Po prostu kocham tę książkę.

Po prostu kocham tę książkę.

Jak na razie Dziwne Losy Jane Eyre to jedyna książka Charlotte Bronte, którą miałam okazję przeczytać. Bardzo wzruszająca i emocjonalna, przepięknie opisująca rozterki życiowe młodej kobiety poszukującej miłości i swojego miejsca w świecie. Styl pisania autorki urzeka, sprawiając że lektura tej książki to sama przyjemność.

Bardzo podobało mi się też tło historyczno-kulturowe, ukazanie przekroju klas społecznych i wszelkie niuanse pokroju etykiety, prawa czy interakcji na linii kobiety - mężczyzni. Chętnie wrócę kiedyś do tej pozycji, a może nawet spróbuje przeczytać inne książki pani Bronte.

Jak na razie Dziwne Losy Jane Eyre to jedyna książka Charlotte Bronte, którą miałam okazję przeczytać. Bardzo wzruszająca i emocjonalna, przepięknie opisująca rozterki życiowe młodej kobiety poszukującej miłości i swojego miejsca w świecie. Styl pisania autorki urzeka, sprawiając że lektura tej książki to sama przyjemność.

Bardzo podobało mi się też tło...

Ta historia była piękna i jednocześnie trochę dziwna i niepokojąca. Takie właśnie uczucie miałam przez całą tę książkę. Pojawiły się nawet łzy…
Jane to niesamowicie silna kobieta, która od małego potrafiła walczyć o swoje. Która mimo wielu przeciwnościom i niesprawiedliwościom zaznała w końcu szczęścia i spokoju.
Po bardzo średnim dzieciństwie poznała na swojej drodze dobre osoby, które ukształtowały jej charakter. Walczyła o siebie do końca.
Czy spodziewałam się zakończenia, tak. Czy mi to przeszkadzało? Absolutnie nie.
Ta historia daje wiarę w to, że prawdziwa miłość przetrwa wszystko.

Ta historia była piękna i jednocześnie trochę dziwna i niepokojąca. Takie właśnie uczucie miałam przez całą tę książkę. Pojawiły się nawet łzy…
Jane to niesamowicie silna kobieta, która od małego potrafiła walczyć o swoje. Która mimo wielu przeciwnościom i niesprawiedliwościom zaznała w końcu szczęścia i spokoju.
Po bardzo średnim dzieciństwie poznała na swojej drodze...

Postać Jane z godnością daje ujście niespokojnym popędom swej duszy, która buntuje się przeciwko zaściankowemu myśleniu osiemnastowiecznego społeczeństwa, jak również hipokryzji wyrosłej na chrześcijańskich fundamentach, przez co staje się bohaterką z którą łatwo sympatyzować już od pierwszych kart powieści. Elementy autobiograficzne (jak chociażby sierociniec w Lowood, którego pierwowzorem była szkoła w Cowan Bridge do której uczęszczała Charlotte) pokazują jak wnikliwym i wrażliwym obserwatorem na otaczające ją zjawiska była sama autorka. Wszelkie przejawy niesprawiedliwości i obłudy spotykają się tutaj z doskonale wyważoną demaskacją, ubraną w elegancję słowną właściwą romantyzmowi wiktoriańskiemu. Krytyka ideologii chrześcijańskiej wyrażona w moralności Brocklehursta czy St. Johna Riversa oraz emancypacyjne zapędy Jane Eyre pokazują, że Bronte zdecydowanym krokiem wyprzedzała swoją epokę, ostatecznie starając się znaleźć odpowiedź na pytanie, czy życie z rozsądku jest więcej warte niż życie emocjonalne, konkludując, że jedno bez drugiego nie może istnieć.

Postać Jane z godnością daje ujście niespokojnym popędom swej duszy, która buntuje się przeciwko zaściankowemu myśleniu osiemnastowiecznego społeczeństwa, jak również hipokryzji wyrosłej na chrześcijańskich fundamentach, przez co staje się bohaterką z którą łatwo sympatyzować już od pierwszych kart powieści. Elementy autobiograficzne (jak chociażby sierociniec w Lowood,...

Opowieść o bardzo wrażliwej i mądrej dziewczynce która wychowując się z kuzynostwem zaznała wiele zła, dopiero w szkole u obcych ludzi poznała czym jest dobro.

Opowieść o bardzo wrażliwej i mądrej dziewczynce która wychowując się z kuzynostwem zaznała wiele zła, dopiero w szkole u obcych ludzi poznała czym jest dobro.

Bardzo dobra, umiejętnie napisana historia o poszukiwaniu siebie i wolności, choć w bardziej łagodnym, umiarkowanym tonie niż np. Grek Zorba.

Bardzo dobra, umiejętnie napisana historia o poszukiwaniu siebie i wolności, choć w bardziej łagodnym, umiarkowanym tonie niż np. Grek Zorba.

