Emma

Nie potrafię pozbyć się sentymentu do stylu pisania i historii Jane Austen. Emma jest opowieścią dość złożoną, nieco bardziej komediową od „Dumy i uprzedzenia”. Jak zawsze czyta się niesamowicie przyjemnie ze względu na ciekawy, oczywiście starodawny język. Zaskakujące jest, jak wiele wątków można nadal odnieść do obecnych kontaktów międzyludzkich. Postacie zbudowane są bardzo barwnie, każda z nich jest charakterystyczna, ma swoje specyficzne nawyki i konkretny charakter. Da się zauważyć pewnie podobieństwa względem postaci choćby z „Dumy i uprzedzenia”. Emma przypomina nieco Elizabeth, choć początkowo jest bardziej próżna i wyniosła, pan Knightley ma cechy pana Darcy’ego, panna Bates jest podobnie gadatliwa jak matka Elizabeth. Czytałam, że może to wynikać z otoczenia autorki, z osób, które obserwowała na co dzień. Z przyjemnością sięgnę po inne dzieła Austen.

Nie potrafię pozbyć się sentymentu do stylu pisania i historii Jane Austen. Emma jest opowieścią dość złożoną, nieco bardziej komediową od „Dumy i uprzedzenia”. Jak zawsze czyta się niesamowicie przyjemnie ze względu na ciekawy, oczywiście starodawny język. Zaskakujące jest, jak wiele wątków można nadal odnieść do obecnych kontaktów międzyludzkich. Postacie zbudowane są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zanim przejdę do fabuły i moich odczuć po lekturze książki chciałabym zwrócić Waszą uwagę na to niezwykłe, ekskluzywne wydanie książki, które ukazało się nakładem Wydawnictwa Świat Książki. To edycja limitowana oprawiona w delikatną gładką tkaninę o właściwościach jedwabiu. Prezentuje się cudownie, a ja marzę o pozostałych tomach tej przepięknej kolekcji.
Tytułowa bohaterka - Emma Woodhouse mieszka wraz z ojcem na angielskiej prowincji. Kiedyś obiecała ojcu, że nigdy go nie opuści i tym samym nigdy nie wyjdzie za mąż. Słowa dotrzymuje, ale próbuje swoich sił jako … swatka. A jak powszechnie wiadomo w sprawach sercowych niestety nie wszystko da się przewidzieć i zaplanować. Jedna wielka komedia pomyłek w typowym angielskim stylu.
W tej książce Jane Austen porusza kwestię klasowości społecznej, ówczesne obyczaje oraz szeroko brzmiącą etykietę. To książka, która z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu. Fabuła trochę przerysowana ale to jedna z tych książek gdzie autorka niewątpliwie dostarcza nam relaksu i satysfakcji z lektury. Próżno szukać tutaj akcji czy szybkiego toku działań, zdecydowanie z jej kart bije spokój i opanowanie. Jej lekturę dawkowałam sobie przez kilka wieczorów.
Jeśli lubicie klasykę lub chcecie poznać charakterystyczne pióro autorki zapraszam serdecznie do lektury.

Zanim przejdę do fabuły i moich odczuć po lekturze książki chciałabym zwrócić Waszą uwagę na to niezwykłe, ekskluzywne wydanie książki, które ukazało się nakładem Wydawnictwa Świat Książki. To edycja limitowana oprawiona w delikatną gładką tkaninę o właściwościach jedwabiu. Prezentuje się cudownie, a ja marzę o pozostałych tomach tej przepięknej kolekcji.
Tytułowa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Emma Woodhouse mieszka z ojcem na angielskiej prowincji. Chociaż sama nie zamierza wyjść za mąż, próbuje swoich sił jako swatka. W sprawach serca jednak nie wszystko da się przewidzieć. Może z konwencjonalnych gestów, grzeczności przewidzianych etykietą, ukradkowych spojrzeń zostaną odczytane prawdziwe intencje? Jak to w komedii omyłek bywa.”

💛Z zainteresowaniem śledzimy perypetie mieszkańców prowincji oraz poczynania naszej głównej bohaterki. Emma jest piękna, zamożna oraz przekonana o swojej wyjątkowości i nieomylności, co autorka wykorzystuje do utkania całej osi fabuły. Gdyby bohaterka nie była tak nieznośna, wszystkie te absurdalne pomyłki nie mogłyby mieć miejsca. Świetnie wykreowana jest również postać ojca oraz jego relacje z córką, wątki te wprowadzają wiele humoru.

