Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałam ją po niemiecku i to nie był dobry pomysł, bo nie mogłam się nią w pełni rozkoszować. Trzeba było jednak próbować w oryginale.

Czytałam ją po niemiecku i to nie był dobry pomysł, bo nie mogłam się nią w pełni rozkoszować. Trzeba było jednak próbować w oryginale.

Po moim ostatnim spotkaniu z Dostojewskim trochę się bałam, bo nie należało do udanych, ale tą książką powrócił do łask. To raczej zbiór esejów niż powieść, świetnych błyskotliwych, bardzo wnikliwych esejów. Troszkę tu humoru, dużo szczery, ale nie można odmówić mu racji. No i ten styl!

Po moim ostatnim spotkaniu z Dostojewskim trochę się bałam, bo nie należało do udanych, ale tą książką powrócił do łask. To raczej zbiór esejów niż powieść, świetnych błyskotliwych, bardzo wnikliwych esejów. Troszkę tu humoru, dużo szczery, ale nie można odmówić mu racji. No i ten styl!

Kocham Dostojewskiego, ale tu chyba trochę przedobrzył. są wszystkie zalety jego autorów, ale całość jest tak rozwleczona, że odechciewa się momentami czytać. Szkoda.

Kocham Dostojewskiego, ale tu chyba trochę przedobrzył. są wszystkie zalety jego autorów, ale całość jest tak rozwleczona, że odechciewa się momentami czytać. Szkoda.

Jestem urzeczona tym, jak Turgieniew przepięknie pisał. To krótka historia, ale ile tu estetycznych doznań, ile pięknych cytatów, ile bólu i rozpaczy, ale też i jakiegoś promienia nadziei i jak fascynujący jest rozkład postaci Rudina. To trochę taki Oniegin czy Pieczorin, tyle że tamtych autorzy nie pokazali w fazie aż tak schylkowej. Rosyjska literatura w pigułce.

Jestem urzeczona tym, jak Turgieniew przepięknie pisał. To krótka historia, ale ile tu estetycznych doznań, ile pięknych cytatów, ile bólu i rozpaczy, ale też i jakiegoś promienia nadziei i jak fascynujący jest rozkład postaci Rudina. To trochę taki Oniegin czy Pieczorin, tyle że tamtych autorzy nie pokazali w fazie aż tak schylkowej. Rosyjska literatura w pigułce.

To jest kawał świetnej literatury. W końcu Tołstoj, jeden z moich ukochanych pisarzy. Ale coś między nami nie zaskoczyło i na płaszczyźnie subiektywnej muszę powiedzieć, że troszkę jestem rozczarowana.

To jest kawał świetnej literatury. W końcu Tołstoj, jeden z moich ukochanych pisarzy. Ale coś między nami nie zaskoczyło i na płaszczyźnie subiektywnej muszę powiedzieć, że troszkę jestem rozczarowana.

Za drugim razem dostrzeglam inne rzeczy, szybciej się wciągnęłam i generalnie doskonale się bawiłam, ale wciąż do końca nie rozumiem fenomenu tej powieści. Może trzeba mi wrócić do niej za kolejnych kilka lat.

Za drugim razem dostrzeglam inne rzeczy, szybciej się wciągnęłam i generalnie doskonale się bawiłam, ale wciąż do końca nie rozumiem fenomenu tej powieści. Może trzeba mi wrócić do niej za kolejnych kilka lat.

Gorzko, ale prawdziwie. Niestety. "Smutek łamie serce.

Gorzko, ale prawdziwie. Niestety. "Smutek łamie serce.

Przeczytalam drugi raz i wszystko odwołuję. Przepięknie napisana, pełna ironii, ale i nostalgii za XIX-wieczną Rosją. Przenikliwie ukazuje ówczesne społeczeństwo, wcale nie tak różne od naszego...

Przeczytalam drugi raz i wszystko odwołuję. Przepięknie napisana, pełna ironii, ale i nostalgii za XIX-wieczną Rosją. Przenikliwie ukazuje ówczesne społeczeństwo, wcale nie tak różne od naszego...

Przepiękny język Turgieniewa hipnotyzuje, a delikatnie kreślona psychika bohaterów pozostawia ogromne pole do własnych refleksji i interpretacji. Iście rosyjska powieść, piękna i bolesna. Taką literaturę mogłabym czytać bez ustanku.

