Otchłań

~ No i dotarłam do końca trylogii ale przyznaje się że nie było lekko , ostatni tom okropnie mnie przeczołgał, nie pomogła nawet sama postać Edgara Allana Poego, ta historia jest dobra w całości natomiast tomy czytając je oddzielnie bądź z dłuższą przerwa po prostu wywracają nas do góry nogami i męczą.
W finale na szczęście wszystko skończyło się dobrze Lillith przegrała, Isobel wydostała Varena z całej tej drugiej strony , ciemności, mroku ,snu pełnych nieoczekiwanych zwrotów akcji ...
Czy polecam ? Jeśli macie lepsze fantasy zostańcie przy innych ,jeśli chcecie skończyć zaczęta historię jak ja ,owszem można spróbować.

~ No i dotarłam do końca trylogii ale przyznaje się że nie było lekko , ostatni tom okropnie mnie przeczołgał, nie pomogła nawet sama postać Edgara Allana Poego, ta historia jest dobra w całości natomiast tomy czytając je oddzielnie bądź z dłuższą przerwa po prostu wywracają nas do góry nogami i męczą.
W finale na szczęście wszystko skończyło się dobrze Lillith przegrała,...

Za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu.

Cała trylogia ogromnie mi się podobała! Finałowy tom zaś zdecydowanie pozamiatał i zakończenie jest wręcz idealne. Przynajmniej według mnie. Fabuła jest ciekawie poprowadzona i śledzimy wydarzenia, które mają miejsce w obecności głównej bohaterki co sprawia, że reszta owiana jest tajemnicą i nie znamy całości planu, a tym bardziej komu może zaufać, a na kogo powinna uważać. Dodaje to niepokoju i napięcia podczas czytania.

Postacie są ciekawie i oryginalnie wykreowane. Bardzo podoba mi się wątek przemiany głównej bohaterki, którą poznając w pierwszym tomie jako czilriderke, tu mamy już jako silną kobietę, która nie boi się stanąć naprzeciw demonowi by uratować swojego ukochanego.

Kolejnym ciekawym motywem jest przenikanie się świata realnego ze światem snów. Jest to ciekawie ujęty koncept i sposoby jakie stosuje bohaterka by poznać, w którym świecie jest bardzo mi się spodobały. Podobało mi się to, że nie było to aż tak oczywiste, w którym ze światów przebywa. Oczywiście wciąż mamy tu nawiązania do Poe'ego i jego twórczości, co jest świetnym pomysłem, a dodatkowo próbą wyjaśnienia pewnych zdarzeń z życia tego pisarza owianych tajemnicą.

Każdą stronę czytałam z zaciekawieniem i w pełnym skupieniu ciekawa co za chwilę się wydarzy i jak to wszystko się zakończy!

Czułam ogrom emocji podczas lektury, a to jest dla mnie bardzo istotne podczas czytania każdej książki. Ta trylogia zostanie w mojej pamięci już na zawsze.

Ogromnie Wam polecam zarówno ten tom jak i całą trylogię "Nevermore"!

Za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu.

Cała trylogia ogromnie mi się podobała! Finałowy tom zaś zdecydowanie pozamiatał i zakończenie jest wręcz idealne. Przynajmniej według mnie. Fabuła jest ciekawie poprowadzona i śledzimy wydarzenia, które mają miejsce w obecności głównej bohaterki co sprawia, że reszta owiana jest...

2016r… niemal 4 lata po wydaniu 2 tomu.. Tyle musiałam czekać na zakończenie historii Isobel i Varena. Czy było warto? Po stokroć tak. W ostatnim tomie obserwujemy Isobel, która ostatni raz próbuje zawalczyć o swoją miłość i uwolnić Varena z objęć Lilith i z świata snu Większość czasu spędzamy po stronie snów i to tutaj dzieje się najwięcej kluczowych akcji. Niektórzy są zawiedzeni zakończeniem.. Inni wręcz przeciwnie. Ja jestem zadowolona. Uwielbiam całość Nevermore i od 2012 roku jest w moim sercu i pamięci. Zdecydowanie mam do niej sentyment i będę zachęcać do jej przeczytania. Bo chociaż nie każdemu przypadnie do gustu to ma “To coś”.

