Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najpiękniejsza książka, jaką czytałam.

Szczerze mówiąc, nudnawo było, dopóki nie pojawił się Rhett Butler. Ale gdy już się zjawił, poczułam do niego wielką sympatię i pragnęłam tylko czytać i czytać. Dlatego jeśli kogoś książka nudzi od początku, mówię - lepiej przebrnąć, niż potem żałować. Naprawdę, ta powieść to coś pięknego. Ale to nie tylko romans! W sumie, nazywając tę wspaniałą powieść romansidłem, obraża się ją. Zawiera świetnie przedstawiony wątek przygodowy i wojenny, poza tym to doskonały przekrój XIX-wiecznych Południowców. Mamy egoistyczną i nieugiętą w swoich działaniach Scarlett, która chciałaby być prawdziwą damą jak jej matka, która przez niemalże 1000 stron, na naszych oczach, przemienia się z podlotka w twardą kobietę doświadczoną przez los; Mammy, czyli uosobienie wszystkich cnót czarnej służącej; wielkodusznego Geralda o irlandzkim temperamencie; nudnego, marzycielskiego Ashleya; stare plotkary, które uważają się za wielkie damy; Melanię, która jest na wskroś dobrą osobą i nie dostrzega niczyich wad; no i oczywiście Rhetta -(powszechnie uważanego za) łajdaka, który wie, że nie jest prawdziwym dżentelmenem i dobrze mu z tym, ale okazuje się, iż kochać potrafi jak nikt inny.
Jest to przede wszystkim opowieść o miłości, bardzo trudnej i niesamowicie dołującej (no bo chyba każda z nas chciałaby mieć takiego wiernego [na swój sposób], rozumiejącego, pobłażliwego Rhetta? Przynajmniej ja, ale ciężko uwierzyć, że tacy mężczyźni jeszcze istnieją). Ale, jak już pisałam wcześniej, to nie tylko romans, więc proszę się nie zrażać!

Jeżeli ktoś jeszcze zastanawia się, czy warto sięgnąć za tę cudowną powieść, to błagam, niech pędzi do biblioteki! Rzewny płacz i ogólne wzruszenia gwarantowane :D

Aha, ma jedną wadę, jak dla mnie - po lekturze zaczęłam łapać się na myśleniu w Scarlettowski sposób, czyli "pomyślę o tym jutro, kiedy nie będzie to tak bolesne". Co najśmieszniejsze - potępiałam ją za to powiedzonko, a teraz niestety samej zdarza mi się tak postępować. No cóż, mimo jej wielu wad, i tak podziwiam Scarlett za wytrwałość. I za to, że wreszcie zrozumiała, iż KOGOŚ kocha i kochała przez cały czas (nie będę pisać dokładniej, żeby nie robić spoilerów, bo wiem, jakie to irytujące i psuje magię książki).

TAKŻE, REASUMUJĄC, ZABIERAJCIE SIĘ ZA LEKTURĘ, BO WARTO! BARDZO!
A jeśli będzie Wam smutno po skończeniu, to pamiętajcie, że można pocieszyć się "Scarlett" A. Ripley i "mimo wszystko, jutro też będzie dzień".

Najpiękniejsza książka, jaką czytałam.

Szczerze mówiąc, nudnawo było, dopóki nie pojawił się Rhett Butler. Ale gdy już się zjawił, poczułam do niego wielką sympatię i pragnęłam tylko czytać i czytać. Dlatego jeśli kogoś książka nudzi od początku, mówię - lepiej przebrnąć, niż potem żałować. Naprawdę, ta powieść to coś pięknego. Ale to nie tylko romans! W sumie, nazywając...