Przepiękny język Turgieniewa hipnotyzuje, a delikatnie kreślona psychika bohaterów pozostawia ogromne pole do własnych refleksji i interpretacji. Iście rosyjska powieść, piękna i bolesna. Taką literaturę mogłabym czytać bez ustanku.

Najbardziej urzeka genialny, naturalistyczny styl, który pokazuje życie w lagrze ze wszystkimi jego barwami i czyni przeciętną fabułę czymś wielkim.

Najbardziej urzeka genialny, naturalistyczny styl, który pokazuje życie w lagrze ze wszystkimi jego barwami i czyni przeciętną fabułę czymś wielkim.

Po latach, z większym doświadczeniem życiowym i w relacjach, po obejrzeniu różnych interpretacji na język opery czy tańca, patrzę na relację Oniegina i Tatiany zupełnie inaczej, widzę inne aspekty ich charakterów i oceniam tę sytuację inaczej, ale dalej mnie ona niezmiernie wzrusza i łamie serce. To cudowne, jak przez lata zmienia się percepcja danej historii, ale wciąż może ona zachwycać.

Po latach, z większym doświadczeniem życiowym i w relacjach, po obejrzeniu różnych interpretacji na język opery czy tańca, patrzę na relację Oniegina i Tatiany zupełnie inaczej, widzę inne aspekty ich charakterów i oceniam tę sytuację inaczej, ale dalej mnie ona niezmiernie wzrusza i łamie serce. To cudowne, jak przez lata zmienia się percepcja danej historii, ale wciąż...

Dostojewski jak zwykle nie zawodzi. Krótko, ale konkretnie o tym, co się kryje w duszy i umyśle hazardzisty. Feeria barwnych postaci, kilka złotych myśli i wyśmienite opisy.

Dostojewski jak zwykle nie zawodzi. Krótko, ale konkretnie o tym, co się kryje w duszy i umyśle hazardzisty. Feeria barwnych postaci, kilka złotych myśli i wyśmienite opisy.

Piekielnie lubię takich bohaterów jak Pieczorin, choć to kawał drania i w życiu nie chciałabym na takiego trafić, ale czyta się o nim wybornie. Szkoda, że to nie jest pełna powieść, a zbiór noweli, myślę, że wtedy jego postać mogłaby rozbłysnąć pełnią swej głębi. Wiele ciekawych, wartych refleksji przemyśleń.

Piekielnie lubię takich bohaterów jak Pieczorin, choć to kawał drania i w życiu nie chciałabym na takiego trafić, ale czyta się o nim wybornie. Szkoda, że to nie jest pełna powieść, a zbiór noweli, myślę, że wtedy jego postać mogłaby rozbłysnąć pełnią swej głębi. Wiele ciekawych, wartych refleksji przemyśleń.

Świetny dramat, czuć tę rosyjską duszę!

Świetny dramat, czuć tę rosyjską duszę!

Przepiękna historia i cudowny język. Puszkin jak zawsze wspaniały, przyprawia o wzruszenie.

Przepiękna historia i cudowny język. Puszkin jak zawsze wspaniały, przyprawia o wzruszenie.

Czytałam ją bardzo dawno, nie ogarniając kontekstów, więc pewnie dziś bym odebrała ją inaczej, ale wtedy mnie absolutnie oczarowała.

Czytałam ją bardzo dawno, nie ogarniając kontekstów, więc pewnie dziś bym odebrała ją inaczej, ale wtedy mnie absolutnie oczarowała.

Przepiękna. Muszę do niej wrócić, bo te kilka lat temu nie do końca rozumiałam kontekst historyczny. Niepokoi mnie też to, że usprawiedliwiałam zdradę Jurija, nie wiem, co ja miałam wtedy w głowie...

Przepiękna. Muszę do niej wrócić, bo te kilka lat temu nie do końca rozumiałam kontekst historyczny. Niepokoi mnie też to, że usprawiedliwiałam zdradę Jurija, nie wiem, co ja miałam wtedy w głowie...

Świetne opowiadania! Niektóre smutne, inne przerażające, jeszcze inne skłaniające do refleksji. Najbardziej zdecydowanie podobała mi się Potulna.

Świetne opowiadania! Niektóre smutne, inne przerażające, jeszcze inne skłaniające do refleksji. Najbardziej zdecydowanie podobała mi się Potulna.