2016r… niemal 4 lata po wydaniu 2 tomu.. Tyle musiałam czekać na zakończenie historii Isobel i Varena. Czy było warto? Po stokroć tak. W ostatnim tomie obserwujemy Isobel, która ostatni raz próbuje zawalczyć o swoją miłość i uwolnić Varena z objęć Lilith i z świata snu Większość czasu spędzamy po stronie snów i to tutaj dzieje się najwięcej kluczowych akcji. Niektórzy są...

W tej części akcja głownie dzieje się w krainie snu. Wizja tego miejsca i praw nim rządzących była niezwykle ciekawa. Watek miłosny znowu zawodzi a zakończenie do końca nie jest satysfakcjonujące. Autorce zabrakło odwagi na stworzenie mroczniejszego dzieła.

W tej części akcja głownie dzieje się w krainie snu. Wizja tego miejsca i praw nim rządzących była niezwykle ciekawa. Watek miłosny znowu zawodzi a zakończenie do końca nie jest satysfakcjonujące. Autorce zabrakło odwagi na stworzenie mroczniejszego dzieła.

Ostatnie spotkanie z Varenem nie zakończyło się tak, jak Isobel to sobie wyobrażała. Zdaje się, że szansa przepadła i na ratunek nie ma już szans. Dziewczyna powróciła do swojego świata, ale nie jest już tą dziewczyną, co na początku. Porażka sprawiła, że samej nie chce jej się żyć. Mimo tego funkcjonuje i pomału godzi się ze swoim losem. Do czasu , gdy sny znów powracają. Okazuje się, że granica między życiem a snem jest coraz cieszą, a zamknąć ją może tylko Isobel.
.
W poprzedniej części pisałam wam, że drugi tom był w pewien sposób odpoczynkiem. Więcej czasu spędzaliśmy w świecie realnym niż w świecie snu. W tym tomie wracamy do mrocznego świata snów. Dwa światy zaczynają się ze sobą zacierać. Nie wiadomo już co jest prawdziwe, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. Nawet postacie, które w poprzednich tomach uważaliśmy za złe, mogą okazać się zupełnie inne. Lilith nie odpuści dopóki ktoś jej nie zatrzyma. Co wygra; miłość czy śmierć, dobro czy zło?
.
Z radością stwierdzam, że ta seria podobała mi się równie mocno to za pierwszym razem. Wspaniale było zanurzyć się w świat Isobel i Varena. Aż mam ochotę wrócić do nich znowu i z ciężkim sercem opuszczam tę dwójkę.

Ostatnie spotkanie z Varenem nie zakończyło się tak, jak Isobel to sobie wyobrażała. Zdaje się, że szansa przepadła i na ratunek nie ma już szans. Dziewczyna powróciła do swojego świata, ale nie jest już tą dziewczyną, co na początku. Porażka sprawiła, że samej nie chce jej się żyć. Mimo tego funkcjonuje i pomału godzi się ze swoim losem. Do czasu , gdy sny znów powracają....

Historia całkiem ciekawa i z pomysłem. Powiązanie jej ze znanym nie żyjącym poetą i jego twórczością okazało się świeżym pomysłem. Znajdziemy tu chiliderkę która zmiena się całkowicie po poznaniu odrzutka szkolnego. Historia pełna mroku, tajemniczości i niewyjaśnionych zdarzeń. Trochę za długa wg mnie.

Historia całkiem ciekawa i z pomysłem. Powiązanie jej ze znanym nie żyjącym poetą i jego twórczością okazało się świeżym pomysłem. Znajdziemy tu chiliderkę która zmiena się całkowicie po poznaniu odrzutka szkolnego. Historia pełna mroku, tajemniczości i niewyjaśnionych zdarzeń. Trochę za długa wg mnie.

