"Dziedzic wojowników" to historia młodego gimnazjalisty o imieniu Jack Swift, który pewnego dnia zapomina zażyć specyfik, który przyjmuje codziennie. To proste zapomnienie wywołuje szereg wydarzeń, które narażają go na śmiertelne niebezpieczeństwo. Okazuje się, że Jack jest potomkiem wojowników i jest pożądanym celem dla bezwzględnych czarodziejów z rodów Białej i Czerwonej Róży.

Powieść skupia się na podróży Jacka, podczas której odkrywa swoje dziedzictwo, rozwija swoje umiejętności i staje się mocniejszy. Wraz z ciotką, zaklinaczką, oraz przyjaciółmi Willem i Fitchem, musi stawić czoła Różowcom i bronić się przed ich próbami wykorzystania go w turniejach o władzę wśród czarodziejów.

Cinda Williams Chima tworzy w tej książce fascynujący świat magiczny, pełen Magicznych Gildii, czarodziejów, zaklinaczy i wróżbitów. Autorka umiejętnie wplata elementy magii i przygody w historię głównego bohatera, który musi stawić czoła nie tylko zewnętrznym zagrożeniom, ale również rozterkom miłosnym.

Wątek miłosny jest ważnym elementem fabuły, gdzie Jack znajduje się pomiędzy uczuciem do nowej uczennicy Ellen Stephenson, a próbą odzyskania go przez jego byłą dziewczynę Leeshę Middleton. To dodaje emocjonalnego napięcia i wpływa na decyzje, które Jack podejmuje w trakcie swojej podróży.

Choć "Dziedzic wojowników" oferuje interesujący świat i wciągającą historię, niektóre elementy mogą wydawać się przewidywalne lub nieco schematyczne dla doświadczonych czytelników fantasy. Rozwinięcie niektórych postaci lub wątków fabularnych mogłoby być bardziej rozbudowane, aby zapewnić większą głębię i zaskoczenia.

Mimo to książka oferuje ciekawe połączenie magii, przygody i romantycznych wątków, które mogą przyciągnąć młodzieżowych czytelników. Dla fanów gatunku fantasy i przygód "Dziedzic wojowników" może stanowić interesującą lekturę, dlatego przyznaję jej ocenę 6/10

"Dziedzic wojowników" to historia młodego gimnazjalisty o imieniu Jack Swift, który pewnego dnia zapomina zażyć specyfik, który przyjmuje codziennie. To proste zapomnienie wywołuje szereg wydarzeń, które narażają go na śmiertelne niebezpieczeństwo. Okazuje się, że Jack jest potomkiem wojowników i jest pożądanym celem dla bezwzględnych czarodziejów z rodów Białej i Czerwonej...

Jako, że jest to druga seria tej autorki, mogę stwierdzić, że zawuażam pewien zarysowany schemat w jej książkach, ale jak najbardziej mi odpowiada, bo świetnie się bawię, czytając jej książki. Troszke zabrakło mi rozwinięcia charakterystyki paru postaci, czego np. byłam pod ogromnym wrażeniem w serii "siedem królestw", ale tak czy tak pozytywnie ją odbieram.

Jako, że jest to druga seria tej autorki, mogę stwierdzić, że zawuażam pewien zarysowany schemat w jej książkach, ale jak najbardziej mi odpowiada, bo świetnie się bawię, czytając jej książki. Troszke zabrakło mi rozwinięcia charakterystyki paru postaci, czego np. byłam pod ogromnym wrażeniem w serii "siedem królestw", ale tak czy tak pozytywnie ją odbieram.

Książka tylko w porządku. Główny bohater to taki trochę Gary Stu, fabuła nie zachwyca (ale nie jest też jakaś tragiczna); nie wiem na ile to kwestia tłumaczenia, a na ile faktyczny warsztat pisarski autorki, ale jest napisana dziecinnym językiem - celowanym zdecydowanie we wczesne -naście. Ale czyta się szybko, co było dla mnie wielkim plusem, bo opis drugiej części cyklu zdecydowanie bardziej do mnie przemawia i zaraz się pewnie za nią zabiorę.

Książka tylko w porządku. Główny bohater to taki trochę Gary Stu, fabuła nie zachwyca (ale nie jest też jakaś tragiczna); nie wiem na ile to kwestia tłumaczenia, a na ile faktyczny warsztat pisarski autorki, ale jest napisana dziecinnym językiem - celowanym zdecydowanie we wczesne -naście. Ale czyta się szybko, co było dla mnie wielkim plusem, bo opis drugiej części cyklu...

