Gracz

Wydaje mi się, że jest to jedna z najprostszych w odbiorze dzieł Dostojewskiego powieść. Nie trafia do moich ulubionych książek, choć nie mogę jej zarzucić specjalnych wad. Jest to krótka historia, prze którą się płynie, ciekawi bohaterowie, zaznaczone ich rysy i cele. Nie jest jednak moja. Nie trafia do czułych strun. Czytając ją nie byłam w stanie wejść w świat bohaterów i poczuć ich emocje. Byłam na zewnątrz, ale tylko jako świadek, a nie jako pełny uczestnik i stąd moja ocena.

Wydaje mi się, że jest to jedna z najprostszych w odbiorze dzieł Dostojewskiego powieść. Nie trafia do moich ulubionych książek, choć nie mogę jej zarzucić specjalnych wad. Jest to krótka historia, prze którą się płynie, ciekawi bohaterowie, zaznaczone ich rysy i cele. Nie jest jednak moja. Nie trafia do czułych strun. Czytając ją nie byłam w stanie wejść w świat bohaterów...

Polaczki...francuziki...to nie mogło mi się jakoś bardzo podobać......
Ale...
Trzeba przyznać że Dostojewski zna się na swoim fachu...jest dobrze opowiedziana historia, niezłe postacie i świetnie opisane uczucia i emocje hazardzisty...W końcu potrafił to przedstawić z autopsji....

Polaczki...francuziki...to nie mogło mi się jakoś bardzo podobać......
Ale...
Trzeba przyznać że Dostojewski zna się na swoim fachu...jest dobrze opowiedziana historia, niezłe postacie i świetnie opisane uczucia i emocje hazardzisty...W końcu potrafił to przedstawić z autopsji....

Dostojewski otrzymał dead line na napisanie tego dzieła od wydawcy. Gdyby nie dotrzymał terminów prawie 10 lat musiałby oddawać wszystkie swoje honoraria z obecnych i przyszłych dzieł za długi. A jakie długi no oczywiście swoje bo całej pikanterii dodaje fakt, że sam Dostojewski był namiętnym i chorobliwym hazardzistą i tonął w długach. Dlatego też ta powieść jest tak prawdziwa bo po części oparta na własnych przeżyciach autora. Dużo wątków autobiograficznych. Ciekawie wykreowana powieść, charakterne osobowości i zawiła intryga. Polecam szczególnie na początek znajomości z prozą Dostojewskiego. Ta realistyczna i naturalistyczna proza psychologiczna mieści się na pograniczu realności i wyobraźni oraz bazuje na motywie walki dobra ze złem. Graczem bywamy nie tylko na sali gier przy ruletce ale i w życiu. Jeżeli nie mamy wyczucia i nie ocenimy sytuacji umiejętnie oraz w dobrej chwili się nie wycofamy możemy przegrać wszystko. Świetne opracowanie dzieł Dostojewskiego pomagające zrozumieć niekiedy zawiłą i symboliczną tematykę w Graczu oraz Braciach Karamazow i innych dziełach można posłuchać tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=blFb-D5rwM0 na kanale Myślenie jednak boli. :-)

Dostojewski otrzymał dead line na napisanie tego dzieła od wydawcy. Gdyby nie dotrzymał terminów prawie 10 lat musiałby oddawać wszystkie swoje honoraria z obecnych i przyszłych dzieł za długi. A jakie długi no oczywiście swoje bo całej pikanterii dodaje fakt, że sam Dostojewski był namiętnym i chorobliwym hazardzistą i tonął w długach. Dlatego też ta powieść jest tak...

Wiedziałam, że Dostojewski nie lubił Polaków, ale nie spodziewałam się, że aż tak będzie to nieprzyjemne, poczułam się zniesmaczona. Na tak krótką powieść, jak dla mnie było za dużo tego poniżania "Polaczków".

Wiedziałam, że Dostojewski nie lubił Polaków, ale nie spodziewałam się, że aż tak będzie to nieprzyjemne, poczułam się zniesmaczona. Na tak krótką powieść, jak dla mnie było za dużo tego poniżania "Polaczków".

Dostojewski jak zwykle nie zawodzi. Krótko, ale konkretnie o tym, co się kryje w duszy i umyśle hazardzisty. Feeria barwnych postaci, kilka złotych myśli i wyśmienite opisy.

Dostojewski jak zwykle nie zawodzi. Krótko, ale konkretnie o tym, co się kryje w duszy i umyśle hazardzisty. Feeria barwnych postaci, kilka złotych myśli i wyśmienite opisy.

Przyjemna, zabawna i wciągająca.

Czy Aleksy zostanie graczem? Co stanie się pomiędzy nim a Poliną? Jak na wszystkich wpłynie ruletka?

Zakończenia się nie spodziewałam, myślałam, że wszystko potoczy się inaczej, ale nie odbiera to książce.

Przyjemna, zabawna i wciągająca.

Czy Aleksy zostanie graczem? Co stanie się pomiędzy nim a Poliną? Jak na wszystkich wpłynie ruletka?

Zakończenia się nie spodziewałam, myślałam, że wszystko potoczy się inaczej, ale nie odbiera to książce.

Bardzo dobrze opisane portrety psychologiczne postaci - zarówno sam narrator jak i postaci poboczne zostały oddane w sposób wiarygodny. Widać, że autor znał tą kwestię z autopsji. Moim zdaniem powieść mogłaby być nawet dłuższa pogłębiając tym samym takie postaci jak Mademoiselle Blanche czy szlachetny Anglik.

Bardzo dobrze opisane portrety psychologiczne postaci - zarówno sam narrator jak i postaci poboczne zostały oddane w sposób wiarygodny. Widać, że autor znał tą kwestię z autopsji. Moim zdaniem powieść mogłaby być nawet dłuższa pogłębiając tym samym takie postaci jak Mademoiselle Blanche czy szlachetny Anglik.

Chyba najsłabszy Dostojewski ze wszystkich do tej pory przeczytanych przeze mnie (Idiota, Bracia Karamazow, Zbrodnia i kara), ale wciąż dobry, choć męczący momentami.

Chyba najsłabszy Dostojewski ze wszystkich do tej pory przeczytanych przeze mnie (Idiota, Bracia Karamazow, Zbrodnia i kara), ale wciąż dobry, choć męczący momentami.

Opowiadanie bardzo udane i ciekawe. Dostojewski przede wszystkim krytykuje społeczeństwo kapitalistyczne, gdzie pieniądz jest wszystkim. Jest to cecha jego twórczości przejawiająca się w większości dzieł.

Z punktu autobiograficznego to sposób rozliczenia się ze swoim nałogiem, z którego udało mu się wyjść dzięki Annie. Możemy być jej wdzięczni, bo dzięki niej Dostojewski zdołał napisać arcydzieła światowe.

Wybrane wydanie jest okropne, jak wszystkie dzieła Dostojewskiego z tego wydawnictwa. Kto jest odpowiedzialny za wybór okładek i tłumaczeń? Jedyny plus w promocji twórczości Dostojewskiego...ale byle nie w tych wydaniach...

Opowiadanie bardzo udane i ciekawe. Dostojewski przede wszystkim krytykuje społeczeństwo kapitalistyczne, gdzie pieniądz jest wszystkim. Jest to cecha jego twórczości przejawiająca się w większości dzieł.

Z punktu autobiograficznego to sposób rozliczenia się ze swoim nałogiem, z którego udało mu się wyjść dzięki Annie. Możemy być jej wdzięczni, bo dzięki niej Dostojewski...