Gracz

Wiesz, że powieść jest dobra kiedy książka miota tobą: pod jej wpływem sam rozważasz odmianę swojego losu przez hazard, by z końcem książki widzieć destrukcję tej działalności. Ponadczasowe ostrzeżenie.

Wiesz, że powieść jest dobra kiedy książka miota tobą: pod jej wpływem sam rozważasz odmianę swojego losu przez hazard, by z końcem książki widzieć destrukcję tej działalności. Ponadczasowe ostrzeżenie.

Pokaż mimo to

Książka opowiada o hazardziście, który coraz bardziej zatraca się w swoim uzależnieniu. Dodatkowo nie dobrze wpływa to na osoby z jego otoczenia. I to jest wartość ponadczasowa tego dzieła. Uzależnienia w obecnych czasach są niewyobrażalne. Kiedy dojdziemy do granicy?
Oprócz przesłania książka ma też historię, która w moim odczuciu jest tylko tłem. To w tej książce nie wciąga.
Jednakże warto przeczytać i poczuć (tak świetnie zostało to opisane) jak człowiek zatraca się w uzależnieniu.

Książka opowiada o hazardziście, który coraz bardziej zatraca się w swoim uzależnieniu. Dodatkowo nie dobrze wpływa to na osoby z jego otoczenia. I to jest wartość ponadczasowa tego dzieła. Uzależnienia w obecnych czasach są niewyobrażalne. Kiedy dojdziemy do granicy?
Oprócz przesłania książka ma też historię, która w moim odczuciu jest tylko tłem. To w tej książce nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Gracz” Dostojewskiego jest niewątpliwie powieścią ponadczasową. Wprawdzie autor opisuje kolejne etapy zatracania się w hazardzie w XIX wieku, ale jak wiemy, różne uzależnienia od gier mają się świetnie również w naszych czasach. Nawet mam wrażenie, że obecnie problem ten jest nawet bardziej widoczny i dokuczliwy społecznie. Każdy z nas zna kogoś tak uzależnionego od gier, że właściwie poza grą nic i nikt się nie liczy.

Autor świetnie opisał poszczególne stadia rozwoju uzależnienia od ruletki i nie mamy wątpliwości, że Dostojewski sam był uzależniony od hazardu, stąd tak doskonałe wyczucie tematu.

Powieść nie jest zbyt długa, czyta się ją szybko i z dużym zainteresowaniem, w każdym razie tak było w moim przypadku. Oprócz analizy uzależnienia głównego bohatera od ruletki, mamy przegląd innych barwnych postaci uwikłanych mniej lub bardziej w hazard. Widzimy, jak namiętność jednego gracza zmienia życie wielu osób z najbliższego otoczenia. Jak uzależnienie pozbawia nas ideałów i często sprowadza na drogę zła. I do tego nie jesteśmy odporni na hazard w żadnym wieku, czego najlepszym przykładem jest jedna z bohaterek, schorowana 75. letnia staruszka.

Ciekawie opisane jest również całe grono ludzi otaczających graczy, którzy wykorzystują tych, którym w ruletce mocno się poszczęściło. I tutaj szczególnie ciekawą postacią jest mademoiselle Blanche.

Doceniam talent pisarski Dostojewskiego, i jest mi nieco przykro, że tak źle przedstawia Polaków. Rozumiem, że wynikało to z jego poglądów politycznych, niemniej jednak to trochę zasmuca polskiego czytelnika i dlatego w poczuciu patriotycznego obowiązku obniżam ocenę z 8 na 7. Ale powieść czyta się świetnie, a fakt, że została napisana w ramach zakładu autora z wydawnictwem , dodaje tylko lekturze smaczku.