💛To błyskotliwa powieść, pełna sytuacji równie absurdalnych co komicznych i ciężko się od niej oderwać. Akcja jest przewidywalna, pod koniec bohaterowie dostają nauczkę i/lub nagrodę, w zależności od swojej roli. Jednak to poniekąd urok tej książki, angażuje i bawi, więc jej to wybaczamy. Austen to mistrzyni w ukazywaniu konwenansów i norm społecznych swoich czasów w sposób, który sprawia, że same w sobie stają się dodatkowym ciekawym wątkiem.

💛Nie pokochałam „Emmy” tak jak „Dumę i uprzedzenie” ale lektura dała mi wiele radości. Sprawiła również, że przynajmniej 3 razy się zastanowię, zanim wyrobię sobie opinię o drugim człowieku.

💛Polecam także ekranizacje z fenomenalną Anyą Taylor‑Joy w głównej roli.

„Emma Woodhouse mieszka z ojcem na angielskiej prowincji. Chociaż sama nie zamierza wyjść za mąż, próbuje swoich sił jako swatka. W sprawach serca jednak nie wszystko da się przewidzieć. Może z konwencjonalnych gestów, grzeczności przewidzianych etykietą, ukradkowych spojrzeń zostaną odczytane prawdziwe intencje? Jak to w komedii omyłek bywa.”

💛Z zainteresowaniem śledzimy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Proza Jane Austin to piękne opisy życia klas wyższych z XIX wieku, nieskomplikowane fabuły, które stają się tłem do ukazania konwenansów panujących w ówczesnym świecie. Twórczość ta działa na mnie kojąco, odpręża i bawi. Potrafi też stać się remedium dla zmęczonej, szarej codziennością duszy, przenieść mnie do innego świata, w którym dominuje piękno i smak.
,,Emma” od pierwszych stron zwraca na uwagę uroczysty sposób wypowiadania się bohaterów, ich kurtuazję i poprawność gramatyczną.
Rozmowy mieszkańców Hartfield i okolicy dotyczyły najczęściej codziennych spaw domowych i rozrywek znudzonego jednostajnym życiem na prowincji ziemiaństwa. Nic dziwnego zatem ze rozpieszczona przez krewnych Emma nadawała faktycznym wydarzeniom nieprawdopodobne znaczenie i odczuwała wyimaginowane uczucia.

Na pierwszy plan powieści Austin wysuwają się postacie kobiece, sentymentalne, flirtujące, wspinające się w hierarchii społecznej z rożnym skutkiem, zawsze jednak obdarzone przez autorkę sympatią dla ich niewłaściwych słabostek.
Barwna galeria ,,Emmy” , subtelna analiza psychologiczna i bogate wątki romansowe czynią te powieść przyjemną i atrakcyjną.
Dla tych postaci, sielskiego klimatu i barwnego, dowcipnego języka warto sięgnąć po ,,Emmę”.

Proza Jane Austin to piękne opisy życia klas wyższych z XIX wieku, nieskomplikowane fabuły, które stają się tłem do ukazania konwenansów panujących w ówczesnym świecie. Twórczość ta działa na mnie kojąco, odpręża i bawi. Potrafi też stać się remedium dla zmęczonej, szarej codziennością duszy, przenieść mnie do innego świata, w którym dominuje piękno i smak.
,,Emma” od...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Idealna klasyka na wieczory z książką. Jedna z lepszych powieści Jane Austen

Idealna klasyka na wieczory z książką. Jedna z lepszych powieści Jane Austen

Pokaż mimo to

Biorąc poprawkę na bardzo ograniczoną tematykę ksiażek tej Autorki, ta historyjka jest dość przyjemna, choć wielce rozwlekła. Co nawet jest plusem, gdyż czytana w trakcie choroby, przez kilka dni skutecznie odpręża umęczonego czytelnika, nienachalnie angażując jego uwagę bez nadmiernego wysiłku umysłowo-emocjonalnego.