Historia młodego chłopca, który nie jest świadomy swoich mocy i tego kim jest. Jako niemowlę Jack prawie umarł. Po udanej operacji musiał codziennie przyjmować lekarstwo,
którego pewnego dnia zapomniał wziąć. Wtedy zaczynają dziać się dziwne rzeczy...
Książka jest napisana lekkim językiem, który bardzo dobrze się czyta. Historia jest wciągająca, a z każdym rozdziałem akcja nabiera tempa. Chętnie przeczytam kolejne Kroniki Dziedziców.

Historia młodego chłopca, który nie jest świadomy swoich mocy i tego kim jest. Jako niemowlę Jack prawie umarł. Po udanej operacji musiał codziennie przyjmować lekarstwo,
którego pewnego dnia zapomniał wziąć. Wtedy zaczynają dziać się dziwne rzeczy...
Książka jest napisana lekkim językiem, który bardzo dobrze się czyta. Historia jest wciągająca, a z każdym rozdziałem akcja...

Pierwsza część serii Kronik Dziedziców... Może niepotrzebnie zaczęłam ją czytać zaraz po Siedmiu Królestwach, bo odczuwam swego rodzaju niedosyt.

Oczywiście bardzo pasuje mi język autorki, świetnie i szybko się czyta, jednak spodziewałam się, że będzie to kolejny cykl w którym zagłębimy się w stworzony specjalnie dla nas od podstaw nowy świat, nieznane krainy, zaskakujących ludzi...
A tutaj oczywiście otacza nas magia, nieznane gildie i historie rodów, ale wszystko wtłoczone w bardziej przyziemny świat nastolatków w podrzędnym amerykańskim miasteczku...
Lekki niedosyt aczkolwiek zabieram się za tom drugi i zobaczymy.

Pierwsza część serii Kronik Dziedziców... Może niepotrzebnie zaczęłam ją czytać zaraz po Siedmiu Królestwach, bo odczuwam swego rodzaju niedosyt.

Oczywiście bardzo pasuje mi język autorki, świetnie i szybko się czyta, jednak spodziewałam się, że będzie to kolejny cykl w którym zagłębimy się w stworzony specjalnie dla nas od podstaw nowy świat, nieznane krainy,...

Średnie. Typowo dla młodszej młodzieży. Zdarzały się błędy logiczne oraz naiwne rozwiązania, szczególnie widoczne w samej końcówce powieści. Nie wiem jeszcze, czy sięgnę po następne tomy, na razie jestem bardzo zniechęcona i trochę znudzona. Liczyłam jednak na coś lepszego po udanym spotkaniu z serią Króla Demona. Niestety ta pozycja autorki nie przypadła mi do gustu.

Średnie. Typowo dla młodszej młodzieży. Zdarzały się błędy logiczne oraz naiwne rozwiązania, szczególnie widoczne w samej końcówce powieści. Nie wiem jeszcze, czy sięgnę po następne tomy, na razie jestem bardzo zniechęcona i trochę znudzona. Liczyłam jednak na coś lepszego po udanym spotkaniu z serią Króla Demona. Niestety ta pozycja autorki nie przypadła mi do gustu.

Pewnego dnia Jack zapomina wziąć lek, który zażywa odkąd pamięta. W trakcie treningu ujawniają się jego niezwykłe zdolności. Nastolatek nie jest świadomy, na jak wielkie niebezpieczeństwo właśnie się wystawił.