Wspaniały klasyk.
Od dawna nosiłam się z zamiarem przeczytania "Dziwnych losów Jane Eyre" i bardzo się cieszę, że wreszcie po nie sięgnęłam.
Jest to książka napisana przyjemnym językiem. Narratorką historii jest tutaj tytułowa Jane.
Jest to bohaterka jak najbardziej realna, nie wyidealizowana. Bardzo mnie to urzekło.
Nie jest to sztampowa opowieść, gdzie niesamowicie piękna dziewczyna poznaje bogatego, przystojnego mężczyznę i zakochują się od pierwszego wejrzenia.
Jane nie jest ani ładna ani brzydka, nie wyróżnia się swoją urodą i nie przyciąga uwagi mężczyzn.
Edward Rochester, którego poznajemy podążając za losami Jane, też nie jest największym przystojniakiem na ziemi, za którym uganiają się wszystkie panny.
Charlotte Bronte dała nam możliwość obserwowania historii realnych bohaterów, którzy mają zarówno wady jak i zalety. Każdy z bohaterów poznanych w książce ma bardzo złożony charakter, co już samo w sobie robi dla tej książki bardzo dużo.
Fabuła również jest bardzo ciekawa. Zmagania Jane obserwujemy od czasów dzieciństwa bohaterki i towarzyszymy jej podczas wydarzeń, które pełniły istotną rolę w jej życiu i rozwoju.
To była wspaniała lektura. Bardzo się cieszę, że się za nią zabrałam i oczywiście polecam się zapoznać, jeśli ktoś jeszcze nie czytał.

Wspaniały klasyk.
Od dawna nosiłam się z zamiarem przeczytania "Dziwnych losów Jane Eyre" i bardzo się cieszę, że wreszcie po nie sięgnęłam.
Jest to książka napisana przyjemnym językiem. Narratorką historii jest tutaj tytułowa Jane.
Jest to bohaterka jak najbardziej realna, nie wyidealizowana. Bardzo mnie to urzekło.
Nie jest to sztampowa opowieść, gdzie niesamowicie...

W takim stylu czytałam do tej pory tylko książki Jane Austen. Jednak I ta książka ma coś w sobie.
Po pierwszych stronach myślałam, że odłożę książkę na półkę. Jakoś nie mogłam pogodzić stylu i dialogów autorki z dziesięcioletnią wówczas Jane. To w jaki sposób rozmawia ze swoją ciotką. Jakoś mi to nie pasowało.
Za to kolejna część kiedy Jane jest już dorosła to już całkiem inne i to bardzo pozytywne wrażenia.

Faktycznie dziwnie się plotą losy naszej Jane. Od posady nauczycielki, miłości do planów małżeńskich, poprzez głód, biedę, do spadku, odzyskania rodziny i miłości.

Jak dla mnie dość kwiecisty styl autorki. Jednak warto przeczytać książkę zaliczaną do klasyki.

W takim stylu czytałam do tej pory tylko książki Jane Austen. Jednak I ta książka ma coś w sobie.
Po pierwszych stronach myślałam, że odłożę książkę na półkę. Jakoś nie mogłam pogodzić stylu i dialogów autorki z dziesięcioletnią wówczas Jane. To w jaki sposób rozmawia ze swoją ciotką. Jakoś mi to nie pasowało.
Za to kolejna część kiedy Jane jest już dorosła to już całkiem...

Po latach dałam jej drugą szansę i tym razem wreszcie wytrwałam do końca. Przyjemny głos lektorki na pewno pomógł.

Po latach dałam jej drugą szansę i tym razem wreszcie wytrwałam do końca. Przyjemny głos lektorki na pewno pomógł.

To będzie dość krótka recenzja - ogromnie trudno jest mi ją pisać głównie przez to, że wszystkie przemyślenia na temat tej książki składają się z moich silnych emocji, których nie potrafię wyrazić w tym wpisie.

Jane Eyre - osierocona dziewczynka, która od małego czuła, że nie przynależy gdziekolwiek - niechciana i niekochana. Mimo wielu przeciwnościom, młoda dziewczyna nie poddaje się. Ze stoickim wręcz spokojem przyjmuje wyzwania i obelgi rzucane jej w twarz: zna swoją wartość i zamierza wywalczyć sobie miejsce na tym świecie.

W tym celu zatrudnia się jako guwernantka na dworze tajemniczego Pana Rochestera.

Główna bohaterka Jane to niesamowicie silna psychicznie kobieta, widząca świat inaczej niż większość. Posiada niesamowitą głębie i empatie, dzięki czemu jest w stanie zrozumieć motywy i zachowania znanych jej osób. W osądach nie kieruje się emocjami, ale rozwagą i spokojem. Dostrzega klatki, w których ówczesne społeczeństwo samo siebie więzi. W takim świecie chce pozostać wolna i żyć w zgodzie ze swoimi przekonaniami, pragnie szacunku i dobrego traktowania od innych ludzi, bo wie, że jako niezależna istota właśnie na to zasługuje.

Możny by powiedzieć, że "Dziwne Losy Jane Eyre" to historia o miłości. Ale ja widzę tutaj znacznie więcej - jest to opowieść o poszukiwaniu samego siebie, o docieraniu do wnętrza swojej duszy i zrozumieniu, że życie ze zgodą z samym sobą, własnym sercem i umysłem jest ponad romantyczne uniesienia. I to co my myślimy o sobie ma największe znaczenie.

Iga

To będzie dość krótka recenzja - ogromnie trudno jest mi ją pisać głównie przez to, że wszystkie przemyślenia na temat tej książki składają się z moich silnych emocji, których nie potrafię wyrazić w tym wpisie.

Jane Eyre - osierocona dziewczynka, która od małego czuła, że nie przynależy gdziekolwiek - niechciana i niekochana. Mimo wielu przeciwnościom,...