Seria Nevermore Kelly Creagh wydana niedawno przez wydawnictwo Jaguar jest reedycją serii z 2016 roku. Słyszałam legendy o tym cyklu. Gdy nie spodobał mi się tom pierwszy z uporem postanowiłam czytać dalej, gdyż byłam pewna, że w końcu między nami zaskoczy i w końcu dowiem się, czemu te książki są tak dobrze oceniane. Po przeczytaniu trzeciej części o tytule “Otchłań” muszę niestety ogłosić porażkę..

Isobel jest załamana po spotkaniu z Varenem, które omal nie zakończyło się jej śmiercią. Boi się wchodzić do innego świata, lecz niejako zostaje do tego zmuszona. Jej sny są bardzo niepokojące, granica między rzeczywistością a marami się zaciera. Dodatkowo jej rzeczywistość jest zagrożona. Oba światy zaczynają stapiać się ze sobą narażając wszystkich na niebezpieczeństwo. Isobel postanawia jeszcze raz zawalczyć o Varena i uwolnić go spod wpływu Lilith. Czy jej się to uda?

Główną rzeczą która przeszkadzała mi w tej serii jest ta niewiadoma czy czytam o czymś co dzieje się naprawdę czy to znów kolejny sen. Już nie wspominając czasami o zachowaniu samej Isobel, która chwilami strasznie mnie drażniła. Za to bardzo polubiłam Gwen. Co prawda do końca została dla mnie zagadką, a to za sprawą jej babci, która wiedziała więcej niż przeciętny człowiek. Cała fabuła była omotana takim mrokiem i wielką niewiadomą. I wierzę, że młodszym czytelnikom może się to podobać. Ja poszukuje coś bardziej oczywistego i namacalnego. I na pewno to nie przez to, że już jestem stara i nie potrafię zrozumieć literatury młodzieżowej, bo nawet w tym gatunku mam swoich ulubieńców. A was zachęcam do zapoznania się z tym cyklem i wystawienia swojej oceny. Kto wie, może ta seria jest właśnie dla was.

Seria Nevermore Kelly Creagh wydana niedawno przez wydawnictwo Jaguar jest reedycją serii z 2016 roku. Słyszałam legendy o tym cyklu. Gdy nie spodobał mi się tom pierwszy z uporem postanowiłam czytać dalej, gdyż byłam pewna, że w końcu między nami zaskoczy i w końcu dowiem się, czemu te książki są tak dobrze oceniane. Po przeczytaniu trzeciej części o tytule “Otchłań” muszę...

Książka zdecydowanie zachowała mroczny klimat swoich poprzedniczek. Muszę przyznać że okazała się nawet nieco mocniejsza. Powieść porusza trudne tematy. Jednym z nich jest nieodwzajemniona miłość, która doprowadza do szaleństwa. Wiele w niej napięcia i nie można odmówić jej świetnych, mocnych zwrotów akcji. Zakończenie jest zaskakujące. Główna bohaterka boi się koszmarów, jednak jest silną osobowością, z biegiem historii jej charakter nabiera kształtów, a osobowość staje się coraz mocniejsza. Wiele musiała przejść i tym razem los nie polepszył jej sytuacji. Książka obezwładnia mrokiem, smutkiem, ale i nadzieją. Fabuła jest mocna i tym razem pojawia się w niej jeszcze więcej odrealnienia. Wiele w niej znaków zapytania, na które nie otrzymujemy prędko odpowiedzi. Autorka lawiruje emocjami czytelnika i trzyma w ogromnej niepewności.
Jeśli lubicie pełne grozy, psychologiczne i zdecydowanie bardzo intrygujące propozycje to bardzo polecam Wam serię "NEVERMORE".

