Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja to jestem taka nostalgiczna i sentymentalna, uwielbiam takie klimaty i wciągnęłam się bardzo mocno. Nie jest to literatura w żadnej mierze wielka, ot taka powiastka czytana dla przyjemności, ale coś w sobie ma. Przeżywałam losy bohaterów z zapartym tchem, czekałam w napięciu, co się dalej wydarzy, płakałam i śmiałam się wraz z nimi. Tylko tego zakończenia autorce nie mogę przebaczyć...

Ja to jestem taka nostalgiczna i sentymentalna, uwielbiam takie klimaty i wciągnęłam się bardzo mocno. Nie jest to literatura w żadnej mierze wielka, ot taka powiastka czytana dla przyjemności, ale coś w sobie ma. Przeżywałam losy bohaterów z zapartym tchem, czekałam w napięciu, co się dal...

Rozwiń

Zwiń

Oj, bardzo, bardzo chciałam wiedzieć, co będzie dalej! Po zniknięciu pewnej postaci wulgaryzmy również odeszły w zapomnienie i mogłam się rozkoszować nostalgiczną podróżą w przeszłość. Bardzo mi się podobało.

Oj, bardzo, bardzo chciałam wiedzieć, co będzie dalej! Po zniknięciu pewnej postaci wulgaryzmy również odeszły w zapomnienie i mogłam się rozkoszować nostalgiczną podróżą w przeszłość. Bardzo mi się podobało.

Kochanków burzy uważam za lepszą książkę, a przede wszystkim bardziej oryginalną - tu historia jest stara jak świat i wyświechtana, ale podoba mi się osadzenie jej w realiach historycznych, niby bliskich, ale dla mnie już nieznanych. Styl momentami razi, całość pisana jest językiem stosownym dla dobrze wychowanej panny z czasów międzywojnia, a tu nagle pojawiają się soczyste przekleństwa, które, choć dodają realizmu, to nie zgrywają się z narracją.

Kochanków burzy uważam za lepszą książkę, a przede wszystkim bardziej oryginalną - tu historia jest stara jak świat i wyświechtana, ale podoba mi się osadzenie jej w realiach historycznych, niby bliskich, ale dla mnie już nieznanych. Styl momentami razi, całość pisana jest językiem stosown...

Rozwiń

Zwiń

No, i tu się działo sporo, chociaż myślałam, że uduszę Aleksa i Ninę, oni naprawdę są w duecie ostatnimi czasy nie do zniesienia, oni muszą w końcu usiąść i porozmawiać jak ludzie albo się po prostu rozwieść XD

No, i tu się działo sporo, chociaż myślałam, że uduszę Aleksa i Ninę, oni naprawdę są w duecie ostatnimi czasy nie do zniesienia, oni muszą w końcu usiąść i porozmawiać jak ludzie albo się po prostu rozwieść XD

Pan Jakes mnie tą książką absolutnie zniszczył. Nie mogłam już czytać o tej brutalności. Co nie zmienia faktu, że bardzo się zżyłam z bohaterami, a mimo prostej formy to naprawdę wielkie dzieło, wielowątkowe i wielowarstwowe, pokazujące konflikty ze wszystkich stron i niestarające się nam narzucić jednego konkretnego sposobu myślenia. No i z nutką sentymentu na końcu... Szkoda, że to już koniec przygody z Mainami i Hazardami...

Pan Jakes mnie tą książką absolutnie zniszczył. Nie mogłam już czytać o tej brutalności. Co nie zmienia faktu, że bardzo się zżyłam z bohaterami, a mimo prostej formy to naprawdę wielkie dzieło, wielowątkowe i wielowarstwowe, pokazujące konflikty ze wszystkich stron i niestarające się nam ...

Rozwiń

Zwiń

Jak zawsze u Remarque'a - prosto, dobitnie, łamie serce. Przy każdej kolejnej książce zauważam coraz więcej powtarzających się u niego schematów, ale to tak dobra literatura, że nie ma się tym co zanadto obchodzić, trzeba się rozkoszować.

Jak zawsze u Remarque'a - prosto, dobitnie, łamie serce. Przy każdej kolejnej książce zauważam coraz więcej powtarzających się u niego schematów, ale to tak dobra literatura, że nie ma się tym co zanadto obchodzić, trzeba się rozkoszować.

Czytałam ją po niemiecku i to nie był dobry pomysł, bo nie mogłam się nią w pełni rozkoszować. Trzeba było jednak próbować w oryginale.

Czytałam ją po niemiecku i to nie był dobry pomysł, bo nie mogłam się nią w pełni rozkoszować. Trzeba było jednak próbować w oryginale.

Szczerze, widziałam dość spory hype na tę książkę na IG... i zawiodłam się. Klimat fajny, choć du Maurier to nie jest, intryga zawiązuje się przekonująco, ale potem autorka robi fikołek logiczny i zakończenie, choć z jednej strony zaskakujące, to jest wzięte nie wiadomo skąd i jak dla mnie zupełnie nie trzyma się kupy. Szkoda.

Szczerze, widziałam dość spory hype na tę książkę na IG... i zawiodłam się. Klimat fajny, choć du Maurier to nie jest, intryga zawiązuje się przekonująco, ale potem autorka robi fikołek logiczny i zakończenie, choć z jednej strony zaskakujące, to jest wzięte nie wiadomo skąd i jak dla mnie...

Rozwiń

Zwiń

Klimat jest pięknie wykreowany, Dona momentami wręcz szokuje swoim feminizmem jak na swoje czasy (ale to dobrze). Czytało się bardzo dobrze, było ciekawie, ale gdzieś brakło mi tego dreszczyku, który sprawiał, że na Ptakach czy Koźle ofiarnym nie mogłam oddychać.

Klimat jest pięknie wykreowany, Dona momentami wręcz szokuje swoim feminizmem jak na swoje czasy (ale to dobrze). Czytało się bardzo dobrze, było ciekawie, ale gdzieś brakło mi tego dreszczyku, który sprawiał, że na Ptakach czy Koźle ofiarnym nie mogłam oddychać.

Działo się tu bardzo dużo, fikcyjne państwo, polityczne spiski i intrygi, uwielbiam takie klimaty, bardzo mnie to kupiło <3

Działo się tu bardzo dużo, fikcyjne państwo, polityczne spiski i intrygi, uwielbiam takie klimaty, bardzo mnie to kupiło <3