Powieści fantastyczne dla młodzieży mogę swobodnie podzielić na trzy główne kategorie: te kiepskie i zupełnie głupie, przeciętne oraz lepsze, niż większość. „Dziedzic wojowników” to książka z tej pośredniej grupy. Nie przeraża głupotą bohaterów i czyta się go lekko, ale to w dalszym ciągu nie jest wybitna literatura.
Zacznijmy może najpierw od tego, co wyróżnia tę książkę. Zaskakującym pomysłem w powieści Chimy jest sam sposób na magię: ta ukryta jest nie tylko w genach, ale też w magicznych kamieniach, od których uzależniona jest „klasa” osoby z nadprzyrodzonymi umiejętnościami. To ciekawy motyw, który swobodnie mógłby dobrze zadziałać nawet w powieści dla dorosłych. Poza tym jednak „Dziedzic wojowników” to po prostu bardzo typowa książka dla swojego gatunku.
W końcu mamy młodzieńca, mamy jego obiekt westchnień; mamy też wrogów, walki i akcję, a także świat, który niekoniecznie ma sens oraz bohaterów często postępujących dość głupio i naiwnie. Czyli ni mniej, ni więcej – przeciętną, typową powieść fantasy dla młodzieży. Jednak zwłaszcza biorąc pod uwagę, że „Dziedzic wojowników” to debiut autorki nie wypada szczególnie źle.
Ciekawym przypadkiem w książce jest nawiązanie do Wojny Dwóch Róż oraz fakt, że autorka nie postawiła na wielkie zło nie z tego świata, a na polityczne rozgrywki. Oczywiście nie są szczególnie głębokie, ani skomplikowane, a w realnym, dorosłym świecie nie miałyby prawa działać w sposób przedstawiany w „Dziedzicu wojowników”, ale mimo tego i tak warto zwrócić na ten fakt uwagę.
Samo czytanie książki jest bardzo proste, lekkie; do tego stopnia, że czasem pominięcie kilku stron właściwie niczego nie zmieni. „Dziedzic wojowników” to książka, którą oczytana osoba swobodnie pochłonie w jeden dzień: mimo pewnej objętości naprawdę należy do tych wyjątkowo łatwych w przyswojeniu pozycji. Muszę jednak przyznać, że sam początek, czyli prolog i pierwszy rozdział sprawiły, że poczułam się nieco zmieszana. Autorka próbuje w nich przedstawiać przeszłe czasy, ale w moim odczuciu dało to efekt chaosu. Zwłaszcza, że wszystkie detale dotyczące działania magii wyjaśnia w kolejnych rozdziałach w związku z czym te części nie mają większego sensu. Osobiście wolałabym, gdyby autorka wykorzystała je jako retrospekcje, zachowując tajemnicę wokół Jacka przez nieco dłuższy czas.
Dodać muszę, że tłumacz wybrał jedno słowo do określania magii, które w języku polskim brzmi absolutnie źle; i nie byłby to tak wielki problem (to w końcu naprawdę tylko jedno słowo),gdyby nie fakt, że książka absolutnie cały czas obraca się wokół niego. Ale niestety, tak bywa i zdarza się nawet najlepszym.
Wydaje mi się, że nie jest to książka, o której warto dłużej mówić. „Dziedzic wojowników” to absolutnie przeciętne młodzieżowe fantasy, które młodszym czytelnikom i miłośnikom tej odmiany fantastyki powinno się spodobać. Inni, najzwyczajniej w świecie, mogą sobie ten tytuł odpuścić.

Pewnego dnia Jack zapomina wziąć lek, który zażywa odkąd pamięta. W trakcie treningu ujawniają się jego niezwykłe zdolności. Nastolatek nie jest świadomy, na jak wielkie niebezpieczeństwo właśnie się wystawił.


Powieści fantastyczne dla młodzieży mogę swobodnie podzielić na trzy główne kategorie: te kiepskie i zupełnie głupie, przeciętne oraz lepsze, niż większość....

Zdecydowanie lepsza od cyklu "Siedem Królestw".
Postacie są wyraziste, fabuła całkiem ciekawa no i sporo akcji. Czyta się lekko i szybko. Zachęca do poznania dalszych losów bohaterów :)
Polecam

Zdecydowanie lepsza od cyklu "Siedem Królestw".
Postacie są wyraziste, fabuła całkiem ciekawa no i sporo akcji. Czyta się lekko i szybko. Zachęca do poznania dalszych losów bohaterów :)
Polecam

Książka wydana 6 lat temu i jakoś da się pisać zdaniami złożonymi, stosować wielokropki itp. Im nowsza książka, tym - odnoszę wrażenie - krótsze i prostsze zdania.
"Dziedzica..." czyta się bardzo dobrze, ciekawa fabuła, wszystko się klei i jest dobrze. Ciekawa jestem kolejnych tomów.

Książka wydana 6 lat temu i jakoś da się pisać zdaniami złożonymi, stosować wielokropki itp. Im nowsza książka, tym - odnoszę wrażenie - krótsze i prostsze zdania.
"Dziedzica..." czyta się bardzo dobrze, ciekawa fabuła, wszystko się klei i jest dobrze. Ciekawa jestem kolejnych tomów.

Dobry pomysł i postaci z potencjałem - ale zostały pogrzebane pod dość toporną, mało dynamiczną narracją. Niewiele emocji, sporo streszczeń, brak równowagi między opisami miejsc, akcji a uczuć, jakby narrator nie umiał zdecydować, co w danej scenie jest naprawdę ważne, więc opisywał po łebkach wszystko. Widać postęp od prologu do ostatnich rozdziałów - poza tym, że końcówka to czyste streszczenie. Ba, streszczeniem był nawet punkt kulminacyjny tekstu. Gdyby było w tym więcej emocji, trochę lepsza, bardziej zdecydowana narracja - na pewno ocena byłaby o wiele wyższa.
Szkoda. Mam nadzieję, że z biegiem cyklu będzie coraz lepiej. Nie tracę wiary.

Dobry pomysł i postaci z potencjałem - ale zostały pogrzebane pod dość toporną, mało dynamiczną narracją. Niewiele emocji, sporo streszczeń, brak równowagi między opisami miejsc, akcji a uczuć, jakby narrator nie umiał zdecydować, co w danej scenie jest naprawdę ważne, więc opisywał po łebkach wszystko. Widać postęp od prologu do ostatnich rozdziałów - poza tym, że końcówka...