Książka zdecydowanie zachowała mroczny klimat swoich poprzedniczek. Muszę przyznać że okazała się nawet nieco mocniejsza. Powieść porusza trudne tematy. Jednym z nich jest nieodwzajemniona miłość, która doprowadza do szaleństwa. Wiele w niej napięcia i nie można odmówić jej świetnych, mocnych zwrotów akcji. Zakończenie jest zaskakujące. Główna bohaterka boi się koszmarów,...

Ostatni tom mroczej trylogii Nevermore. Nie miałam okazji czytać pierwszego nakładu i przy tym wydaniu postanowiłam zaryzykować. Nie znałam też wcześniej twórczości Poego i nie ukrywam, że nadal nie przeczytałam, żadnego jego tomika wierszy. Mam wrażenie, że to chyba nie będzie moja ulubiona pozycja. Cóż, wiem że znajdą się tu sympatycy, ale ten dział zostawię wam.

Dla Isobel linia pomiędzy życiem a śmiercią już dawno nie istnieje. Przekroczyła ją już kilkukrotnie i teraz nic już nie jest takie jak dawniej. Po spotkaniu z Varenem, które niemal przypłaciła życiem dziewczyna nie chce już wracać do świat snu. Niestety, kto raz przekroczył tą granicę, ten nie może czuć się bezpieczny, bo demony znajdą cię wcześniej czy później, a tu się posuwają do przejęcia rzeczywistości. Ciemność, którą tworzy chłopak nie zagraża już tylko jej, ale całemu światu i może go pochłonąć.

Isobel obawia się o swoje codzienne życie, zmysły, bo sama nie wie już co jest snem a co jawą, ale jej myśli nadal odlatują do Varena - szczególnie, kiedy dowie się o kolejnym ciosie i kolejnej stracie. Co gorsza, matka demonów Lilith koniecznie chce zatrzymać chłopaka dla siebie i jest gotowa na wszystko byle by tylko się jej nie wymknął.

Ostatni tom niczym sobie nie umniejsza. Mroczny klimat został utrzymany, a nawet pokusiłabym się o stwierdzenie, że tego mroku jest tu więcej niż w jego poprzedniczkach. mogłoby się wydawać, że książka to czysta fantastyka, ale można w niej dostrzec o wiele więcej. Pokazuje nam jak nieodwzajemniona miłość może spowodować ból i tęsknotę, a nawet doprowadzić do szaleństwa.

więcej na VelarisLibraby

Ostatni tom mroczej trylogii Nevermore. Nie miałam okazji czytać pierwszego nakładu i przy tym wydaniu postanowiłam zaryzykować. Nie znałam też wcześniej twórczości Poego i nie ukrywam, że nadal nie przeczytałam, żadnego jego tomika wierszy. Mam wrażenie, że to chyba nie będzie moja ulubiona pozycja. Cóż, wiem że znajdą się tu sympatycy, ale ten dział zostawię wam.

Dla...

Co dziś czytacie?
Kolejna książka skończona, kolejna historia już za mną, kolejny tom odłożony i kolejna seria zakończona. Czy będę tęsknić? Jeszcze sama nie wiem, ponieważ była to tak bardzo wymagająca lektura, że chyba jeszcze ją muszę przetrawić, może pomoże mi w tym napisanie tej recenzji. A o czym mowa? O “Nevermore. Otchłań” Kelly Creagh, o książce, która kończy serię Nevermore. Wznowienie, które już było wydane nakładem wydawnictwa Jaguar, lecz tym razem dostaliśmy przepięknie błyszczące okładki, które bardziej pasują do obecnych czasów. Jednak czy treść do nich nadal pasuje? Ciężko mi to określić, ponieważ jestem fanką twórczości Edgara Allana Poe, lubię motyw “high school” w książkach, oraz mroczny, duszny klimat książki również jest bliski mojemu sercu, a spotkałam się ze stwierdzeniem, że to książka dla młodych, że to oni prędzej się odnajdą w tym klimacie. Podsumowując całą serię, przyznaję, że ten tom podobał mi się najbardziej, jego mroczny i kręcony klimat najbardziej mi przypadł do gustu, jeśli jesteście ciekawi, co myślę o poprzednich tomach, to zapraszam na profil, tam znajdziecie wszystkie recenzje.

