miał kiedyś ukochanego psa będzie uwielbiał tę książkę. Opowieść o prawdziwej przyjaźni i szczerej, oddanej, miłości psa do człowieka. Narracja była doskonała: prosta, ale z wyraźnym, głębokim przekazem. Opowiedziana historia była niesamowita i bardzo wciągająca. Gdybym miała więcej czasu to zdecydowanie przeczytałabym ten tytuł w jeden dzień. Był śmiech, były łzy, a na końcu było wszechogarniające poczucie ciepła - zdecydowane TAK!

"Misja na cztery łapy" w nowym wydaniu :)

Każdy kto miał kiedyś ukochanego psa będzie uwielbiał tę książkę. Opowieść o prawdziwej przyjaźni i szczerej, oddanej, miłości psa do człowieka. Narracja była doskonała: prosta, ale z wyraźnym, głębokim przekazem. Opowiedziana historia była niesamowita i bardzo wciągająca. Gdybym miała więcej czasu to zdecydowanie przeczytałabym...

Piękna kreska i ciekawie, szybko zbudowana akcja. Zdeycowanie gratka dla fanów zombie oraz franczyzy Resident Evil.
Jest to pierwsza manga po którą odważyłam się w życiu przeczytać, jednak zdecydowanie zachęciła mnie do tego gatunku (?) i sięgnę po inne serie, jak i dalsze tomy w tym cyklu

Piękna kreska i ciekawie, szybko zbudowana akcja. Zdeycowanie gratka dla fanów zombie oraz franczyzy Resident Evil.
Jest to pierwsza manga po którą odważyłam się w życiu przeczytać, jednak zdecydowanie zachęciła mnie do tego gatunku (?) i sięgnę po inne serie, jak i dalsze tomy w tym cyklu

"Plaga Samobójców" mnie nie zawiodła. Jest - tak jak się spodziewałam - typowym YA, jednak na szczęście nie mamy na samym początku tak zwanego 'insta-love'. Bohaterce przychodzi zmierzyć się z trudną codziennością, gdzie samobójstwo to plaga, a życie odebrał sobie jej własny brat. Bardzo podoba mi się, że autorka dokładnie opisuje procesy związane z leczeniem plagi. Bardzo ciekawie przedstawione są też myśli samej Sloane. Z chęcią sięgnę po następny tom, ponieważ po tym czuję spory niedosyt. Zdecydowanie przeczytam też prequelle, chęć wiedzy na temat tego czym dokładnie jest plaga i dlaczego zaistniał Program jest dla mnie aktualnie nieposkromiona.
"Plaga Samobójców" nie jest najwyższej klasy literaturą, jednak jest czymś ciekawym i mimo nadmiaru dystopii, nowością. W pewien głębszy sposób porusza sposób tworzenia się problemów u młodych ludzi, jednak rozpatrzenie tego należy już do czytelnika

"Plaga Samobójców" mnie nie zawiodła. Jest - tak jak się spodziewałam - typowym YA, jednak na szczęście nie mamy na samym początku tak zwanego 'insta-love'. Bohaterce przychodzi zmierzyć się z trudną codziennością, gdzie samobójstwo to plaga, a życie odebrał sobie jej własny brat. Bardzo podoba mi się, że autorka dokładnie opisuje procesy związane z leczeniem plagi. Bardzo...

Postaci jak zwykle fantastyczne. Pod tym względem Maggie Stiefvater nie zawodzi w tej serii. Samo zakończenie nie dało mi satysfakcji, której się spodziewałam i znalazłabym jeszcze wiele niedomówień, które wypadałoby wyjaśnić. Liczę na to, że cykl powieści o Ronanie, która ma się pojawić spod pióra autorki rzuci jeszcze nieco światła na pewne kwestie.
Mimo wszystko jestem bardzo zadowolona z "Przebudzenia Króla" i zdecydowanie będę polecać całą serię wszystkim zainteresowanym, bo naprawdę warta jest czasu poświęconego na czytanie. Nie ma postaci, która byłaby słabo rozbudowana, ani bohatera którego by się nie kochało całym sercem

Postaci jak zwykle fantastyczne. Pod tym względem Maggie Stiefvater nie zawodzi w tej serii. Samo zakończenie nie dało mi satysfakcji, której się spodziewałam i znalazłabym jeszcze wiele niedomówień, które wypadałoby wyjaśnić. Liczę na to, że cykl powieści o Ronanie, która ma się pojawić spod pióra autorki rzuci jeszcze nieco światła na pewne kwestie.
Mimo wszystko jestem...