„Gracz” Dostojewskiego jest niewątpliwie powieścią ponadczasową. Wprawdzie autor opisuje kolejne etapy zatracania się w hazardzie w XIX wieku, ale jak wiemy, różne uzależnienia od gier mają się świetnie również w naszych czasach. Nawet mam wrażenie, że obecnie problem ten jest nawet bardziej widoczny i dokuczliwy społecznie. Każdy z nas zna kogoś tak uzależnionego od gier,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Łatwa książka o trudnej tematyce. Hazard został pokazany tu jako choroba psychiczna, która nie pozwala jednostce na życie w zgodzie ze samym ze sobą. Jest też miłość za pieniędze i za poniżenie. Przekrój przywar społecznych - Francuz poeta, Anglik drętwota, Polak złodziej, Rosjanin Gracz.

Łatwa książka o trudnej tematyce. Hazard został pokazany tu jako choroba psychiczna, która nie pozwala jednostce na życie w zgodzie ze samym ze sobą. Jest też miłość za pieniędze i za poniżenie. Przekrój przywar społecznych - Francuz poeta, Anglik drętwota, Polak złodziej, Rosjanin Gracz.

Pokaż mimo to

Jak na mistrza przystało powieść "Gracz" nie zawodzi,Dostojewski w sposób profesjonalny niczym najlepszy psychoanalityk,wkracza w umysł i sposób myślenia głównego bohatera,będącego nałogowym hazardzistą,Dostojewski będąc samemu hazardzistą potrafi jak nikt inny przeniknąć zakamarki psychiki nałogowca ,ukazując czytelnikowi i uświadamiając mu tym samym mechanizmy działania i procesy zachodzące w umyśle hazardzisty,opanowanego bez reszty przymusem grania,bez liczenia się z konsekwencjami podejmowanego ryzyka.Powieść może nie tak charyzmatyczna jak większość dzieł tego pisarza,nie mniej warta przeczytania celem wnikliwszego zrozumienia tak twórczości F.Dostojewskiego,jak i jego samego.

Jak na mistrza przystało powieść "Gracz" nie zawodzi,Dostojewski w sposób profesjonalny niczym najlepszy psychoanalityk,wkracza w umysł i sposób myślenia głównego bohatera,będącego nałogowym hazardzistą,Dostojewski będąc samemu hazardzistą potrafi jak nikt inny przeniknąć zakamarki psychiki nałogowca ,ukazując czytelnikowi i uświadamiając mu tym samym mechanizmy działania i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja ulubiona ksiazka Dostojeskiego obok biesow szkoda ze Dostojeswski tak malo napisal

Moja ulubiona ksiazka Dostojeskiego obok biesow szkoda ze Dostojeswski tak malo napisal

Pokaż mimo to

Pierwsze co mi przyszło na myśl po przeczytaniu ,, Gracza '' Fiodora Dostojewskiego to to, że jest to książka niestety niedokończona. Owszem jest tutaj jakby zaczyn wielkiego dzieła, jest tutaj wszystko to co zazwyczaj daje nam pisarz w swoich dziełach. Jest i wewnętrzna walka pomiędzy swoim własnym ja. Walka z samym sobą czyli najtrudniejsza z walk, z wojen. Mamy tutaj także jakże różnorodny obraz ludzkich zachowań, psychiki, tajemnica ludzkiego wnętrza. Mamy także wielobarwnych postaci. Jest w czym naprawdę wybierać. Jednak to wszystko tylko mówi mi jako czytelnikowi, że Dostojewski za dobrze się nie rozpędził jeszcze, a już musiał kończyć ot i cała niestety tajemnica. Dlaczego piszę niestety ? Bo ( nie jestem obiektywny :) ) spod pióra Dostojewskiego wychodzą same arcydzieła. A tutaj też to mogło się stać. Ale tak się nie stało. Za krótko.
Jest niebezpieczne uzależnienie nie tylko od hazardu. Jest odwieczna przepychanka pomiędzy ludźmi. Jest walka z samym sobą jak już wcześniej napisałem. Jest ciekawa intryga. Jest jawa i sen. Jest maligna. Narkotyczne wizje. Psychodeliczne fantazje. Fatamorgana. Prawda i fałsz. Jednak za mało ! Stanowczo za mało to wszystko się rozwinęło dlatego też i bohaterowie i cała akcja jest nie taka jaką sobie wymarzyłem i na jaką liczyłem. Szkoda. Ja rozumiem, że pisarza gonił czas, bo zakład, bo hazard, bo tak, ale naprawdę żałuję, że to nie potoczyło się zupełnie inaczej, że ,,Gracz '' nie został napisany w lepszych , bardziej spokojnych czasach.........
Dlatego też nie mogę inaczej jak ocenić tak jak teraz to czynię....