Isobel w końcu go spotkała, w końcu była w jego pobliżu, jednak omal nie przypłaciła za to spotkanie swoim życiem. Śmierć, życie, jawa, sen, granice się zacierają, a ona sama już nie wie, gdzie jest jej miejsce. Czy powinna odpuścić? Czy powinna walczyć o ukochanego, nawet jeśli ceną za jego ocalenie będzie jej życie? Czy jej sprzymierzeniec okaże się wrogiem, a jej wróg jej sprzymierzeńcem? Upiorna Lilith trzyma swoje szpony na ukochanym Isobel, nie chce oddać go bez walki, jednak ta walka może okazać się końcem świata, któryIsobel dobrze zna i w który czuje się bezpiecznie. W końcu wszystkie pytania otrzymają odpowiedź, jednak czy Isobel w końcu będzie mogła odetchnąć?

Książka luźna, pełna humoru, czy mroczna, pełna zagadek?
Poprzedni tom uważałam za psychodeliczną odsłonę pióra autorki, jednak to ten tom trzymał mnie w największym napięciu. Przez całą książkę goniliśmy z akcją, która tylko na samym początku toczyła się dość leniwie, jak w końcu ruszyła, to z każdą przerzucaną stroną nabierała tempa, by na samym końcu książki w końcu zwolnić i pozwolić czytelnikowi na oddech. Ogólnie nie lubię takiej pędzącej akcji, jednak tutaj bardzo mi się spodobała, ponieważ cały czas miałam poczucie uciekającego czasu. Mnie ten czas nie gonił, jednak Isobel przez całą książkę się ścigała z nim, ponieważ granica między światami się zacierała. Gdyby ta granica całkiem znikła, wszystkie koszmary, na czele z Lilith opanowałyby świat, który zna Isobel.
Nie lubię przerysowanych bohaterów, słodkich panienek, które czekają na ratunek, otaczających się fałszywymi przyjaciółmi, oraz wpasowujących się w szablon “popularnych cheerleaderek”. Dlatego na początku nie przepadałam za główną bohaterką, po raz kolejny to postać z dalszego planu mnie bardziej przywiązała do historii niż postać, w której historię się wczytywałam. Jednak muszę przyznać, że przemiana, którą przeszła Isobel podobała mi się i mogę jej wybaczyć wiele.
Przyznaję, że myślałam, że to kolejna historia o szkolnej miłości, jedynie poprzetykana psychodelicznymi wstawkami prosto z twórczości Poego. Nie spodziewałam się, że znajdę w niej walkę z własnym umysłem, trudną miłość i takie mocne uczucie, prawdziwe, na życie i śmierć. Nadal jest to historia dla młodzieży, jednak mnie kupiła swoim klimatem. Jednak jedno “ale” mam, jak wspominałam, historia pędziła, niekiedy tak bardzo, że czułam się zagubiona i musiałam się cofać zdanie, dwa, niekiedy czytałam cały rozdział od początku, ponieważ dosłownie się gubiłam.
Jednak ostatecznie chcę wam tę książkę polecić, jak i całą serię, ponieważ wierzę, że znajdzie ona swoich fanów, może nie jest ona dla wszystkich czytelników, prędzej dla fanów mrocznych i dusznych klimatów. Dziękuję bardzo za książkę w ramach współpracy barterowej Wydawnictwu Jaguar.

Co dziś czytacie?
Kolejna książka skończona, kolejna historia już za mną, kolejny tom odłożony i kolejna seria zakończona. Czy będę tęsknić? Jeszcze sama nie wiem, ponieważ była to tak bardzo wymagająca lektura, że chyba jeszcze ją muszę przetrawić, może pomoże mi w tym napisanie tej recenzji. A o czym mowa? O “Nevermore. Otchłań” Kelly Creagh, o książce, która kończy...