Narracja pochłania w całości i nie wypuszcza aż do ostatniej strony!

Kolejna wspaniała powieść Twardocha. Przewija się wiele przeróżnych wątków: związki, rodzina, wojna, przynależność oraz oczywiście boks i Warszawa. Udało mi się zdobyć książkę jeszcze przed premierą, a w dniu pojawienia się jej w księgarniach dla mnie miała już status "przeczytane, kocham". Występują też wątki czy elementy nietypowe. Tak jak dawniej była to narracja "Morfiny", "Król" wprowadza nowe rozwiązania dla tego typu 'mistycyzmu'

Momentami "Król" bardzo mocno inspiruje się "Morfiną", jednak nietrudno zauważyć, że Szczepan Twardoch poświęcił dużo więcej czasu nad badaniami. Jego styl pisania staje się jeszcze bardziej nonszalancko bujny i wyrazisty. Twardoch nie stroni od nazywania rzeczy po imieniu, jednak nie traci przy tym literacko dojrzałego charakteru powieści

Narracja pochłania w całości i nie wypuszcza aż do ostatniej strony!

Kolejna wspaniała powieść Twardocha. Przewija się wiele przeróżnych wątków: związki, rodzina, wojna, przynależność oraz oczywiście boks i Warszawa. Udało mi się zdobyć książkę jeszcze przed premierą, a w dniu pojawienia się jej w księgarniach dla mnie miała już status "przeczytane, kocham". Występują...

Świat przedstawiony w "Dziecku Odyna" wykreowany jest częściowo na podstawie nordyckich wierzeń. Brak jest szczegółowego opisu wszystkich miejsc, jednak to co zawarte zostało w powieści zupełnie wystarcza, aby czytelnik mógł przenieść się do krainy Ym i żyć jej życiem. Opowieść jest bardzo wciągająca i mnożą się w niej typowe dla fantastyki oraz literatury YA wątki, które jednak "ugryzione" są od trochę innej strony. Autorka zachwyca stylem literackim. Choroba zwana 'zgnilizną' jest w mojej opinii bardzo ciekawym pomysłem, a również wątek magiczny nie zalicza się do nudnych. Wątek miłosny dało się przewidzieć już od pierwszych stron powieści, jednakże nie jest on na tyle mdły by zepsuć przyjemność czytania.
Jestem bardzo ciekawa jak Siri Pettersen kontynuuje historię młodej Hirki i nie mogę doczekać się kolejnych tomów trylogii

Świat przedstawiony w "Dziecku Odyna" wykreowany jest częściowo na podstawie nordyckich wierzeń. Brak jest szczegółowego opisu wszystkich miejsc, jednak to co zawarte zostało w powieści zupełnie wystarcza, aby czytelnik mógł przenieść się do krainy Ym i żyć jej życiem. Opowieść jest bardzo wciągająca i mnożą się w niej typowe dla fantastyki oraz literatury YA wątki, które...

Nesbo udowadnia, że bez Harrego Hole'a też można napisać dobry kryminał. Powieść - czy może raczej opowiadanie - jest ciekawe. Zdecydowanie odbiega od stylu poprzednich dzieł autora, nie można jednak powiedzieć że jest zła. Narrator, a zarazem główny bohater jest nietypowy. Nie ma w sobie "ostrości" Harrego, ale nie można mu odmówić niezwykłego punktu widzenia spraw.
Za okładkową cenę jest bardzo niewiele do czytania. Zaledwie kilka godzin (dla bardzo szybkich czytelników może nawet jedynie godzina) wystarczy na przeczytanie książki od deski do deski. Niemniej jednak pozycja warta przeczytania, pokazująca rozmaitość stylu pisania Nesbo. Inna, ale niezła.

Nesbo udowadnia, że bez Harrego Hole'a też można napisać dobry kryminał. Powieść - czy może raczej opowiadanie - jest ciekawe. Zdecydowanie odbiega od stylu poprzednich dzieł autora, nie można jednak powiedzieć że jest zła. Narrator, a zarazem główny bohater jest nietypowy. Nie ma w sobie "ostrości" Harrego, ale nie można mu odmówić niezwykłego punktu widzenia spraw.
Za...