Pierwsze co mi przyszło na myśl po przeczytaniu ,, Gracza '' Fiodora Dostojewskiego to to, że jest to książka niestety niedokończona. Owszem jest tutaj jakby zaczyn wielkiego dzieła, jest tutaj wszystko to co zazwyczaj daje nam pisarz w swoich dziełach. Jest i wewnętrzna walka pomiędzy swoim własnym ja. Walka z samym sobą czyli najtrudniejsza z walk, z wojen. Mamy tutaj...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznam szczerze, że akurat z "Graczem" do tej pory nie miałem przyjemności się zetknąć. Inne klasyki Dostojewskiego znam dobrze, a "Gracz" sprawił, że muszę do nich prędziutko wrócić. Wybitna, krótka powieść o człowieku uzależnionym, uzależnionym od kobiety, Poliny, i hazardu, który uprawia także z miłości do niej, bo czego w imię miłości niej nie jest w stanie człowiek zrobić...Prześmieszna jest nazwa miejscowości, w której rzecz się dzieje - Ruletenburg - który tak w rzeczywistości jest miasteczkiem uzdrowiskowym Wiesbaden, w którym to Dostojewski trwonił solidnie majątek na ruletce. Tak, Aleksy Iwanowicz jest Dostojewskim. W powieści geniala jest babka, Antonida Wasilewna, która zamiast umierać w Rosji, przyjeżdża do kurortu i zaczyna swoją przygodę z kasynem. Polecam bardzo!

Przyznam szczerze, że akurat z "Graczem" do tej pory nie miałem przyjemności się zetknąć. Inne klasyki Dostojewskiego znam dobrze, a "Gracz" sprawił, że muszę do nich prędziutko wrócić. Wybitna, krótka powieść o człowieku uzależnionym, uzależnionym od kobiety, Poliny, i hazardu, który uprawia także z miłości do niej, bo czego w imię miłości niej nie jest w stanie człowiek...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka dobra ale spodziewałem się czegoś znacznie lepszego.
Liczyłem, że więcej będzie samej gry i auto skupi się przedstawieniu psychiki hazardzisty. Główna akcja skupia się na wątku obyczajowym.
W ciekawy sposób przedstawione są realia epoki np. to, że jeszcze nie tak dawno płaciło się monetami wykonanymi ze złota.

Książka dobra ale spodziewałem się czegoś znacznie lepszego.
Liczyłem, że więcej będzie samej gry i auto skupi się przedstawieniu psychiki hazardzisty. Główna akcja skupia się na wątku obyczajowym.
W ciekawy sposób przedstawione są realia epoki np. to, że jeszcze nie tak dawno płaciło się monetami wykonanymi ze złota.

Pokaż mimo to

Na początku nieco monotonna, zawieszona, jakby w oczekiwaniu. Od pojawienia się Babci - wartka, ciekawsza (sama bohaterka oryginał! wspaniale nakreślona! dużo kolorów i śmiechu!!). Scena nocnych odwiedzin Poliny u Aleksego - czysty Romantyzm! Mnóstwo emocji u bohaterów i czytelników;) Piękne! Fragmenty gry Aleksego również emocjonujące. Później książka znów zwalnia. Ję.zyk, kompozycja - dobra, stara szkoła.

Na początku nieco monotonna, zawieszona, jakby w oczekiwaniu. Od pojawienia się Babci - wartka, ciekawsza (sama bohaterka oryginał! wspaniale nakreślona! dużo kolorów i śmiechu!!). Scena nocnych odwiedzin Poliny u Aleksego - czysty Romantyzm! Mnóstwo emocji u bohaterów i czytelników;) Piękne! Fragmenty gry Aleksego również emocjonujące. Później książka znów zwalnia....

więcej

mniej

Pokaż mimo to