Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„ Paryż to nieustający bal maskowy..….”

Z bohaterami „Upiora opery” spotkałam się wiele lat temu w musicalu i filmie. Kiedy w sprzedaży pojawiło się wznowienie książkowe, dodatkowo pięknie wydane przez wydawnictwo Vesper, musiałam kupić i przeczytać.

Fabuła powieści jest bardzo ciekawa. Głównym bohaterem jest tytułowy Upiór, o zdeformowanej twarzy, geniusz muzyczny, zwany też Aniołem Muzyki, od lat mieszkający w podziemiach paryskiej opery i przysparzający wiele problemów użytkownikom tego gmachu. Zakochuje się w pięknej młodej śpiewaczce Christine, którą pragnie poślubić. Innym, równie ważnym bohaterem jest młody wicehrabia Raoul, przyjaciel z lat dziecinnych śpiewaczki, zakochany w niej i starający się ją uwolnić od wpływu Upiora. Czytając powieść byłam zaskoczona, ponieważ odnosiłam zupełnie inne wrażenia, miałam zupełnie inne emocje niż te które zapamiętałam po oglądaniu musicalu czy filmu. Przede wszystkim w książce jest niewiele romantyzmu, postaci są bardziej wyraziste, ale też bardziej irytujące w swoim działaniu. W Jednych scenach wzbudzają współczucie, by za chwilę w innej nas denerwować. Zachowany jest mroczny klimat grozy i elegancja zdarzeń. Oprócz głównych bohaterów mamy szereg postaci towarzyszących, ciekawie stworzonych i mających wpływ na przebieg zdarzeń.

Powieść nie do końca mnie usatysfakcjonowała, ale sprawiła mi dużo przyjemności z czytania. Dodam tylko, że to w mojej ocenie,to jeden z najpiękniej wydanych klasyków jaki czytałam.

„ Paryż to nieustający bal maskowy..….”

Z bohaterami „Upiora opery” spotkałam się wiele lat temu w musicalu i filmie. Kiedy w sprzedaży pojawiło się wznowienie książkowe, dodatkowo pięknie wydane przez wydawnictwo Vesper, musiałam kupić i przeczytać.

Fabuła powieści jest bardzo ciekawa. Głównym bohaterem jest tytułowy Upiór, o zdeformowanej twarzy, geniusz muzyczny,...

„…. w swoim najszerszym rozumieniu literatura to przede wszystkim sezam punktów widzenia innych ludzi, wizji świata przefiltrowanych przez niepowtarzalny umysł każdej jednostki”.

„Czuły narrator” Olgi Tokarczuk to zbiór dwunastu esejów
i wykładów dzięki, którym możemy poznać: co, kto, jak i w jakim stopniu inspiruje tę wielką pisarkę w trakcie tworzonych przez nią dzieł. Te składowe mają różny poziom zaangażowania emocjonalnego i intelektualnego. Przyznaję szczerze, że nie wszystko zrozumiałam, co autorka pragnęła przekazać np. nowe słowa, pojęcia, definicje. Szukałam znaczeń w encyklopedii i w słownikach. Nie odbierało mi to jednak przyjemności z ich czytania, ich intelektualnego przeżywania. Byłam pod dużym wrażeniem dwóch wykładów łódzkich: „Psychologia literackiego stwarzania świata. Jak powstały Księgi Jakubowe” oraz „Przypadek Duszejko. Postaci literackie.” Czytając wcześniej te utwory nie myślałam o tym, jaki ogrom pracy poznawczej wykonała autorka, aby stworzyć te dwa doskonałe dzieła. Lektura „Czułego narratora” spowodowała, że wróciłam ponownie
do „Ksiąg Jakubowych” aby na nowo odkryć i zrozumieć postaci, ich powiązania i sposób życia , o których autorka mówi w swoim wykładzie.

„Brakuje mi bardzo w niektórych powieściach smaków i zapachów, faktury materiałów, mebli, i narzędzi, kolorów i dotyków. Chcę wiedzieć co ludzie jedzą (….),
w co są ubrani, w czym śpią, jak wyglądają ich buty i co widzą z okna. Czy myją się wieczorami i czy w ogóle się myją, czy biorą dzieci na kolana i jak leczą zaziębienie.”

„…. w swoim najszerszym rozumieniu literatura to przede wszystkim sezam punktów widzenia innych ludzi, wizji świata przefiltrowanych przez niepowtarzalny umysł każdej jednostki”.

„Czuły narrator” Olgi Tokarczuk to zbiór dwunastu esejów
i wykładów dzięki, którym możemy poznać: co, kto, jak i w jakim stopniu inspiruje tę wielką pisarkę w trakcie tworzonych przez nią...