Powieść tak niesamowita, że ciężko się o niej wypowiedzieć! Bohater jest zupełnie nietypowy, ciężko nawet nazwać go tym mianem ponieważ jego zachowania są często zupełnie sprzeczne z archetypem. Jest wojna. Prawdziwa. Bez przerysowania i nadawania jej nadmiernej patetyczności. Nie ma łatwego wyboru: przynależność do jednego kraju nie jest rzeczą oczywistą. Jako rodowita Ślązaczka mogę tylko i wyłącznie nagrodzić autora owacjami na stojąco.
Wspaniały komentarz społeczny schowany pod wciągającą narracją. Dla mnie Szczepan Twardoch to klasa sama w sobie. Zdecydowanie jeden z najlepszych (jeśli nie najlepszy) pisarz w Polsce!

Powieść tak niesamowita, że ciężko się o niej wypowiedzieć! Bohater jest zupełnie nietypowy, ciężko nawet nazwać go tym mianem ponieważ jego zachowania są często zupełnie sprzeczne z archetypem. Jest wojna. Prawdziwa. Bez przerysowania i nadawania jej nadmiernej patetyczności. Nie ma łatwego wyboru: przynależność do jednego kraju nie jest rzeczą oczywistą. Jako rodowita...

Niesamowicie wciągająca opowieść o wojnie, przedstawionej w nietypowy sposób. Mnogość punktów widzenia bardzo przysłużyła się jakości czytania. Każda z postaci była wyjątkowa i "pełna". Pozostaje czytać i rozkoszować się wspaniałą powieścią, która posiada wiele jednakowo ciekawych wątków i pozostawia w czytelniku uczucie "jak to się stało, że to już koniec?"

Niesamowicie wciągająca opowieść o wojnie, przedstawionej w nietypowy sposób. Mnogość punktów widzenia bardzo przysłużyła się jakości czytania. Każda z postaci była wyjątkowa i "pełna". Pozostaje czytać i rozkoszować się wspaniałą powieścią, która posiada wiele jednakowo ciekawych wątków i pozostawia w czytelniku uczucie "jak to się stało, że to już koniec?"

Książka była dla mnie bardzo przydatna ze względu na pisany na jej podstawie licencjat o bohaterach gier komputerowych. Wprowadzenie perspektywy Haythama i zawarcie wielu informacji na temat jego wcześniejszych (przed fabułą AC III) przeżyć było doskonałym pomysłem. Co nie podobało mi się w powieści był styl, w którym została ona napisana. Czytałam wcześniej książki z serii Assassin's Creed i, powiem szczerze, wciągnęły mnie one o wiele bardziej niż "Porzuceni". Mimo to, polecam fanom serii ze względu na ciekawe przedstawienie akcji

Książka była dla mnie bardzo przydatna ze względu na pisany na jej podstawie licencjat o bohaterach gier komputerowych. Wprowadzenie perspektywy Haythama i zawarcie wielu informacji na temat jego wcześniejszych (przed fabułą AC III) przeżyć było doskonałym pomysłem. Co nie podobało mi się w powieści był styl, w którym została ona napisana. Czytałam wcześniej książki z serii...

Bardzo dobra kontynuacja serii. Początkowo czytało mi się bardzo ciężko, bo niestety na polskie wydanie trochę trzeba było czekać. Jednak po czasie intensywnego nieczytania powieść niesamowicie mnie wciągnęła i resztę książki pochłonęłam już w jeden dzień. Autorka nie zawodzi i tym razem: wspaniały rozwój postaci i historia zakończona wielkim clifhangerem. Nie mogę się doczekać ostatniego tomu cyklu

Bardzo dobra kontynuacja serii. Początkowo czytało mi się bardzo ciężko, bo niestety na polskie wydanie trochę trzeba było czekać. Jednak po czasie intensywnego nieczytania powieść niesamowicie mnie wciągnęła i resztę książki pochłonęłam już w jeden dzień. Autorka nie zawodzi i tym razem: wspaniały rozwój postaci i historia zakończona wielkim clifhangerem. Nie mogę się...

Każdy kto miał kiedyś ukochanego psa będzie uwielbiał tę książkę. Opowieść o prawdziwej przyjaźni i szczerej, oddanej, miłości psa do człowieka. Narracja była doskonała: prosta, ale z wyraźnym, głębokim przekazem. Opowiedziana historia była niesamowita i bardzo wciągająca. Gdybym miała więcej czasu to zdecydowanie przeczytałabym "Misję na czterech łapach" w jeden dzień. Był śmiech, były łzy, a na końcu było wszechogarniające poczucie ciepła - zdecydowane TAK!