Biorąc poprawkę na bardzo ograniczoną tematykę ksiażek tej Autorki, ta historyjka jest dość przyjemna, choć wielce rozwlekła. Co nawet jest plusem, gdyż czytana w trakcie choroby, przez kilka dni skutecznie odpręża umęczonego czytelnika, nienachalnie angażując jego uwagę bez nadmiernego wysiłku umysłowo-emocjonalnego.

Pokaż mimo to

"Emmę" wybrałam na rozpoczęcie przygody z książkami Jane Austen. Na samym początku myślałam, że nie polubię głównej bohaterki i jej miłosnych intryg. Jednak w miarę pokonywania kolejnych stron historia coraz bardziej mnie pochłaniała, a tytułowa Emma przestała irytować. Ponadto, jak przystało na klasyk, zawiera wiele uniwersalnych prawd, a z bohaterami powieści można utożsamić wielu współczesnych ludzi. Z chęcią sięgnę po kolejne pozycje z dorobku autorki.

"Emmę" wybrałam na rozpoczęcie przygody z książkami Jane Austen. Na samym początku myślałam, że nie polubię głównej bohaterki i jej miłosnych intryg. Jednak w miarę pokonywania kolejnych stron historia coraz bardziej mnie pochłaniała, a tytułowa Emma przestała irytować. Ponadto, jak przystało na klasyk, zawiera wiele uniwersalnych prawd, a z bohaterami powieści można...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lekka książka, nawet mimo znaczących różnic między wiktoriańską Anglią a współczesnością przyjemnie się ją czytało. Fabuła jest niestety dość przewidywalna i w miarę biegu akcji robi się coraz nudniej. Całość skupia się na spotkaniach towarzyskich i pogawędkach, co jest trochę nużące, a niektórzy bohaterowie są bardzo denerwujący.

Lekka książka, nawet mimo znaczących różnic między wiktoriańską Anglią a współczesnością przyjemnie się ją czytało. Fabuła jest niestety dość przewidywalna i w miarę biegu akcji robi się coraz nudniej. Całość skupia się na spotkaniach towarzyskich i pogawędkach, co jest trochę nużące, a niektórzy bohaterowie są bardzo denerwujący.

Pokaż mimo to

Pomimo czasu, kiedy powieść została napisana, czytało mi się ją dość przyjemnie. I nie wiem, czy to przez tłumaczenie, ale miałam wręcz odczucia jakbym pod względem stylu miała przed sobą współcześnie stworzona powieść. Dopiero kiedy wciągnęłam się w fabułę to zauważyłam, że to jednak XIX wiek bo przedstawione zostały wszystkie konwenanse związane z epoką. Sama fabuła była ciekawa, aczkolwiek miałam wrażenie jakby w połowie zaczęła się niepotrzebnie przeciągać. Mimo to książka mi się podobała i z chęcią sięgnę po inne książki autorki.

Pomimo czasu, kiedy powieść została napisana, czytało mi się ją dość przyjemnie. I nie wiem, czy to przez tłumaczenie, ale miałam wręcz odczucia jakbym pod względem stylu miała przed sobą współcześnie stworzona powieść. Dopiero kiedy wciągnęłam się w fabułę to zauważyłam, że to jednak XIX wiek bo przedstawione zostały wszystkie konwenanse związane z epoką. Sama fabuła była...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pomimo czasu, kiedy powieść została napisana, czytało mi się ją dość przyjemnie. I nie wiem, czy to przez tłumaczenie, ale miałam wręcz odczucia jakbym pod względem stylu miała przed sobą współcześnie stworzona powieść. Dopiero kiedy wciągnęłam się w fabułę to zauważyłam, że to jednak XIX wiek bo przedstawione zostały wszystkie konwenanse związane z epoką. Sama fabuła była ciekawa, aczkolwiek miałam wrażenie jakby w połowie zaczęła się niepotrzebnie przeciągać. Mimo to książka mi się podobała i z chęcią sięgnę po inne książki autorki.

Pomimo czasu, kiedy powieść została napisana, czytało mi się ją dość przyjemnie. I nie wiem, czy to przez tłumaczenie, ale miałam wręcz odczucia jakbym pod względem stylu miała przed sobą współcześnie stworzona powieść. Dopiero kiedy wciągnęłam się w fabułę to zauważyłam, że to jednak XIX wiek bo przedstawione zostały wszystkie konwenanse związane z epoką. Sama fabuła była...

więcej

mniej

Pokaż mimo to