Każdy kto miał kiedyś ukochanego psa będzie uwielbiał tę książkę. Opowieść o prawdziwej przyjaźni i szczerej, oddanej, miłości psa do człowieka. Narracja była doskonała: prosta, ale z wyraźnym, głębokim przekazem. Opowiedziana historia była niesamowita i bardzo wciągająca. Gdybym miała więcej czasu to zdecydowanie przeczytałabym "Misję na czterech łapach" w jeden...

Zdecydowanie o wiele lepsza niż jej poprzedniczka! Styl pisania Tahereh Mafi zdecydowanie poprawił się od pierwszego tomu trylogii. Co dziwne, staje się statyczny i dynamiczny w tym samym czasie - akcja jest wartka i szybko toczy się w przód, wraz z nią myśli głównej bohaterki, jednak całość ma charakter bardzo odizolowany od wydarzeń, kiedy to Julia zastanawia się nad sobą i swoim życiem w samym środku jakiegoś zdarzenia.
Podobało mi się, że główna postać bardzo się rozwinęła w tym tomie. Faktycznie nabrała charakteru, nie jest już pasywną, nijaką (przez co dość irytującą) osobą. Znajduje w sobie pokłady siły, o których wcześniej nie miała pojęcia. Nie do końca za to przekonuje mnie nowy sposób przedstawienia postaci Warnera, który nagle z wroga zamienia się w coś zupełnie odwrotnego. Jestem jednak ciekawa jak wydarzenia rozwiną się w następnym tomie i sięgnę po niego ze zdecydowanie większym przekonaniem niż po przeczytaniu pierwszego tomu sięgnęłam po ten.

Zdecydowanie o wiele lepsza niż jej poprzedniczka! Styl pisania Tahereh Mafi zdecydowanie poprawił się od pierwszego tomu trylogii. Co dziwne, staje się statyczny i dynamiczny w tym samym czasie - akcja jest wartka i szybko toczy się w przód, wraz z nią myśli głównej bohaterki, jednak całość ma charakter bardzo odizolowany od wydarzeń, kiedy to Julia zastanawia się nad sobą...

Wspaniała książka! Początkowo akcja rozwijała się nieco wolno, ale później wciągała już co niemiara! Czytamy pamiętnik Jacka, który z kolegami wyrusza na Spitsbergen, w Norwegii, by prowadzić tam badania. Już po niedługim czasie Jack dowiaduje się dlaczego misja jest niesamowicie niebezpieczna. A kiedy nadchodzi noc polarna Jack walczy o przetrwanie w surowym klimacie północy.
Czytając "Cienie w Mroku" bałam się wyglądać przez okno. Serdecznie polecam: styl pisania jest doskonały, konkretny, męski (autorka poradziła sobie z tym wspaniale), a wątek paranormalny jest wpisany idealnie, wszystko jest w sam raz i nic nie dzieje się, koniec końców, bez wyjaśnień. Doskonała!

Wspaniała książka! Początkowo akcja rozwijała się nieco wolno, ale później wciągała już co niemiara! Czytamy pamiętnik Jacka, który z kolegami wyrusza na Spitsbergen, w Norwegii, by prowadzić tam badania. Już po niedługim czasie Jack dowiaduje się dlaczego misja jest niesamowicie niebezpieczna. A kiedy nadchodzi noc polarna Jack walczy o przetrwanie w surowym klimacie...

Niesamowicie szybka i dynamiczna powieść graficzna dziejąca się między sezonami 4 i 5 serialu. Skupiamy uwagę na postaci Tigga Tragera, szalonego (znanego już fanom serialu) członka gangu Synów Anarchii. Jednak historia zawarta w kartach tego komiksu jest nowością. Razem z bohaterami pomagamy zbiec do innego stanu córce Kozika, która odkrywa coś czego nie miała wiedzieć. Przy okazji Tigg ma nawracające wizje na temat śmierci własnej córki, Dawn, z powodu której nie jest w stanie jeszcze pozbyć się żalu. Pochłonęłam ją w nieco ponad godzinę. Niesamowicie szybka, ciekawa i brutalna - jak na Sons of Anarchy przystoi.
Serdecznie polecam!

Niesamowicie szybka i dynamiczna powieść graficzna dziejąca się między sezonami 4 i 5 serialu. Skupiamy uwagę na postaci Tigga Tragera, szalonego (znanego już fanom serialu) członka gangu Synów Anarchii. Jednak historia zawarta w kartach tego komiksu jest nowością. Razem z bohaterami pomagamy zbiec do innego stanu córce Kozika, która odkrywa coś czego nie miała wiedzieć....

Na początku książka wydawała mi się dość infantylna i sztampowa, historia bardzo szybko się rozwija i jest nieco absurdalna. Jednak po dalszym czytaniu mogę śmiało stwierdzić, że autor stworzył bardzo dobrą konstrukcję akcji w tej powieści. Rzeczy dzieją się szybko, jednak wiele z nich jest wyjaśnionych, a innych czytelnik musi domyślić się sam, na własną rękę próbując rozwikłać zagadkę Krwawej Mary i internatu Piper's Hall. Postaci były momentami nieco niepoważne, nie do końca angażowały się w narzucone im obowiązki, wydawały mi się zbyt młode. Jednak sama historia była niesamowita.
Z minusów: nie do końca podobał mi się styl pisania autora czy też styl tłumacza. Momentami powieść haczyła, wytrącając mnie z rytmu czytania. To jednak nie było znaczące.
Ogólnie serdecznie polecam powieść fanom horrorów, a w szczególności Jonathana Aycliffe'a oraz tym podobnych, jak i ludziom, którzy szukają zarówno dreszczyku emocji jak i odrobiny nieszkodliwego romansu.

Na początku książka wydawała mi się dość infantylna i sztampowa, historia bardzo szybko się rozwija i jest nieco absurdalna. Jednak po dalszym czytaniu mogę śmiało stwierdzić, że autor stworzył bardzo dobrą konstrukcję akcji w tej powieści. Rzeczy dzieją się szybko, jednak wiele z nich jest wyjaśnionych, a innych czytelnik musi domyślić się sam, na własną rękę próbując...

Jack niespodziewanie dowiaduje się, że jest dziedzicem i czeka na niego los, którego nigdy nie mógłby sobie wyobrazić. Historia dość szybko się rozwija i jest ciekawa, aczkolwiek momentami za dużo mi w niej powieści dla nastolatków, a za mało fantasy. Mimo wszystko rozwój wydarzeń ma sens i całość powieści jest zamieszczona w dość ciekawym otoczeniu.
Powieść czyta się przyjemnie, choć opisy mogą czasem sprawić, że czytelnik poczuje się nieco zagubiony. Cinda Williams Chima ma bardzo dynamiczny opis wydarzeń, więc nikt się nie znudzi, wręcz przeciwnie - czasem ciężko uwierzyć jak szybko historia posuwa się do przodu.
Z chęcią sięgnę po następny tom serii i liczę na to, że mnie nie zawiedzie.

Jack niespodziewanie dowiaduje się, że jest dziedzicem i czeka na niego los, którego nigdy nie mógłby sobie wyobrazić. Historia dość szybko się rozwija i jest ciekawa, aczkolwiek momentami za dużo mi w niej powieści dla nastolatków, a za mało fantasy. Mimo wszystko rozwój wydarzeń ma sens i całość powieści jest zamieszczona w dość ciekawym otoczeniu.
Powieść czyta się...

Wspaniale czytało mi się styl pisania Jonassona, był prosty i bez ogródek, jednak niósł ze sobą bardzo dużo historii. Książka była niesamowicie zabawna i ciekawa. Historia stulatka wydawała się zupełnie niesamowita, czasem wręcz absurdalna, przez co miała w sobie tak wiele humoru. Akcja w czasie teraźniejszym przeplata się ze wspomnieniami stuletniego Allana, który zdecydowanie, jak na swój wiek, jest jeszcze bardzo żywotny. Główny bohater w życiu widział i zrobił już bardzo wiele, ale na tym się nie kończy. W zupełnie odpowiedniej ilości urocza i humorystyczna historia, która zupełnie nie jest sztampowa. Polecam serdecznie

Wspaniale czytało mi się styl pisania Jonassona, był prosty i bez ogródek, jednak niósł ze sobą bardzo dużo historii. Książka była niesamowicie zabawna i ciekawa. Historia stulatka wydawała się zupełnie niesamowita, czasem wręcz absurdalna, przez co miała w sobie tak wiele humoru. Akcja w czasie teraźniejszym przeplata się ze wspomnieniami stuletniego Allana, który...